Αστακός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ο πονος του αστακου στην κατσαρολα
Γραμμή 40: Γραμμή 40:
Σύμφωνα με τις υφιστάμενες αλιευτικές διατάξεις, στα ελληνικά χωρικά ύδατα, απαγορεύεται αυστηρά η αλιεία αστακού βάρους μικρότερου των 500 γραμμαρίων. Σε περίπτωση τυχαίας σύλληψής του σε δίκτυα θα πρέπει ν΄ απελευθερώνεται και να ρίχνεται ξανά στη θάλασσα.
Σύμφωνα με τις υφιστάμενες αλιευτικές διατάξεις, στα ελληνικά χωρικά ύδατα, απαγορεύεται αυστηρά η αλιεία αστακού βάρους μικρότερου των 500 γραμμαρίων. Σε περίπτωση τυχαίας σύλληψής του σε δίκτυα θα πρέπει ν΄ απελευθερώνεται και να ρίχνεται ξανά στη θάλασσα.


== Έδεσμα ==
Γενικά ο αστακός θεωρείται το εντυπωσιακότερο προσφερόμενο έδεσμα των πλουσιοτέρων μπουφέδων για όλες τις εποχές, σ΄ όλα τα μέρη του κόσμου. Σήμερα έχει καθιερωθεί παγκόσμια ως δείγμα της γαστρονομικής πολυτέλειας, ο "βασιλιάς των εδεσμάτων", όχι τόσο για τις πολύ γευστικές και θρεπτικές του αξίες, όσο για την φινέτσα του και την εξ αντιθέτου απαγορευτική του τιμή στις περισσότερες οικογένειες, καθώς και για την αμηχανία που προκαλεί στο τρόπο μαγειρικής του.


Από διαιτητικής άποψης ο αστακός παρουσιάζει, (κατά βάρος), υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και σε μεταλλικά στοιχεία, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο είδος ψαριών ή θαλασσινών ζώων ξεπερνώντας ακόμα και τη θρεπτική αξία του γάλακτος, ειδικότερα σε ασβέστιο, λαμβανομένου υπόψη ότι μ΄ αυτά χτίζει το κέλυφός του, η δε θερμιδική του προσφορά περιορίζεται στα 90 cal/100 gr.<br />
Όσον αφορά την υπεροχή της γεύσης του, αυτή εκτιμάται περισσότερο όταν μαγειρευτεί ζωντανός και καταναλωθεί σκέτος.

Ακριβό,θαλασσινό πιάτο, σερβίρεται συνηθέστερα βραστός. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι αστακοί συντηρούνται σε ενυδρεία των εστιατορίων για να μαγειρευτούν φρέσκοι. Κατά τη δεκαετία 1990-2000 ο αστακός άρχισε να σερβίρεται ευρύτατα σε ελληνικές ψαροταβέρνες σαν σπεσιαλιτέ ως [[αστακοσαλάτα]], [[αστακομαγιονέζα]], [[αστακομακαρονάδα]], [[αστακός γεμιστός|αστακό γεμιστό]], [[αστακός μενταγιόν|αστακό μενταγιόν]] και διάφορες άλλες αστακο-παρουσιάσεις, καυχήματα των σεφ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι αστακοι πονουν οταν βραζουν ζωντανοι
Οι αστακοι πονουν οταν βραζουν ζωντανοι

Έκδοση από την 12:30, 19 Σεπτεμβρίου 2013

Αστακός
Αμερικανικός αστακός, Homarus americanus
Αμερικανικός αστακός, Homarus americanus
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Αρθρόποδα (Arthropoda)
Υποσυνομοταξία: Crustacea
Ομοταξία: Μαλακόστρακα (Malacostraca)
Τάξη: Δεκάποδα (Decapoda)
Ανθυποτάξη: Αστακίδια (Astacidea)
Οικογένεια: Νεφροπίδες (Nephropidae)
Dana, 1852
υποοικογένειες και γένη
  • Νεοφοβερίνες (Neophoberinae)
  • Θυμοπίνες (Thymopinae)
    • Νέφροψις (Nephropsis)
    • Νεφροπίδες Nephropides]]
    • Θύμωψ (Thymops)
    • Θύμωψις (Thymopsis)
  • Νεφροπίνες (Nephropinae)
    • Χόμαρος (Homarus)
    • Νέφρωψ (Nephrops)
    • Χομαρίνος (Homarinus)
    • Μετανέφρωψ (Metanephrops)
    • Ευνέφρωψ (Eunephrops)
    • Θυμωπίδες (Thymopides)

Με την ονομασία αστακός είναι γνωστά στην Ελλάδα τρία είδη δεκάποδων μακρύουρων μαλακοστράκων που ανήκουν σε δύο διαφορετικές οικογένειες, την οικογένεια των αστακιδών και στην οικογένεια των παλινουριδών. Και τα τρία αυτά γένη μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και είναι περιζήτητα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική για το νοστιμότατο κρέας τους.

Ο πιο κοινός, σπουδαιότερος αλλά και οικονομικότερος εξ αυτών είναι ο "αστακός χόμαρος" (homard), γνωστότερος στην Ελλάδα ως "θαλασσινός αστακός" ή "καραβιδομάνα" ή "καραβιδαστακός", είναι αυτός που φέρει δύο μεγάλες δαγκάνες, τον οποίο και θεωρούν οι Ευρωπαίοι ως γνήσιο αστακό. Για τον ελλαδικό χώρο όμως περισσότερο γνωστός είναι ο "αστακός ο παλίουρος" (Palinurus) που φέρει δύο μεγάλες κεραίες αντί δαγκάνες, πρόκειται γι΄ αυτόν που οι Γάλλοι τον αποκαλούν "langouste". Τέλος ο "αμερικανικός αστακός" που είναι είδος χούμαρου με δαγκάνες και εισάγεται από την Αμερική. Εκτός όμως αυτών υπάρχουν και αστακοί γλυκέων υδάτων που ζουν σε εκβολές ποταμών, λίμνες και στάσιμα αλλά καθαρά ύδατα. Τέτοιοι είναι ο αστακός ο ευγενής, ο αστακός ο λευκόπους, και ο αστακός ο ποτάμιος.

Βιολογία

Αμερικανικός αστακός

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι το σκληρό, κόκκινο κέλυφος και οι μεγάλες δαγκάνες του. Ζει στο βυθό της θάλασσας, ακόμα και σε μεγάλο βάθος, συνήθως κοντά σε βράχια. Όταν ενηλικιωθεί φτάνει να έχει βάρος μέχρι 1 κιλό, αν και έχουν βρεθεί αστακοί με πολύ μεγαλύτερο βάρος.

Αλιευτικός περιορισμός

Σύμφωνα με τις υφιστάμενες αλιευτικές διατάξεις, στα ελληνικά χωρικά ύδατα, απαγορεύεται αυστηρά η αλιεία αστακού βάρους μικρότερου των 500 γραμμαρίων. Σε περίπτωση τυχαίας σύλληψής του σε δίκτυα θα πρέπει ν΄ απελευθερώνεται και να ρίχνεται ξανά στη θάλασσα.



Οι αστακοι πονουν οταν βραζουν ζωντανοι

Μία ανατριχιαστική αποκάλυψη έκαναν επιστήμονες που μελέτησαν το νευρικό σύστημα των καρκινοειδών, αφού όπως ανακάλυψαν, έχουν αισθητήρες πόνου και αισθάνονται στο έπακρο όλα τα φρικτά βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται (όπως βράσιμο ζωντανά στη κατσαρόλα, κόψιμο δαγκανών κ.α.)

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Experimental Biology και αποκαλύπτει ότι τα καρκινοειδή και πολλοί ακόμα οργανισμοί διαθέτουν ειδικούς αλγοϋποδοχείς (αισθητήρες πόνου) και αντιλαμβάνονται πλήρως τα επικίνδυνα ερεθίσματα, ενεργοποιώντας ένα ταχύτατο ανακλαστικό αποφυγής

Μάλιστα, τα είδη αυτά διαθέτουν και μνήμη του πόνου, καθώς η υποβολή τους σε επώδυνα ερεθίσματα τα οδηγεί σε προσπάθειες αποφυγής τους στο μέλλον.

Επώδυνα πειράματα όπως η διοχέτευση μικρής τάσης ρεύματος σε ένα καβούρι ή η καυστική σόδα στις κεραίες της καραβίδας έδειξαν πως τα ζώα αυτά, όχι μόνο αντιδρούν έντονα στον πόνο, αλλά προσπαθούν και να τον αποφύγουν την επόμενη φορά.

Η μελέτη αυτή, αποδεικνύει πόσο βάναυση είναι η πρακτική των αλιέων να κόβουν τις δαγκάνες από ζωντανά καβούρια και στη συνέχεια να τα πετούν στη θάλασσα ή να βράζουν ζωντανούς τους αστακούς, γεγονός που τους προκαλεί μαρτυρικούς πόνους.

Όπως ελπίζουν οι ειδικοί, η έρευνα αυτή, θα ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους οι οποίοι συνήθως προσέχουν μόνο τα θηλαστικά γιατί τα νιώθουν πιο κοντά στην αλυσίδα εξέλιξής τους.

Αλιεία

Η επαγγελματική αλιεία του αστακού στις ελληνικές θάλασσες, από στατιστική άποψη, παρακολουθείται. Συγκεκριμένα το 2001 αλιεύθηκαν 233 τόνοι, το 2002 112 τόνοι και το 2003 μόλις 90 τόνοι ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις υπάρχει τρομερή πίεση στα αλιευτικά αποθέματα στο συγκεκριμένο είδος σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου εκτός του Αιγαίου λόγο της ποιότητάς του και των υψηλών τιμών που ζητούνται από την αγορά που σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ζήτηση (ειδικά μετά το 2003) δημιουργούν συνθήκες δύσκολες για το είδος.

Ηλικία

Οι αστακοί μπορούν να ζήσουν περισσότερο από 100 χρόνια. Σε γενικές γραμμές είναι πολύ δύσκολη έως αδύνατη η εκτροφή του,παράδειγμα για να έχει βάρος 1 κιλού απαιτούνται 8-10 έτη ανάλογα με το βιότοπο και την ποιότητα των υδάτων έτσι είναι ασύμφορη η ιχθυοκαλλιέργεια του.[1].

Δείτε επίσης

Παραπομπές