Αντώνιος Μηλιαράκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 14: Γραμμή 14:
* Ο Πέρσαι του Αισχύλου. Αθήνα 1882
* Ο Πέρσαι του Αισχύλου. Αθήνα 1882
* Αμοργός. Αθήνα 1884
* Αμοργός. Αθήνα 1884
* Γεωγραφία Πολιτική Νέα και Αρχαία του Νομού Κεφαλληνίας. Αθήνα 1890
* κ.α.
* κ.α.



Έκδοση από την 18:05, 29 Μαρτίου 2012

Τσιγκογραφία του Αντώνιου Μηλιαράκη από το περιοδικό Εστία του 1894

Ο Αντώνιος Μηλιαράκης (1841 - 8 Απριλίου 1905) ήταν Έλληνας γεωγράφος και ιστορικός του 19ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1841. Παρακολούθησε μαθήματα Νομικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν μορφωμένος άνθρωπος με μεγάλο ζήλο στην καλλιέργεια των γραμμάτων. Από το 1862 εργάστηκε ως στενογράφος στην Βουλή.[1] Αν και αυτοδίδακτος ως γεωγράφος, ασχολήθηκε εντατικά, και με μεγάλο ζήλο και πολλή ευφυΐα κατέγραψε τα γεωγραφικά ονόματα της Ελλάδας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος. Απεβίωσε στις 8 Απριλίου 1905.

Συγγράμματα

Ο Μηλιαράκης άφησε πολλά ιστορικά και γεωγραφικά συγγράμματα. Έργα του είναι μεταξύ άλλων και τα:

  • Κυκλαδικά ήτοι γεωγραφία και Ιστορία των Κυκλάδων νήσων από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της καταλήψεως αυτών υπό των Φράγκων. Αθήνα 1874
  • Ολίγαι λέξεις περί της καταγωγής του Σκενδέρμπεη. Αθήνα 1876
  • Οδοιπορικά Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας κατά τον W. Isambert. Αθήνα 1878
  • Υπομνήματα περιγραφικά των Κυκλάδων νήσων κατά μέρος Άνδρος, Κέως. Αθήνα 1880
  • Βασίλειος Διγενής Ακρίτας. Αθήνα 1881
  • Ο Πέρσαι του Αισχύλου. Αθήνα 1882
  • Αμοργός. Αθήνα 1884
  • Γεωγραφία Πολιτική Νέα και Αρχαία του Νομού Κεφαλληνίας. Αθήνα 1890
  • κ.α.

Παραπομπές

  1. Π. Δρανδάκη, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ. ΙΖ' σελ. 132

Πηγές

  • Αντώνιος Μηλιαράκης βιογραφικά στοιχεία από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
  • Παύλος Διομήδης (1894). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2010. 
  • Νέος Ελληνομνήμων, 1905, Τεύχος Β, σελ. 251-255