Κίμωλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Sv2ael (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 69: Γραμμή 69:
== Εξωτερικές συνδέσεις ==
== Εξωτερικές συνδέσεις ==
* [http://www.trekearth.com/gallery/Europe/Greece/South_Aegean/Kyklades/Kimolos/ Φωτογραφίες από τη Κίμωλο]
* [http://www.trekearth.com/gallery/Europe/Greece/South_Aegean/Kyklades/Kimolos/ Φωτογραφίες από τη Κίμωλο]
*[http://www.faroi.com/gr/poliegos_gr.htm faroi.com: Ο πέτρινος παραδοσιακός φάρος στη νησίδα Πολύαιγος Κιμώλου]


{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Kimolos}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Kimolos}}

Έκδοση από την 08:33, 31 Ιουλίου 2013

Συντεταγμένες: 36°48′N 24°33′E / 36.8°N 24.55°E / 36.8; 24.55

Κίμωλος
Κίμωλος (εκεί που δείχνει το λευκό βέλος)
Γεωγραφία
ΑρχιπέλαγοςΑιγαίο Πέλαγος
Νησιωτικό σύμπλεγμαΚυκλάδες
Έκταση37,426 km²
Χώρα
ΠεριφέρειαΝοτίου Αιγαίου
ΝομόςΚυκλάδων
ΠρωτεύουσαΚίμωλος
Δημογραφικά
Πληθυσμός838[1] (απογραφής 2001)
Πρόσθετες πληροφορίες
Ιστοσελίδαwww.kimolos.gr
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η θέση της Κιμώλου στις Δ. Κυκλάδες

Η Κίμωλος (πρωτεύουσα: Χωριό Κιμώλου, λιμάνι: Ψάθη, έκταση: 37,426 τ.χλμ., υψηλότερο σημείο: Όρος Παλιόκαστρο, 364 μ.) είναι νήσος του Αιγαίου, που ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων· βρίσκεται στο νοτιοανατολικό όριο των Κυκλάδων, κοντά στη Μήλο από την οποία και χωρίζεται δια του στενού Αμώνι (πλάτους 0,5 μιλίου), 1 μίλι νοτιοανατολικά από την Πολύαιγο (κοινώς Πόλυβο) και 7 μίλια βορειοανατολικά από τη Σίφνο. Μεταξύ της Μήλου και της Πολυαίγου βρίσκονται και οι νησίδες Κασσέλες, Άγιος Γεώργιος, Πήτα, Μανωλονήσι και Άγιος Ευστάθιος ή Πυργί στην οποία και υπάρχει φάρος που εξυπηρετεί τη ναυσιπλοΐα στο μεταξύ Κιμώλου και Πολυαίγου "στενό Πυργί". Το σχήμα της Κιμώλου είναι περίπου κανονικού πενταγώνου διαμέτρου 7 μιλίων με ανάπτυγμα ακτών περίπου 40 χλμ. ενώ ο παράπλους της φθάνει τα 18 περίπου μίλια. Οι κάτοικοί της, που είναι συγκεντρωμένοι στην ομώνυμη κοινότητα, μεταξύ των ορμίσκων Ψάθα και Άγιος Νικόλαος, ασχολούνται κυρίως με τη ναυτιλία, τη γεωργία, την αλιεία, τη λατόμευση πορόλιθου και την εξόρυξη της "κιμωλίας γης".

Στην Κοινότητα Κιμώλου υπάγονται και τα τρία ακατοίκητα νησιά, η Πολύαιγος, ο Άγιος Ευστάθιος και ο Άγιος Γεώργιος (ανήκει σε Κιμώλιο πλοιοκτήτη).

Το νησί έδωσε το όνομά του στο λευκό πέτρωμα, τη γνωστή από τους μαυροπίνακες κιμωλία. Μικρότεροι οικισμοί που κατοικούνται κυρίως το καλοκαίρι είναι η Ψάθη, η Γούπα, του Καρά, τα Πράσα, η Αλυκή, η Μπονάτσα και της Δέκας. Απέναντι από το ναό της Οδηγήτριας υπάρχει το Αρχαιολογικό Μουσείο και μέσα στο Κάστρο το Λαογραφικό Μουσείο.

