Σχολαστικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 79.103.171.219 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρή� |
μ r2.7.2+) (Ρομπότ: Προσθήκη: be:Схаластыка |
||
Γραμμή 18: | Γραμμή 18: | ||
[[ar:مدرسية (فلسفة)]] |
[[ar:مدرسية (فلسفة)]] |
||
[[az:Sxolastika]] |
[[az:Sxolastika]] |
||
[[be:Схаластыка]] |
|||
[[bg:Схоластика]] |
[[bg:Схоластика]] |
||
[[bs:Skolastika]] |
[[bs:Skolastika]] |
Έκδοση από την 16:03, 8 Νοεμβρίου 2012
Σχολαστικισμός ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, με την μεσαιωνική θεολογία και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις χριστιανικές αρχές.
Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων από τον 12ο ως τον 14ο αιώνα. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς, ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής:
- Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
- Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
- Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
- Μποναβεντούρα (1221-1274)
- Θωμάς Ακινάτης (1225-1274)
Βιβλιογραφία
- Παναγιώτου, Π. Π.: «Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) ο πρίγκηπας της σκέψης στον Μεσαίωνα και η θεμελίωση της πειραματικής επιστήμης». Παρνασσός 25 (1983), 350-371.