Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1976: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) μ Ο Ιων μετακίνησε τη σελίδα Προεδρικές Εκλογές των ΗΠΑ 1976 στη Προεδρικη Εκλογή των ΗΠΑ 1976 |
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 36: | Γραμμή 36: | ||
| χάρτης_εικόνα = ElectoralCollege1976.svg |
| χάρτης_εικόνα = ElectoralCollege1976.svg |
||
| χάρτης_λεζάντα = 350px |
| χάρτης_λεζάντα = 350px |
||
| χάρτης_λεζάντα = Χάρτης των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών. <span style="color:darkblue;" |
| χάρτης_λεζάντα = Χάρτης των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών. <span style="color:darkblue;"> δηλώνει τις πολιτείες που κέρδισαν οι Κάρτερ/Μοντέηλ, <span style="color:red;">Red</span> δηλώνει αυτές που κέρδισαν οι Φορντ/Ντόουλ. Ο [[Ρόναλντ Ρέιγκαν]] έλαβε μια εκλεκτορική ψήφο από έναν "[[άπιστος εκλέκτορας|άπιστο εκλέκτορα]]" στην [[Ουάσινγκτον (πολιτεία)|Ουάσινγκτον]]. Οι αριθμοί δείχνουν τον αριθμό εκλεκτορικών ψήφων όπως κατανέμεται σε κάθε πολιτεία. |
||
| τίτλος = Πρόεδρος |
| τίτλος = Πρόεδρος |
||
| πριν_εκλογή = [[Τζέραλντ Φορντ]] |
| πριν_εκλογή = [[Τζέραλντ Φορντ]] |
Έκδοση από την 11:08, 11 Σεπτεμβρίου 2012
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Χάρτης των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών. δηλώνει τις πολιτείες που κέρδισαν οι Κάρτερ/Μοντέηλ, Red δηλώνει αυτές που κέρδισαν οι Φορντ/Ντόουλ. Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν έλαβε μια εκλεκτορική ψήφο από έναν "άπιστο εκλέκτορα" στην Ουάσινγκτον. Οι αριθμοί δείχνουν τον αριθμό εκλεκτορικών ψήφων όπως κατανέμεται σε κάθε πολιτεία. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Οι Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ 1976 ακολούθησαν την παραίτηση του Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στον απόηχο του σκανδάλου Ουότεργκεϊτ. Αντίπαλοι ήταν ο κάτοχος του αξιώματος Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος, ενάντια στον σχετικά άγνωστο πρώην κυβερνήτη της Τζόρτζια, Τζίμμυ Κάρτερ, τον Δημοκρατικό υποψήφιο. Ο Φορντ πιστώθηκε την αργή ανάπτυξη της οικονομίας και πλήρωσε το πολιτικό τίμημα. Ο Κάρτερ διαγωνίστηκε ως ένας εκτός της Ουάσινγκτον και μεταρρυθμιστής και πέτυχε μια μικρή νίκη. Ήταν ο πρώτος Πρόεδρος που εκλέχθηκε από τον Βαθύ Νότο μετά τον Ζαχαρία Τέιλορ το 1848, και ο πρώτος πρόεδρος από τον Βαθύ Νότο μετά τον Άντριου Τζόνσον (1865-1869).
Κανένας Δημοκρατικός υποψήφιος μετά το 1976 δεν έχει κατορθώσει να ισοφαρίσει ή να βελτιώσει την εκλογική επίδοση του Κάρτερ στον Αμερικανικό Νότο.