Αρχείο:Θέα από το σχολείο.jpg
θέα από το σχολείο της Κιμώλου

Ιστορία

Η Κίμωλος είναι νησί με πλούσιες ιστορικές καταγραφές. Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτος μυθικός οικιστής της υπήρξε ο Κίμωλος, σύζυγος της Σίδης, κόρης του Ταύρου, στον οποίο οφείλει το όνομά της. Ήταν επίσης γνωστή και σαν Εχινούσα, πιθανόν λόγω της κιμωλίας έχιδνας (οχιάς) που ακόμη και σήμερα αφθονεί στο νησί. Κατά την αρχαιότητα, η Κίμωλος είχε δύο θαυμάσιους λιμένες των οποίων τα λείψανα υπάρχουν στη θέση «Ελληνικό» όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, ενώ στον όρμο Ψάθα υπάρχουν λαξευτά νεωλκεία (όμοια με εκείνα της Αίγινας στη θέση «Στρατηγού») που οι ντόπιοι αποκαλούν "σύρματα", όπως και στη Μήλο.

Η Κίμωλος υπήρξε κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου πεδίο μαχών των Αθηναίων, που τη κυρίευσαν, αφού προηγουμένως τη λεηλάτησαν, όταν οι Σπαρτιάτες, είχαν υποτάξει τη γειτονική Μήλο. Μάλιστα, όπως προκύπτει ιστορικά υποχρεώθηκε στη καταβολή στους Αθηναίους φόρο υποτέλειας χιλίων δραχμών.

Το Μεσαίωνα και μέχρι τους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ονομαζόταν Αρτζιαντιέρα ή Αρτζεντιέρα, λέξη ενετικής προέλευσης, λόγω των ασημόχρωμων βράχων της στα νότια, (αρτζέντο=ασήμι στα λατινικά). Επί Φραγκοκρατίας (13ος αιώνας) τη νήσο κατέλαβε ο Μάρκος Σανούδος την οποία και προσάρτησε στο Δουκάτο της Νάξου, μέχρι το 1537 που την κατέλαβε για λίγο ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα όπου και την επανέκτησε ο Αντζιελότο Γκοζαδίνο κατόπιν φόρου υποτελείας πρός τον Σουλτάνο.
Συχνά όμως τη νήσο επισκέπτονταν πειρατές τους οποίου φοβόνταν και αυτοί οι Τούρκοι. Το 1638 η Κίμωλος καταλήφθηκε και πυρπολήθηκε από τους πειρατές, όπου οι κάτοικοι κατέφυγαν στη Σίφνο, απομείναντες μόνο 200 στη νήσο. Φαίνεται όμως πως οι Κιμώλιοι μη μπορώντας να αντιμετωπίζουν μόνοι τους κάθε φορά τους πειρατές αναγκάσθηκαν να συμφιλιωθούν μ΄ αυτούς και να τους παρέχουν ακόμη και υπηρεσίες. Σ΄ αυτό οφείλεται και η μεγάλη ναυτική εμπειρία τους που είχε εκτιμηθεί τα χρόνια εκείνα και από τους Γάλλους αλλά και από τον Σουλτάνο τον οποίο και θεωρούσαν μέγα προστάτη, ενώ έσπευδαν να πληρώσουν τον φόρο υποτέλειας, 1400 γρόσια ετησίως, και μάλιστα με ιδιαίτερη σπουδή στον Καπουδάν Πασά που επισκέπτονταν τη Κίμωλο μια φορά το χρόνο. Από το 1678 στη Κίμωλο εγκαταστάθηκαν διπλωματικοί αντιπρόσωποι, Ολλανδό υποπρόξενο καθώς και Γάλλο το 1727 που κάλυπταν τους καθολικούς νησιώτες. Μάλιστα ανήγειραν και καθολική εκκλησία της "Μαντόνα ντι Ροζάριο" ερείπια της οποίας υφίστανται και σήμερα. Από τους καθολικούς εκείνους μόνο μια οικογένεια ευγενών ζούσε στο νησί το 1778, στη μεγάλη θαλάσσια πειρατεία που είχε συμβεί το έτος εκείνο, κατά περιγραφή του περιηγητή Σονίνο, που και αυτή η οικογένεια των Μπρεστ*, το 1795 εγκαταστάθηκε στη Μήλο.[2]

Στην περίοδο επίσης των Ορλωφικών όταν οι Ρώσοι εντόπισαν ποσότητες αργυρούχου βαρυτίνης στη περιοχή αυτή προσπάθησαν ανεπιτυχώς να την εκμεταλλευτούν, τότε ήδη η νήσος λεγόταν Αρτζιαντιέρα, οπότε και άρχισε η εξαγωγή της μοναδικής στο είδος της, κιμώλιας γης, με συνέπεια το νησί να καταστεί και εμπορικός κόμβος. Η Κίμωλος προσαρτήθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα το 1830, όταν αναγνωρίστηκε ανεξάρτητο κράτος ως "Βασίλειο της Ελλάδος" μαζί με όλες τις Κυκλάδες.

