Σελκέτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 20:56, 11 Οκτωβρίου 2012

Η Σελκέτ απεικονικονίζεται συχνά με ένα σκορπίο στο στέμμα της.

Σελκέτ^[1] σε ιερογλυφικά

Η Σελκέτ (ή Σερκέτ) είναι η θεά της Αιγυπτιακής μυθολογίας για τη θεραπεία των δηλητηριωδών τσιμπημάτων, ενώ αρχικά υπήρξε η θεοποίηση του σκορπιού^[2].

Το τσίμπημα του σκορπιού οδηγεί σε παράλυση, και το όνομα της Σελκέτ το υποδηλώνει αυτό, καθώς σημαίνει "(αυτή που) σφίγγει το λαιμό", μπορεί όμως να διαβαστεί και ως "(αυτή που) κάνει το λαιμό να αναπνέει", και έτσι είναι αυτή που τιμωρεί με το τσίμπημα τους ανίερους, αλλά και αυτή που μπορεί να θεραπεύσει το τσίμπημα του σκορπιού και άλλα δηλητήρια, όπως από τσίμπημα φιδιού.

Στην τέχνη της Αρχαίας Αιγύπτου η Σελκέτ απεικονίζεται είτε σαν σκορπιός (σύμβολο που απαντάται σε τεχνουργήματα του πρώιμου πολιτισμού, όπως κατά την Προδυναστική Περίοδο), είτε σαν γυναίκα με ένα σκορπιό στο κεφάλι της. Παρόλο που απ' ό, τι φαίνεται η Σελκέτ δεν είχε ναούς αφιερωμένους σ' αυτήν, είχε έναν μεγάλο αριθμό ιερέων σε πολλές κοινότητες.

Το πιο επικίνδυνο είδος σκορπιού, το τσίμπημα του οποίου μπορεί να είναι θανατηφόρο, απαντάται στη Βόρεια Αφρική, και έτσι η Σελκέτ θεωρούνταν ιδιαίτερα σημαντική θεά, και κάποιες φορές θεωρούνταν από τους Φαραώ ως προστάτιδα θεά τους. Η στενή σχέση της με τους πρώτους Φαραώ υποδηλώνει ότι ήταν όντως προστάτης τους, με δύο από αυτούς να ονομάζονται Σκορπιός Α' και Β').

Ως προστάτιδα θεά εναντίον τον δηλητηρίων και των τσιμπημάτων φιδιών, η Σελκέτ συχνά θεωρείται ότι προστάτευε τους θεούς από τον Άπωφι (Άπωφις ή Άποφις, Apep), δαίμονα-φίδι, και κάποιες φορές απεικονίζεται να φυλάει τον Άπωφι αφού έχει πιαστεί.

Καθώς πολλά από τα ιοβόλα ζώα στην Αίγυπτο μπορεί να είναι θανατηφόρα, η Σελκέτ επίσης θεωρούνταν ως προστάτιδα των νεκρών, έχοντας ιδιαίτερη σχέση με δηλητήρια και υγρά που προκαλούν σκλήρυνση. Ήταν η προστάτιδα των σκηνών όπου εργάζονταν οι ταριχευτές και του κανωπικού αγγείου -του αγγείου όπου τοποθετούνταν εσωτερικά όργανα των ταριχευόμενων- που είχε σχέση με τα δηλητήρια, αυτό των σπλάγχνων (εντέρων), ο φύλακας του οποίου θεοποιήθηκε αργότερα ως ο Ντουαμουτέφ, ένας από τους Τέσσερεις γιους του Ώρου.

Σαν προστάτιδα του κανωπικού αγγείου, η Σελκέτ συσχετίστηκε σε μεγάλο βαθμό με την Aset (Ίσις), την Nebet Het (Νέφθυς), και την Νηίθ, που επιτελούσαν παρόμοιο ρόλο. Τελικά, καθώς το Αιγυπτιακό Πάνθεον εξελίχθηκε για χιλιάδες χρόνια και συγχώνευσε διαφορετικές θεότητες σε λιγότερες, η Σελκέτ άρχισε να ταυτίζεται με την Ίσιδα, μοιραζόμενη απεικονίσεις και καταβολή, ώσπου τελικά κατέληξε να θεωρείται απλά μια "έκφανση" της Ίσιδας, η λατρεία της οποίας είχε γίνει κυρίαρχη.

