Παύλος Φόσκαρης

Ο Παύλος Φόσκαρης (ιταλικά : Paolo Foscari) ήταν Ρωμαιοκαθολικός αρχιεπίσκοπος Πάτρας το 1375-1394, κατείχε τον τίτλο του "Ψιλώ ονόματι" πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Επίσης πολιτικός διοικητής βαρώνος της Πάτρας που ήταν τότε ανεξάρτητο κρατίδιο υποτελές στον Πάπα.

Γεννήθηκε στη Βενετία από οικογένεια Πατρικίων και ο πατέρας του λεγόταν Ιωάννης. Σπούδασε στη Πάντοβα αστικό και εκκλησιαστικό δίκαιο και αργότερα έγινε καθηγητής του ίδιου πανεπιστημίου. Το 1365 η βενετική γερουσία ξεκίνησε ενέργειες για να γίνει αρχιεπίσκοπος Πάτρας. Στις 24 Απριλίου 1366 διορίζεται επίσκοπος Κορώνης και με παρέμβαση της συγκλήτου το 1367-1375 επίσκοπος Καστελίου στη Βενετία. Σαν επίσκοπος Καστελίου ήρθε σε σύγκρουση με τις Βενετικές αρχές, παρόλα αυτά έμεινε στην επισκοπή μέχρι το 1375.

Το 1375 μετατίθεται στη λατινική αρχιεπισκοπή Πάτρας και το 1376 διορίζεται βάϊλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας. Οπαδός του πάπα Ουρβανού ΣΤ' κυνηγήθηκε από τον επόμενο πάπα Κλήμη Ζ', ο οποίος και τον αντικατέστησε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Πάτρας το 1384. Το 1386 γίνεται Μητροπολίτης Ταρσού.

Ο Φόσκαρης αποκαταστάθηκε γρήγορα στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Πάτρας και μαζί γίνεται και γενικός βικάριος του πριγκιπάτου της Αχαΐας. Σε όλη του την θητεία τον υποστήριξε η Ενετία με αποστολή πολεμιστών και πολεμικού υλικού. Ήταν επίσης υποστηριχτής της ένωσης των δύο εκκλησιών, ορθόδοξης και καθολικής, και για αυτόν τον σκοπό είχε μεταβεί στη Ρώμη το 1369. Είχε βοηθήσει ακόμα των Ιωάννη Παλαιολόγο Ε' κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στη Ρώμη για να συζητήσει την ένωση με τον πάπα.

Πέθανε το 1393 ή 94.

Πηγές

• Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821, Στέφανος Θωμόπουλος, Αχαϊκές εκδόσεις, ISBN 9607960084