Φοιτητική συντροφιά

Την ίδια περίπου περίοδο με την εμφάνιση του Εκπαιδευτικού Ομίλου, λαμβάνει χώρα η δημιουργία μιας δημοτικιστικής κίνησης και στο χώρο του Ελληνικού Πανεπιστημίου.

Τον Ιούνιο του 1909, παραμονές του κινήματος στο Γουδί, 150 φοιτητές υπογράφουν ένα πρωτόκολλο ίδρυσης της «Πανεπιστημιακής Ένωσης», μιας φοιτητικής οργάνωσης η οποία θα έρθει σε επαφή με τους αξιωματικούς και θα συμμετέχει ενεργά στο κίνημα εκείνης της χρονιάς. Ο πυρήνας αυτών των φοιτητών είναι εκείνος που θα προχωρήσει στην ίδρυση της Φοιτητικής Συντροφιάς, με επικεφαλής το Μίλτο Κουντουρά και το Βασίλη Ρώτα.

Ο σύλλογος που θα δημοσιεύσει το καταστατικό του στο Νουμά στις 21 Φεβρουαρίου του 1910 θα έχει στο εξής αποφασιστική συμμετοχή όχι μόνο στους αγώνες των δημοτικιστών αλλά γενικότερα σε κάθε αναγεννητική προσπάθεια για την αναβάθμιση της ελληνικής πολιτιστικής ζωής.

Όπως μπορεί να παρατηρήσει ο σύγχρονος μελετητής, τα μέλη της τήρησαν μια προοδευτική θέση σε μια σειρά από ετερόκλητα θέματα που απασχολούν τη κοινωνία της εποχής: επικράτηση της δημοτικής, αγώνες για το οχτάωρο εργασίας, ασφάλεια των εργαζομένων, βελτίωση των συνθηκών ζωής των φοιτητών.

Η Φοιτητική Συντροφιά, η οποία λόγω των ιστορικών γεγονότων της περιόδου αναγκάστηκε δύο φορές να διαλυθεί και να ανασυσταθεί, παρότι αναγνωρίστηκε ως σωματείο το 1921 από το Πρωτοδικείο Αθηνών, θα διαλυθεί οριστικά στις αρχές τις δεκαετίας του '30 με βάση το βενιζελικό νόμο περί ιδιωνύμου ως ανατρεπτική οργάνωση.