Ιωάννης Ράλλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7: Γραμμή 7:
==Συμμετοχή στα κοινά==
==Συμμετοχή στα κοινά==
Η πρώτη σημαντική ανάμειξη του Ιωάννη Ράλλη στα κοινά της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] έγινε την άνοιξη του [[1904]], όταν, μαζί με τον [[Δημήτρης Καλαποθάκης|Δημήτρη Καλαποθάκη]], τον [[Στέφανος Δραγούμης|Στέφανο Δραγούμη]], τον [[Πέτρος Σάρογλος|Πέτρο Σαρόγλου]], τον [[Παύλος Μελάς|Παύλο Μελά]] και άλλους, δημιούργησε το Μυστικό Ελληνικό Μακεδονικό Κομιτάτο για την δημιουργία αντάρτικου στην υπό [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]] κατοχή [[Μακεδονία]]. Το [[1906]] αναμείχθηκε στην πολιτική και εξελέγη πρώτα βουλευτής [[Μέγαρα|Μεγάρων]], επανεκλεγείς έκτοτε σε όλες σχεδόν τις μέχρι τού [[1936]] εκλογές βουλευτής, άλλοτε [[Αττική|Αττικής]] και άλλοτε [[Αθήνα|Αθηνών]]. Υπουργός ανέλαβε για πρώτη φορά το [[1920]] (επί κυβερνήσεως [[Δημήτριος Ράλλης|Δημητρίου Ράλλη]]) το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά το [[Υπουργείο Ναυτικών]]. Αργότερα, πολιτεύθηκε με το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα και, επί κυβέρνησης [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]], κατέλαβε για λίγους μήνες το Υπουργείο Εξωτερικών και μετά τις εκλογές του Μαρτίου [[1933]] το Υπουργείο Εσωτερικών και Αεροπορίας ([[Μάρτιος]] – [[Αύγουστος]] [[1933]]). Μετά από διαφωνία του με τον [[Παναγής Τσαλδάρης|Τσαλδάρη]], παραιτήθηκε από την κυβέρνηση. Στις εκλογές όμως τού [[1935]] απέτυχε να εκλεγεί, οπότε μαζί με τον [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]] και τον Γεώργιο Στράτο κατήλθαν σε εκλογές με το σύνθημα της επαναφοράς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Στις εκλογές του [[1936]] ηγήθηκε ιδίας ομάδας που αντιπροσωπεύθηκε στην Βουλή από 8 βουλευτές. Στη συνέχεια τάχθηκε εναντίον της δικτατορίας [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]] και το 1938 ηγήθηκε του Κινήματος της Κρήτης.
Η πρώτη σημαντική ανάμειξη του Ιωάννη Ράλλη στα κοινά της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] έγινε την άνοιξη του [[1904]], όταν, μαζί με τον [[Δημήτρης Καλαποθάκης|Δημήτρη Καλαποθάκη]], τον [[Στέφανος Δραγούμης|Στέφανο Δραγούμη]], τον [[Πέτρος Σάρογλος|Πέτρο Σαρόγλου]], τον [[Παύλος Μελάς|Παύλο Μελά]] και άλλους, δημιούργησε το Μυστικό Ελληνικό Μακεδονικό Κομιτάτο για την δημιουργία αντάρτικου στην υπό [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]] κατοχή [[Μακεδονία]]. Το [[1906]] αναμείχθηκε στην πολιτική και εξελέγη πρώτα βουλευτής [[Μέγαρα|Μεγάρων]], επανεκλεγείς έκτοτε σε όλες σχεδόν τις μέχρι τού [[1936]] εκλογές βουλευτής, άλλοτε [[Αττική|Αττικής]] και άλλοτε [[Αθήνα|Αθηνών]]. Υπουργός ανέλαβε για πρώτη φορά το [[1920]] (επί κυβερνήσεως [[Δημήτριος Ράλλης|Δημητρίου Ράλλη]]) το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά το [[Υπουργείο Ναυτικών]]. Αργότερα, πολιτεύθηκε με το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα και, επί κυβέρνησης [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]], κατέλαβε για λίγους μήνες το Υπουργείο Εξωτερικών και μετά τις εκλογές του Μαρτίου [[1933]] το Υπουργείο Εσωτερικών και Αεροπορίας ([[Μάρτιος]] – [[Αύγουστος]] [[1933]]). Μετά από διαφωνία του με τον [[Παναγής Τσαλδάρης|Τσαλδάρη]], παραιτήθηκε από την κυβέρνηση. Στις εκλογές όμως τού [[1935]] απέτυχε να εκλεγεί, οπότε μαζί με τον [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]] και τον Γεώργιο Στράτο κατήλθαν σε εκλογές με το σύνθημα της επαναφοράς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Στις εκλογές του [[1936]] ηγήθηκε ιδίας ομάδας που αντιπροσωπεύθηκε στην Βουλή από 8 βουλευτές. Στη συνέχεια τάχθηκε εναντίον της δικτατορίας [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]] και το 1938 ηγήθηκε του Κινήματος της Κρήτης.
==Πρωθυπουργός σε δωσίλογη κυβέρνηση==
==Πρωθυπουργία στην κατοχή==
Κατά την περίοδο της γερμανικής [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα#Τριπλή Κατοχή|κατοχής]], τον Απρίλιο του 1943 ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της διορισμένης κυβέρνησης της [[ναζισμός|ναζιστικής]] «Ελληνικής Πολιτείας», προκαλώντας — καθώς λέγεται — ακόμα και την οργή του γιου του, [[Γεώργιος Ράλλης|Γεωργίου]]. Παράλληλα, διατήρησε ο ίδιος τα υπουργεία Γεωργίας, Επισιτισμού και Εθνικής Άμυνας. Ως κατοχικός πρωθυπουργός, ο Ιωάννης Ράλλης οργάνωσε τα [[Τάγματα Ασφαλείας]], για την άμυνα της υπαίθρου και την αντιμετώπιση των ενόπλων ανταρτών του ΕΑΜ και των άλλων αντιστασιακών ομάδων. Ο ίδιος εκτιμούσε ότι τελικά θα επικρατούσαν οι Σύμμαχοι, αλλά πίστευε πως μόνον με τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας και υπό την καθοδήγηση της [[Βέρμαχτ]] θα αποτρεπόταν προσωρινά η επικράτηση του κομμουνισμού στην [[Ελλάδα]].
Κατά την περίοδο της γερμανικής [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα#Τριπλή Κατοχή|κατοχής]], τον Απρίλιο του 1943 ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της διορισμένης κυβέρνησης της [[ναζισμός|ναζιστικής]] «Ελληνικής Πολιτείας», προκαλώντας — καθώς λέγεται — ακόμα και την οργή του γιου του, [[Γεώργιος Ράλλης|Γεωργίου]]. Παράλληλα, διατήρησε ο ίδιος τα υπουργεία Γεωργίας, Επισιτισμού και Εθνικής Άμυνας. Ως κατοχικός πρωθυπουργός, ο Ιωάννης Ράλλης οργάνωσε τα [[Τάγματα Ασφαλείας]], για την άμυνα της υπαίθρου και την αντιμετώπιση των ενόπλων ανταρτών του ΕΑΜ και των άλλων αντιστασιακών ομάδων. Ο ίδιος εκτιμούσε ότι τελικά θα επικρατούσαν οι Σύμμαχοι, αλλά πίστευε πως μόνον με τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας και υπό την καθοδήγηση της [[Βέρμαχτ]] θα αποτρεπόταν προσωρινά η επικράτηση του κομμουνισμού στην [[Ελλάδα]].


Τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν υπό τις απόλυτες διαταγές των [[Γερμανία|Γερμανών]] κατακτητών, όπως και όλες οι υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού της χώρας. Όμως, υπό το πρόσχημα της αποτροπής του κινδύνου του κομμουνισμού, τα Τάγματα Ασφαλείας συμμετείχαν σε πάμπολλες εγκληματικές ενέργειες και έγιναν ιδιαιτέρως μισητά από την πλειοψηφία του [[Ελλάδα|ελληνικού]] λαού. Τα μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας έφεραν γερμανική στολή, και γι' αυτό έγιναν γνωστοί ως «Γερμανοτσολιάδες» ή «Ράλληδες».
Τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν υπό τις απόλυτες διαταγές των [[Γερμανία|Γερμανών]] κατακτητών, όπως και όλες οι υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού της χώρας. Όμως, υπό το πρόσχημα της αποτροπής του κινδύνου του κομμουνισμού, τα Τάγματα Ασφαλείας συμμετείχαν σε πάμπολλες εγκληματικές ενέργειες και έγιναν ιδιαιτέρως μισητά από την πλειοψηφία του [[Ελλάδα|ελληνικού]] λαού. Τα μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας έφεραν γερμανική στολή, και γι' αυτό έγιναν γνωστοί ως «Γερμανοτσολιάδες» ή «Ράλληδες».

