Βερίκοκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
58.005 επεξεργασίες
αντικατάσταση του 4000 π.Χ. με το 2.200 με συναφή παραπομπή
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
58.005 επεξεργασίες
νέεες ενότητες
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Apricots.jpg|thumb|right|270px|Τα βερίκοκα πλούσια σε σάκχαρο καταναλώνονται φρέσκα, ως επιτραπέζια φρούτα, ή ξηρά ή ως μαρμελάδα και κομπόστα]]
[[Εικόνα:Apricots.jpg|thumb|right|270px|Τα βερίκοκα πλούσια σε σάκχαρο καταναλώνονται φρέσκα, ως επιτραπέζια φρούτα, ή ξηρά ή ως μαρμελάδα και κομπόστα]]
Το '''βερίκοκο''' (ορθότερα "βερίκοκκο") είναι ο καρπός της [[βερικοκιά|βερικοκιάς]] (επιστημονική ονομασία ''prunus armeniaca'') της οικογενείας των ροδιδών. Κατάγεται από τη Β.[[Κίνα]], [[Μαντζουρία]] και [[Μογγολία]] και ήρθε στην [[Ευρώπη]] από την [[Αρμενία]] απ΄ όπου πήρε και το όνομά της. Η καλλιέργειά της ήηταν γνωστή στην Κίνα από το [[2.200 π.Χ.]] και φαίνεται ότι μεταφ΄'ερθηκε στην Ελλάδα από τον Μέγα Αλέξανδρο, γιατί δεν αναφέρεται από τον [[Θεόφραστος|Θεόφραστο ([[400 π.Χ.]]).<ref>Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, «Φυτολογία» , σ. 64 Εκδ.Αθηνών 1983</ref> Ο [[Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος|Διοσκουρίδης]] ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. <ref>[[Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος|Διοσκουρίδης]], Περί Ύλης ιατρικής </ref> Στην [[Κύπρο]] είναι γνωστό ως '''χρυσόμηλο'''. Προέρχεται από την [[Κίνα]] και καλλιεργείται εδώ και, τουλάχιστον, 4.000 χρόνια.
Το '''βερίκοκο''' (ορθότερα "βερίκοκκο") είναι ο καρπός της [[βερικοκιά|βερικοκιάς]] (επιστημονική ονομασία ''prunus armeniaca'') της οικογενείας των ροδιδών. Κατάγεται από τη Β. [[Κίνα]], [[Μαντζουρία]] και [[Μογγολία]] και ήρθε στην [[Ευρώπη]] από την [[Αρμενία]] απ΄ όπου πήρε και το όνομά της. Η καλλιέργειά της ήταν γνωστή στην Κίνα από το [[2200 π.Χ.]] και φαίνεται ότι μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από τον Μέγα Αλέξανδρο, γιατί δεν αναφέρεται από τον [[Θεόφραστος|Θεόφραστο]] ([[400 π.Χ.]]).<ref>Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, «Φυτολογία» , σ. 64 Εκδ.Αθηνών 1983</ref> Ο [[Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος|Διοσκουρίδης]] ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. <ref>[[Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος|Διοσκουρίδης]], Περί Ύλης ιατρικής </ref> Στην [[Κύπρο]] και στα [[Δωδεκάνησα]] το ονομάζουν '''χρυσόμηλο''', ενώ σε άλλα μέρη της Ελλάδος χρησιμοποιούν το όνομα ζαρδελιά ή ζαρδελιά.


==Ονομασία==
⚫
Είναι σαρκώδης, σφαιρικός, με αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Ο πυρήνας (κουκούτσι) είναι ξυλώδης και στο εσωτερικό του περιέχει 1-2 σπόρια με πικρή γεύση που μοιάζουν με [[αμύγδαλο|αμύγδαλα]] και χρησιμοποιούνται στην φαρμακοποιία.
Η ονομασία «βερίκοκο» προήλθε πιθανώς από το [[Λατινικά|λατ.]] praecocia που σημαίνει «πρώιμα», επιδή παρουσιάζει ωρίμανση. Από την ελληνική ονομασία η αραβική berkuk.


