Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.3) (Ρομπότ: Αλλαγή tl:Benedicto XVI σε tl:Papa Benedicto XVI
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 18: Γραμμή 18:


Μετά το θάνατο του Ιωάννη Παύλου του Β', ο Ράτσινγκερ εξελέγη από το συμβούλιο των καρδιναλίων ([[κονκλάβιο]]) στις [[19 Απριλίου]] [[2005]], και έγινε μετά τον [[Πάπας Αδριανός ΣΤ'|Αδριανό ΣΤ']] ο πρώτος [[Γερμανία|ερμανός]] Πάπας της Καθολικής Εκκλησίας μετά από 482 χρόνια. Τρεις μέρες πριν εκλεγεί Πάπας έκλεισε τα 78. Έτσι από το [[1730]] και μετά είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία εκλεγμένος Πάπας. Το όνομα που επέλεξε για την ενθρόνισή του ήταν '''Βενέδικτος ΙΣΤ''''.
Μετά το θάνατο του Ιωάννη Παύλου του Β', ο Ράτσινγκερ εξελέγη από το συμβούλιο των καρδιναλίων ([[κονκλάβιο]]) στις [[19 Απριλίου]] [[2005]], και έγινε μετά τον [[Πάπας Αδριανός ΣΤ'|Αδριανό ΣΤ']] ο πρώτος [[Γερμανία|ερμανός]] Πάπας της Καθολικής Εκκλησίας μετά από 482 χρόνια. Τρεις μέρες πριν εκλεγεί Πάπας έκλεισε τα 78. Έτσι από το [[1730]] και μετά είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία εκλεγμένος Πάπας. Το όνομα που επέλεξε για την ενθρόνισή του ήταν '''Βενέδικτος ΙΣΤ''''.

=== Παραίτηση ===
Στις 11 Φεβρουαρίου 2013, το Βατικανό ανακοίνωσε επισήμως ότι ο Πάπας θα [[Παπική Παραίτηση|παραιτείτο του αξιώματός του]] στις 28 Φεβρουαρίου 2013 στις 20:00, λόγω της προχωρημένης ηλικίας του.<ref name="reuters_resignation"/> αποτελώντας έτσι τον πρώτο Πάπα που να προχωρά σε τέτοια κίνηση από τον [[Πάπας Γρηγόριος ΙΒ΄|Γρηγόριο ΙΒ΄]] το 1415.<ref name="resignCNN">{{cite web | url=http://edition.cnn.com/2013/02/11/world/europe/pope-benedict-resignation/?hpt=hp_t1 | title=Pope Benedict to resign at the end of the month, Vatican says | publisher=CNN | date=February 11, 2013 | accessdate=February 11, 2013 | author=Messia, Hada}}</ref> Η κίνηση αυτή ήταν εντελώς απρόσμενη<ref name="BBCresign1">{{cite web | url=http://www.bbc.co.uk/news/world-21411304 | title=Pope Benedict XVI in shock resignation | publisher=BBC | date=February 11, 2013 | accessdate=February 11, 2013}}</ref> για τους σύγχρονους καιρούς, καθώς οι Πάπες διατηρούσαν το αξίωμά τους μέχρι τον θάνατό τους.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, ο Βενέδικτος ανέφερε ως αίτιο της απόφασής του την μείωση των αντοχών του και τις μεγάλες φυσικές και πνευματικές απαιτήσεις του αξιώματος του Πάπα.<ref name="VatRadio_resign"/> Ανακοίνωσε επίσης ότι θα συνέχιζε να υπηρετεί την εκκλησία "μέσω μιας ζωής αφιερωμένης στην προσευχή."<ref name="VatRadio_resign">{{cite web | url=http://en.radiovaticana.va/articolo.asp?c=663815 | title=Pope Benedict XVI announces his resignation at end of month | publisher=Vatican Radio | date=February 11, 2013 | accessdate=February 11, 2013}}</ref>


