Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1976: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές)
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 36: Γραμμή 36:
| χάρτης_εικόνα = ElectoralCollege1976.svg
| χάρτης_εικόνα = ElectoralCollege1976.svg
| χάρτης_λεζάντα = 350px
| χάρτης_λεζάντα = 350px
| χάρτης_λεζάντα = Χάρτης των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών. <span style="color:darkblue;">Blue</span> δηλώνει τις πολιτείες που κέρδισαν οι Κάρτερ/Μοντέηλ, <span style="color:red;">Red</span> δηλώνει αυτές που κέρδισαν οι Φορντ/Ντόουλ. Ο [[Ρόναλντ Ρέιγκαν]] έλαβε μια εκλεκτορική ψήφο από έναν "[[άπιστος εκλέκτορας|άπιστο εκλέκτορα]]" στην [[Ουάσινγκτον (πολιτεία)|Ουάσινγκτον]]. Οι αριθμοί δείχνουν τον αριθμό εκλεκτορικών ψήφων όπως κατανέμεται σε κάθε πολιτεία.
| χάρτης_λεζάντα = Χάρτης των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών. <span style="color:darkblue;"> δηλώνει τις πολιτείες που κέρδισαν οι Κάρτερ/Μοντέηλ, <span style="color:red;">Red</span> δηλώνει αυτές που κέρδισαν οι Φορντ/Ντόουλ. Ο [[Ρόναλντ Ρέιγκαν]] έλαβε μια εκλεκτορική ψήφο από έναν "[[άπιστος εκλέκτορας|άπιστο εκλέκτορα]]" στην [[Ουάσινγκτον (πολιτεία)|Ουάσινγκτον]]. Οι αριθμοί δείχνουν τον αριθμό εκλεκτορικών ψήφων όπως κατανέμεται σε κάθε πολιτεία.
| τίτλος = Πρόεδρος
| τίτλος = Πρόεδρος
| πριν_εκλογή = [[Τζέραλντ Φορντ]]
| πριν_εκλογή = [[Τζέραλντ Φορντ]]

Έκδοση από την 11:08, 11 Σεπτεμβρίου 2012

Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ 1976

1972 ←
2 Νοεμβρίου 1976
→ 1980

 
Προτεινόμενος Τζίμμυ Κάρτερ Τζέραλντ Φορντ
Κόμμα Δημοκρατικό Ρεπουμπλικανικό
Πολιτειακή έδρα Τζόρτζια Μίσιγκαν
Συνυποψήφιος Ουόλτερ Μοντέηλ Μπομπ Ντόουλ
Εκλεκτορική ψήφος 297 240
Πολιτείες που κέρδισε 23 + ΠΚ 27
Λαϊκή ψήφος 40.831.881 39.148.634
Ποσοστό 50,1% 48,0%

Χάρτης των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών. δηλώνει τις πολιτείες που κέρδισαν οι Κάρτερ/Μοντέηλ, Red δηλώνει αυτές που κέρδισαν οι Φορντ/Ντόουλ. Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν έλαβε μια εκλεκτορική ψήφο από έναν "άπιστο εκλέκτορα" στην Ουάσινγκτον. Οι αριθμοί δείχνουν τον αριθμό εκλεκτορικών ψήφων όπως κατανέμεται σε κάθε πολιτεία.

Απερχόμενος Πρόεδρος

Τζέραλντ Φορντ
Ρεπουμπλικανικό

Εκλεγμένος Πρόεδρος

Τζίμμυ Κάρτερ
Δημοκρατικό

Οι Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ 1976 ακολούθησαν την παραίτηση του Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στον απόηχο του σκανδάλου Ουότεργκεϊτ. Αντίπαλοι ήταν ο κάτοχος του αξιώματος Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος, ενάντια στον σχετικά άγνωστο πρώην κυβερνήτη της Τζόρτζια, Τζίμμυ Κάρτερ, τον Δημοκρατικό υποψήφιο. Ο Φορντ πιστώθηκε την αργή ανάπτυξη της οικονομίας και πλήρωσε το πολιτικό τίμημα. Ο Κάρτερ διαγωνίστηκε ως ένας εκτός της Ουάσινγκτον και μεταρρυθμιστής και πέτυχε μια μικρή νίκη. Ήταν ο πρώτος Πρόεδρος που εκλέχθηκε από τον Βαθύ Νότο μετά τον Ζαχαρία Τέιλορ το 1848, και ο πρώτος πρόεδρος από τον Βαθύ Νότο μετά τον Άντριου Τζόνσον (1865-1869).

Κανένας Δημοκρατικός υποψήφιος μετά το 1976 δεν έχει κατορθώσει να ισοφαρίσει ή να βελτιώσει την εκλογική επίδοση του Κάρτερ στον Αμερικανικό Νότο.



