Γιουγκοσλαβία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 100: Γραμμή 100:
|<center>[[Αρχείο:Flag of SR Slovenia.svg|70px|border]]</center>
|<center>[[Αρχείο:Flag of SR Slovenia.svg|70px|border]]</center>
|<center>[[Αρχείο:SR Slovenia coa.png|40px]]</center>
|<center>[[Αρχείο:SR Slovenia coa.png|40px]]</center>
|style="width:4em;"|<center>[[Αρχείο:SFRY Slovenia.png|60px]]</center>
|style="width:4em;"|<center>[[Αρχείο:Locator map Slovenia in Yugoslavia.svg|60px]]</center>
|-
|-
|}
|}

Έκδοση από την 10:34, 7 Ιουνίου 2013

Η θέση της Γιουγκοσλαβίας (1918-1992).
Σημαία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας
Σημαία της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας
Σημαία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας

Η Γιουγκοσλαβία ή Νοτιοσλαβία (Jugoslavija, Југославија) ήταν ένα κράτος στο δυτικό μέρος των Βαλκανίων κατά το μεγαλύτερο διάστημα του 20ο αιώνα.

Το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας σχηματίστηκε το 1918, ως Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων και μετονομάστηκε το 1929, έμεινε με αυτό το όνομα μέχρι την εισβολή της Γερμανίας στην χώρα το 1941. Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945, δημιουργήθηκε σοσιαλιστικό κράτος στην θέση του παλιού βασιλείου ως Δημοκρατική Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, που το 1946 έγινε Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και στις 7 Απριλίου 1963 Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Παρέμεινε έτσι μέχρι το 1992, οπότε οι τέσσερις από τις έξι συνιστώσες δημοκρατίες - Σλοβενία, Κροατία, Π.Γ.Δ.Μ. και Βοσνία-Ερζεγοβίνη - αποσχίστηκαν. Οι εναπομείνασες δημοκρατίες της Σερβίας (με τις αυτόνομες επαρχίες της Βοϊβοντίνας του Κόσοβο) και του Μαυροβουνίου παρέμειναν ενωμένες μετονομάζοντας το κράτος σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Το 2003, το όνομα Γιουγκοσλαβία εγκαταλείφθηκε επίσημα όταν το κράτος μετασχηματίστηκε σε μια χαλαρή κοινοπολιτεία που ονομάστηκε Σερβία και Μαυροβούνιο. Η Βουλή του Μαυροβουνίου το 2006 αποφάσισε την απόσχιση του από την κοινοπολιτεία. Με αυτήν ολοκληρώθηκε η διάλυση της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας.

Εισαγωγή

Η ιδέα για τη δημιουργία ενός κράτους για τους σλαβόφωνους της νότιας περιοχής της βαλκανικής (Νότιοι Σλάβοι) αναπτύχθηκε το 17ο αιώνα και βρήκε πρόσφορο έδαφος μόλις τον 19ο αιώνα με το «Κίνημα των Ιλλυρίων» και η αρχική ιδέα για τη δημιουργία κρατικής οντότητας άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Ο Γιουγκοσλαβισμός ήταν μια ισχυρή πολιτική δύναμη κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που έγινε ευρύτερα γνωστός με τη δολοφονία του Αρχιδούκα της Αυστρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου από τον Γκαβρίλο Πρίντσιπ και την επακόλουθη κήρυξη πολέμου και εισβολή της Αυστροουγγαρίας στη Σερβία και προσπάθησε να συσπειρώσει τους Γιουγκοσλάβους κατά της Αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορικής κυριαρχίας για μια ανεξάρτητη Γιουγκοσλαβία που τελικά επιτεύχθηκε το 1918.

Στη δίκη του το 1914, ο Πρίντσιπ δήλωσε: «Είμαι ένας γιουγκοσλάβος εθνικιστικής που με ενδιαφέρει η ενοποίηση όλων των Γιουγκοσλάβων και δεν με νοιάζει τι μορφή θα έχει το κράτος αυτό, αλλά πρέπει να είναι ελεύθερο από την Αυστρία.[1]

Γεωγραφία

Η Γιουγκοσλαβία συνόρευε βόρεια με την Ιταλία και την Αυστρία, βορειοανατολικά με την Ουγγαρία, ανατολικά με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, νότια με την Ελλάδα, νοτιοδυτικά με την Αλβανία και βρεχόταν από την Αδριατική θάλασσα στα δυτικά. Η πιο σημαντική αλλαγή στα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας ήταν η προσάρτηση της ελεύθερης περιοχής του Τριέστε το 1954. Το 1991-1992 το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας χωρίστηκε στις, Σλοβενία, Κροατία, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Μόνο οι δημοκρατίες της Σερβίας και του Μαυροβουνίου παρέμειναν στην συνομοσπονδία και αποτέλεσαν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.