== Έργο ως Πάπας ==
== Έργο ως Πάπας ==

Έκδοση από την 12:06, 11 Φεβρουαρίου 2013

Βενέδικτος ΙΣΤ΄
Από19-04-2005
Έωςσήμερα
ΠροκάτοχοςΙωάννης Παύλος Β΄
Διάδοχος-
Προσωπικά στοιχεία
Θυρεός{{{θυρεός_alt}}}

Ο Βενέδικτος ΙΣΤ' (κοσμικό όνομα Γιόζεφ Άλοϊς Ράτσινγκερ, Γερμ. Joseph Alois Ratzinger) είναι ο 265ος Πάπας, Επίσκοπος Ρώμης και επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας. Είναι επίσης ανώτατος άρχοντας του ανεξάρτητου κράτους-πόλεως του Βατικανού.

Βιογραφικό

Ο Γιόζεφ Ράτσινγκερ γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1927 στο Μαρκτλ αμ Ινν, στη Βαυαρία της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του ήταν αστυνομικός. Τα αδέρφια του ήταν η Μαρία και ο Γκέοργκ Ράτσινγκερ. Όταν έκλεισε τα 14 έγινε, όπως του επέβαλλε ο νόμος, υποχρεωτικά μέλος της χιτλερικής νεολαίας. Από την αρχή όμως δεν πήγαινε στις συναντήσεις και έκανε αίτηση για να παραιτηθεί από μέλος. Το 1943, σε ηλικία 16 ετών, υποχρεώθηκε από το Τρίτο Ράιχ να υπηρετήσει με τους υπόλοιπους συμμαθητές του στα αντιαεροπορικά πυροβόλα για την υπεράσπιση ενός εργοστασίου της BMW, έξω από το Μόναχο. Έκανε την βασική εκπαίδευση και στάλθηκε στην Ουγγαρία, από όπου το 1944 ρισκάροντας την θανατική ποινή κατάφερε να διαφύγει.

Από το 1946 μέχρι το 1951 σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία. Το 1951 δέχτηκε το μυστήριο της Ιεροσύνης μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του, Γκέοργκ Ράτσινγκερ. Το 1953 πήρε διδακτορικό στη θεολογία και το 1957 υπέβαλε την υφηγεσία του στο πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ένα χρόνο αργότερα, το 1958, ο Ράτσινγκερ έγινε καθηγητής δογματικής θεολογίας στην Ανώτατη Φιλοσοφική Θεολογική Σχολή του Φράιζιγκ. Μέχρι το 1977 εργάστηκε σε αυτόν τον τομέα στα Πανεπιστήμιο του Μονάχου, του Μίνστερ, του Τίμπιγκεν και του Ρέγκενσμπουργκ. Από το 1962 μέχρι το 1965 ήταν παράλληλα και σύμβουλος του Αρχιεπίσκοπου Κολονίας, του Καρδινάλιου Γιόζεφ Φρινγκς.

Το 1977 ο Παύλος ΣΤ' ανακήρυξε τον Ράτσινγκερ καρδινάλιο. Το 1978 ο Καρδινάλιος Ράτσινγκερ συμμετείχε στην εκλογή του Ιωάννη Παύλου Α' και του Ιωάννη Παύλου Β'. Ο Ιωάννης Παύλος Β' τον κάλεσε το 1981 να μείνει στη Ρώμη σαν ανώτερος του σύμβουλος για θεολογικά θέματα.

Μετά το θάνατο του Ιωάννη Παύλου του Β', ο Ράτσινγκερ εξελέγη από το συμβούλιο των καρδιναλίων (κονκλάβιο) στις 19 Απριλίου 2005, και έγινε μετά τον Αδριανό ΣΤ' ο πρώτος ερμανός Πάπας της Καθολικής Εκκλησίας μετά από 482 χρόνια. Τρεις μέρες πριν εκλεγεί Πάπας έκλεισε τα 78. Έτσι από το 1730 και μετά είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία εκλεγμένος Πάπας. Το όνομα που επέλεξε για την ενθρόνισή του ήταν Βενέδικτος ΙΣΤ'.