Παραπομπές

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Σελκέτ

↑ Zauzich, Karl-Theodor (1992). Ιερογλυφικά Χωρίς Μυστήριο. Austin: University of Texas Press. σελ. 69.
↑ Pharaonic Gods Egyptian Museum

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Serket της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] Zauzich, Karl-Theodor (1992). Ιερογλυφικά Χωρίς Μυστήριο. Austin: University of Texas Press. σελ. 69.

[2] Pharaonic Gods Egyptian Museum

[1]

[2]

@@ Γραμμή 14: / Γραμμή 14: @@
   | id =  }}</ref>|<hiero>z:r-N29:t-B1</hiero>|align=left|era=egypt}}
-Η '''Σελκέτ''' (ή '''Σερκέτ''') είναι η θεά της [[Αιγυπτιακή μυθολογία|Αιγυπτιακής μυθολογίας]] για τα θεραπεία των δηλητηριωδών τσιμπημάτων, αρχικά η θεοποίηση του [[Σκορπιός|σκορπιού]]<ref>[http://www.egyptianmuseum.gov.eg/selket.html Pharaonic Gods] Egyptian Museum</ref>.
+Η '''Σελκέτ''' (ή '''Σερκέτ''') είναι η θεά της [[Αιγυπτιακή μυθολογία|Αιγυπτιακής μυθολογίας]] για τη θεραπεία των δηλητηριωδών τσιμπημάτων, ενώ αρχικά υπήρξε η θεοποίηση του [[Σκορπιός|σκορπιού]]<ref>[http://www.egyptianmuseum.gov.eg/selket.html Pharaonic Gods] Egyptian Museum</ref>.
-Το τσίμπημα του σκορπιού οδηγεί σε [[παράλυση]], και το όνομα της Σελκέτ το υποδηλώνει αυτό, καθώς σημαίνει "(αυτή που) σφίγγει το λαιμό", αλλά επίσης μπορεί να διαβαστεί ως "(αυτή που) κάνει το λαιμό να αναπνέει", και έτσι είναι αυτή που τιμωρεί με το τσίμπημα τους ανίερους, αλλά και αυτή που μπορεί να θεραπεύσει το τσίμπημα του σκορπιού και άλλα δηλητήρια, όπως από τσίμπημα [[φιδιού.
+Το τσίμπημα του σκορπιού οδηγεί σε [[παράλυση]], και το όνομα της Σελκέτ το υποδηλώνει αυτό, καθώς σημαίνει "(αυτή που) σφίγγει το λαιμό", μπορεί όμως να διαβαστεί και ως "(αυτή που) κάνει το λαιμό να αναπνέει", και έτσι είναι αυτή που τιμωρεί με το τσίμπημα τους ανίερους, αλλά και αυτή που μπορεί να θεραπεύσει το τσίμπημα του σκορπιού και άλλα δηλητήρια, όπως από τσίμπημα [[φίδι|φιδιού]].
 Στην τέχνη της Αρχαίας Αιγύπτου η Σελκέτ  απεικονίζεται είτε σαν σκορπιός (σύμβολο που απαντάται σε τεχνουργήματα του πρώιμου πολιτισμού, όπως κατά την [[Προδυναστική περίοδος της Αιγύπτου|Προδυναστική Περίοδο]]), είτε σαν γυναίκα με ένα σκορπιό στο κεφάλι της. Παρόλο που απ' ό, τι φαίνεται η Σελκέτ δεν είχε ναούς αφιερωμένους σ' αυτήν, είχε έναν μεγάλο αριθμό ιερέων σε πολλές κοινότητες.
@@ Γραμμή 24: / Γραμμή 24: @@
 Ως προστάτιδα θεά εναντίον τον δηλητηρίων και των τσιμπημάτων φιδιών, η Σελκέτ συχνά θεωρείται ότι προστάτευε τους θεούς από τον [[Απέπ|Άπωφι]] (Άπωφις ή Άποφις, ''Apep''), δαίμονα-φίδι, και κάποιες φορές απεικονίζεται να φυλάει τον Άπωφι αφού έχει πιαστεί.