Επίσημες Ονομασίες

Η χώρα είχε αρκετές επίσημες ονομασίες:

  • Λαϊκή Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας (Demokrativna Federativna Jugoslavija), από το όνομα της κυβέρνησης αντίστασης που δημιουργήθηκε το 1943 όταν ακόμη η χώρα ήταν υπό την κατοχή του Άξονα. Το μέτωπο υπό την ηγεσία των κομμουνιστών θα ελέγξει ολόκληρο το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας το Μάιο του 1945.
  • Στις 27 Νοεμβρίου 1945, Δημοκρατία της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (Federativna Narodna Republika Jugoslavija).
  • Στις 7 Απριλίου 1963 η χώρα θα λάβει το όνομα, Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (Socijalistička Federativne Republika Jugoslavija), θα διατηρηθεί έως και τις 15 Ιανουαρίου 1992 όπου θα εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε αναφορά στη λέξη σοσιαλιστική οπου και θα ονομαστει Ομοσπονδιακη Δημοκρατια της Γιουγκοσλαβιας (SRJ-Savezna Republika Jugoslavija).

Στα ελληνικά παλαιότερα η Γιουγκοσλαβία αποκαλούνταν Νοτιοσλαβία [2] [3][4][5][6][7]. Παρά την εκτεταμένη χρήση του ονόματος Γιουγκοσλαβία στα μετέπειτα χρόνια, στα ελληνικά ο όρος επέζησε για αρκετά χρόνια: Χαρακτηριστικά, το 2005, αναφέρθηκε από τον πρώην πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη σε μήνυμά του προς τον Ελληνικό λαό, όταν αυτός μιλούσε για τη Γιουγκοσλαβία του Στρατάρχη Τίτο[8] αλλά και από άλλους, π.χ. το 2008[9].

Εθνότητες

Πριν από τη διάλυση του Ομόσπονδου Κράτους της Γιουγκοσλαβίας η Δημοκρατία της Σερβίας που αντιπροσώπευε το 42% του συνολικού πληθυσμού είχε και 2 αυτόνομες περιοχές με εθνικές μειονότητες. Άλλες εθνικές ομάδες περιελάμβαναν τους Κροάτες, τους Βόσνιους μουσουλμάνους, τους Σλοβένους, τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς, τους Γιουγκοσλάβους μικτής καταγωγής[ασαφές], καθώς και τους Μαυροβούνιους, ένα παρακλάδι της κύριας εθνότητας των Σέρβων. Με μια τόσο περίπολκη εθνοπολιτισμική σύνθεση η Γιουγκοσλαβία αποτελούσε το πιο ετερογενές πολυπολιτισμικό κράτος στην Ευρώπη. [10]

Ιστορία

1918-1940

Η Γιουγκοσλαβία δημιουργήθηκε ως κράτος με την συνθήκη των Βερσαλλιών το 1918. Μετά την ήττα των δυνάμεων του άξονα και την κατάρρευση της Αυστροουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Γιουγκοσλαβία ενσωμάτωσε την γεωγραφική περιοχή της Σλοβενίας και της Κροατίας που μέχρι τότε άνηκαν στην Αυστροουγγαρία και τις γεωγραφικές περιοχές της βόρειας Μακεδονίας και του Κοσόβου που είχε αποσπάσει η Σερβία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τους Βαλκανικούς πολέμους. Η Γιουγκοσλαβία έγινε βασίλειο και πρώτος βασιλιάς της ήταν ο Αλέξανδρος ο πρώτος.

