Αρτάβαζος Α΄ της Φρυγίας

Ο Αρτάβαζος (περ: آرتابازوس , α-ε. Ἀρτάβαζος - 480-455 π.Χ) ήταν σατράπης της Φρυγίας στον Ελλήσποντο (σημερινή βορειανατολική Τουρκία), υπό την Περσική Αυτοκρατορία.

Ο Αρτάβαζος, γιος του Φαρνάκη, ήταν ένας από τους στρατηγούς στην εισβολή του Ξέρξη στην Ελλάδα, ήταν υπεύθυνος για τις εφεδρικές δυνάμεις που φρουρούσαν τη διαδρομή πίσω στην Ασία, και ήταν υπεύθυνος για την καταστολή μιας εξέγερσης στην Ποτίδαια. Η εισβολή έληξε με τον Μαρδόνιο, ο οποίος αγνόησε τις συμβουλές του Αρτάβαζου και άλλων, να δέχεται ήττα από τους Έλληνες στη μάχη των Πλαταιών, το 479 π.Χ. Μετά τη νίκη τους, οι Έλληνες έπλευσαν στην Ιωνία, όπου διέλυσαν τα σώματα φρουράς, με διοικητή τον Τιγράνη, στη μάχη της Μυκάλης, την ίδια μέρα. Ο Αρτάβαζος, ωστόσο, κατάφερε να οδηγήσει τα απομεινάρια του περσικού στρατού από την Ελλάδα πίσω στην Ιωνία.

Ως ανταμοιβή, ο Αρτάβαζος έγινε σατράπης της Φρυγίας στον Ελλήσποντο. Αυτή η θέση πέρασε στους απογόνους του. Τον διαδέχθηκε ο γιος του, Φαρνάβαζος (περίπου 455-430 π.Χ), για τον οποίο λίγα είναι γνωστά, τον οποίο διαδέχθηκε ο εγγονός του Αρτάβαζου και γιος του Φαρνάβαζου, Φαρνακής Β' της Φρυγίας (περ. 430-413 π.Χ), που είναι γνωστός ότι ήταν σατράπης κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Τον Φαρνάκη διαδέχθηκε ο γιος του, ονοματί Φαρνάβαζος (περ. 413-373 π.Χ), γνωστός για τον συναγωνισμό του με τον Τισσαφέρνη και για τους πολέμους του κατά των Σπαρτιατών.