Πολιτικός μηχανικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JohnMad (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
JohnMad (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2: Γραμμή 2:


== Ετυμολογία ==
== Ετυμολογία ==
Ο όρος ''πολιτικός μηχανικός'' εισήχθη μετά τους πολέμους του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] κατά τον [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]]. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι ''μηχανικοί'' από το Σώμα του Μηχανικού του [[στρατός|Στρατού]]. Το Σώμα αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο και επιτυχές και γι' αυτό τον λόγο αποφασίστηκε να μεταφερθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία του στους κλασικούς ακαδημαϊκούς κύκλους. Οι μηχανικοί που αποφοιτούσαν από τα μη στρατιωτικά πανεπιστήμια ονομάστηκαν «πολιτικοί» μηχανικοί (αγγλ.: «civil engineer», από την αγγλική μετάφραση «'''civil'''ization mechanics»{{παραπομπή}}, η οποία σημαίνει «μηχανικοί πολιτισμού»), ώστε να διακρίνονται από τους μηχανικούς του Στρατού.
Ο όρος ''πολιτικός μηχανικός'' εισήχθη μετά τους πολέμους του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] κατά τον [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]]. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι ''μηχανικοί'' από το Σώμα του Μηχανικού του [[στρατός|Στρατού]]. Το Σώμα αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο και επιτυχές και γι' αυτό τον λόγο αποφασίστηκε να μεταφερθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία του στους κλασικούς ακαδημαϊκούς κύκλους. Οι μηχανικοί που αποφοιτούσαν από τα μη στρατιωτικά πανεπιστήμια ονομάστηκαν «''πολιτικοί''» μηχανικοί (αγγλ.: «civil engineer», από την αγγλική μετάφραση «'''civil'''ization mechanics»{{παραπομπή}}, η οποία σημαίνει «μηχανικοί πολιτισμού»), ώστε να διακρίνονται από τους μηχανικούς του Στρατού.


== Ιστορικό ==
== Ιστορικό ==

Έκδοση από την 09:44, 10 Αυγούστου 2013

Πολιτικός μηχανικός (αγγλ. civil engineer) είναι o επαγγελματίας μηχανικός ο οποίος ασχολείται με τις τεχνικές όψεις της σχεδίασης και κατασκευής του δομημένου χώρου, διά του προγραμματισμού, της μελέτης, της επίβλεψης της κατασκευής, της διαμόρφωσης και της συντήρησης κτηρίων, δρόμων, γεφυρών, λιμανιών, φραγμάτων, παράκτιων υποδομών, αερολιμένων, συστημάτων τροφοδοσίας νερού, παροχής καθαρού νερού, υγειονομικής φροντίδας[1], χορτολίβαδων, ορυχείων, εκσκαφών κ.ά. Η επιστήμη πολιτικού μηχανικού ασχολείται με προβλήματα στατικής στήριξης, διαχείρισης, κατασκευαστικής μελέτης και συντήρησης μεγάλης κλίμακας τεχνικών συστημάτων, όπως τα ανωτέρω. Ως γνωστικός κλάδος χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες, όπως την εδαφομηχανική, τη στατική, την υδραυλική κλπ., ενώ επικαλύπτεται με περιοχές συγγενών αλλά διακριτών επιστημών όπως της αρχιτεκτονικής και της περιβαλλοντικής μηχανικής. Απώτερος στόχος του πολιτικού μηχανικού είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής, της ευημερίας ατόμων και κοινωνιών.

Ετυμολογία

Ο όρος πολιτικός μηχανικός εισήχθη μετά τους πολέμους του Ναπολέοντα κατά τον 19ο αιώνα. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι μηχανικοί από το Σώμα του Μηχανικού του Στρατού. Το Σώμα αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο και επιτυχές και γι' αυτό τον λόγο αποφασίστηκε να μεταφερθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία του στους κλασικούς ακαδημαϊκούς κύκλους. Οι μηχανικοί που αποφοιτούσαν από τα μη στρατιωτικά πανεπιστήμια ονομάστηκαν «πολιτικοί» μηχανικοί (αγγλ.: «civil engineer», από την αγγλική μετάφραση «civilization mechanics»[εκκρεμεί παραπομπή], η οποία σημαίνει «μηχανικοί πολιτισμού»), ώστε να διακρίνονται από τους μηχανικούς του Στρατού.

Ιστορικό

Το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού είναι ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο. Στην Αρχαιότητα, περίπου το 2550 π.Χ., ο Ιμχοτέπ, ο πρώτος τεκμηριωμένος μηχανικός, έχτισε μια διάσημη πυραμίδα του Φαραώ Ζοζέρ που βρέθηκε στη Σακάρα της Αιγύπτου. Οι πρώτοι μηχανικοί ήταν στην πραγματικότητα στρατιωτικοί μηχανικοί, συνδυάζοντας τις στρατιωτικές και αστικές δεξιότητες. Κατά τη διάρκεια των περιόδων πολέμου οι μηχανικοί κατασκεύαζαν και χρησιμοποιούσαν τα όργανα του πολέμου, όπως οι καταπέλτες, οι κριοί, οι πύργοι, και οι κεκλιμένες ράμπες ξύλου στην ενίσχυση των επιθέσεων στα οχυρά και τις στρατοπεδεύσεις των εχθρών τους. Κατά τη διάρκεια των περιόδων ειρήνης, περιλήφθηκαν σε πολλές στρατιωτικές και αστικές δραστηριότητες όπως η οικοδόμηση των οχυρώσεων για την υπεράσπιση ενάντια στις περαιτέρω επιθέσεις, τους δρόμους, τις γέφυρες, τα υδραγωγεία, τα κανάλια και τους καθεδρικούς ναούς. Οι τεχνικές κατασκευής και υδραυλικής που χρησιμοποιήθηκαν από τους μεσαιωνικούς μηχανικούς στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Ινδία και άλλες περιοχές της Άπω Ανατολής ήταν πολύ πιο περίπλοκες σε σχέση με αυτές των μεσαιωνικών ευρωπαϊκών μηχανικών.

Παρά την παλαιότητά της, η επιστήμη πολιτικού μηχανικού αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε σημαντικά μόνο κατά τους τελευταίους δύο αιώνες. Σ' αυτό συνέβαλαν αρκετοί σημαντικοί επιστήμονες όπως ο Κάρολος Τερζάκι που θεωρείται ο «πατέρας της εδαφομηχανικής», ο Θωμάς Τέλφορντ, Βρετανός πολιτικός μηχανικός του 18ου αιώνα ο οποίος υπήρξε θεμελιωτής της στατικής των στερεών μαζών, κ.α.

Δείτε επίσης

Παραπομπές