Αυλός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του [[Διόνυσος|Διονύσου]]. Σε παραστάσεις σε αγγεία συχνά φαίνεται ότι ο αυλός στερεωνόταν με μια δερμάτινη λωρίδα η οποία περνούσε γύρω από το κεφάλι και είχε άνοιγμα στην περιοχή των χειλιών. Οι αυλοί συχνά είχαν [[γλωττίδα]].
Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του [[Διόνυσος|Διονύσου]]. Σε παραστάσεις σε αγγεία συχνά φαίνεται ότι ο αυλός στερεωνόταν με μια δερμάτινη λωρίδα η οποία περνούσε γύρω από το κεφάλι και είχε άνοιγμα στην περιοχή των χειλιών. Οι αυλοί συχνά είχαν [[γλωττίδα]].


Ο αυλός είχε εμφανιστεί σε πολλές χώρες (Κίνα, Ινδία, Αίγυπτος, Ασσυρία και Βαβυλώνα, Ισραήλ). Στην Κίνα υπήρχε το [[σενγκ]], είδος μικρού οργάνου με 12 ή περισσότερους αυλούς, γνωστό από την 3η χιλιετία π.Χ. και διάφοροι άλλοι τύποι αυλών, άλλοτε χωρίς και άλλοτε με μονή ή διπλή γλωσσίδα (είδη δηλαδή φλάουτου, κλαρινέτου και όμποε). Στην Αίγυπτο ο αυλός, γνωστός από την χιλιετία π.Χ., ήταν από καλάμι, ελεφαντόδοντο, μπρούντζο ή ξύλο. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι αυλοί είχαν διάφορα μεγέθη (για παιδιά, εφήβους, γυναίκες ή άνδρες), ήταν κυλινδρικοί ή κωνικοί και κατασκευάζονταν από καλάμι, ξύλο ή διάφορα μέταλλα. Χρησιμοποιούνταν, επίσης, ο αυλός του Πάνα.
Ο αυλός είχε εμφανιστεί σε πολλές χώρες (Κίνα, Ινδία, Αίγυπτος, Ασσυρία και Βαβυλώνα, Ισραήλ). Στην Κίνα υπήρχε το [[σενγκ]], είδος μικρού οργάνου με 12 ή περισσότερους αυλούς, γνωστό από την 3η χιλιετία π.Χ. και διάφοροι άλλοι τύποι αυλών, άλλοτε χωρίς και άλλοτε με μονή ή διπλή γλωσσίδα (είδη δηλαδή φλάουτου, κλαρινέτου και όμποε). Στην Αίγυπτο ο αυλός, γνωστός από την χιλιετία π.Χ., ήταν από καλάμι, ελεφαντόδοντο, μπρούντζο ή ξύλο. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι αυλοί είχαν διάφορα μεγέθη (για παιδιά, εφήβους, γυναίκες ή άνδρες), ήταν κυλινδρικοί ή κωνικοί και κατασκευάζονταν από καλάμι, ξύλο ή διάφορα μέταλλα. Χρησιμοποιούνταν, επίσης, ο αυλός του Πάνα.


Στη νεότερη εποχή η χρήση του αυλού αντικαταστάθηκε από διάφορα πνευστά μουσικά όργανα, όπως το φλάουτο, το κλαρινέτο και το όμποε, καθώς και τους διαφόρους υπότυπους αυτών. Ο όρος [[αυλός (εκκλησιαστικό όργανο)|αυλός]] χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στα πλαίσια της κατασκευής του [[εκκλησιαστικό όργανο|εκκλησιαστικού οργάνου]], όπου οι διάφοροι τύποι αυλών που χρησιμοποιούνται ταξινομούνται κατά υλικό κατασκευής, λειτουργίας κλπ.
Στη νεότερη εποχή η χρήση του αυλού αντικαταστάθηκε από διάφορα πνευστά μουσικά όργανα, όπως το φλάουτο, το κλαρινέτο και το όμποε, καθώς και τους διαφόρους υπότυπους αυτών. Ο όρος [[αυλός (εκκλησιαστικό όργανο)|αυλός]] χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στα πλαίσια της κατασκευής του [[εκκλησιαστικό όργανο|εκκλησιαστικού οργάνου]], όπου οι διάφοροι τύποι αυλών που χρησιμοποιούνται ταξινομούνται κατά υλικό κατασκευής, λειτουργίας κλπ.