Παραίτηση

Στις 11 Φεβρουαρίου 2013, το Βατικανό ανακοίνωσε επισήμως ότι ο Πάπας θα παραιτείτο του αξιώματός του στις 28 Φεβρουαρίου 2013 στις 20:00, λόγω της προχωρημένης ηλικίας του.[1] αποτελώντας έτσι τον πρώτο Πάπα που να προχωρά σε τέτοια κίνηση από τον Γρηγόριο ΙΒ΄ το 1415.[2] Η κίνηση αυτή ήταν εντελώς απρόσμενη[3] για τους σύγχρονους καιρούς, καθώς οι Πάπες διατηρούσαν το αξίωμά τους μέχρι τον θάνατό τους.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, ο Βενέδικτος ανέφερε ως αίτιο της απόφασής του την μείωση των αντοχών του και τις μεγάλες φυσικές και πνευματικές απαιτήσεις του αξιώματος του Πάπα.[4] Ανακοίνωσε επίσης ότι θα συνέχιζε να υπηρετεί την εκκλησία "μέσω μιας ζωής αφιερωμένης στην προσευχή."[4]

Έργο ως Πάπας

Ο Βενέδικτος ΙΣΤ' θεωρείται Πάπας που μένει προσηλωμένος στις παραδοσιακές απόψεις της καθολικής εκκλησίας. Έχει δεχτεί κριτική για την αμετακίνητη θέση της Καθολικής Εκκλησίας κατά της χρήσης προφυλακτικών, που θεωρείται απ’ τους ειδικούς καίριας σημασίας για την αναχαίτιση της εξάπλωσης της επιδημίας του AIDS στην Αφρική. Δήλωσε ότι θέλει να συνεχίσει τις προσπάθειες διαλόγου με άλλες θρησκείες, καθώς και με τα υπόλοιπα χριστιανικά δόγματα.

Κρίση με το Ισλάμ

Mέρος μιας σειράς για την
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Οργάνωση
Πάπας (Φραγκίσκος)
Κολλέγιο των Καρδιναλίων
Αγία Έδρα
Οικουμενικές Σύνοδοι
Επισκοπική πολιτική · Λατινική Εκκλησία
Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες
Υπόβαθρο
Ιστορία · Χριστιανισμός
Καθολική Εκκλησία · Αποστολική Διαδοχή
Τέσσερα Σημεία της Εκκλησίας
Δέκα Εντολές
Σταύρωση & Ανάσταση του Ιησού
Ανάληψη · Κοίμηση της Θεοτόκου
Κριτική στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Θεολογία
Αγία Τριάδα (Πατέρας, Υιός, Άγιο Πνεύμα)
Θεολογία · Απολογητική
Θεία Χάρη · Μυστήρια
Καθαρτήριο · Σωτηρία
Προπατορικό αμάρτημα · Άγιοι · Δόγμα
Άμωμος Σύλληψη της Παρθένου
Λειτουργία και Λατρεία
Ρωμαιοκαθολική λειτουργία
Θεία Ευχαριστία · Λειτουργία των Ωρών
Λειτουργικό Έτος · Βιβλικός Κανόνας
Τελετουργίες
Ρωμαϊκή · Αρμενική · Αλεξανδρινή
Βυζαντινή · Αντιοχική · Ανατολική Συριακή
Θέματα του Καθολικισμού
Οικουμενισμός · Μοναχισμός
Προσευχή · Μουσική · Τέχνη
·
Πρότυπο: προβ.  συζ.  επεξ.