Προτάσεις

Δημοκρατικό Κόμμα

Δημοκρατικοί υποψήφιοι

Πινακοθήκη των υποψηφίων

Ο νικητής-έκπληξη της προεδρικής υποψηφιότητας των Δημοκρατικών ήταν ο Τζίμμυ Κάρτερ, ένας πρώην πολιτειακός γερουσιαστής και κυβερνήτης της Τζόρτζια. Όταν οι προκριματικοί άρχισαν ο Κάρτερ ήταν σχετικά άγνωστος σε εθνικό επίπεδο, και πολλές πολιτικές αυθεντίες θεωρούσαν έναν αριθμό πιο γνωστών υποψηφίων, όπως ο Γερουσιαστής Χένρι Μ. Τζάκσον της Ουάσινγκτον, ο Κυβερνήτης Τζορτζ Ουάλλας της Αλαμπάμα, και ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνια Τζέρρυ Μπράουν, ως τους ευνοούμενους για το χρίσμα.

Γενικές εκλογές

Αποτελέσματα

Εκλογικά αποτελέσματα ανά κομητεία.

Παρά τις γκάφες της εκστρατείας του, ο Φορντ κατάφερε να κλείσει το απομένον κενό στις σφυγμομετρήσεις και κατά την ημέρα των εκλογών η αναμέτρηση κρινόταν αμφίρροπη. Η ημέρα εκλογής ήταν στις 2 Νοεμβρίου, και χρεάσθηκετο μεγαλύτερο μέρος αυτής της νύχτας και το επόμενο πρωινό για να καθορισθεί ο νικητής. Μόνο στις 3:30 π.μ. (EST), ανακοινώθηκε ότι το τηλεοπτικό δίκτυο NBC εδύνατο να προφέρει ότι ο Κάρτερ είχε κερδίσει τον Μισσισσιππή, έχοντας ως εκ τούτου συγκεντρώσει πλέονες των 270 εκλεκτορικών ψήφων που χρειάζονταν για να κερδίσει (δευτερόλεπτα αργότερα, το ABC News επίσης κήρυξε τον Κάρτερ νικητή με βάση προβλέψεις για τον Κάρτερ στο Ουισκόνσιν και την Χαβάη· το CBS News ανακοίνωσε τη νίκη του Κάρτερ στις 3:45 π.μ.).[1] Ο Κάρτερ νίκησε τν Φορντ με δύο ποσοστιαίες μονάδες στην εθνική λαϊκή ψήφο.

A campaign button from election night where Carter and Mondale spent the evening in Flint Michigan at a rally It is notable as only a handful of counties in Michigan went to Carter in 1976, and no surrounding counties where Carter held the rally went to him.

Η διαφορά στις εκλεκτορικές ψήφους ήταν η μικρότερη από το 1916· ο Κάρτερ πήρε 23 πολιτείες με 297 εκλεκτορικές ψήφους, ενώ ο Φορντ κέρδισε 27 πολιτείες και 240 εκλεκτορικές ψήφους (ένας εκλέκτορας από την πολιτεία της Ουάσινγκτον, που ανήκε στον Φορντ, ψήφισε τον Ρέιγκαν). Η νίκη του Κάρτερ προήλθε πρωτίστως από την σχεδόν ολοκληρωτική σάρωση του Νότου (έχασε μόνο τη Βιρτζίνια), και τις οριακές του νίκες στις μεγάλες Βόρειες πολιτείες όπως η Νέα Υόρκη, το Οχάιο και η Πενσυλβάνια. Ο Φορντ είχε καλή επίδοση στα Δυτικά, κερδίζοντας κάθε πολιτεία πλην της Χαβάης. Η πιο σκληρά διεκδικούμενη πολιτεία στις εκλογές ήταν το Όρεγκον, το οποίο ο Φορντ κέρδισε με μια πολύ μικρή διαφορά.

Οι πολιτείες που τελικά διασφάλισαν την νίκη του Κάρτερ ήταν το Ουισκόνσιν (1,68% διαφορά) και το Οχάιο (1,27% διαφορά). Αν ο Φορντ είχε κερδίσει αυτές τις δύο πολιτείες και όλες τις άλλες πολιτείες που κέρδισε, θα είχε κερδίσει την προεδρία. Οι 27 πολιτείες που κέρδισε ο Φορντ ήταν και παραμένουν οι περισσότερες πολιτείεςπου κερδήθηκαν ποτέ από έναν ηττημένο υποψήφιο.

