Βιλαίν Α΄ ντ'Ωλναί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''Βιλαίν ντ'Ωλναί''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Villain d'Aulnay''), εξελληνισμένα ''Βιλαίν ντε Ωνονά'', ήταν Γάλλος ιππότης, [[πρωτοστράτορας]] της [[Λατινική Αυτοκρατορία|Ρωμανίας]] και πρώτος [[Βαρωνία της Αρκαδίας|Βαρώνος της Μεσσηνιακής Αρκαδίας]]. Όπως μαρτυρεί και το όνομα του καταγόταν από το [[Ωλναί]] της [[Γαλλία]]ς.
Ο '''Βιλαίν ντ'Ωλναί''' ή '''ντ'Ωνουά''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Villain d'Aulnay/d'Aunoy'') ήταν Γάλλος ιππότης, [[μαρεσάλος]] της [[Λατινική Αυτοκρατορία|Ρωμανίας]] και πρώτος [[Βαρωνία της Αρκαδίας|Βαρώνος της Μεσσηνιακής Αρκαδίας]]. Όπως μαρτυρεί και το όνομα του καταγόταν από το [[Aulnay-l'Aître]] της βορειοδυτικής [[Γαλλία]]ς.<ref name="Bon">Bon (1969), σ. 128, σημ. 2</ref> Στο ελληνικό [[Χρονικό του Μορέως]] αναφέρεται ως Βηλὲς ντὲ Ἀνόε, μορφή που πέρασε και σε άλλες εκδοχές του Χρονικού ως Anoé, Annoée ή Anoée.<ref name="Bon"/>


Ο Βιλαίν ήταν μάλλον γιος του Ουντάρ ντ'Ωλναί (Oudard d'Aulnay), ενός Γάλλου ευγενή της [[Καμπανία (επαρχία)|Καμπανίας]] ο οποίος το 1206 διαδέχτηκε τον [[Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο]] ως μαρεσάλος της Καμπανίας όταν ο τελευταίος έφυγε για να συμμετάσχει στις [[Σταυροφορίες]]. Ο J. Longon θεωρεί πιθανό η μητέρα του Ουντάρ, Αντελίν, να ήταν αδερφή του Γοδεφρείδου.<ref>Longnon (1939), σ. 15, 43-44</ref> Ο Ουντάρ είχε τρεις γιους, τους Εράρδο, Γοδεφρείδο και Βιλαίν. Οι δυο πρώτοι παρέμειναν στην Καμπανία, ενώ ο Βιλαίν αναζήτησε την τύχη του στη λατινική Ανατολή.<ref name="Longnon44">Longon (1939), σ. 44</ref>
Ο Βιλαίν ήταν αξιωματούχος, πρωτοστράτορας, της [[Λατινική Αυτοκρατορία|Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης]] αλλά μετά την πτώση της το 1261 βρέθηκε στο [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]], αναφέρεται συγγενική σχέση της οικογένειας του με τους Βιλλεαρδουίνους. Το 1262 ο πρίγκιπας [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]] τον τίμησε δίνοντάς του φέουδα στην περιοχή της Αρκαδίας, σημερινή [[Κυπαρισσία]], τα οποία απέσπασε από το προσωπικό του φέουδο. Ο Βιλαίν εγκαταστάθηκε στο [[Κάστρο της Κυπαρισσίας|Κάστρο της Αρκαδίας]]<ref>Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, [http://www.istorikathemata.com/2012/06/fragokratia-messinia-1206.html Η εδραίωση της Φραγκοκρατίας στην Μεσσηνία (1206 - 1262 μ.Χ.)], ανακτήθηκε 21 Μαρτίου 2013</ref>. Διάδοχοί του ήταν οι γιοί του, [[Εράρδος Α΄ ντ'Ωλναί]] και [[Γοδεφρείδος ντ'Ωλναί]].


Ο Βιλαίν εμφανίζεται στη [[Λατινική Αυτοκρατορία]] το 1229, όταν, μαζί με τον Πονς ντε Λυόν, του ανατέθηκε από τουε ευγενείς της Αυτοκρατορίας να προσφέρει την κηδεμονία του ανήλικου αυτοκράτορα [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνου Β΄]] στον [[Ιωάννης της Βρυέννης|Ιωάννη της Βρυέννης]].<ref name="Longnon44"/> Το 1238, εμφανίζεται ήδη ως κάτοχος της θέσης του μαρεσάλου της Λατινικής Αυτοκρατορίας, στην συμφωνία υποθήκης του ακάνθινου στεφανιού του Χριστού στον Βενετό Νίκολα Κιρίνι (Nicolas Quirini) έναντι 13.134 χρυσών [[υπέρπυρα|υπέρπυρων]].<ref name="Longnon44"/><ref>de Mély (1904), σ. 269</ref>
Αναφέρεται ότι πατέρας του Βιλαίν ντ'Ωλναί ήταν ο Γκιγιόμ ντ'Ωλναί (Guillaume d'Aulnay), ο οποίος ήταν και αυτός ανάμεσα στους Σταυροφόρους. Ο Βιλαίν αναφέρεται ως Εβράρ Βιλαίν ντ'Ωλναί (Evrard Villain d'Aulnay) με τίτλο Στρατάρχης της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και της Κωνσταντινούπολης (Maréchal de l'empire de Roumanie et de Constantinople). Ξάδελφός του ήταν ο Ζιλ ντ'Ωλναί (Gilles d'Aulnay), ο οποίος πέθανε από αρρώστια το 1204 κατά την [[Δ' Σταυροφορία]]<ref>[http://jemaulnoy.fr/denombrement1861/denombrement1861.php Dénombrement de 1861], Association JEM Aulnoy (Jadis et Maintenant à Aulnoy)</ref>.

