Ωρίων (αστερισμός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
GrouchoBot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Προσθήκη: af:Jagter (sterrebeeld)
MerlIwBot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Προσθήκη: eu:Orion (konstelazioa)
Γραμμή 105: Γραμμή 105:
[[es:Orión (constelación)]]
[[es:Orión (constelación)]]
[[et:Orion (tähtkuju)]]
[[et:Orion (tähtkuju)]]
[[eu:Orion (konstelazioa)]]
[[fa:شکارچی (صورت فلکی)]]
[[fa:شکارچی (صورت فلکی)]]
[[fi:Orion (tähdistö)]]
[[fi:Orion (tähdistö)]]

Έκδοση από την 01:35, 8 Νοεμβρίου 2012

Ωρίων
Ωρίων
πατήστε για μεγαλύτερη εικόνα
Συντομογραφία Ori
Λατινικό όνομα Orion
Γενική Orionis
Έκταση 594,1 τετ. μοίρες (1,440%)
Κατάταξη 26ος
Αριθμός άστρων
(μέγεθος ≤ 6,5)
204
Πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ
79°N - 67°S

Ωρίων (Λατινικά: Orion, συντομογραφία: Ori) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.

Ο αστερισμός του Ωρίωνα θεωρείται ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους αστερισμούς, εκτεινόμενος εκατέρωθεν του ουράνιου ισημερινού. Βρίσκεται Ν. του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων, προς Β. του Λαγού έχοντας Α. τον Μονόκερο και Δ. τον Ηριδανό. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.

Από τους αστέρες του αστερισμού λαμπρότερος είναι ο α του Ωρίωνα (γνωστός ως Μπετελγκέζ (Betelgeuse), είναι μεταβλητός αστέρας μακράς περιόδου, μεγέθους κυμαινόμενου 0,9-1,4, χρώματος ερυθρωπού), ο β του Ωρίωνος ή Ρίγκελ (Rigel) καλούμενος (αναλυόμενος δια τηλεσκοπίου σε "διπλό αστέρα" μεγέθους ο ένας 0,3 και ο άλλος 6,7 χρώματος κυανόλευκου), ο γ του Ωρίωνα φερόμενος και ως "Αστέρας της Αμαζόνας" ή Μπελλατρίξ (Bellatrix), οι δ, ε και ζ κείμενοι σε πλάγια ευθεία γνωστοί και ως "Πήχυς" και Ζώνη του Ωρίωνα και ο θ κάτωθι των τριών παραπάνω που περιβάλλεται από το περίφημο νεφελοειδές του Ωρίωνα.

Από τους παραπάνω αστέρες οι α, γ, β και κ σχηματίζουν τετράπλευρο που παριστά το σώμα του μυθικού Ωρίωνα (α ο δεξιός ώμος, γ ο αριστερός, β το αριστερό του πόδι και κ το δεξιό).

  • Παρά το δ του Ωρίωνα και λίγο παραπάνω διέρχεται ο ουράνιος ισημερινός (στο σχήμα φέρεται ως αμυδρή πράσινη γραμμή).

Λαογραφία

Στους αρχαίους ιστορικούς χρόνους η εμφάνιση του αστερισμού αυτού στον ανατολικό ορίζοντα συνέπιπτε με την έναρξη της εποχή των μεγάλων τρικυμιών και θεομηνιών του έτους, αποτελούσε δε το φόβητρο των τότε ναυτιλλομένων. Κατά τον Πολύβιο η καταστροφή του ρωμαϊκού στόλου στο Α΄ Καρχηδονικό πόλεμο οφείλονταν στον απόπλου του στόλου αυτού κατά την εποχή της ανατολής του Ωρίωνα και του Σείριου.

Αλλά και σήμερα ιδιαίτερα στις Κυκλάδες, ιδίως στη Νάξο επιβιώνουν οι μυθολογικές αυτές παραδόσεις του αστερισμού αυτού που καλείται κοινώς και Αλετροπόδι ή Αλετρόποδο (με την παραλλαγή ότι ο Ωρίων μνηστευμένος με την "Πούλια" (Πλειάδες) τρέχει διαρκώς από πίσω της!

Ουγγρική Λαογραφία

Στην αρχαία ουγγρική μυθολογία, ο Ωρίωνας θεωρείται επίσης σαν ένας μεγάλος κυνηγός και πολεμιστής, το όνομά του είναι Nimrod και είναι ο μυθολογικός πατέρας των Ούγγρων.