Προτάσεις
Δημοκρατικό Κόμμα
Δημοκρατικοί υποψήφιοι
- Τζίμμυ Κάρτερ, πρώην Κυβερνήτης της Τζόρτζια
- Τζέρρυ Μπράουν, κυβερνήτης της Καλιφόρνια
- Τζωρτζ Ουάλλας, κυβερνήτης της Αλαμπάμα
- Μόρρις Ούνταλ, βουλευτής των ΗΠΑ από την Αριζόνα
- Χένρι Μ. Τζάκσον, γερουσιαστής των ΗΠΑ από την Ουάσινγκτον
- Φρανκ Τσερτς,γερουσιαστής των ΗΠΑ από το Αϊντάχο
- Ρόμπερτ Μπάιρντ, γερουσιαστής των ΗΠΑ από τη Δυτική Βιρτζίνια
- Σάρτζεντ Σράιβερ, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Γαλλία από το Μέριλαντ
- Φρεντ Ρ. Χάρρις, πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ από την Οκλαχόμα
- Μπερτς Μπάυ, γερουσιαστής των ΗΠΑ από την Ιντιάνα
- Λόυντ Μπέντσεν, γερουσιαστής των ΗΠΑ από το Τέξας
- Τέρρυ Σάνφορντ, πρώην κυβερνήτης της Βόρειας Καρολίνας
- Μίλτον Σαπ, κυβερνήτης της Πενσυλβάνια
Πινακοθήκη των υποψηφίων
-
Ο Αντιπρόσωπος Μόρρις Ούνταλ της Αριζόνα
-
Ο Γερουσιαστής Χένρι Μ.Τζάκσον της Ουάσινγκτον
-
Ο Γερουσιαστής Φρανκ Τσερτς του Αϊντάχο
-
Ο Γερουσιαστής Ρόμπερτ Μπάιρντ της Δυτικής Βιρτζίνια
-
Ο πρώην Γερουσιαστής Φρεντ Χάρρις της Οκλαχόμα
-
Ο Γερουσιαστής Μπερτς Μπάϋ της Ιντιάνα
-
Ο Γερουσιαστής Λόυντ Μπέντσεν του Τέξας
Ο νικητής-έκπληξη της προεδρικής υποψηφιότητας των Δημοκρατικών ήταν ο Τζίμμυ Κάρτερ, ένας πρώην πολιτειακός γερουσιαστής και κυβερνήτης της Τζόρτζια. Όταν οι προκριματικοί άρχισαν ο Κάρτερ ήταν σχετικά άγνωστος σε εθνικό επίπεδο, και πολλές πολιτικές αυθεντίες θεωρούσαν έναν αριθμό πιο γνωστών υποψηφίων, όπως ο Γερουσιαστής Χένρι Μ. Τζάκσον της Ουάσινγκτον, ο Κυβερνήτης Τζορτζ Ουάλλας της Αλαμπάμα, και ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνια Τζέρρυ Μπράουν, ως τους ευνοούμενους για το χρίσμα.
Γενικές εκλογές
Αποτελέσματα
Παρά τις γκάφες της εκστρατείας του, ο Φορντ κατάφερε να κλείσει το απομένον κενό στις σφυγμομετρήσεις και κατά την ημέρα των εκλογών η αναμέτρηση κρινόταν αμφίρροπη. Η ημέρα εκλογής ήταν στις 2 Νοεμβρίου, και χρεάσθηκετο μεγαλύτερο μέρος αυτής της νύχτας και το επόμενο πρωινό για να καθορισθεί ο νικητής. Μόνο στις 3:30 π.μ. (EST), ανακοινώθηκε ότι το τηλεοπτικό δίκτυο NBC εδύνατο να προφέρει ότι ο Κάρτερ είχε κερδίσει τον Μισσισσιππή, έχοντας ως εκ τούτου συγκεντρώσει πλέονες των 270 εκλεκτορικών ψήφων που χρειάζονταν για να κερδίσει (δευτερόλεπτα αργότερα, το ABC News επίσης κήρυξε τον Κάρτερ νικητή με βάση προβλέψεις για τον Κάρτερ στο Ουισκόνσιν και την Χαβάη· το CBS News ανακοίνωσε τη νίκη του Κάρτερ στις 3:45 π.μ.).[1] Ο Κάρτερ νίκησε τν Φορντ με δύο ποσοστιαίες μονάδες στην εθνική λαϊκή ψήφο.