1940-1992

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι δυνάμεις του Άξονα εισέβαλαν στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας και διαμέλισαν το έδαφός της. Η Κροατία, Σερβία και Μαυροβούνιο κήρυξαν την ανεξαρτησία τους, ενώ η υπόλοιπη χώρα διαιρέθηκε σε προτεκτοράτα. Ένας σκληρός πόλεμος της αντίστασης οδήγησε σύντομα τους Παρτιζάνους με επικεφαλής τον κομμουνιστή ηγέτη Τίτο, στο να αποτελέσουν το πιο σημαντικό κίνημα της αντίστασης. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας, που ιδρύθηκε μαζί με άλλα πολιτικά κόμματα, το Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Jedinstveni narodnooslobodilačk), αναπτύσσει το Νοέμβριο του 1942, ένα αντιπροσωπευτικό πολιτικό όργανο, το αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (Antifašističko V(ij)eće Narodnog Oslobođenja Jugoslavije). Από τις 21 έως 29 Νοεμβρίου 1943, το Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας στη δεύτερη συνεδρίασή του στο Γιάιτσε θεσπίζει ένα πολιτικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού γιουγκοσλαβικού κράτους, τη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας, και επίσης τη διεξαγωγή μετά τον πόλεμο δημοψηφίσματος με το ερώτημα εάν θα πρέπει να διατηρηθεί η μοναρχία. Δημιουργείται μια προσωρινή κυβέρνηση, η Εθνική Επιτροπή για την Απελευθέρωση της Γιουγκοσλαβίας (Nacionalni Komitet Oslobođenja Jugoslavije). Ο Τίτο, ανακηρύσσεται σε στρατάρχη της Γιουγκοσλαβίας και είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Η διάσκεψη της Τεχεράνης, η οποία πραγματοποιήθηκε την ίδια στιγμή, παρέχει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα στους Παρτιζάνους, οι οποίοι αναγνωρίζονται από τους Συμμάχους ως το νόμιμο κίνημα αντίστασης, σε βάρος των Τσέτνικ. Τον Ιούνιο του 1944, ο βασιλιάς Πέτρος Β' αναγνωρίζει με τη σειρά του τον Τίτο ως νόμιμο ηγέτη των Γιουγκοσλαβικών ενόπλων δυνάμεων. Με μια συμφωνία που επετεύχθη με τον Ιβάν Σούμπασιτς (Ivan Subasic), πρωθυπουργό της εξόριστης μοναρχικής κυβέρνησης σχηματίζεται μια μεταπολεμική κυβέρνηση συνασπισμού, με τον Σούμπασιτς να είναι Υπουργός Εξωτερικών. Οι αντάρτες κερδίζουν σταθερά έδαφος και το φθινόπωρο του 1944, συνεπικουρούμενοι από τον Κόκκινο Στρατό ελευθερώνουν το Βελιγράδι. Την άνοιξη του 1945, οι δυνάμεις του Άξονα και οι συνεργάτες τους έχουν ηττηθεί. Ο Τίτο σχηματίζει επίσημα την κυβέρνησή του στις 8 Μαρτίου. Οι τελευταίες συγκρούσεις λαμβάνουν χώρα το Μάιο του 1945 όταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος φτάνει στο τέλος του και επίσημα στην Ευρώπη. Τα στρατεύματα του Τίτο διαπράττουν εκκαθαρίσεις. Τις επόμενες εβδομάδες με την εισβολή των Παρτιζάνων στη Σλοβενία, ο Τίτο ισχυρίζεται ότι απελευθερώνονται οι γιουγκοσλάβοι πρόσφυγες από την αυστριακή Καρινθία. Περίπου 12.000 με 15.000 Σλοβένοι (συμπεριλαμβανομένων των μελών της Εθνικής Φρουράς της Σλοβενίας), περίπου 7.000 Σέρβοι και οι 150.000 με 200.000 Κροάτες (περίπου 40.000 Ουστάσι) αναγκάζονται από τους Βρετανούς για να διασχίζουν τα σύνορα. Από τις 12 έως 16 Μαΐου 1945, περίπου 120.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν από τους κομμουνιστές. Το πρώτο έτος της κυριαρχίας του Τίτο, μετά από μια περίοδο πολέμου ιδιαίτερα βίαιη, είχε ως αποτέλεσμα την εκκαθάριση 775.000 ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων 260.000 ταχέων εκτελέσεων.