Σκανδιναβική Λαογραφία

Στην προ-χριστιανική Σκανδιναβία, η "ζώνη του Ωρίωνα" ήταν γνωστή ως Frigg's Distaff ή Freyja's distaff [1]

Στη Φινλανδική μυθολογία ο αστερισμός του Ωρίωνα ονομάζεται το δρεπάνι του Väinämöinen. Ο όρος, πιθανότητα, προέρχεται από το γεγονός ότι μπορεί κανείς να τον δει στον ουρανό, στις αρχές του φθινοπώρου, τη εποχή της συγκομιδής των καλλιεργειών.

Λαμπρότεροι αστέρες

Στον αστερισμό του Ωρίωνα υπάρχουν πολλοί λαμπροί αστέρες.

Η ζώνη του Ωρίωνα
  • O δ Ωρίωνα, με φαινόμενο μέγεθος +2,23, έχει το ιδιαίτερο όνομα [εκκρεμεί παραπομπή] (Mintaka) και είναι το ανατολικότερο άστρο της Ζώνης του Ωρίωνα.
  • Ο ε Ωρίωνα, με φαινόμενο μέγεθος +1,7, έχει το ιδιαίτερο όνομα [εκκρεμεί παραπομπή] (Alnilam) και είναι το κεντρικό άστρο της ζώνης του Ωρίωνα.
  • Ο ζ Ωρίωνα, με φαινόμενο μέγεθος +1,74, φέρει το όνομα [εκκρεμεί παραπομπή] (Alnitak) και είναι το δυτικότερο άστρο της ζώνης του Ωρίωνα.
  • Ο η Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +3,34 και φασματικό τύπο B1V-B2. Φέρει το όνομα [εκκρεμεί παραπομπή].
  • Ο θ Ωρίωνα είναι το νεφέλωμα του Ωρίωνα και τώρα αναφέρεται στο ανοικτό σμήνος Τραπέζιο (Trapezium).
  • Ο ι Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +2,75 και έχει το όνομα [εκκρεμεί παραπομπή] (Hatsya).
  • O κ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +2,07 και είναι γνωστός ως [εκκρεμεί παραπομπή] (Saiph).
  • O λ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +3,39 και ονομάζεται [εκκρεμεί παραπομπή] (Meissa).
  • O μ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,12 και φασματικό τύπο Α.
  • Ο ν Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,42 και φασματικό τύπο B3IV (μπλε υπογίγαντας).
  • Ο ξ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,45 και φασματικό τύπο B3IV.
  • Ο ο2 Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,02 και φασματικό τύπο Κ2ΙΙΙ (πορτοκαλί γίγαντας).
  • Ο π Ωριώνα αποτελείται από πολλά άστρα, εκ' των οποίων τα λαμπρότερα είναι:
    • Ο π3 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,19 και φασματικό τύπο F6V έχει το όνομα [εκκρεμεί παραπομπή] (Tabit).
    • Ο π4 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,68 και φασματικό τύπο Β2ΙΙΙ.
    • Ο π5 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,71 και φασματικό τύπο Β2ΙΙΙ.
  • Ο σ Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,77 και φασματικό τύπο Ο9.5V.
  • O τ Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,59 και φασματικό τύπο Β5ΙΙΙέχει το όνομα Thabit[6][7].
  • Ο φ2 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +4,09 και φασματικό τύπο G8III-IV.

Παραπομπές

  1. Schön, Ebbe. (2004). Asa-Tors hammare, Gudar och jättar i tro och tradition. Fält & Hässler, Värnamo. p. 228.
  2. 2,0 2,1 2,2 'Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν, Αθήνα, 1927, vol.I, pp.592-593.
  3. Kunitzsch (1959): p.150.
  4. Kunitzsch (1959): p.198.
  5. Kunitzsch (1959): p.148.
  6. Allen, R. H., (1963): Star Names: Their Lore and Meaning, (rep.) Dover Publications, p.320.
  7. Kunitzsch (1959): p.210.

Πηγές

  • Kunitzsch, P., (1959): Arabische Sternnamen in Europa, Wiesbaden, Otto Harrassowitz.

Διαδικτυακοί τόποι

Ερατοσθένης, Καταστερισμοί ή Αστροθεσίαι: Ωρίων