Πολιτικός μηχανικός

Πολιτικός μηχανικός (αγγλ. civil engineer) είναι o επαγγελματίας μηχανικός ο οποίος ασχολείται με τις τεχνικές όψεις της σχεδίασης και κατασκευής του δομημένου χώρου, διά της μελέτης και επίβλεψης της κατασκευής έργων όπως κτήρια, γέφυρες, φράγματα κλπ. Η επιστήμη πολιτικού μηχανικού ασχολείται με προβλήματα στατικής στήριξης, διαχείρισης και μελέτης της κατασκευής μεγάλης κλίμακας τεχνικών συστημάτων, ή τη συντήρηση παλαιών κατασκευαστικών έργων. Ως γνωστικός κλάδος χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες, όπως την εδαφομηχανική, τη στατική, την υδραυλική κλπ., ενώ επικαλύπτεται με περιοχές συγγενών επιστημών όπως της χωροταξίας και πολεοδομίας, της αρχιτεκτονικής και της περιβαλλοντικής μηχανικής.

Ονομασία

Ο όρος πολιτικός μηχανικός εισήχθη μετά τους πολέμους του Ναπολέοντα. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι μηχανικοί από το Σώμα του Μηχανικού του Στρατού. Το Σώμα αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο και επιτυχές και γι' αυτό τον λόγο αποφασίστηκε να μεταφερθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία του στους κλασικούς ακαδημαϊκούς κύκλους. Οι μηχανικοί που αποφοιτούσαν από τα μη στρατιωτικά πανεπιστήμια ονομάστηκαν «πολιτικοί» μηχανικοί (αγγλ. «civil engineer»), ώστε να διακρίνονται από τους μηχανικούς του Στρατού.

Τομείς

Ο πολιτικός μηχανικός εξετάζει τον προγραμματισμό, την κατασκευή και τη συντήρηση των δομικών κατασκευών, ή των δημόσιων έργων, δεδομένου ότι συσχετίζονται με το έδαφος, το νερό, ή τον πολιτισμό και τις διαδικασίες τους.

Ιστορικό

Το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού είναι ένα από τα παλαιότερα επαγγέλματα στον κόσμο. Περίπου το 2550 π.Χ., ο Ιμχοτέπ, ο πρώτος τεκμηριωμένος μηχανικός, έχτισε μια διάσημη πυραμίδα του Φαραώ Ζοζέρ που βρέθηκε στη Σακάρα. Οι πρώτοι πολιτικοί μηχανικοί ήταν στην πραγματικότητα στρατιωτικοί μηχανικοί, συνδυάζοντας τις στρατιωτικές και αστικές δεξιότητες. Κατά τη διάρκεια των περιόδων πολέμου οι μηχανικοί κατασκεύαζαν και χρησιμοποίησαν τα όργανα του πολέμου όπως οι καταπέλτες, οι κριοί, οι πύργοι, και οι κεκλιμένες ράμπες ξύλου στην ενίσχυση των επιθέσεων στα οχυρά και τις στρατοπεδεύσεις των εχθρών τους. Κατά τη διάρκεια των περιόδων ειρήνης, περιλήφθηκαν σε πολλές στρατιωτικές και αστικές δραστηριότητες όπως η οικοδόμηση των οχυρώσεων για την υπεράσπιση ενάντια στις περαιτέρω επιθέσεις, τους δρόμους, τις γέφυρες, τα υδραγωγεία, τα κανάλια και τους καθεδρικούς ναούς. Οι τεχνικές κατασκευής και υδραυλικής που χρησιμοποιήθηκαν από τους μεσαιωνικούς μηχανικούς στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Ινδία και άλλες περιοχές της Άπω Ανατολής ήταν πολύ πιο περίπλοκες σε σχέση με αυτές των μεσαιωνικών ευρωπαϊκών μηχανικών.

Η πολιτική μηχανική, αν και είναι αρχαία επιστήμη, μόλις τα τελευταία 150 χρόνια αναπτύχθηκε αρκετά και σε αυτό συνέβαλαν αρκετοί σημαντικοί επιστήμονες όπως ο Κάρολος Τερζάκι που θεωρείται ο πατέρας της εδαφομηχανικής, ο Θωμάς Τέλφορντ, Βρετανός πολιτικός μηχανικός του 18ου αιώνα ο οποίος υπήρξε θεμελιωτής της στατικής των στερεών μαζών, και διάφοροι άλλοι.

Δείτε επίσης

• Επιστήμη μηχανικού
• Εφαρμοσμένη μηχανική σεισμού