-Καθώς πολλά από τα [[ιοβόλο|ιοβόλα ζώα]] στην Αίγυπτο μπορεί να είναι θανατηφόρα, η Σελκέτ επίσης θεωρούνταν ως προστάτιδα των νεκρών, ειδικά έχοντας σχέση με δηλητήρια και υγρά που προκαλούν σκλήρυνση. Ήταν η προστάτιδα των σκηνών όπου εργάζονταν οι [[μούμια|ταριχευτές]] και του [[Κανωπικό αγγείο|κανωπικού αγγείου]] -του αγγείου όπου τοποθετούνταν τα εσωτερικά όργανα των ταριχευόμενων- που είχε σχέση με τα δηλητήρια, αυτό των σπλάχνων (εντέρων), ο φύλακας του οποίου θεοποιήθηκε αργότερα ως ο [[Τέσσερεις γιοι του Ώρου#Ντουαμουτέφ|Ντουαμουτέφ]], ένας από τους Τέσσερεις γιους του [[Ώρος|Ώρου]].
+Καθώς πολλά από τα [[ιοβόλο|ιοβόλα ζώα]] στην Αίγυπτο μπορεί να είναι θανατηφόρα, η Σελκέτ επίσης θεωρούνταν ως προστάτιδα των νεκρών, έχοντας ιδιαίτερη σχέση με δηλητήρια και υγρά που προκαλούν σκλήρυνση. Ήταν η προστάτιδα των σκηνών όπου εργάζονταν οι [[μούμια|ταριχευτές]] και του [[Κανωπικό αγγείο|κανωπικού αγγείου]] -του αγγείου όπου τοποθετούνταν εσωτερικά όργανα των ταριχευόμενων- που είχε σχέση με τα δηλητήρια, αυτό των [[σπλάγχνα|σπλάγχνων]] (εντέρων), ο φύλακας του οποίου θεοποιήθηκε αργότερα ως ο [[Τέσσερεις γιοι του Ώρου#Ντουαμουτέφ|Ντουαμουτέφ]], ένας από τους Τέσσερεις γιους του [[Ώρος|Ώρου]].
-Σαν προστάτης της θεότητας του κανωπικού αγγείου, η Σελκέτ συσχετίστηκε σε μεγάλο βαθμό με την Aset ([[Ίσις]]), την Nebet Het ([[Νέφθυς]]), και την [[Νηίθ]], που επιτελούσαν παρόμοιο ρόλο (βλ. [[κανωπικό αγγείο]]. Τελικά, στην Αιγυπτιακή ιστορία η οποία εξελίχθηκε για χιλιάδες χρόνια, και το [[Αιγυπτιακή μυθολογία#Το αιγυπτιακό πάνθεο|Αιγυπτιακό Πάνθεον]] συγχώνευσε διαφορετικές θεότητες σε λιγότερες, η Σελκέτ άρχισε να ταυτίζεται με την Ίσιδα, μοιραζόμενη απεικονίσεις και καταβολή, ώσπου τελικά κατέληξε να θεωρείται απλά μια "έκφανση" της Ίσιδας, η λατρεία της οποίας είχε γίνει κυρίαρχη.
+Σαν προστάτιδα του κανωπικού αγγείου, η Σελκέτ συσχετίστηκε σε μεγάλο βαθμό με την Aset ([[Ίσις]]), την Nebet Het ([[Νέφθυς]]), και την [[Νηίθ]], που επιτελούσαν παρόμοιο ρόλο. Τελικά, καθώς το [[Αιγυπτιακή μυθολογία#Το αιγυπτιακό πάνθεο|Αιγυπτιακό Πάνθεον]] εξελίχθηκε για χιλιάδες χρόνια και συγχώνευσε διαφορετικές θεότητες σε λιγότερες, η Σελκέτ άρχισε να ταυτίζεται με την Ίσιδα, μοιραζόμενη απεικονίσεις και καταβολή, ώσπου τελικά κατέληξε να θεωρείται απλά μια "έκφανση" της Ίσιδας, η λατρεία της οποίας είχε γίνει κυρίαρχη.
 == Παραπομπές ==