Το Φεβρουάριο του 1249, ο [[Πρίγκηπας της Αχαΐας]] [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]], ξάδερφος του Βιλαίν, του παραχώρησε με γράμμα του στον Τιμπώ Δ΄ (Thibaud IV), Κόμη της Καμπανίας, τα έσοδα όλων των κτημάτων της οικογένειας των Βιλλαρδουίνων στην Καμπανία.<ref>Longon (1939), σ. 12, 34</ref> Το 1261, με την ανάκτηση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς από τους Βυζαντινούς, ο Βιλαίν, όπως και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι της πρώην Λατινικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγε στο Μοριά. Εκεί ο Γουλιέλμος Β΄ συνέστησε μια νέα βαρωνία για τον ξάδερφό του, τη [[Βαρωνία της Αρκαδίας]], από εδάφη που πριν ανήκαν στις πριγκιπικές κτήσεις.<ref>Bon (1969), σ. 104, 412–413</ref> Ο Βιλαίν πέθανε το 1269, και τον διαδέχτηκαν οι δυο γιοί του, [[Εράρδος Α΄ ντ'Ωλναί|Εράρδος Α΄]] (Erard) και [[Γοδεφρείδος ντ'Ωλναί|Γοδεφρείδος]] (Geoffroi).<ref>Bon (1969), σ. 157, 413</ref>


Ο Βιλαίν αναφέρεται επίσης ως ένας από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας (régent de l'empire), ανάμεσα στους Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, που χρωστούσαν 13.134 χρυσά [[υπέρπυρα]] στον Nicolas Quirino, της Βενετίας<ref>Exuviae sacrae Constantinopolitanae: II. Documenta liturgica. III. Epistolae et instrumenta. IV. Documenta diversa , Paul Edouard Didier Riant (comte), s.n., 1904, σελ. 269 καθώς και στο Exuviæ sacræ constantinopolitanæ. Fasciculus documentorum minorum, ad byzantina lipsana in occidentem sæculo xiii translata. spectantium, & historiam quarti belli sacri imperijq: gallo-græci illustrantium ... Fernand de Mély, Société de l'Orient latin, Paris, E. Leroux, 1904, σελ. 269, αλλά και στο Revue de l'art chrétien, Volume 42; Volumes 48-49, Desclée, De Brouwer, 1899, σελ. 92 : "...Les ambassadeurs arrivent à Byzance, mais pour trouver la Couronne engagée pour 13.134 hyperpères d'or, par les régents de l'empire, Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun et Miles Tirel, à Nicolas Quirino, de Venise, qui, le 4 septembre 1238, ..." (μετάφραση: «Οι πρέσβεις έφτασαν στο Βυζάντιο, αλλά βρήκαν το Στέμμα χρεωμένο με 1.134 χρυσά υπέρπυρα, από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, στον Nicolas Quirino, της Βενετίας ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου 1238...»)[https://www.google.gr/search?q=Evrard+Villain&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:en-GB:official&client=firefox-a#hl=en&gs_rn=7&gs_ri=psy-ab&tok=rqlK9GuozM9BFLSlRfv-fw&ds=bo&pq=%22Evrard%20Villain%20d%27Aulnoy%22&cp=1&gs_id=5ck&xhr=t&q=%22Villain%20d%27Aulnoy%22&es_nrs=true&pf=p&newwindow=1&safe=off&client=firefox-a&hs=O2N&rls=org.mozilla:en-GB%3Aofficial&tbm=bks&sclient=psy-ab&oq=%22Villain+d%27Aulnoy%22&gs_l=&pbx=1&bav=on.2,or.r_qf.&bvm=bv.44158598,d.ZGU&fp=e9ec1682ba110859&biw=1714&bih=1054&bs=1]</ref>