Ο Κάρτερ ήταν ο πρώτος Δημοκρατικός μετά τον Τζον Φ. Κέννεντι το 1960 που κέρδισε τις πολιτείες του Βαθέος Νότου, και ο πρώτος μετά τον Λύντον Τζόνσον το 1964 που κέρδισε μια αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία των νότιων πολιτειών. Ο Κάρτερ είχε πολύ δυνατή επίδοση στην πολιτεία της καταγωγής του, την Τζώρτζια, κερδίζοντας το 66,7% των ψήφων και κάθε κομητεία στην πολιτεία. Το 50,1% των ψήφων ήταν η μόνη φορά από το 1964 που ένας Δημοκρατικός κατάφερε να αποκτήσει απόλυτη πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου σε μια προεδρική αναμέτρηση, μέχρι που ο Μπάρακ Ομπάμα κέρδισε περίπου το 53% των ψήφων 32 έτη αργότερα. Ο Κάρτερ είναι ένας από τους πέντε Δημοκρατικούς που κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, και οι άλλοι ήταν ο Σάμιουελ Τίλντεν, ο Φράνκλιν Ρούζβελτ, ο Λύντον Τζόνσον, και ο Μπάρακ Ομπάμα.[2]

Had Ford won the election, the provisions of the 22nd amendment would have disqualified him from running in 1980, because he had served more than two years of Nixon's remaining term.

Στατιστικά

Προεδρικός υποψήφιος Κόμμα Πολιτεία Προέλευσης Λαϊκή ψήφος Εκλεκτορική
ψήφος
Συνυποψήφιος
Ψήφοι % Υποψήφιος Αντιπρόεδρος Πολιτεία Προέλευσης Εκλεκτορική ψήφος
James Earl Carter, Jr. Δημοκρατικό Τζόρτζια 40.831.881 50,08% 297 Walter Frederick Mondale Μινεσότα 297
Τζέραλντ Φορντ Ρεπουμπλικανικό Μίσιγκαν 39.148.634 48,02% 240 Μπομπ Ντόουλ Κάνσας 241
Ρόναλντ Ουίλσον Ρέιγκαν Ρεπουμπλικανικό (Ανεξάρτητος) Καλιφόρνια (a) (a) 1
Eugene McCarthy (none) Minnesota 740.460 0,91% 0  (b)</su>  (b) 0
Roger MacBride Libertarian Βέρμοντ 172.553 0,21% 0 David Bergland Καλιφόρνια 0
Λέστερ Μάντοξ Αμερικανικό Ανεξάρτητο Τζόρτζια 170.274 0,21% 0 Ουίλλιαμ Ντάικ Ουισκόνσιν 0
Thomas J. Anderson Αμερικανικό  (c) 125.271 0,19% 0 Ρούφους Σάκελφορντ   0
Πίτερ Καμέχο Σοσιαλιστικό Εργατικό California 90.986 0,11% 0 Willie Mae Reid 0
Gus Hall Communist New York 58,709 0.07% 0 Τζάρβις Τάινερ 0
Margaret Wright People's 49,013 0.06% 0 Benjamin Spock 0
Λύντον ΛαΡους U.S. Labor Νέα Υόρκη 40,043 0,05% 0 Ρ. Γουέιν Έβανς 0
Άλλα 70,785 0.08% Άλλα
Σύνολο 81.531.584 100% 538 538
Χρειάζονταν για την νίκη 270 270

Πηγή (Λαϊκή ψήφος): Leip, David. 1976 Presidential Election Results. Dave Leip's Atlas of U.S. Presidential Elections (7 Αυγούστου 2005).

Πηγή (Εκλεκτορική Ψήφος): Πρότυπο:National Archives EV source

(a) Mike Padden, a Republican faithless elector from Washington, gave Ronald Reagan one electoral vote.
(b) The running mate of McCarthy varied from state to state.
(c) Research has not yet determined whether Anderson's home state was Tennessee or Texas at the time of the 1976 election.

Οριακές πολιτείες

Ο Τζέραλντ Φορντ (δεξιά) παρακολουθώντας τις εκλογές επιστρέφει με τον Τζόε Γκαρατζιόλα την νύχτα των εκλογών το 1976. Ο Γκαρατζιόλα αντιδρά σε τηλεοπτικές ανφορές ότι ο Φορντ μόλις έχει χάσει στο Τέξας από τον Κάρτερ.

