Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
Σε ηλικία τεσσάρων ετών στέφθηκε από τον πατέρα του βασιλιάς των Ρωμαίων γιος και διάδοχος του Γερμανού αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα]] και της [[Βεατρίκη της Βουργουνδίας|Βεατρίκης της Βουργουνδίας]]. |
Σε ηλικία τεσσάρων ετών στέφθηκε από τον πατέρα του βασιλιάς των Ρωμαίων γιος και διάδοχος του Γερμανού αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα]] και της [[Βεατρίκη της Βουργουνδίας|Βεατρίκης της Βουργουνδίας]]. |
||
Παντρεύτηκε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1186]] την [[Κωνσταντία της Σικελίας]], διάδοχο του πατέρα της, [[ |
Παντρεύτηκε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1186]] την [[Κωνσταντία της Σικελίας]], διάδοχο του πατέρα της, [[Ρογήρου Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμου Β΄ της Σικελίας]], προσθέτοντας τη [[Σικελία]] στην αυτοκρατορία του μετά τον θάνατο του πεθερού του ([[1189]]). Τον Απρίλιο του [[1191]] στην [[Ρώμη]], ο Ερρίκος και η Κωνσταντία στέφθηκαν αυτοκράτορες από τον [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Πάπα Κελεστίνο Γ΄]], αλλά στην Νότια Ιταλία οι βαρόνοι κατάφεραν να εκλέξουν ως βασιλιά τους τον [[Τανκρέδος του Λέτσε|Τανκρέδο]], έναν εγγονό του [[Ρογήρος Β΄ της Σικελίας|Ρογήρου Β΄]]. Ο Ερρίκος ετοιμάστηκε να εκστρατεύσει να κατακτήσει τη [[Νάπολη]], αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει εσπευσμένα στη [[Γερμανία]] για να αντιμετωπίσει την ανταρσία του [[Ερρίκος ο Λέων|Ερρίκου του Λέοντος]]. |
||
Ο Ερρίκος είχε μεγάλη τύχη, όταν ο δούκας [[Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας]] του παρέδωσε τον σπουδαίο αιχμάλωτο του, τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο]]. Τον απελευθέρωσε με το αστρονομικό για την εποχή του ποσό των 150.000 [[μάρκο|μάρκων]], κάτι που του επέτρεψε να συγκεντρώσει στρατό για να κατακτήσει τη Νότια Ιταλία. Τον Φεβρουάριο [[1194]] ο Τανκρέδος πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί, κάτι που έδωσε στον Ερρίκο τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Χωρίς μεγάλη αντίσταση κυρίευσε το [[Παλέρμο]] στις [[20 Νοεμβρίου]] και στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στις [[25 Δεκεμβρίου]]. Ο μικρός Γουλιέλμος τυφλώθηκε και [[ευνουχισμός|ευνουχίστηκε]], ενώ οι περισσότεροι ευγενείς που πρόβαλαν αντίσταση κάηκαν ζωντανοί. |
Ο Ερρίκος είχε μεγάλη τύχη, όταν ο δούκας [[Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας]] του παρέδωσε τον σπουδαίο αιχμάλωτο του, τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο]]. Τον απελευθέρωσε με το αστρονομικό για την εποχή του ποσό των 150.000 [[μάρκο|μάρκων]], κάτι που του επέτρεψε να συγκεντρώσει στρατό για να κατακτήσει τη Νότια Ιταλία. Τον Φεβρουάριο [[1194]] ο Τανκρέδος πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί, κάτι που έδωσε στον Ερρίκο τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Χωρίς μεγάλη αντίσταση κυρίευσε το [[Παλέρμο]] στις [[20 Νοεμβρίου]] και στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στις [[25 Δεκεμβρίου]]. Ο μικρός Γουλιέλμος τυφλώθηκε και [[ευνουχισμός|ευνουχίστηκε]], ενώ οι περισσότεροι ευγενείς που πρόβαλαν αντίσταση κάηκαν ζωντανοί. |
||
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
Ο γιος του [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκος Β΄]] τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Σικελίας και στο αυτοκρατορικό στέμμα. |
Ο γιος του [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκος Β΄]] τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Σικελίας και στο αυτοκρατορικό στέμμα. |
||
{{Commons|Henry VI, Holy Roman Emperor}} |
{{Commons|Henry VI, Holy Roman Emperor}} |
||
Έκδοση από την 19:00, 17 Αυγούστου 2013
Ο Ερρίκος ΣΤ΄ (Heinrich VI., Νοέμβριος 1165 - 28 Σεπτεμβρίου 1197) ήταν βασιλιάς της Γερμανίας (1190-1197), αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1191-1197) και βασιλιάς της Σικελίας (1194-1197).
Βιογραφία
Σε ηλικία τεσσάρων ετών στέφθηκε από τον πατέρα του βασιλιάς των Ρωμαίων γιος και διάδοχος του Γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα και της Βεατρίκης της Βουργουνδίας.
Παντρεύτηκε στις 27 Ιανουαρίου 1186 την Κωνσταντία της Σικελίας, διάδοχο του πατέρα της, Γουλιέλμου Β΄ της Σικελίας, προσθέτοντας τη Σικελία στην αυτοκρατορία του μετά τον θάνατο του πεθερού του (1189). Τον Απρίλιο του 1191 στην Ρώμη, ο Ερρίκος και η Κωνσταντία στέφθηκαν αυτοκράτορες από τον Πάπα Κελεστίνο Γ΄, αλλά στην Νότια Ιταλία οι βαρόνοι κατάφεραν να εκλέξουν ως βασιλιά τους τον Τανκρέδο, έναν εγγονό του Ρογήρου Β΄. Ο Ερρίκος ετοιμάστηκε να εκστρατεύσει να κατακτήσει τη Νάπολη, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει εσπευσμένα στη Γερμανία για να αντιμετωπίσει την ανταρσία του Ερρίκου του Λέοντος.
Ο Ερρίκος είχε μεγάλη τύχη, όταν ο δούκας Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας του παρέδωσε τον σπουδαίο αιχμάλωτο του, τον βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο. Τον απελευθέρωσε με το αστρονομικό για την εποχή του ποσό των 150.000 μάρκων, κάτι που του επέτρεψε να συγκεντρώσει στρατό για να κατακτήσει τη Νότια Ιταλία. Τον Φεβρουάριο 1194 ο Τανκρέδος πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί, κάτι που έδωσε στον Ερρίκο τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Χωρίς μεγάλη αντίσταση κυρίευσε το Παλέρμο στις 20 Νοεμβρίου και στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στις 25 Δεκεμβρίου. Ο μικρός Γουλιέλμος τυφλώθηκε και ευνουχίστηκε, ενώ οι περισσότεροι ευγενείς που πρόβαλαν αντίσταση κάηκαν ζωντανοί.
Ο Ερρίκος ήταν πλέον ο ισχυρότερος ηγεμόνας της εποχής του σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ενώ ετοιμαζόταν για Σταυροφορία, πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1197 από ελονοσία.
Ο γιος του Φρειδερίκος Β΄ τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Σικελίας και στο αυτοκρατορικό στέμμα.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Henry VI, Holy Roman Emperor της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
.svg)
.svg)