Η διαφορά στις εκλεκτορικές ψήφους ήταν η μικρότερη από το 1916· ο Κάρτερ πήρε 23 πολιτείες με 297 εκλεκτορικές ψήφους, ενώ ο Φορντ κέρδισε 27 πολιτείες και 240 εκλεκτορικές ψήφους (ένας εκλέκτορας από την πολιτεία της Ουάσινγκτον, που ανήκε στον Φορντ, ψήφισε τον Ρέιγκαν). Η νίκη του Κάρτερ προήλθε πρωτίστως από την σχεδόν ολοκληρωτική σάρωση του Νότου (έχασε μόνο τη Βιρτζίνια), και τις οριακές του νίκες στις μεγάλες Βόρειες πολιτείες όπως η Νέα Υόρκη, το Οχάιο και η Πενσυλβάνια. Ο Φορντ είχε καλή επίδοση στα Δυτικά, κερδίζοντας κάθε πολιτεία πλην της Χαβάης. Η πιο σκληρά διεκδικούμενη πολιτεία στις εκλογές ήταν το Όρεγκον, το οποίο ο Φορντ κέρδισε με μια πολύ μικρή διαφορά.
Οι πολιτείες που τελικά διασφάλισαν την νίκη του Κάρτερ ήταν το Ουισκόνσιν (1,68% διαφορά) και το Οχάιο (1,27% διαφορά). Αν ο Φορντ είχε κερδίσει αυτές τις δύο πολιτείες και όλες τις άλλες πολιτείες που κέρδισε, θα είχε κερδίσει την προεδρία. Οι 27 πολιτείες που κέρδισε ο Φορντ ήταν και παραμένουν οι περισσότερες πολιτείεςπου κερδήθηκαν ποτέ από έναν ηττημένο υποψήφιο.
Ο Κάρτερ ήταν ο πρώτος Δημοκρατικός μετά τον Τζον Φ. Κέννεντι το 1960 που κέρδισε τις πολιτείες του Βαθέος Νότου, και ο πρώτος μετά τον Λύντον Τζόνσον το 1964 που κέρδισε μια αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία των νότιων πολιτειών. Ο Κάρτερ είχε πολύ δυνατή επίδοση στην πολιτεία της καταγωγής του, την Τζώρτζια, κερδίζοντας το 66,7% των ψήφων και κάθε κομητεία στην πολιτεία. Το 50,1% των ψήφων ήταν η μόνη φορά από το 1964 που ένας Δημοκρατικός κατάφερε να αποκτήσει απόλυτη πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου σε μια προεδρική αναμέτρηση, μέχρι που ο Μπάρακ Ομπάμα κέρδισε περίπου το 53% των ψήφων 32 έτη αργότερα. Ο Κάρτερ είναι ένας από τους πέντε Δημοκρατικούς που κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, και οι άλλοι ήταν ο Σάμιουελ Τίλντεν, ο Φράνκλιν Ρούζβελτ, ο Λύντον Τζόνσον, και ο Μπάρακ Ομπάμα.[2]
Had Ford won the election, the provisions of the 22nd amendment would have disqualified him from running in 1980, because he had served more than two years of Nixon's remaining term.
Στατιστικά
Προεδρικός υποψήφιος | Κόμμα | Πολιτεία Προέλευσης | Λαϊκή ψήφος | Εκλεκτορική ψήφος |
Συνυποψήφιος | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ψήφοι | % | Υποψήφιος Αντιπρόεδρος | Πολιτεία Προέλευσης | Εκλεκτορική ψήφος | ||||
James Earl Carter, Jr. | Δημοκρατικό | Τζόρτζια | 40.831.881 | 50,08% | 297 | Walter Frederick Mondale | Μινεσότα | 297 |
Τζέραλντ Φορντ | Ρεπουμπλικανικό | Μίσιγκαν | 39.148.634 | 48,02% | 240 | Μπομπ Ντόουλ | Κάνσας | 241 |
Ρόναλντ Ουίλσον Ρέιγκαν | Ρεπουμπλικανικό (Ανεξάρτητος) | Καλιφόρνια | —(a) | —(a) | 1 | |||
Eugene McCarthy | (none) | Minnesota | 740.460 | 0,91% | 0 | (b)</su> | (b) | 0 |
Roger MacBride | Libertarian | Βέρμοντ | 172.553 | 0,21% | 0 | David Bergland | Καλιφόρνια | 0 |
Λέστερ Μάντοξ | Αμερικανικό Ανεξάρτητο | Τζόρτζια | 170.274 | 0,21% | 0 | Ουίλλιαμ Ντάικ | Ουισκόνσιν | 0 |
Thomas J. Anderson | Αμερικανικό | (c) | 125.271 | 0,19% | 0 | Ρούφους Σάκελφορντ | 0 | |
Πίτερ Καμέχο | Σοσιαλιστικό Εργατικό | California | 90.986 | 0,11% | 0 | Willie Mae Reid | 0 | |
Gus Hall | Communist | New York | 58,709 | 0.07% | 0 | Τζάρβις Τάινερ | 0 | |
Margaret Wright | People's | 49,013 | 0.06% | 0 | Benjamin Spock | 0 | ||
Λύντον ΛαΡους | U.S. Labor | Νέα Υόρκη | 40,043 | 0,05% | 0 | Ρ. Γουέιν Έβανς | 0 | |
Άλλα | 70,785 | 0.08% | — | Άλλα | — | |||
Σύνολο | 81.531.584 | 100% | 538 | 538 | ||||
Χρειάζονταν για την νίκη | 270 | 270 |
Πηγή (Λαϊκή ψήφος): Leip, David. 1976 Presidential Election Results. Dave Leip's Atlas of U.S. Presidential Elections (7 Αυγούστου 2005).