Πολιτείες όπως η διαφορά της νίκης ήταν κάτω από 5%

  1. Όρεγκον, 0,17%
  2. Οχάιο, 0,27%
  3. Μέιν, 0,84%
  4. Αϊόβα, 1,01%
  5. Οκλαχόμα, 1,21%
  6. Βιρτζίνια, 1,34%
  7. Νότια Ντακότα, 1.48%
  8. Ουισκόνσιν, 1,68%
  9. Καλιφόρνια, 1,78%
  10. Μισισίπη, 1,88%
  11. Ιλινόι, 1,97%
  12. Νιου Τζέρσεϊ, 2,16%
  13. Νέο Μεξικό, 2,47%
  14. Χαβάη, 2,53%
  15. Πενσυλβάνια, 2,66%
  16. Τέξας, 3,17%
  17. Μιζούρι, 3,63%
  18. Ουάσινγκτον, 3,88%
  19. Νεβάδα, 4,36%
  20. Νέα Υόρκη, 4,43%

Πολιτείες όπου η διαφορά της νίκης ήταν μεγαλύτερη από 5%, αλλά μικρότερη από 10%

  1. Κονέκτικατ, 5,16%
  2. Φλόριντα, 5,29%
  3. Μίσιγκαν, 5,39%
  4. Ντέλαγουερ, 5,41%
  5. Λουιζιάνα, 5,78%
  6. Βόρεια Ντακότα, 5,86%
  7. Μέριλαντ, 6,08%
  8. Κεντάκι, 7,18%
  9. Μοντάνα, 7,44%
  10. Κάνσας, 7,55%
  11. Ιντιάνα, 7,62%

Δημογραφία των ψηφοφόρων

Κοινωνικές ομάδες και προεδρικές ψήφοι, 1980 and 1976
Μέγεθος[A 1] '80 Κάρτερ '80 Ρέιγκαν '80 Άντερσον '76 Κάρτερ '76 Φορντ
Κόμμα
Δημοκρατικό 43 66 26 6 77 22
Independent 23 30 54 12 43 54
Ρεπουμπλικανικό 28 11 84 4 9 90
Ιδεολογία
Liberal 18 57 27 11 70 26
Moderate 51 42 48 8 51 48
Conservative 31 23 71 4 29 70
Ethnicity
Black 10 82 14 3 82 16
Hispanic 2 54 36 7 75 24
White 88 36 55 8 47 52
Sex
Female 48 45 46 7 50 48
Male 52 37 54 7 50 48
Religion
Protestant 46 37 56 6 44 55
White Protestant 41 31 62 6 43 57
Catholic 25 40 51 7 54 44
Jewish 5 45 39 14 64 34
Family income
Less than US$10,000 13 50 41 6 58 40
$10,000–$14,999 15 47 42 8 55 43
$15,000–$24,999 29 38 53 7 48 50
$25,000–$50,000 24 32 58 8 36 62
Over $50,000 5 25 65 8
Occupation
Professional or manager 39 33 56 9 41 57
Clerical, sales, white-collar 11 42 48 8 46 53
blue-collar 17 46 47 5 57 41
Agriculture 3 29 66 3
Unemployed 3 55 35 7 65 34
Education
Less than high school 11 50 45 3 58 41
High school graduate 28 43 51 4 54 46
Some college 28 35 55 8 51 49
College graduate 27 35 51 11 45 55
Union membership
Labor union household 28 47 44 7 59 39
No member of household in union 62 35 55 8 43 55
Age
18–21 years old 6 44 43 11 48 50
22–29 years old 17 43 43 11 51 46
30–44 years old 31 37 54 7 49 49
45–59 years old 23 39 55 6 47 52
60 years or older 18 40 54 4 47 52
Region
East 25 42 47 9 51 47
South 27 44 51 3 54 45
White South 22 35 60 3 46 52
Midwest 27 40 51 7 48 50
Far West 19 35 53 9 46 51
Community size
City over 250,000 18 54 35 8 60 40
Suburb/small city 53 37 53 8 53 47
Rural/town 29 39 54 5 47 53

Source: CBS News/ New York Times interviews with 12,782 voters as they left the polls, as reported in the New York Times, November 9, 1980, p. 28, and in further analysis. The 1976 data are from CBS News interviews.

  1. “Size” = share of 1980 national total

Αναφορές

  1. Jules Witcover. Marathon: The Pursuit of the Presidency, 1972–1976 (New York: Viking), p. 11.
  2. Six won the plurality of the popular vote: Grover Cleveland, Woodrow Wilson, Harry Truman, John F. Kennedy, Bill Clinton, and Al Gore. Though Gore won the plurality of the popular vote in 2000, his opponent won the majority of the electoral vote. Cleveland won the plurality of the popular vote in 1884, 1888, and 1892 along with the majority of the electoral vote in 1884 and 1892, but his opponent won the majority of the electoral vote in 1888. Wilson in 1912 and 1916, Truman in 1948), Kennedy in 1960, and Clinton in 1992 and 1996 all won the plurality of the popular vote and the majority of the electoral vote.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι