Καλλιρρόη Ιουδαίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ δρθ |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 18: | Γραμμή 18: | ||
{{παραπομπές}} |
{{παραπομπές}} |
||
[[Κατηγορία:Θερμές πηγές της |
[[Κατηγορία:Θερμές πηγές της Ιορδανίας]] |
||
[[Κατηγορία:Ιαματικές πηγές]] |
[[Κατηγορία:Ιαματικές πηγές]] |
Έκδοση από την 17:39, 19 Σεπτεμβρίου 2013
Η Καλλιρρόη είναι θερμαντική και ιαματική πηγή που βρίσκεται στην ανατολική όχθη της Νεκράς Θάλασσας (στη θέση Aΐν-εζ-Ζαρά) και ήταν πολύ διάσημη κατά την αρχαιότητα, μαζί με τη Μπααρού. Εγκωμιάζεται από Ρωμαίους και Εβραίους ιστορικούς, λόγω των θεραπευτικών ιδιοτήτων των νερών της και της γλυκύτητας αυτών. Ο Ιώσηπος (ο οποίος ονομάζει την πηγή «Τόπο» και όχι «Καλλιρρόη»), στο έργο του «Ιστορία των Ιουδαϊκών Πολέμων Ι», περιγράφει την επίσκεψη του Ηρώδη του Μεγάλου, ο οποίος, αφού διέσχισε τον Ιορδάνη, κατέφθασε στην Καλλιρρόη, λίγο πριν το θάνατό του, το 4 π.Χ. Σύμφωνα με μια άλλη μαρτυρία του Ιουδαίου ιστορικού, γύρω από την πηγή δεν υπήρχαν πέτρινα ή ξύλινα σπίτια, αλλά καλύβες φτιαγμένες από καλάμια, οι οποίες χρησιμοποιούνταν από τους επισκέπτες μόνον κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Ιστορία
Ανακάλυψη και ταυτοποίηση τοποθεσίας
Ο Ιώσηπος ξεκαθαρίζει ότι, η Καλλιρρόη βρισκόταν πολύ κοντά στην ανατολική πλευρά της Νεκράς Θάλασσας και επιβεβαιώνεται από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Πτολεμαίο. Ο τελευταίος, μάλιστα, έδωσε τις συντεταγμένες της περιοχής. Έκτοτε, η περιοχή ξεχάστηκε, έως τον 19ο αιώνα, οπότε και πραγματοποιήθηκαν εξερευνήσεις στα ορεινά της Μωάβ. To 1807, o Ούλριχ Γιάσπερ Ζέετσεν έφθασε στην όαση Αΐν εζ-Ζαρά, η οποία βρίσκεται νότια του Ουαντί Ζερκά-Μαΐν και έγινε ο πρώτος που πρότεινε να εξακριβωθεί το αν σε εκείνη την περιοχή βρισκόταν η αρχαία Καλλιρρόη. Αργότερα, κοντά στην ακτή ανακαλύφθηκαν αρχαία μνημεία. Το 1872, ο Χένρυ Μπέικερ Τρίστραμ έφθασε στην περιοχή, για να την εξερευνήσει, διασχίζοντας το οροπέδιο που βρίσκεται στα ανατολικά, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εξερευνητές που έφθαναν ως εκεί, μέσω θαλάσσης. Οι σημαντικότερες αποστολές αρχαιολόγων ήταν αυτές του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ευαγγελικού Ινστιτούτου, το 1961 και το 1965, με αρχηγούς τους Ντόννερ, Σουλτ και Στρόμπελ, κατά τις οποίες οι ερευνητικές ομάδες μελέτησαν πιο προσεκτικά τα αρχαιολογικά ευρήματα. Μέχρι τότε, πολλοί πίστευαν ότι, η Καλλιρρόη και το Ουαντί Ζερκά-Μαΐν αφορούσαν ακριβώς την ίδια τοποθεσία. Ωστόσο, μετά την ανακάλυψη του χάρτη της Μαντάμπα, οι αρχαίες μαρτυρίες και η θεωρία του Ζέετσεν επιβεβαιώθηκαν, καθώς σε αυτόν, η πηγή της Καλλιρρόης τοποθετείται κοντά στη Νεκρά Θάλασσα και ανάμεσα στους χειμάρρους Ουαντί Μουτζίμπ (στα νότια) και Ουαντί Ζερκά-Μαΐν (στα βόρεια), στο βόρειο τμήμα της όασης Αΐν εζ-Ζαρά.
Μορφολογία
Το τοπίο γύρω από την Καλλιρρόη συντίθεται από ημικυκλικά επίπεδα υψώματα και μια ακτή με βότσαλα, ενώ στο βάθος διακρίνονται ορεινοί όγκοι, οι οποίοι οδηγούν στο οροπέδιο της Μωάβ.
Αρχαιολογικά ευρήματα
Οι ανασκαφές που έχουν γίνει στην περιοχή έχουν φέρει στο φως στοιχεία για δύο περιόδους κατοχής της περιοχής: την πρώιμη ρωμαϊκή και την πρώιμη βυζαντινή. Η πρώτη ξεκίνησε επί βασιλείας του Ηρώδη του Μεγάλου και έληξε στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ., ενώ η δεύτερη ξεκίνησε στα μέσα του 4ου αιώνα και έληξε στα τέλη του 5ου αιώνα μ.Χ.. Ανάμεσα στα ευρήματα, είναι και μια έπαυλη, η οποία χρηιμοποιείτο κατά τη διάρκεια του χειμώνα και μοιάζει με τις τελευταίες κατοικίες των ασμοναϊκών δυναστών στα δυτικά της Νεκράς Θάλασσας και με το παλάτι του Ηρώδη, στην Ιεριχώ. Η ρωμαϊκή περίοδος κατοχής έχει επιβεβαιωθεί από την εκσκαφή δύο κτιρίων, τα οποία βρίσκονται κοντά σε εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης και ήταν είτε ιδιωτικές κατοικίες, είτε αγροικίες.[1]
Παραπομπές
- ↑ ^ Christa Clamer, (The Madaba Map Centenary, Jerusalem 1999, 221-225 The Hot Springs of Kallirrhoe and Baarou