Πληθυσμός

Ο πληθυσμός αυξήθηκε από το 1991 (πραγματικός πληθυσμός 728) σε 769 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Ο ανήλικος πληθυσμός δεν ξεπερνάει τα 100 άτομα, σύμφωνα με τα στατιστικά των σχολείων. Οι περισσότεροι από τους κάτοικους ασχολούνται με την τουριστική υποδομή (εστιατόρια, χώροι διαμονής κτλ.) την καλοκαιρινή περίοδο σε συνδυασμό με αγροτικές δραστηριότητες, κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Τοπική αυτοδιοίκηση

Η Κίμωλος είναι Κοινότητα του Νομού Κυκλάδων. Το νησί διαθέτει Αστυνομικό σταθμό, έδρα Ειρηνοδικείου, Δημοτικό σχολείο, Ταχυδρομείο, ενώ η αρχή διαχείρισης του λιμένος υπάγεται στο Λιμεναρχείο Μήλου. Η πρωτεύουσα του νησιού ονομάζεται Κίμωλος ή Χωριό-και όχι Χώρα-Κιμώλου. Το 1950 αριθμούσε 1190 κατοίκους ενώ σήμερα 715 κατοίκους. Το Χωριό Κιμώλου αποτελείται από τους οικισμούς Παλιό και Νέο Χωριό, με το πρώτο να αναφέρεται κυρίως στο Κάστρο και γύρω από αυτό, ενώ το δεύτερο να αναφέρεται γενικά στους νεότερους οικισμούς Μυζηθρούς, Ξεροπηγάδας, Θεοσκέπαστης κλπ. Το λιμάνι της ονομάζεται Ψάθη και απέχει 0,8 χλμ από τη Χώρα.

Συγκοινωνίες

Σε όλο το νησί επιτρέπονται τα τροχοφόρα οχήματα, αλλά την καλοκαιρινή περίοδο, το πρόβλημα στάθμευσης είναι έντονο στο Χωριό Κιμώλου και την Ψάθη. Επίσης υπάρχει πρατήριο καυσίμων. Τέλος, τα μέσα μεταφοράς της Κιμώλου αποτελούνται από ένα λεωφορείο με προγραμματισμένα δρομολόγια και ένα ταξί. Ακόμη γίνονται τουριστικές ξεναγήσεις στο ερημονήσι Πολύαιγο με βάρκες ή μικρά ταχύπλοα σκάφη κιμώλιων ιδιοκτητών.

Η Κίμωλος ανήκει στην άγονη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων και συνδέεται με τον Πειραιά με συμβατικά πλοία όλο το χρόνο και με ταχύπλοα την υψηλή περίοδο. Τα δρομολόγια ποικίλουν ανάλογα με την εποχή. Την υψηλή περίοδο έχει συνήθως καθημερινή σύνδεση με τον Πειραιά και τα άλλα νησιά. Με τη Μήλο συνδέεται πολλές φορές την ημέρα μέσω του βόρειου λιμένα της Μήλου, Πολλωνία. Η σύνδεση γίνεται με τοπικό πορθμείο.

Τέλος, η Κίμωλος αποτελεί σταθμό και για τα ενδοκυκλαδικά δρομολόγια, δηλαδή των τοπικών γραμμών μεταξύ των Κυκλάδων (Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Σίφνος, Μήλος, Κίμωλος, Φολέγανδρος, Θήρα, Πάρος, Σύρος, Μύκονος.

Παραπομπές

  1. Απογραφή πληθυσμού 2001 (PDF). Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ver-1/ESYE/BUCKET/A1602/Other/A1602_SAM06_TB_DC_00_2001_14_F_GR.pdf. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2013.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  2. Τ. Γριτσόπουλος, «Ειδήσεις προξένων ξένων κρατών περί Κιμώλου και Κιμωλιών», π. Κιμωλιακά, 5 (1975), σ. 5-50

Βιβλιογραφία

  • Β. J. Slot, «Ολλαν­δοί πρόξενοι Μήλου-Κιμώλου», π. Κιμωλιακά, 8 (1978), σ. 157-267.
  • Τ. Γριτσόπουλος, «Ειδήσεις προξένων ξένων κρατών περί Κιμώλου και Κιμωλιών», π. Κιμωλιακά, 5 (1975), σ. 5-50.

Εξωτερικές συνδέσεις

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Kimolos της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).