Κωνσταντίνος Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών με τη χρήση AWB |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Άλλεςχρήσεις4||τα υπόλοιπα μέλη της ιστορικής οικογένειας|Οικογένεια Μεταξά|άλλα πρόσωπα με το ίδιο επίθετο|Μεταξάς}} |
|||
[[Αρχείο:Konstantinos Metaxas.JPG|thumb|right|250px]] |
[[Αρχείο:Konstantinos Metaxas.JPG|thumb|right|250px]] |
||
Ο '''Κωνσταντίνος Μεταξάς''' γεννήθηκε στο [[Αργοστόλι]] το 1793. Ήταν αγωνιστής του 1821 στρατιωτικός και πολιτικός. Συνεργάστηκε με τον εξαδελφό του [[Ανδρέας Μεταξάς|Ανδρέα Μεταξά]] στην [[Μάχη των Λαλαίων|πολιορκία του Λάλα]] και αργότερα σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα. |
Ο '''Κωνσταντίνος Μεταξάς''' γεννήθηκε στο [[Αργοστόλι]] το 1793. Ήταν αγωνιστής του 1821 στρατιωτικός και πολιτικός. Συνεργάστηκε με τον εξαδελφό του [[Ανδρέας Μεταξάς|Ανδρέα Μεταξά]] στην [[Μάχη των Λαλαίων|πολιορκία του Λάλα]] και αργότερα σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα. |
Έκδοση από την 09:19, 1 Μαΐου 2012
Ο Κωνσταντίνος Μεταξάς γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1793. Ήταν αγωνιστής του 1821 στρατιωτικός και πολιτικός. Συνεργάστηκε με τον εξαδελφό του Ανδρέα Μεταξά στην πολιορκία του Λάλα και αργότερα σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα.
Το 1861 εξελέγη γερουσιαστής και μετά την κατάργηση του θεσμού αποσύρθηκε στην Κεφαλλονιά όπου συνέταξε τα "Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επανάστασης", τα οποία κυκλοφόρησαν οκτώ χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1870.
Βιογραφία
Διακρίθηκε στις μάχες του Λάλα, και ιδίως στην πεδιάδα του Λάλα, όπου μαζί με τον Βαγγέλη Πανά αντιμετώπισε σταθερά τον κίνδυνο και με τόλμη οδήγησε του Κεφαλλονίτες μέσα από τα πυρά και τους οδήγησε στην νίκη. Πήρε επίσης μέρος στην πολιορκία της Πάτρας, όπου προσβλήθηκε από τύφο.
Διορίστηκε αρμοστής των νήσων του Αιγαίου. Στις αρχές του 1823 επέστρεψε στην Ερμιόνη και έλαβε τον βαθμό του Στρατηγού.
Πήρε μέρος στη Συνέλευση του Άστρους και εκλέχτηκε πληρεξούσιος.
Πηγές
- Αναστάσιος Γούδας (1869). Bίοι Παράλληλοι, Τ.1 Κλήρος. Εν Aθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2010.