Έκδοση από την 22:09, 22 Σεπτεμβρίου 2013

Αυλητής, περ. 480 π.Χ.

Ο αυλός ήταν πνευστό μουσικό όργανο της Ελληνικής αρχαιότητας. Ανάλογα με την κατασκευή του ονομαζόταν μόναυλος (μονός αυλός), πλαγίαυλος (αυλός που παίζεται πλάγια όπως το σύγχρονο φλάουτο), δίαυλος (διπλός αυλός).

Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του Διονύσου. Σε παραστάσεις σε αγγεία συχνά φαίνεται ότι ο αυλός στερεωνόταν με μια δερμάτινη λωρίδα η οποία περνούσε γύρω από το κεφάλι και είχε άνοιγμα στην περιοχή των χειλιών. Οι αυλοί συχνά είχαν γλωττίδα.

Ο αυλός είχε εμφανιστεί σε πολλές χώρες (Κίνα, Ινδία, Αίγυπτος, Ασσυρία και Βαβυλώνα, Ισραήλ). Στην Κίνα υπήρχε το σενγκ, είδος μικρού οργάνου με 12 ή περισσότερους αυλούς, γνωστό από την 3η χιλιετία π.Χ. και διάφοροι άλλοι τύποι αυλών, άλλοτε χωρίς και άλλοτε με μονή ή διπλή γλωσσίδα (είδη δηλαδή φλάουτου, κλαρινέτου και όμποε). Στην Αίγυπτο ο αυλός, γνωστός από την 3η χιλιετία π.Χ., ήταν από καλάμι, ελεφαντόδοντο, μπρούντζο ή ξύλο. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι αυλοί είχαν διάφορα μεγέθη (για παιδιά, εφήβους, γυναίκες ή άνδρες), ήταν κυλινδρικοί ή κωνικοί και κατασκευάζονταν από καλάμι, ξύλο ή διάφορα μέταλλα. Χρησιμοποιούνταν, επίσης, ο αυλός του Πάνα.

Στη νεότερη εποχή η χρήση του αυλού αντικαταστάθηκε από διάφορα πνευστά μουσικά όργανα, όπως το φλάουτο, το κλαρινέτο και το όμποε, καθώς και τους διαφόρους υπότυπους αυτών. Ο όρος αυλός χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στα πλαίσια της κατασκευής του εκκλησιαστικού οργάνου, όπου οι διάφοροι τύποι αυλών που χρησιμοποιούνται ταξινομούνται κατά υλικό κατασκευής, λειτουργίας κλπ.

Βιβλιογραφία

  • Becker, Heinz: Zur Entwicklungsgeschichte der antiken und mittelalterlichen Rohrblattinstrumente, Hamburg 1966
  • Boetticher, Wolfgang: Art. Aulos, in: MGG, Sachteil, Bd. 1, Sp. 1039-1042
  • S. Hagel / Ch. Harrauer (Hrsg.): Ancient Greek Music in Performance, Wien 2005.
  • J. G. Landels: Music in Ancient Greece and Rome, London und New York, 1999.
  • M. L. West: Ancient Greek Music, Oxford 1992.
  • G. Wille: Musica Romana – die Bedeutung der Musik im Leben der Römer, Amsterdam 1967.
  • Karl Nef: "Ιστορία της Μουσικής", δεύτερη έκδοση, Αθήνα 1985, εκδόσεις Ν.Βότσης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Αυλός Musipedia
  • Δείγματα ήχων Μουσική από ανακατασκευασμένα αρχαία ελληνικά όργανα (Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών)


Πρότυπο:Link FA