Χαλιφάτο των Φατιμιδών

Error: No name(s) given
Διάρκεια;
Πρωτεύουσα		Μαχντίγια (909-969), Κάιρο (969-1171)
Θρησκεία		Ισλαμισμός (Σιιτισμός)
Πολίτευμα		Αδιευκρίνιστο
Ιστορία
-	Ίδρυση
-	Κατάλυση

Το Χαλιφάτο των Φατιμιδών (αραβικά: الفاطميون) ήταν ισμαηλιτικό σιιτικό χαλιφάτο που εκτεινόταν σε μια μεγάλη περιοχή του αραβικού κόσμου, από την Ερυθρά Θάλασσα στην Ανατολή μέχρι τον Ατλαντικό Ωκεανό στη Δύση. Αρχικώς με έδρα την Τυνησία, η δυναστεία των Φατιμιδών επέκτεινε την κυριαρχία της κατά μήκος της μεσογειακής ακτής της Αφρικής και τελικώς έφτασε μέχρι την Αίγυπτο κάνοντάς τη το κέντρο του χαλιφάτου. Στην ακμή της, εκτός της Αιγύπτου, το χαλιφάτο περιελάμβανε διάφορες περιοχές του Μαγκρέμπ, του Σουδάν, της Σικελίας, της Ανατολής και της Χετζάζης στην Αραβική Χερσόνησο.

Οι Φατιμίδες ίδρυσαν την τυνησιακή πόλη της Μαχντίγια και την έκαναν πρωτεύουσά τους, πριν να κατακτήσουν την Αίγυπτο και ιδρύσουν την πόλη του Καΐρου το 969 μ.Χ. Από τότε και μετά, το Κάιρο έγινε η πρωτεύουσα του χαλιφάτου, με την Αίγυπτο να αποτελεί το πολιτικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο του κράτους.

Ο όρος Φατιμίδες συνηθίζεται να αναφέρεται μερικές φορές στους πολίτες του χαλιφάτου. Η άρχουσα ελίτ του κράτους ανήκε στον ισμαηλιτικό κλάδο του Σιιτισμού. Οι αρχηγοί της δυναστείας ήταν επίσης σιίτες ισμαηλίτες ιμάμηδες, γι΄ αυτό και είχαν θρησκευτική αξία για τους μουσουλμάνους αυτού του κλάδου του σιιτισμού. Αποτελούν επίσης οι Φατιμίδες τμήμα των συνεχιστών του χαλιφάτου, όπως αναγνωρίζουν οι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι. Ως εκ τούτου, αυτό σηματοδοτεί μια σπάνια περίοδο στην ιστορία στην οποία οι απόγονοι του Αλί ιμπν Αμπού Τάλιμπ (εξού και το όνομα Φατιμίδες, από τη γυναίκα του Αλί και κόρη του Μωάμεθ, Φατιμά) και το χαλιφάτο ήταν ενωμένοι, με την εξαίρεση της τελικής περιόδου του Χαλιφάτου Ρασιντούν υπό τον Αλί τον ίδιο.

Το χαλιφάτο συχνά έδειχνε να εξασκεί ένα βαθμό θρησκευτικής ανεκτικότητας επί των μη ισμαηλιτικών σεκτών του Ισλάμ καθώς και απέναντι στους Εβραίους, Μαλτέζους χριστιανούς και Κόπτες Χριστιανούς. Τα δικαστήρια στις περιοχές των Φατιμιδών χρησιμοποιούσαν Χαναφιστές δασκάλους και ο πληθυσμός του χαλιφάτου ήταν κυρίως σουνιτικός.

Το χαλιφάτο των Φατιμιδών ξεχώριζε επίσης από το διακεκριμένο ρόλο των Βερβέρων κατά τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του. Το χαλιφάτο διατηρήθηκε από το 909 μ.Χ. έως το 1171, όταν ο Σαλαντίν έγινε σουλτάνος της Αιγύπτου και επέστρεψε τη χώρα στην κυριαρχία της πίστης του σουνιτικού μουσουλμανικού Χαλιφάτου των Αββασιδών.