Τον Σεπτέμβριο του 2006 βρέθηκε στο στόχαστρο του μουσουλμανικού κόσμου. Όλα ξεκίνησαν από τις δηλώσεις του που έγιναν κατά την επίσκεψή του στη Γερμανία, στις 14 Σεπτεμβρίου 2006. Δανειζόμενος αυτούσιο τμήμα διαλόγου του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου με Πέρση λόγιο και θέμα τις αλήθειες του Ισλάμ και του Χριστιανισμού, είπε: «Ο αυτοκράτορας μιλά για το θέμα του τζιχάντ, του ιερού πολέμου. Έλεγε, και μεταφέρω αυτούσια τη φράση: Δείξε μου τι νέο έφερε ο Μωάμεθ και εκεί θα βρεις μόνον πράγματα διαβολικά και απάνθρωπα, όπως η διαταγή του να διαδοθεί η πίστη που κήρυττε με το σπαθί». Αντιλαμβανόμενος ξεκάθαρα το πόσο λεπτό είναι το θέμα, σημειώνουν διεθνή πρακτορεία, ο Πάπας είπε δύο φορές τη φράση «μεταφέρω αυτούσια τη φράση», δίχως να σχολιάσει θετικά ή αρνητικά την παράθεση. Τη «βαθιά λύπη» του, για τις αντιδράσεις που προκάλεσαν στο μουσουλμανικό κόσμο οι δηλώσεις του στη Γερμανία, εξέφρασε ο Πάπας, στις 18 Σεπτεμβρίου 2006, πολλοί όμως ήταν αυτοί που δεν ικανοποιήθηκαν. Διαδηλώσεις, βανδαλισμοί, αλλά και μια δολοφονία Ιταλίδας καλόγριας στην Σομαλία φέρεται να αποτέλεσαν απάντηση στην «προσβολή».

Ταξίδια

Τουρκία, Νοέμβριος 2006

Εν μέσω πολλών αντιδράσεων, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία κατόπιν πρόσκλησης του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου του Α΄.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης αυτής, παρέστη στους εορτασμούς για τη θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και υπέγραψε κοινή διακήρυξη με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Επισκέφτηκε την Αγία Σοφία, αλλά και το Μπλε Τζαμί, σε μια προσπάθεια κατευνασμού των αντιδράσεων του μουσουλμανικού κόσμου απέναντι στο πρόσωπό του, λόγω των δηλώσεών του, δύο μήνες νωρίτερα. Αντιδράσεις, όμως, καταγράφονται και από μέλη της κοινότητας του Αγίου Όρους για τα όσα διαδραματίστηκαν στον Πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στις 30 Νοεμβρίου, την ημέρα μνήμης του Αγίου Ανδρέα (θρονική εορτή για το Οικουμενικό Πατριαρχείο), δηλαδή τη συμμετοχή του Πάπα στην τέλεση Θείας Λειτουργίας και τις τιμές που του αποδόθηκαν εντός του Ιερού Ναού[5].

Γενικά στοιχεία

Ο Βενέδικτος ΙΣΤ' έχει ως μητρική του γλώσσα τα γερμανικά και μιλάει σε πολύ καλό επίπεδο ιταλικά, γαλλικά, λατινικά, αγγλικά και τα ισπανικά. Εκτός αυτού διαβάζει τα αρχαία ελληνικά και τα εβραϊκά.

