Μάχη του Μαραθώνα

Η Μάχη του Μαραθώνα (490 πΧ) σήμανε το τέλος της πρώτης απόπειρας της Περσικής αυτοκρατορίας (υπο τον Δαρείο Α') να υποτάξει τις πόλεις της "κυρίως Ελλάδος".

Ιστορικό

Το 510 π.Χ.,ο τύραννος των Αθηνών, Ιππίας (γιος του Πεισίστρατου), εξορίστηκε απο το λαό, με τη βοήθεια του βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένη Α΄ και κατέφυγε στην αυλή του Δαρείου για να ζητήσει βοήθεια.

Μετά την αποτυχία της επανάστασης της Ιωνίας (499-494 π.Χ.),ο Δαρείος αποφάσισε να υποτάξει τους Έλληνες και να τους τιμωρήσει για τη συμμετοχή τους στην εξέγερση. Το 492 π.Χ. ο Δαρείος έστειλε μια στρατιά,υπο τον γαμπρό του Μαρδόνιο. Αυτή η στρατιά κατέλαβε τη Θράκη και ανάγκασε τον Μακεδόνα βασιλιά Αλέξανδρο Α' να δηλώσει υποταγή στον Μεγάλο βασιλέα. Συνεχίζοντας προς νότο όμως, μεγάλο μέρος του περσικού στόλου καταστράφηκε απο τρικυμία έξω απο τον Άθω και ο Μαρδόνιος αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ασία.

Ο Δαρείος πληροφορήθηκε απο τον Ιππία οτι οι Αλκμαιωνίδες, μια ισχυρή αθηναική οικογένεια, ήταν αντίθετοι με τον Μιλτιάδη και θα βοηθούσαν στην επάνοδο του Ιππία. Θα δεχόντουσαν επίσης τις Περσικές αξιώσεις με αντάλλαγμα να συγχωρεθούν για τη συμμετοχή τους στην εξέγερση των Ιώνων. Ο Δαρείος θέλησε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να εξουδετερώσει την Αθήνα και να αφήσει μόνη της τη Σπάρτη, κάνοντας το έργο της υποταγής των Ελλήνων ευκολότερο.

Το σχέδιο του Δαρείου ήταν να τρομοκρατήσει τους Αθηναίους και να κάμψει τη θέλησή τους για αντίσταση, με την κατάληψη της Ερέτριας, η οποία δεν θα έφερνε μεγάλη αντίσταση. Στη συνέχεια θα αποβίβαζε στρατό στο Μαραθώνα, ωστε να τραβήξει τον αθηναϊκό στρατό μακρυά απο την πόλη και ταυτόχρονα θα απειλούσε την ανυπεράσπιστη πλέον Αθήνα με μεταφορά στρατού δια θαλάσσης (περιπλέοντας το Σούνιο).

Πράγματι,στις αρχές του Σεπτέμβρη του 490 π.Χ.,ο περσικός στόλος απέπλευσε απο τη Σάμο και μέσω Νάξου έφτασε στην Κάρυστο και απο εκεί στην Ερέτρια. Οι σκοποί τους δεν αποτελούσαν μυστήριο πια για τους Έλληνες.

Οι Ερετριείς ζήτησαν απεγνωσμένα βοήθεια απο τους Αθηναίους. Οι Αθηναίοι, ενώ αρχικά συμφώνησαν, συνειδητοποίησαν ότι χρειαζόντουσαν οι ίδιοι περισσότερη βοήθεια και έστειλαν έναν αγγελιαφόρο στη Σπάρτη. Ο αγγελιαφόρος έφτασε στη Σπάρτη στις 9 Σεπτέμβρη και οι Σπαρτιάτες δέχθηκαν να στείλουν βοήθεια, όχι όμως πριν περάσουν δέκα μέρες,επειδή μεσολαβούσαν τα Κάρνεια.

Ο περσικός στρατός με επικεφαλής τον Αρταφέρνη πολιορκούσε την Ερέτρια. Το υπόλοιπο του στρατού με επικεφαλής τον Δάτη αποβιβάσθηκε στο Μαραθώνα. Η συνολική περσική δύναμη υπολογίζεται σε 25.000 πεζικό και 1.000 ιππείς το πολύ (λόγω του ότι μεταφέρθηκε εξ'ολοκλήρου δια θαλάσσης). Αν αφαιρέσουμε αυτούς που έμειναν στην Ερέτρεια, τότε ο Δάτης πρέπει να είχε μαζί του γύρω στους 20.000 άνδρες. Ο Αθηναϊκός στρατός, που αριθμούσε 9.000-10.0000 άνδρες με επικεφαλής τον Καλλίμαχο και τους υπόλοιπους στρατηγούς των 10 φυλών, μόλις πληροφορήθηκε την αποβίβαση των Περσών, βάδισε προς την πεδιάδα του Αυλώνα όπου και στρατοπέδευσε. Εκεί, οι Αθηναίοι ενισχύθηκαν απο 1.000 Πλαταιείς.

Απο τη διάταξη των Περσών ήταν φανερό ότι δεν σκόπευαν να βαδίσουν κατά της Αθήνας,οπότε οι Αθηναίοι περίμεναν την άφιξη των Σπαρτιατών. Επί οκτώ ημέρες οι δύο στρατοί ανέμεναν κάποια κίνηση του αντιπάλου.

Η μάχη

Την ένατη μέρα έγινε γνωστό ο,τι η Ερέτρια έπεσε,άρα ο Αρταφέρνης ήταν ελεύθερος να κινηθεί και υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να κινηθεί κατευθείαν κατά της Αθήνας.