Διονύσιος Ζακυθηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
{{DEFAULTSORT:Ζακυθηνός Διονύσιος}}
Γραμμή 18: Γραμμή 18:
==Πηγές==
==Πηγές==
* {{cite news | url = http://www.independent.co.uk/news/people/obituary-professor-dionysios-zakythinos-1471002.html | title = Obituary: Professor Dionysios Zakythinos | author = Anthony Bryer | newspaper = The Independent | date = 5 February 1993 | accessdate = 12 November 2010}}
* {{cite news | url = http://www.independent.co.uk/news/people/obituary-professor-dionysios-zakythinos-1471002.html | title = Obituary: Professor Dionysios Zakythinos | author = Anthony Bryer | newspaper = The Independent | date = 5 February 1993 | accessdate = 12 November 2010}}
{{DEFAULTSORT:Ζακυθηνός Διονύσιος}}

[[Κατηγορία:Έλληνες ιστορικοί]]
[[Κατηγορία:Έλληνες ιστορικοί]]
[[Κατηγορία:Έλληνες βυζαντινολόγοι]]
[[Κατηγορία:Έλληνες βυζαντινολόγοι]]

Έκδοση από την 13:59, 2 Νοεμβρίου 2012

Ο Διονύσιος Ζακυθηνός (Ληξούρι, 1905 - Αθήνα, 1993) υπήρξε ιστορικός που ασχολήθηκε με την βυζαντινή περίοδο και τα μεταβυζαντινά χρόνια, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός.

Βιογραφικά στοιχεία

Η δράση του Ζακυθηνού εκτείνεται σε πολλούς τομείς. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1928-1935) διατέλεσε γραμματέας του Νεοελληνικού Ιννστιτούτου της Σορβόνης (1931-1932) και πρώτος διευθυντής της Fondation Hellenique της Παρισινής Πανεπιστημιούπολης (1932-1935). Μετά την επιστροφή του στη Ελλάδα, διορίστηκε διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους, όπου επί μια δεκαετία (1937-46) εργάστηκε για την οργάνωση, την ταξινόμηση και τον εμπλουτισμό της παραμελημένης τότε κρατικής και επιστημονικής αυτής υπηρεσίας. Διατέλεσε καθηγητής της ιστορίας του Βυζαντινού Κράτους στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (1939-70), καθηγητής της Ιστορίας του Πολιτισμού (1951-57) και κατόπιν της ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος (1957-65) στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών και πρύτανης της ίδιας Σχολής (1962-63).[1]. Διετέλεσε επίσης υπουργός Τύπου και Διαφωτίσεως στην κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη τον Απρίλιο του 1945, υπουργός της υπηρεσιακής κυβέρνησης Παρασκευόπουλου το 1963, και βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας το 1974.

Εργογραφία

  • Το ελληνικό δεσποτάτο του Μορέως, Παρίσι 1932
  • Το χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Αλεξίου Γ΄υπέρ Βενετών, 1932
  • Οι Σλάβοι εν Ελλάδι (1945)
  • Η βυζαντινή ιδέα και η Ελληνική Επανάστασις (946)
  • Η Ελλάς και τα Βαλκάνια (1947)
  • Η ιστορία του Βυζαντινού κράτους (1953)
  • Η Τουρκοκρατία (1957) κ.α.

Παραπομπές

  1. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τόμ. 3, σ. 402, Εκδοτική Αθηνών 1985

Πηγές