Συία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 08:35, 27 Ιουνίου 2012

Η Συία ήταν αρχαία πόλη της νοτιοδυτικής Κρήτης. Βρίσκεται στο χωριό Σούγια, 70 χιλιόμετρα νότια των Χανίων.

Όπως και η Λισός η Συία αποτελούσε ευρύχωρο και ασφαλές επίνειο της Ελύρου. Ο Στράβωνας ονομάζει την πόλη «Σύβα». Το όνομά της πιθανόν να προέρχεται από την αρχαία λέξη Συς που σημαίνει χοίρος, εξαιτίας της πιθανής ύπαρξης δασών βελανιδιάς τα οποία αποτελούν τη βασική τροφή των χοίρων. Η Συία γνώρισε άνθηση κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής και πρώτης Βυζαντινής περιόδου. Υπάρχουν ρωμαϊκά ερείπια και τρεις παλαιοχριστιανικές βασιλικές. Πιθανόν η πόλη να καταστράφηκε να καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς. Ο Ρόμπερτ Πάσλεϊ (Robert Pashley) εντόπισε στα βορειοδυτικά της Ελύρου ερείπια ρωμαϊκού δικτύου ύδρευσης και λουτρών. Στη Συία υπάρχουν επίσης ερείπια αρχαίων κτιρίων, τειχών, θολωτών τάφων και θεμέλια ρωμαϊκών σπιτιών.

Η Συία είχε δημιουργήσει οικονομική ένωση με την Υρτακίνα, την Έλυρο, τη Λισσό και την Τάρρα, ενώ συμμετείχε και στην Ένωση των Ορέων τον 3ο αιώνα π.χ. α, μια ομοσπονδίας ορεινών πόλεων όπου τα μέλη της απολάμβαναν ανεξαρτησία αλλά είχαν κοινή εσωτερική και εξωτερική πολιτική^[1]. Η ομοσπονδία αυτή αποτελούνταν από τις πόλεις Λισό, Συία, Ποικιλασσός, Τάρρα, Υρτακίνα και Έλυρος^[2].

Παραπομπές

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Syia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] Υπουργείο Πολιτισμού

[2] Αρχαία Λισός

[1]