==Σύλληψη, δίκη και θάνατος==
==Σύλληψη, δίκη και θάνατος==
Με την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Ράλλης συνελήφθη και δικάστηκε για [[εθνική αναξιότης|εθνική αναξιότητα]] (προδοσία) <!-- ενώπιον αντισυνταγματικού κατά την τότε γενική νομική αντίληψη, δικαστηρίου -->. Στην δίκη του, (Φεβρουάριος 1945) συνήγοροί του ήταν ο γιος του και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας, [[Γεώργιος Ράλλης]], και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, πατέρας του μετέπειτα πολιτικού Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των [[Ελλάδα|Ελλήνων]], δίδοντας καθημερινά ένα μισθό, ενώ έσωσε επίσης πολλούς πατριώτες από το εκτελεστικό απόσπασμα των [[Γερμανία|Γερμανών]] και ακόμη διευκολύνοντας τη διαφυγή πολλών πολιτικών και σημαινόντων πολιτών στη Μέση Ανατολή». Ωστόσο, το προεδρείο δεν πείστηκε και τελικά, ο Ιωάννης Ράλλης καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά.
Με την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Ράλλης συνελήφθη και δικάστηκε για [[εθνική αναξιότης|εθνική αναξιότητα]] (προδοσία) <!-- ενώπιον αντισυνταγματικού κατά την τότε γενική νομική αντίληψη, δικαστηρίου -->. Στην δίκη του, (Φεβρουάριος 1945) συνήγοροί του ήταν ο γιος του και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας, [[Γεώργιος Ράλλης]], και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, πατέρας του μετέπειτα πολιτικού Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των [[Ελλάδα|Ελλήνων]], δίδοντας καθημερινά ένα μισθό, ενώ έσωσε επίσης πολλούς πατριώτες από το εκτελεστικό απόσπασμα των [[Γερμανία|Γερμανών]] και ακόμη διευκολύνοντας τη διαφυγή πολλών πολιτικών και σημαινόντων πολιτών στη Μέση Ανατολή». Ωστόσο, το προεδρείο δεν πείστηκε και τελικά, ο Ιωάννης Ράλλης καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά.

Έκδοση από την 17:18, 19 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Ιωάννης Δ. Ράλλης (Αθήνα, 1878Αθήνα, 26 Οκτωβρίου 1946) ήταν Έλληνας πολιτικός, Μακεδονομάχος, αλλά και συνεργάτης και πρωθυπουργός της δωσίλογης κυβέρνησης των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων από τις 7 Απριλίου του 1943 μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του 1944.

Βιογραφία

Ο Ιωάννης Ράλλης ήταν γιος του Δημητρίου Ράλλη, διακεκριμένου Αθηναίου πολιτικού και πρωθυπουργού της χώρας με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη.

Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και σπούδασε νομικά συμπληρώνοντας τις σπουδές του στην Γαλλία και την Γερμανία, για να επιδοθεί στην συνέχεια στην δικηγορία.

Συμμετοχή στα κοινά

Η πρώτη σημαντική ανάμειξη του Ιωάννη Ράλλη στα κοινά της Ελλάδας έγινε την άνοιξη του 1904, όταν, μαζί με τον Δημήτρη Καλαποθάκη, τον Στέφανο Δραγούμη, τον Πέτρο Σαρόγλου, τον Παύλο Μελά και άλλους, δημιούργησε το Μυστικό Ελληνικό Μακεδονικό Κομιτάτο για την δημιουργία αντάρτικου στην υπό οθωμανική κατοχή Μακεδονία. Το 1906 αναμείχθηκε στην πολιτική και εξελέγη πρώτα βουλευτής Μεγάρων, επανεκλεγείς έκτοτε σε όλες σχεδόν τις μέχρι τού 1936 εκλογές βουλευτής, άλλοτε Αττικής και άλλοτε Αθηνών. Υπουργός ανέλαβε για πρώτη φορά το 1920 (επί κυβερνήσεως Δημητρίου Ράλλη) το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά το Υπουργείο Ναυτικών. Αργότερα, πολιτεύθηκε με το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα και, επί κυβέρνησης Παναγή Τσαλδάρη, κατέλαβε για λίγους μήνες το Υπουργείο Εξωτερικών και μετά τις εκλογές του Μαρτίου 1933 το Υπουργείο Εσωτερικών και Αεροπορίας (ΜάρτιοςΑύγουστος 1933). Μετά από διαφωνία του με τον Τσαλδάρη, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση. Στις εκλογές όμως τού 1935 απέτυχε να εκλεγεί, οπότε μαζί με τον Ιωάννη Μεταξά και τον Γεώργιο Στράτο κατήλθαν σε εκλογές με το σύνθημα της επαναφοράς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Στις εκλογές του 1936 ηγήθηκε ιδίας ομάδας που αντιπροσωπεύθηκε στην Βουλή από 8 βουλευτές. Στη συνέχεια τάχθηκε εναντίον της δικτατορίας Μεταξά και το 1938 ηγήθηκε του Κινήματος της Κρήτης.

Πρωθυπουργός σε δωσίλογη κυβέρνηση

Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, τον Απρίλιο του 1943 ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της διορισμένης κυβέρνησης της ναζιστικής «Ελληνικής Πολιτείας», προκαλώντας — καθώς λέγεται — ακόμα και την οργή του γιου του, Γεωργίου. Παράλληλα, διατήρησε ο ίδιος τα υπουργεία Γεωργίας, Επισιτισμού και Εθνικής Άμυνας. Ως κατοχικός πρωθυπουργός, ο Ιωάννης Ράλλης οργάνωσε τα Τάγματα Ασφαλείας, για την άμυνα της υπαίθρου και την αντιμετώπιση των ενόπλων ανταρτών του ΕΑΜ και των άλλων αντιστασιακών ομάδων. Ο ίδιος εκτιμούσε ότι τελικά θα επικρατούσαν οι Σύμμαχοι, αλλά πίστευε πως μόνον με τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας και υπό την καθοδήγηση της Βέρμαχτ θα αποτρεπόταν προσωρινά η επικράτηση του κομμουνισμού στην Ελλάδα.

Τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν υπό τις απόλυτες διαταγές των Γερμανών κατακτητών, όπως και όλες οι υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού της χώρας. Όμως, υπό το πρόσχημα της αποτροπής του κινδύνου του κομμουνισμού, τα Τάγματα Ασφαλείας συμμετείχαν σε πάμπολλες εγκληματικές ενέργειες και έγιναν ιδιαιτέρως μισητά από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τα μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας έφεραν γερμανική στολή, και γι' αυτό έγιναν γνωστοί ως «Γερμανοτσολιάδες» ή «Ράλληδες».

Σύλληψη, δίκη και θάνατος

Με την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Ράλλης συνελήφθη και δικάστηκε για εθνική αναξιότητα (προδοσία) . Στην δίκη του, (Φεβρουάριος 1945) συνήγοροί του ήταν ο γιος του και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γεώργιος Ράλλης, και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, πατέρας του μετέπειτα πολιτικού Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των Ελλήνων, δίδοντας καθημερινά ένα μισθό, ενώ έσωσε επίσης πολλούς πατριώτες από το εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών και ακόμη διευκολύνοντας τη διαφυγή πολλών πολιτικών και σημαινόντων πολιτών στη Μέση Ανατολή». Ωστόσο, το προεδρείο δεν πείστηκε και τελικά, ο Ιωάννης Ράλλης καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά.

Πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα, στη φυλακή, στις 26 Οκτωβρίου του 1946. Έναν χρόνο μετά, ο γιος του εξέδωσε ένα βιβλίο απολογητικό για τις επιλογές του πατέρα του (Γεώργιος Ράλλης, Ο Ιωάννης Δ. Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου, Αθήνα 1947).

Πηγή

Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Γ΄