Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς της Ρωσίας

Μιχαήλ Β΄
Μέγας Δούκας της Ρωσίας
Γέννηση	4 Δεκεμβρίου 1878 Αγία Πετρούπολη
Θάνατος	12-13 Ιουνίου 1918
Σύζυγος	Ναταλία Σερεμέτιεβα
Οίκος	Οίκος Ρομάνοφ
Πατέρας	Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας
Μητέρα	Μαρία Φεοντόροβνα Φρειδερίκη Δαγμάρ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Μιχαήλ Β΄ (Μέγας Δούκας Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς; ρώσικα Михаи́л Алекса́ндрович) ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρωσίας της δυναστείας των Ρομάνοφ. Ήταν τέταρτος γιος του Αλέξανδρου Γ΄, ο μικρότερος αδελφός του Νικολάου Β΄. Διοικητής ρωσικού στρατού, Αντιστράτηγος (2 Ιουλίου 1916), ο Γενικός Υπασπιστής, ο Γερμανός ναύαρχος (24 Ιουλίου 1905), και μέλος της Γερουσίας.

Απο το 1899 (η ημερομηνία του θανάτου του πρίγκιπα Γεωργίου) έως τον Αύγουστο του 1904 (η γέννηση του γιου Νικολάου Β΄ του Αλεξέι) - ήταν ο διάδοχος του θρόνου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Τυπικά βασίλεψε μόνο 16 ώρες λόγω της παραίτηση του αδελφού του Νικολάου Β΄ και γιου του Αλεξέι. Στις 3 Μαρτίου 1917 αρνήθηκε να παραλάβει την εξουσία, χωρίς τη βούληση του ρωσικού λαού, και κάλεσε σε υπακοή την Προσωρινή Κυβέρνηση που είχε δημιουργηθεί.

Ενθρόνιση

Από τη γέννηση, πήρε το τίτλο του Μεγάλου Δούκα.Κατά την έγκριση το 1886 νέων θεσμικών οργάνων της αυτοκρατορικής οικογένειας, αποφασίστηκε ότι ο παλιός τίτλος του "αυτοκράτορα" τώρα θα απονέμεται μόνο για στον αυτοκράτορα και την αυτοκράτειρα. Όλοι οι μεγάλοι άρχοντες, μεγάλες δούκισσες και πριγκίπισσες χάνουν την πρόσθεση "αυτοκράτορες" στον τίτλο του.

Μετά το βάπτισμα, του τρίτου παιδιού του Νικολάου Β΄ - της τρίτης κόρης του - στις 18 Ιουνίου του 1899 πεθαίνει από πνευμονική αιμορραγία και ο τσάρος και Μεγάλος Δούκας Γεώργιος Αλεξάντροβιτς. Έτσι ο θρόνος άνηκε πια στον Μιχαήλ Β΄.

Στο τέλος του Φεβρουαρίου της Επανάστασης του 1917 στις 2 Μαρτίου (Ιουλιανό Ημερολόγιο) /15 Μαρτίου (Γρηγοριανό Ημερολόγιο), ο Νικόλαος Β΄ εκδιώχθηκε από τον θρόνο. Αρχικά τη θέση του πήρε ο γιος του, αλλά επειδή σύμφωνα με τους γιατρούς ο μικρός δε θα κατάφερνε να ζήσει για πολύ μακριά από τους γονείς του που θα βρίσκονταν στην εξορία, ο Νικόλαος Β΄ανακάλεσε την απόφασή του.

Ο Μιχαήλ Β΄ αρνήθηκε τον θρόνο, μέχρις ότου θα επιτρεπόταν στον λαό να ψηφίσει μέσω ενός θεσμικού οργάνου μεταξύ της συνέχισης της μοναρχίας ή τη δημιουργία δημοκρατίας. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση ο Μιχαήλ β΄ποτέ δεν εκδιώχθηκε από την εξουσία, απλά καθυστερούσε να την αναλάβει. Η εκδίωξη του Νικόλαου Β΄ και η ακόλουθη επανάσταση των Μπολσεβίκων έδωσε τέρμα στην κυριαρχία της δυναστείας των Ρομανόφ που κυβερνούσε από το 1613. Έστρωσε επίσης τον δρόμο για την δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης, η γέννηση της οποίας σημαδεύτηκε από έναν παγκόσμιο σκεπτικισμό από κάποιους και ενθουσιασμό από άλλους για την πρώτη εφαρμογή της κομμουνιστικής θεωρίας σε μια μεγάλη χώρα όπως η Ρωσία.