Δημογραφία

Η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας αναγνώριζε τις έννοιες "έθνη" (narodi) και "εθνικότητες" (narodnosti) ως διαφορετικές. Στο πρώτο περιλαμβάνονταν οι σλαβικές εθνότητες που αποτελούσαν την ΣΟΔΓ ενώ στο δεύτερο άλλες σλαβικές ή μη ομάδες όπως Ούγγροι και Αλβανοί.

Οι βασικές εθνότητες ήταν οι εξής:

Ο όρος Γιουγκοσλάβος, προσδιόριζε όλους τους κατοίκους της χώρας αλλά και άτομα που είχαν γεννηθεί από μεικτούς γάμους.

Πολιτική

Γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες

Η γιουγκοσλαβική ομοσπονδία αποτελείτο από τις έξι σοσιαλιστικές δημοκρατίες που δημιουργήθηκαν το 1944 καθώς και από δύο αυτόνομες περιοχές, το Κόσοβο και τη Βοϊβοντίνα, επιμέρους επαρχίες της Σερβίας. Ομοσπονδιακή πρωτεύουσα ήταν το Βελιγράδι.

Όνομα
Πρωτεύουσα
Σημαία
Εθνόσημο
Περιοχή
Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης Σεράγεβο
Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κροατίας Ζάγκρεμπ
Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας Σκόπια
Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Μαυροβουνίου Τίτογκραντ
Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σερβίας
*Σοσιαλιστική Αυτόνομη Επαρχία του Κοσσυφοπεδίου
*Σοσιαλιστική Αυτόνομη Επαρχία της Βοϊβοντίνα
Βελιγράδι
Πρίστινα
Νόβι Σαντ
Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σλοβενίας Λιουμπλιάνα

Εξωτερική Πολιτική

Υπό τον Τίτο, η Γιουγκοσλαβία υιοθέτησε μια πολιτική ουδετερότητας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου. Ανέπτυξε στενές σχέσεις με τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου (Ομάδα Αδέσμευτων Χωρών), ενώ παράλληλα βελτίωσε τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Ο Στάλιν θεωρούσε τον Τίτο προδότη και γι'αυτό το λόγο είχε καταδικαστεί απ'το Κρεμλίνο. Το 1968, μετά τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, προστέθηκε επιπλέον αμυντική γραμμή στα σύνορα με τις χώρες του Συμφώνου Βαρσοβίας. Την 1η Ιανουαρίου 1967, η Γιουγκοσλαβία ήταν η πρώτη κομμουνιστική χώρα που άνοιξε τα σύνορά της για όλους τους ξένους επισκέπτες και μάλιστα χωρίς απαίτηση βίζας. Την ίδια χρονιά ο Τίτο προωθούσε μια ειρηνική επίλυση των Αραβο-ισραηλινών διαφορών. Πρότεινε στις αραβικές χώρες να αναγνωρίσουν το Ισραήλ με αντάλλαγμα να δοθούν πίσω τα εδάφη που είχε κατακτήσει. Οι αραβικές χώρες απέρριψαν την πρόταση ειρήνης.

Οι σχέσεις της Γιουγκοσλαβίας με την Αλβανία του Εμβέρ Χότζα ήταν αρκετά καλές. Οι δυο χώρες είχαν εμπορικές σχέσεις, με την Γιουγκοσλαβία να απαιτεί τη διδασκαλία των σερβοκροατικών στα σχολεία. Εκείνη την περίοδο ήταν στα σκαριά η δημιουργία μιας βαλκανικής ομοσπονδίας μεταξύ Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας και Βουλγαρίας. Η Αλβανία ήταν σε πλήρη οικονομική εξάρτηση από την Γιουγκοσλαβία, για τη χρηματοδότηση δημιουργίας υποδομών στη χώρα. Οι σχέσεις κλονίστηκαν όταν οι Αλβανοί διαμαρτυρήθηκαν θεωρώντας ότι οι Γιουγκοσλάβοι πλήρωναν πολύ φθηνά τους αλβανικούς φυσικούς πόρους. Από το 1948 και έπειτα, η Σοβιετική Ένωση ήταν στο "πλευρό" της Αλβανίας με σκοπό να βρίσκεται απέναντι από τη "αποσχιθείσα" Γιουγκοσλαβία. Σχετικά με το αλβανόφωνο Κόσοβο, οι δύο χώρες προσπαθούσαν να αμβλύνουν τις διαφορές τους με σκοπό να μειώσουν τον εθνικισμό που αναπτυσσόταν. Ο Χότζα αν και ήταν αντίθετος με την καλλιέργεια εθνικισμού στην Αλβανία μιας και ήταν πιστός στα κομμουνιστικά ιδεώδη της αδελφότητας των λαών, τη δεκαετία του 1980 με μερικές εμπρηστικές ομιλίες για του αλβανόφωνους του Κοσόβου και εναντίον της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, προκάλεσε τα αντίθετα αποτελέσματα.