[2]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 Η '''Συία''' ήταν αρχαία πόλη της νοτιοδυτικής [[Κρήτη|Κρήτης]]. Βρίσκεται στο χωριό [[Σούγια Χανίων|Σούγια]], 70 [[χλμ|χιλιόμετρα]] [[Νότος|νότια]] των [[Χανιά|Χανίων]].
-Όπως και η [[Λισός]] η Συία αποτελούσε ευρύχωρο και ασφαλές [[επίνειο]] της [[Έλυρος|Ελύρου]]. Ο [[Στράβωνας]] ονομάζει την πόλη «''Σύβα''». Το όνομά της πιθανόν να προέρχεται από την αρχαία λέξη ''Συς'' που σημαίνει [[χοίρος]], εξαιτίας της πιθανής ύπαρξης [[δάσος|δασών]] [[Βελανιδιά|βελανιδιάς]] τα οποία αποτελούν τη βασική τροφή των χοίρων. Η Συία γνώρισε άνθηση κατά τη διάρκεια της [[Ρωμαϊκή εποχή|Ρωμαϊκής]] και πρώτης [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινής]] περιόδου.
+Όπως και η [[Λισός]] η Συία αποτελούσε ευρύχωρο και ασφαλές [[επίνειο]] της [[Έλυρος|Ελύρου]]. Ο [[Στράβωνας]] ονομάζει την πόλη «''Σύβα''». Το όνομά της πιθανόν να προέρχεται από την αρχαία λέξη ''Συς'' που σημαίνει [[χοίρος]], εξαιτίας της πιθανής ύπαρξης [[δάσος|δασών]] [[Βελανιδιά|βελανιδιάς]] τα οποία αποτελούν τη βασική τροφή των χοίρων. Η Συία γνώρισε άνθηση κατά τη διάρκεια της [[Ρωμαϊκή εποχή|Ρωμαϊκής]] και πρώτης [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινής]] περιόδου. Υπάρχουν ρωμαϊκά ερείπια και τρεις παλαιοχριστιανικές [[Ρυθμός της Βασιλικής|βασιλικές]]. Πιθανόν η πόλη να καταστράφηκε να καταστράφηκε από τους [[Σαρακηνοί|Σαρακηνούς]]. Ο [[Ρόμπερτ Πάσλεϊ]] (''Robert Pashley'') εντόπισε στα βορειοδυτικά της Ελύρου ερείπια ρωμαϊκού δικτύου [[ύδρευση|ύδρευσης]] και [[λουτρό|λουτρών]]. Στη Συία υπάρχουν επίσης ερείπια αρχαίων κτιρίων, [[τείχη|τειχών]], [[θολωτός τάφος|θολωτών τάφων]] και θεμέλια ρωμαϊκών σπιτιών.
 Η Συία είχε δημιουργήσει οικονομική ένωση με την [[Υρτακίνα]], την [[Έλυρος|Έλυρο]], τη [[Λισσός|Λισσό]] και την [[Τάρρα]], ενώ συμμετείχε και στην [[Ένωση των Ορέων]] τον 3ο αιώνα π.χ. α, μια ομοσπονδίας ορεινών πόλεων όπου τα μέλη της απολάμβαναν ανεξαρτησία αλλά είχαν κοινή εσωτερική και εξωτερική πολιτική<ref>[http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=15828 Υπουργείο Πολιτισμού]</ref>. Η ομοσπονδία αυτή αποτελούνταν από τις πόλεις [[Λισός|Λισό]], Συία, [[Ποικιλασσός]], [[Τάρρα]], [[Υρτακίνα]] και [[Έλυρος]]<ref>[http://9dim-rethymn.reth.sch.gr/contents_gr/olympics/lissos.htm Αρχαία Λισός]</ref>.
-Η Συία ήταν γνωστή στους συγγραφείς της ύστερης αρχαιότητας. Ο ανώνυμος συγγραφέας του Σταδιασμού, την αναφέρει σαν μεγάλο λιμάνι, με την ονομασία Συβά, και την τοποθετεί έξι στάδια δυτικά της Ποικιλασσού, στο ακρωτήριο της Τρυπητής. Ο Στέφανος Βυζάντιος την προσδιορίζει ως επίνειο της Ελύρου. Τα λείψανα της αρχαίας πόλης (τείχος, δημόσια κτήρια, κατοικίες, υδραγωγείο, εγκαταστάσεις αρχαίου μόλου) περιγράφονται και από περιηγητές του 19ου και 20ου αι..
-Το αρχαίο λιμάνι σήμερα δεν σώζεται, καθώς ισχυρότατος σεισμός που έγινε τον 4ο αι. μ.Χ. προκάλεσε την ανύψωση της ακτής κατά 6 μέτρα. Λόγω των μεταβολών αυτών οι αρχαίες λιμενικές εγκαταστάσεις θα πρέπει να αναζητηθούν στην ξηρά. Έως σήμερα όμως δεν έχουν εντοπιστεί τέτοιου είδους εγκαταστάσεις.
-Λείψανα της αρχαίας πόλης, που χρονολογούνται στους ρωμαϊκούς και παλαιοχριστιανικούς χρόνους, σώζονται ορατά ανατολικά της όχθης του Σουγιανού ή Καμαριανού ποταμού καθώς και στις υπώρειες του ανατολικού ορεινού όγκου.
-Από τα πιο σημαντικά μνημεία που σώζονται είναι το υδραγωγείο, που μετέφερε νερό στην αρχαία πόλη από πηγή που βρίσκεται στον Άγιο Παύλο, βόρεια της Ελύρου. Λείψανα του υδραγωγείου, που σε ορισμένα σημεία το ύψος τους είναι μεγαλύτερο των 5 μέτρων, διακρίνονται επί της επαρχιακής οδού που οδηγεί στη Σούγια. Το έως σήμερα γνωστό τμήμα του υδραγωγείου είναι κατασκευασμένο ως κανάλι φυσικής ροής (αυλάκι), στο άνω τμήμα τοίχου. Στα σημεία που υπήρχαν ρέματα η διέλευση του αγωγού εξυπηρετήθηκε με την κατασκευή τόξων. Σημειώνεται ότι η παλιά χάραξη της επαρχιακής οδού έκοψε κάθετα τον αγωγό και η συνέχειά του βρίσκεται στην ανατολική όχθη του ποταμού. Δεξαμενές που συγκέντρωναν το νερό για να το διοχετεύσουν στις κατοικίες και στις θέρμες -δημόσια λουτρά- σώζονται σε διάφορα σημεία του αρχαιολογικού χώρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ολόκληρη η έκταση του αρχαιολογικού χώρου είναι κατάσπαρτη από κεραμικά και αρχιτεκτονικά λείψανα. Εκτός από τις δεξαμενές ξεχωρίζουν τα λείψανα κατοικιών και μεγάλων οικοδομημάτων, οι θέρμες (σε υπολογιζόμενη έκταση 3.000 τ.μ.), παλαιοχριστιανικές βασιλικές με ψηφιδωτό δάπεδο.
-Στη δυτική παρυφή της λοφοσειράς, που κλείνει την κοιλάδα από τ’ ανατολικά, βρίσκεται η νεκρόπολη της Συίας. Σώζονται υπέργειοι, καμαροσκέπαστοι τάφοι, κυρίως μονόχωροι, με την είσοδό τους προς τα δυτικά, Ο τύπος των τάφων αυτών συναντάται και στη ρωμαϊκή νεκρόπολη της γειτονικής Λισού. Επιφανειακή κεραμική έχει εντοπιστεί στη θέση Βόθωνας, μικρό οροπέδιο πάνω από τη θάλασσα, ανατολικά του αρχαιολογικού χώρου. Στην απόκρημνη παρυφή της θέσης αυτής, από την πλευρά της θάλασσας, σώζονται τμήματα από τα τείχη της πόλης, δείγμα ότι η θέση ήταν οχυρωμένη. Ερείπια της αρχαίας πόλης δεν σώζονται, τουλάχιστον ορατά, δυτικά του Καμαριανού ποταμού, όπου είναι σήμερα κτισμένος ο σύγχρονος οικισμός. Στο δυτικό μόνο άκρο του οικισμού, κάτω από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, σώζονται λείψανα παλαιοχριστιανικής βασιλικής με αξιόλογο ψηφιδωτό δάπεδο.
 == Παραπομπές ==