Προσωπική ζωή

Το 1907, ως υπασπιστής και αντιστράτηγος, διοικητής του συντάγματος ο τσάρος Μιχαήλ Β΄ είχε συνάψει παράνομη ερωτική σχέση με τη Ναταλία Σερεμέτιεβα, τη σύζυγο αξιωματικού του Βλαντίμιρ Βούλφερτ. Παντρεύτηκε μαζί της μυστικά στη Βιέννη στις 17 (30) Οκτωβρίου του 1912, στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Σάββα. Κάτι που είχε προκαλέσει τη οργή του αδελφού του Νικόλαου Β΄ και της μητέρας του Μαρία Φεοντόροβνα Φρειδερίκη Δαγμάρ. Απολύθηκε από όλες τις θέσεις που κατείχε,και απαγορεύτηκε να επιστρέψει πίσω στη Ρωσία έτσι συνέχισε και ζει με τη σύζυγό του στην Ευρώπη. Το 1910 απέκτησαν έναν γιο, τον Γεώργιο.

Μετά τον έναρξη Α΄Παγκόσμιου Πόλεμου, ο Μιχαήλ Β΄ ζήτησε την άδεια του Νικολάου Β΄ να επιστρέψει στην πατρίδα και να υπηρετήσει στο στρατό. Μετά τη θετική ανταπόκριση έγινε επικεφαλής του Μεραρχίας Ιππικού στον Καύκασο, η οποία σχηματίστηκε στις 23 Αυγούστου του 1914 από εθελοντές ντόπιους- μουσουλμάνους του Καυκάσου και της Υπερκαυκασίας, οι οποίοι σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία, δεν υπηρετούσαν μέχρι τότε στον στρατό.

Το 1915, η Ναταλία και ο γιος της έλαβαν από τον αυτοκράτορα τον τίτλο του Κόμη Μπρασόφ, ο Νικόλαος Β΄ αναγνώρισε τον ανιψιό του Γεώργιο, αλλά δεν του έδωσε κανένα δικαίωμα στον θρόνο. Στις 26 Μαρτίου, 1915 τιμήθηκε με τον τίτλο του Κόμη του Μπρασόφ.

Απόρριψη ανάληψης εξουσίας χωρίς τη συγκατάθεση του λαού

Στις 2 Μαρτίου του 1917 ο Νικόλαος Β΄ ,υπό την πίεση των στρατηγών και άλλους από το περιβάλλον του, παραιτήθηκε από το θρόνο.

Η υποψηφιότητα του Μιχαήλ Β΄για θρόνο και η δημιουργία μιας συνταγματικής μοναρχίας φαινόταν η μόνη επιλογή για την ανάπτυξη της Ρωσίας.

Ο στρατός την αυγή της 3 Μαρτίου 1917, και πολλές στρατιωτικές μονάδες, άρχισαν να ορκίζονται τη πίστη στον νέο αυτοκράτορα Μιχαήλ Β΄.

Όμως ο Μιχαήλ Β΄ αρνήθηκε να ανεβεί στο θρόνο, μέχρις ότου θα επιτρεπόταν στον λαό να ψηφίσει μέσω ενός θεσμικού οργάνου μεταξύ της συνέχισης της μοναρχίας ή τη δημιουργία δημοκρατίας. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση ο Μιχαήλ Β΄ ποτέ δεν εκδιώχθηκε από την εξουσία, απλά καθυστερούσε να την αναλάβει.

Θάνατος

Μετά από τα επαναστατικά γεγονότα του Φεβρουαρίου-Μαρτίου του 1917 εγκαταστάθηκε στο παλάτι του στο Γκάτσινα. Μετά την ανταρσία του Κορνίλοφ, τέθηκε σε κατ 'οίκον περιορισμό. Στις 9 Μαρτίου του 1917 αποφασιστικέ η απέλαση του στην περιοχή του Περμ. Απόφαση απέλασης υπογράφτηκε από τον ίδιον τον Λένιν.

Κατά την άφιξή τους στο Περμ ζούσε στο ξενοδοχείο "Ερμιτάζ", και μετά στο "Βασιλικό Ξενοδοχείο". Κατά την νύχτα μεταξύ 12-13 Ιουνίου του 1918, ο Μιχαήλ Β΄ απήχθη από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του και δολοφονήθηκε μαζί με τον γραμματέα και φίλο του, Ν. Τζόνσον, από μια ομάδα αξιωματικών της τοπικής αστυνομίας, με επικεφαλής τον Μιάσνικοφ κοντά στο χωριό Μαλάγια Γιαζόβαγια.