Πηγή (Εκλεκτορική Ψήφος): Πρότυπο:National Archives EV source
(a) Mike Padden, a Republican faithless elector from Washington, gave Ronald Reagan one electoral vote.
(b) The running mate of McCarthy varied from state to state.
(c) Research has not yet determined whether Anderson's home state was Tennessee or Texas at the time of the 1976 election.
Οριακές πολιτείες
Πολιτείες όπως η διαφορά της νίκης ήταν κάτω από 5%
- Όρεγκον, 0,17%
- Οχάιο, 0,27%
- Μέιν, 0,84%
- Αϊόβα, 1,01%
- Οκλαχόμα, 1,21%
- Βιρτζίνια, 1,34%
- Νότια Ντακότα, 1.48%
- Ουισκόνσιν, 1,68%
- Καλιφόρνια, 1,78%
- Μισισίπη, 1,88%
- Ιλινόι, 1,97%
- Νιου Τζέρσεϊ, 2,16%
- Νέο Μεξικό, 2,47%
- Χαβάη, 2,53%
- Πενσυλβάνια, 2,66%
- Τέξας, 3,17%
- Μιζούρι, 3,63%
- Ουάσινγκτον, 3,88%
- Νεβάδα, 4,36%
- Νέα Υόρκη, 4,43%
Πολιτείες όπου η διαφορά της νίκης ήταν μεγαλύτερη από 5%, αλλά μικρότερη από 10%
- Κονέκτικατ, 5,16%
- Φλόριντα, 5,29%
- Μίσιγκαν, 5,39%
- Ντέλαγουερ, 5,41%
- Λουιζιάνα, 5,78%
- Βόρεια Ντακότα, 5,86%
- Μέριλαντ, 6,08%
- Κεντάκι, 7,18%
- Μοντάνα, 7,44%
- Κάνσας, 7,55%
- Ιντιάνα, 7,62%
Δημογραφία των ψηφοφόρων
Κοινωνικές ομάδες και προεδρικές ψήφοι, 1980 and 1976 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Μέγεθος[A 1] | '80 Κάρτερ | '80 Ρέιγκαν | '80 Άντερσον | '76 Κάρτερ | '76 Φορντ | |
Κόμμα | ||||||
Δημοκρατικό | 43 | 66 | 26 | 6 | 77 | 22 |
Independent | 23 | 30 | 54 | 12 | 43 | 54 |
Ρεπουμπλικανικό | 28 | 11 | 84 | 4 | 9 | 90 |
Ιδεολογία | ||||||
Liberal | 18 | 57 | 27 | 11 | 70 | 26 |
Moderate | 51 | 42 | 48 | 8 | 51 | 48 |
Conservative | 31 | 23 | 71 | 4 | 29 | 70 |
Ethnicity | ||||||
Black | 10 | 82 | 14 | 3 | 82 | 16 |
Hispanic | 2 | 54 | 36 | 7 | 75 | 24 |
White | 88 | 36 | 55 | 8 | 47 | 52 |
Sex | ||||||
Female | 48 | 45 | 46 | 7 | 50 | 48 |
Male | 52 | 37 | 54 | 7 | 50 | 48 |
Religion | ||||||
Protestant | 46 | 37 | 56 | 6 | 44 | 55 |
White Protestant | 41 | 31 | 62 | 6 | 43 | 57 |
Catholic | 25 | 40 | 51 | 7 | 54 | 44 |
Jewish | 5 | 45 | 39 | 14 | 64 | 34 |
Family income | ||||||
Less than US$10,000 | 13 | 50 | 41 | 6 | 58 | 40 |
$10,000–$14,999 | 15 | 47 | 42 | 8 | 55 | 43 |
$15,000–$24,999 | 29 | 38 | 53 | 7 | 48 | 50 |
$25,000–$50,000 | 24 | 32 | 58 | 8 | 36 | 62 |
Over $50,000 | 5 | 25 | 65 | 8 | — | — |
Occupation | ||||||
Professional or manager | 39 | 33 | 56 | 9 | 41 | 57 |
Clerical, sales, white-collar | 11 | 42 | 48 | 8 | 46 | 53 |
blue-collar | 17 | 46 | 47 | 5 | 57 | 41 |