Εργασίες

  • Unterwegs zu Jesus Christus, Augsburg 2003.
  • Glaube - Wahrheit - Toleranz. Das Christentum und die Weltreligionen, 2. Aufl., Freiburg i. Brsg. 2003.
  • Gott ist uns nah. Eucharistie: Mitte des Lebens. Hrsg. von Horn, Stephan Otto/ Pfnür, Vinzenz, Augsburg 2001.
  • Gott und die Welt. Glauben und Leben in unserer Welt. Ein Gespräch mit Peter Seewald, Köln 2000.
  • Der Geist der Liturgie. Eine Einführung, 4. Aufl., Freiburg i. Brsg. 2000.
  • Vom Wiederauffinden der Mitte. Texte aus vier Jahrzehnten, Freiburg i. Brsg. 1997.
  • Salz der Erde. Christentum und katholische Kirche an der Jahrtausendwende. Ein Gespräch mit Peter Seewald, Wilhelm Heyne Verlag, München, 1996, ISBN 3-453-14845-2
  • Wahrheit, Werte, Macht. Prüfsteine der pluralistischen Gesellschaft, Freiburg/ Basel/ Wien 1993.
  • Zur Gemeinschaft gerufen. Kirche heute verstehen, Freiburg/ Basel/ Wien 1991.
  • Auf Christus schauen. Einübung in Glaube, Hoffnung, Liebe, Freiburg/ Basel/ Wien 1989.
  • Abbruch und Aufbruch. Die Antwort des Glaubens auf die Krise der Werte, München 1988.
  • Kirche, Ökumene und Politik. Neue Versuche zur Ekklesiologie [Robert Spaemann zum 60. Geburtstag zugeeignet], Einsiedeln 1987.
  • Politik und Erlösung. Zum Verhältnis von Glaube, Rationalität und Irrationalem in der sogenannten Theologie der Befreiung (= Rheinisch-Westfälische Akademie der Wissenschaften: G (Geisteswissenschaften), Bd. 279), Opladen 1986.
  • Theologische Prinzipienlehre. Bausteine zur Fundamentaltheologie (= Wewelbuch, Bd. 80), München 1982.
  • Das Fest des Glaubens. Versuche zur Theologie des Gottesdienstes, 2. Aufl., Einsiedeln 1981.
  • Eschatologie, Tod und ewiges Leben, Leipzig 1981.
  • Glaube, Erneuerung, Hoffnung. Theologisches Nachdenken über die heutige Situation der Kirche. Hrsg. von Kraning, Willi, Leipzig 1981.
  • Umkehr zur Mitte. Meditationen eines Theologen, Leipzig 1981.
  • Zum Begriff des Sakramentes (= Eichstätter Hochschulreden, Bd. 79), München 1979.
  • Die Tochter Zion. Betrachtungen über den Marienglaube der Kirche, Einsiedeln 1977.
  • Der Gott Jesu Christi. Betrachtungen über den Dreieinigen Gott, München 1976.
  • Das neue Volk Gottes. Entwürfe zur Ekklesiologie (Topos-Taschenbücher, Bd. 1) Düsseldorf 1972.
  • Die Einheit der Nationen. Eine Vision der Kirchenväter, Salzburg u.a. 1971.
  • Das Problem der Dogmengeschichte in der Sicht der katholischen Theologie (= Arbeitsgemeinschaft für Forschungen des Landes Nordrhein-Westfalen: Geisteswissenschaften, Bd. 139), Köln u.a. 1966.
  • Die letzte Sitzungsperiode des Konzils (= Konzil, Bd. 4), Köln 1966.
  • Ereignisse und Probleme der dritten Konzilsperiode (= Konzil, Bd. 3), Köln 1965.
  • Die erste Sitzungsperiode des Zweiten Vatikanischen Konzils. Ein Rückblick (= Konzil, Bd. 1), Köln 1963.
  • Das Konzil auf dem Weg. Rückblick auf die 2. Sitzungsperiode des 2. Vatikanischen Konzils (= Konzil, Bd. 2), Köln 1963.
  • Die christliche Brüderlichkeit, München 1960.
  • Die Geschichtstheologie des heiligen Bonaventura (habilisasjonsavhandling), München u.a. 1959.
  • Volk und Haus und Gottes in Augustins Lehre von der Kirche (diss. 1951), München 1954.
  • Dogma und Verkündigung
  • Einführung in das Christentum (2000)

Υποσημειώσεις

  1. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα reuters_resignation.
  2. Messia, Hada (11 Φεβρουαρίου 2013). «Pope Benedict to resign at the end of the month, Vatican says». CNN. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2013. 
  3. «Pope Benedict XVI in shock resignation». BBC. 11 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2013. 
  4. 4,0 4,1 «Pope Benedict XVI announces his resignation at end of month». Vatican Radio. 11 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2013. 
  5. Εφημερίδα Στύλος Ορθοδοξίας, τεύχος 4 Ιανουαρίου 2007, διαθέσιμο εδώ, στον ιστότοπο orthodoxia.gr

Πηγές

Επιπλέον ανάγνωση

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία

  • John L. Allen: Cardinal Ratzinger. The Vatican's enforcer of the faith. Continuum, New York 2000, ISBN 0-8264-1361-7

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Benedikt XVI. της Γερμανικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA