Σήψη

Σήψη καλείται το σύνολο των μεταβολών στο μεταβολισμό και την αιμοδυναμική που είναι αποτέλεσμα γενικευμένης φλεγμονώδους αντίδρασης του ανθρώπινου οργανισμού σε λοιμώδη παράγοντα (βακτήριο, ιό, μύκητα ή παράσιτο). Έχει συχνή κατάληξη το θάνατο μέσω ανεπάρκειας πολλών οργάνων (Σύνδρομο πολυοργανικής ανεπάρκειας) και μη αναστρέψιμη πτώσης της αρτηριακής πίεσης (σηπτικό shock).

Στη σήψη, παθογόνοι μικροοργανισμοί ή οι τοξίνες τους βρίσκονται στο αίμα ή τους ιστούς. Είναι ευρύτερος όρος από τη σηψαιμία που συνδέεται με την παρουσία των μικροβίων και των τοξινών τους μόνο στο αίμα.

Τα συχνότερα παθογόνα μικρόβια που ευθύνονται για τη σηπτική κατάσταση είναι το κολοβακτηρίδιο (Escherichia coli), η κλεμπσίελλα (Klebsiella) και η ψευδομονάδα (Pseudomonas aeruginosa).

Η σήψη είναι συχνό ενδονοσοκομειακό νόσημα. Το ποσοστό ασθενών που καταλήγουν από τη σήψη κυμαίνεται από 20% έως 80%. Αφορά κυρίως τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όπου αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου.

Η σήψη ως κλινική έννοια καθορίζεται από τις ακόλουθες κλινικές και εργαστηριακές παραμέτρους: 1) πυρετός >38^οC ή υποθερμία <35^οC, 2) ταχυκαρδία (περισσότερες από 90 σφύξεις το λεπτό), 3) ταχύπνοια (περισσότερες από 20 αναπνοές το λεπτό), 4) λευκοκυττάρωση.

Γενικευμένη φλεγμονώδης αντίδραση δεν αναπτύσσεται μόνο όταν υπάρχει λοίμωξη, αλλά (όχι τόσο συχνά όσο σε έδαφος λοίμωξης) μπορεί να προκύψει και σε άλλες καταστάσεις στις οποίες έχει συμβεί οξεία βλάβη ιστών, όπως: εγκαύματα, τραύματα, ισχαιμία, αιμορραγικό ή αναφυλακτικό shock, οξεία παγκρεατίτιδα.

Βιβλιογραφία

• Danidson's "Παθολογία", ιατρικές εκδόσεις Π.Χ.Πασχαλίδης, 19η έκδοση, 2005.
• Antonelli M. "Sepsis and septic shock", J Chemother. 1999 Dec; 11(6), Review.