== Πηγές==
== Πηγές==
* {{cite book | last = Bon | first = Antoine | title = La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe | year = 1969 | language = γαλλικά | publisher = De Boccard | location = Paris | url = http://cefael.efa.gr/detail.php?site_id=1&actionID=page&serie_id=BefarA&volume_number=213&issue_number=1}}
* [http://fmg.ac/Projects/MedLands/LATIN%20LORDSHIPS%20IN%20GREECE.htm#_Toc219779609 Latin Lordships in Greece], ανακτήθηκε 21 Μαρτίου 2013
* {{cite book | last=Longnon | first = Jean | title = Recherches sur la vie de Geoffroy de Villehardouin: suivies du catalogue des actes des Villehardouins | publisher = H. et É. Champion | year = 1939 | language = γαλλικά | url =http://books.google.gr/books?id=1D4VAAAAIAAJ}}
* {{cite book | title = Exuviæ sacræ constantinopolitanæ. Fasciculus documentorum minorum, ad byzantina lipsana in occidentem sæculo xiii translata. spectantium, & historiam quarti belli sacri imperii: gallo-græci illustrantium | volume =3 | editor-first = Paul Édouard Didier | editor-last = Riant | first = Fernand | last = de Mély | publisher = E. Leroux | location = Paris | year = 1904 | language = γαλλικά | url = http://books.google.gr/books?id=8HAAAAAAMAAJ}}


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 09:48, 7 Ιουλίου 2013

Ο Βιλαίν ντ'Ωλναί ή ντ'Ωνουά (γαλλικά: Villain d'Aulnay/d'Aunoy) ήταν Γάλλος ιππότης, μαρεσάλος της Ρωμανίας και πρώτος Βαρώνος της Μεσσηνιακής Αρκαδίας. Όπως μαρτυρεί και το όνομα του καταγόταν από το Aulnay-l'Aître της βορειοδυτικής Γαλλίας.[1] Στο ελληνικό Χρονικό του Μορέως αναφέρεται ως Βηλὲς ντὲ Ἀνόε, μορφή που πέρασε και σε άλλες εκδοχές του Χρονικού ως Anoé, Annoée ή Anoée.[1]

Ο Βιλαίν ήταν μάλλον γιος του Ουντάρ ντ'Ωλναί (Oudard d'Aulnay), ενός Γάλλου ευγενή της Καμπανίας ο οποίος το 1206 διαδέχτηκε τον Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο ως μαρεσάλος της Καμπανίας όταν ο τελευταίος έφυγε για να συμμετάσχει στις Σταυροφορίες. Ο J. Longon θεωρεί πιθανό η μητέρα του Ουντάρ, Αντελίν, να ήταν αδερφή του Γοδεφρείδου.[2] Ο Ουντάρ είχε τρεις γιους, τους Εράρδο, Γοδεφρείδο και Βιλαίν. Οι δυο πρώτοι παρέμειναν στην Καμπανία, ενώ ο Βιλαίν αναζήτησε την τύχη του στη λατινική Ανατολή.[3]

Ο Βιλαίν εμφανίζεται στη Λατινική Αυτοκρατορία το 1229, όταν, μαζί με τον Πονς ντε Λυόν, του ανατέθηκε από τουε ευγενείς της Αυτοκρατορίας να προσφέρει την κηδεμονία του ανήλικου αυτοκράτορα Βαλδουίνου Β΄ στον Ιωάννη της Βρυέννης.[3] Το 1238, εμφανίζεται ήδη ως κάτοχος της θέσης του μαρεσάλου της Λατινικής Αυτοκρατορίας, στην συμφωνία υποθήκης του ακάνθινου στεφανιού του Χριστού στον Βενετό Νίκολα Κιρίνι (Nicolas Quirini) έναντι 13.134 χρυσών υπέρπυρων.[3][4]

Το Φεβρουάριο του 1249, ο Πρίγκηπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος, ξάδερφος του Βιλαίν, του παραχώρησε με γράμμα του στον Τιμπώ Δ΄ (Thibaud IV), Κόμη της Καμπανίας, τα έσοδα όλων των κτημάτων της οικογένειας των Βιλλαρδουίνων στην Καμπανία.[5] Το 1261, με την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Βυζαντινούς, ο Βιλαίν, όπως και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι της πρώην Λατινικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγε στο Μοριά. Εκεί ο Γουλιέλμος Β΄ συνέστησε μια νέα βαρωνία για τον ξάδερφό του, τη Βαρωνία της Αρκαδίας, από εδάφη που πριν ανήκαν στις πριγκιπικές κτήσεις.[6] Ο Βιλαίν πέθανε το 1269, και τον διαδέχτηκαν οι δυο γιοί του, Εράρδος Α΄ (Erard) και Γοδεφρείδος (Geoffroi).[7]


Πηγές

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Bon (1969), σ. 128, σημ. 2
  2. Longnon (1939), σ. 15, 43-44
  3. 3,0 3,1 3,2 Longon (1939), σ. 44
  4. de Mély (1904), σ. 269
  5. Longon (1939), σ. 12, 34
  6. Bon (1969), σ. 104, 412–413
  7. Bon (1969), σ. 157, 413