Agriculture | 3 | 29 | 66 | 3 | — | — |
Unemployed | 3 | 55 | 35 | 7 | 65 | 34 |
Education | ||||||
Less than high school | 11 | 50 | 45 | 3 | 58 | 41 |
High school graduate | 28 | 43 | 51 | 4 | 54 | 46 |
Some college | 28 | 35 | 55 | 8 | 51 | 49 |
College graduate | 27 | 35 | 51 | 11 | 45 | 55 |
Union membership | ||||||
Labor union household | 28 | 47 | 44 | 7 | 59 | 39 |
No member of household in union | 62 | 35 | 55 | 8 | 43 | 55 |
Age | ||||||
18–21 years old | 6 | 44 | 43 | 11 | 48 | 50 |
22–29 years old | 17 | 43 | 43 | 11 | 51 | 46 |
30–44 years old | 31 | 37 | 54 | 7 | 49 | 49 |
45–59 years old | 23 | 39 | 55 | 6 | 47 | 52 |
60 years or older | 18 | 40 | 54 | 4 | 47 | 52 |
Region | ||||||
East | 25 | 42 | 47 | 9 | 51 | 47 |
South | 27 | 44 | 51 | 3 | 54 | 45 |
White South | 22 | 35 | 60 | 3 | 46 | 52 |
Midwest | 27 | 40 | 51 | 7 | 48 | 50 |
Far West | 19 | 35 | 53 | 9 | 46 | 51 |
Community size | ||||||
City over 250,000 | 18 | 54 | 35 | 8 | 60 | 40 |
Suburb/small city | 53 | 37 | 53 | 8 | 53 | 47 |
Rural/town | 29 | 39 | 54 | 5 | 47 | 53 |
Source: CBS News/ New York Times interviews with 12,782 voters as they left the polls, as reported in the New York Times, November 9, 1980, p. 28, and in further analysis. The 1976 data are from CBS News interviews.
- ↑ “Size” = share of 1980 national total
Αναφορές
- ↑ Jules Witcover. Marathon: The Pursuit of the Presidency, 1972–1976 (New York: Viking), p. 11.
- ↑ Six won the plurality of the popular vote: Grover Cleveland, Woodrow Wilson, Harry Truman, John F. Kennedy, Bill Clinton, and Al Gore. Though Gore won the plurality of the popular vote in 2000, his opponent won the majority of the electoral vote. Cleveland won the plurality of the popular vote in 1884, 1888, and 1892 along with the majority of the electoral vote in 1884 and 1892, but his opponent won the majority of the electoral vote in 1888. Wilson in 1912 and 1916, Truman in 1948), Kennedy in 1960, and Clinton in 1992 and 1996 all won the plurality of the popular vote and the majority of the electoral vote.
|
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- The Election Wall's 1976 Election Video Page
- 1976 popular vote by counties
- 1976 popular vote by states (with bar graphs)
- Campaign commercials from the 1976 election
- How close was the 1976 election? — Michael Sheppard, Massachusetts Institute of Technology