Ανδρέας Ζαΐμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ +ημερ θαν |
μ μικρη δρθ |
||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
|μέγεθος_εικόνας = |
|μέγεθος_εικόνας = |
||
|λεζάντα = |
|λεζάντα = |
||
|αξίωμα = '''[[Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδας|Πρόεδρος του |
|αξίωμα = '''[[Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδας|Πρόεδρος του Εκτελεστικού]]''' |
||
|έναρξη = 12 Απριλίου 1826 |
|έναρξη = 12 Απριλίου 1826 |
||
|λήξη = 2 Απριλίου 1827 |
|λήξη = 2 Απριλίου 1827 |
||
| Γραμμή 44: | Γραμμή 44: | ||
== Πηγές == |
== Πηγές == |
||
* ''Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα'', Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996. |
* ''Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα'', Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996. |
||
* ''Φωτάκου απομνημονεύματα'', |
* ''Φωτάκου απομνημονεύματα'', εκδόσεις Βεργίνα, 1996 |
||
* ''Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα'', Γεωργίου Τσερτέτη, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996. |
* ''Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα'', Γεωργίου Τσερτέτη, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996. |
||
* ''Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης'', Σπυρίδωνος Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη'',Αθήνα 1993, SET ISBN 960-236-370-3 |
* ''Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης'', Σπυρίδωνος Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη'',Αθήνα 1993, SET ISBN 960-236-370-3 |
||
Έκδοση από την 01:11, 27 Ιουλίου 2013
| Ανδρέας Ζαΐμης | |
|---|---|
 | |
| Πρόεδρος του Εκτελεστικού | |
| Περίοδος 12 Απριλίου 1826 – 2 Απριλίου 1827 | |
| Προκάτοχος | Γεώργιος Κουντουριώτης |
| Διάδοχος | Ιωάννης Καποδίστριας (Αντικυβερνητική Επιτροπή) |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1791, Κερπινή Καλαβρύτων |
| Θάνατος | 4 Μαΐου 1840 (49 ετών) Αθήνα |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Σύζυγος | Ελένη Δεληγιάννη |
| Παιδιά | Θρασύβουλος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ανδρέας Ζαΐμης (1791 - 4 Μαΐου 1840[1]) ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821, γόνος της ιστορικής οικογένειας των Ζαΐμηδων, που διετέλεσε αργότερα πρωθυπουργός της νεοσύστατης Ελλάδας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων το 1791, γιος του προεστού των Καλαβρύτων Ασημάκη Ζαΐμη που πρώτος σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 18 Μαρτίου 1821. Νέος μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιταλία και πήρε μέρος στην Επανάσταση, μαχόμενος στην πολιορκία της Πάτρας και στο Μεσολόγγι. Χρημάτισε πληρεξούσιος στη συνέλευση της Επιδαύρου το 1822. Το 1826, μετά τα δραματικά γεγονότα του Μεσολογγίου, ανέλαβε με απόφαση της Τρίτης Εθνοσυνέλευσης (που διέκοψε τις εργασίες της) πρόεδρος της «Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος», αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης και της συνέχισης του Αγώνα. Επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του «Πανελληνίου» και το 1837 σύμβουλος επικρατείας μέχρι το θάνατό του το 1840 στην Αθήνα.
Παντρεύτηκε την Ελένη Δεληγιάννη, κόρη του προεστού των Λαγκαδίων, Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο γιος του Θρασύβουλος και ο εγγονός του Αλέξανδρος διετέλεσαν επίσης πρωθυπουργοί. Ο ιστορικός Αμβρόσιος Φραντζής καταγράφει πως ως προύχοντας κωλυσιέργησε κατά της επανάστασης[2].
Παραπομπές-σημειώσεις
- ↑ Ιστορικά, τ. 12, 2001, Ελευυθεροτυπία.
- ↑ Όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι άστατα…στασιαστικά, ιδιοτελή, και σχεδόν μπιρμπάντικα, Αμβροσίου Φραντζή, Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος.
Πηγές
- Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996.
- Φωτάκου απομνημονεύματα, εκδόσεις Βεργίνα, 1996
- Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα, Γεωργίου Τσερτέτη, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996.
- Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης, Σπυρίδωνος Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη,Αθήνα 1993, SET ISBN 960-236-370-3