Το 1992, τα Ηνωμένα Έθνη, επέβαλλαν κυρώσεις στη Γιουγκοσλαβία λόγω των πολεμικών συγκρούσεων. Οι κυρώσεις περιελάμβαναν, από εμπορικό εμπάργκο έως και αποκλεισμό ποδοσφαιρικών ομάδων από διεθνείς διοργανώσεις.

Παραπομπές

  1. O. Malcolm, Noel, σ. 153, Βοσνία, Μια σύντομη ιστορία, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης, 1996 ISBN 0-8147-5561-5
  2. Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, σ. 876, τόμ. 9 έκδοση 1963, λήμμα Νοτιοσλαυία: «Κράτος της Ν.Α. Ευρώπης....»
  3. Κοινωνικές Ασφάλειες και Φτηνά Υγιεινά Σπίτια, Δημήτριος Σαράτσης, Αρχείο Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών, Τόμος 11, Έτος 11 (1931), Εισήγησις εις το Συνέδριον Υγιεινής, Αθήνα, 1930
  4. Gnosisnet, λήμμα Λοζάνης συνθήκη, «Συνθήκη ειρήνης που υπογράφηκε το 1923 από την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ιαπωνία, από τις Μεγάλες Δυνάμεις, και την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Ρουμανία και τη Νοτιοσλαβία...»
  5. Ιστορία της Τεχνολογίας, Στυλ. Γ. Φραγκόπουλος (2000-2008), Κεφάλαιο:Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος «Με το τέλος του πολέμου ενώθηκαν όλα τα δυτικά σλαβικά κράτη μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Αυστρο-Ουγγαρίας και συγκρότησαν ένα νέο κράτος με το όνομα Νοτιοσλαβία (Γιουγκοσλαβία)»
  6. Τα σύμβολα ενός εμφύλιου πολέμου, Εφημερίδα Καθημερινή, 24-07-2011, ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2012«Οι παλιοί, αυτοί που γνώριζαν τη Γιουγκοσλαβία ή Νοτιοσλαβία από την εποχή του πανσλαβισμού ρωσικής ή δυτικής επιρροής, και είχαν δει τη συνέχεια στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο,»
  7. Γεωγραφία της Ελλάδος δια την Α' τάξιν των Γυμνασίων, Γεωργίου Α, Μέγα, Καθηγητού, Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων, εν Αθήναις 1939 «Ἀλλ’ ὅλην τὴν Μακεδονίαν δὲν τὴν κατέχει σήμερον ἡ Ἑλλάς. Τὸ βόρειον μέρος της τὸ κατέχουν δύο ἄλλα κράτη, ἡ Νοτιοσλαβία καὶ ἡ Βουλγαρία»
  8. Χρήστος Α. Σαρτζετάκης Μήνυμα για την Εθνικήν μας Επέτειον (25ης Μαρτίου 2005), ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2012 «ὁ ἡγέτης τῆς Νοτιοσλαβίας Τίτο μετωνόμασε τὸ 1943 τὴν μέχρι τότε ἀποκαλουμένην Βαρδαρίαν (ἐκ τοῦ διατρέχοντος αὐτὴν Ἀξιοῦ ποταμοῦ, σλαβιστὶ Βαρδάρη) εἰς Μακεδονίαν, τὴν ὁποίαν καὶ ἀνύψωσεν εἰς ὁμόσπονδον τῆς Νοτιοσλαβίας κράτος»
  9. Ι.Μ.Δ.Α., ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2012, «Η ονομασία Γιουγκοσλαβία = Νοτιοσλαβία αποτελείται από έναν όρο εθνικό (Σλαβία) και έναν όρο γεωγραφικό (νότια).»
  10. «Yugoslavs». Canadian Encyclopedia  – μέσω HighBeam Research (απαιτείται συνδρομή). 1 Ιανουαρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2012. 

Πρότυπο:Link FA