Άιτορφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2+) (Ρομπότ: Προσθήκη: zh:艾托尔夫
Γραμμή 19: Γραμμή 19:


{{DEFAULTSORT:Αιτορφ}}
{{DEFAULTSORT:Αιτορφ}}
[[Κατηγορία:Γεωγραφία της Γερμανίας]]
[[Κατηγορία:Πόλεις της Γερμανίας]]
[[Κατηγορία:Γεωγραφία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας]]
[[Κατηγορία:Γεωγραφία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας]]



Έκδοση από την 13:52, 14 Δεκεμβρίου 2012

Συντεταγμένες: 50°46′11″N 07°27′30″E / 50.76972°N 7.45833°E / 50.76972; 7.45833

Έμβλημα της πόλης Άιτορφ

Η Άιτορφ (γερμ. Eitorf) είναι πόλη της Γερμανίας στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία.

Γενικά

Είναι παρόχθια πόλη επί του ποταμού Σιέγκ. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25 χιλιόμετρα ανατολικά της Βόνης και 50 χλμ. ΝΑ. της Κολωνίας. Ο συνολικός πληθυσμός της με τις γύρω υπαγόμενες στο δήμο περιοχές το 2010 αριθμούσε περίπου τους 19.400 κατοίκους.

Ιστορία

Την περιοχή της κατέλαβαν αρχικά ο Ρωμαίοι και στη συνέχεια οι Φράγκοι. Επί εποχής Καρλομάγνου πέρασε στη γερμανική αυτοκρατορία στο Δουκάτο της Κάτω Λωρραίνης, για να καταλήξει στο Δουκάτο του Μπεργκ. Η πρώτη ιστορική αναφορά της πόλης φέρεται σε έγγραφο του 1144. Τότε στη θέση της πόλης φέρεται να ιδρύθηκε ένα μοναστήρι όπου και απετέλεσε έδρα ιπποτών μεταβαλλόμενο σε κάστρο με γύρω - γύρω δάση. Στους νεότερους χρόνους υπέστη τις συνέπειες που επέφεραν στη περιοχή γενικότερα ο τριακονταετής πόλεμος, ο πόλεμος της ισπανικής διαδοχής καθώς και ο πόλεμος της αυστριακής διαδοχής, όπου τα διάφορα στρατεύματα διέρχονταν από την περιοχή. Στις αρχές του 1800 η πόλη αρχίζει ν΄ αναπτύσσεται ως διοικητικό κέντρο της περιοχής. Την ίδια περίοδο κατά τις επιχειρήσεις του Μ. Ναπολέοντα πέρασε στη γαλλική επικράτεια μέχρι το 1813, απ΄ όπου και περιήλθε τελικά στην επαρχία της Ρηνανίας.

Κατά τον Β' Π.Π. η πόλη υπέστη συμμαχικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς όπου και ο πληθυσμός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη πόλη και να καταφύγει στην ύπαιθρο. Μεγάλες καταστροφές υπέστησαν τότε οι γέφυρες επί του ποταμού Σιέγκ.

Πηγές

  • "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.16ος, σελ.346.

Εξωτερικές συνδέσεις