==Περιγραφή==
Το σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο είναι εύγευστο, γλυκό και έχει χρώμα πορτοκαλοκίτρινο. Το εξωτερικό του βερίκοκου (φλούδα) είναι λεπτό, συνήθως χνουδωτό και είναι χρώματος κίτρινου με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή του πλευρά.
⚫
Είναι σαρκώδης, σφαιρικός, με αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Ο πυρήνας (κουκούτσι) είναι ξυλώδης και στο εσωτερικό του περιέχει 1-2 σπόρια με πικρή γεύση που μοιάζουν με [[αμύγδαλο|αμύγδαλα]] και χρησιμοποιούνται στην φαρμακοποιία.Το σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο είναι εύγευστο, γλυκό και έχει χρώμα πορτοκαλοκίτρινο. Το εξωτερικό του βερίκοκου (φλούδα) είναι λεπτό, συνήθως χνουδωτό και είναι χρώματος κίτρινου με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή του πλευρά.

Η Ελληνική ποικιλία '''Διαμαντοπούλου''' έχει τα πιο νόστιμα βερίκοκα στον κόσμο. Είναι εξαιρετικά αρωματικά, αλλά δύσκολα στη μεταφορά τους, αφού είναι αρκετά ευαίσθητα. Η πιο κοινή ποικιλία στην Ελλάδα πάντως είναι τα βερίκοκα '''Μπεμπέκου''' που είναι μεγαλύτερα μεν, αλλά όχι τόσο αρωματικά και γλυκά.


==Αξιόλογες ελληνικές και και ξένες ποικιλίες==
* Τα υπερπρώιμα της [[Τίρυνθα]]ς, που ωριμάζουν 2-30 Μαϊου,
* Τα τσαουλιά της [[Αττική]]ς με μικρό καρπό, που ωριμάζοτν τέλη Μαϊου,
* Τα Μπεμπέκου που ωριμάζουν Ιούνιο-Ιούλιθο,
* Τα '''Διαμαντοπούλου''' με μικρό και όχι πολύ γλυκός καρπός. Ποικιλία που δεν δίνει μεγάλη παραγωγή. <ref>IL MILLEPIANTE (Χίλια Φυτά), σ. 194 Edizione italiana-stamato nel mese di Giugno, 1994</ref>Είναι εξαιρετικά αρωματικά, αλλά δύσκολα στη μεταφορά τους, αφού είναι αρκετά ευαίσθητα.
* LUIZET, όψιμη με καρπούς ωειδείς και μεγάλους σε πορτικαλί χρώμα και σάρκα χυμώδη, αρωματική και γλυκιά.
* NANCY χρυσοκίτρινη με κόκκινα στίγματα με λεπτή και λειωμένη σάρκα που αργεί να ωριμάσει στις αρχε΄ς Αυγούστου
{|class="wikitable" style="float:right; font-size:85%; text-align:left; width:160px;"
{|class="wikitable" style="float:right; font-size:85%; text-align:left; width:160px;"
!style="font-size:90%|(Θρεπτική αξία ανά 100γρ.)
!style="font-size:90%|(Θρεπτική αξία ανά 100γρ.)

Έκδοση από την 09:53, 26 Μαρτίου 2012

Τα βερίκοκα πλούσια σε σάκχαρο καταναλώνονται φρέσκα, ως επιτραπέζια φρούτα, ή ξηρά ή ως μαρμελάδα και κομπόστα

Το βερίκοκο (ορθότερα "βερίκοκκο") είναι ο καρπός της βερικοκιάς (επιστημονική ονομασία prunus armeniaca) της οικογενείας των ροδιδών. Κατάγεται από τη Β. Κίνα, Μαντζουρία και Μογγολία και ήρθε στην Ευρώπη από την Αρμενία απ΄ όπου πήρε και το όνομά της. Η καλλιέργειά της ήταν γνωστή στην Κίνα από το 2200 π.Χ. και φαίνεται ότι μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από τον Μέγα Αλέξανδρο, γιατί δεν αναφέρεται από τον Θεόφραστο (400 π.Χ.).[1] Ο Διοσκουρίδης ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. [2] Στην Κύπρο και στα Δωδεκάνησα το ονομάζουν χρυσόμηλο, ενώ σε άλλα μέρη της Ελλάδος χρησιμοποιούν το όνομα ζαρδελιά ή ζαρδελιά.

Ονομασία

Η ονομασία «βερίκοκο» προήλθε πιθανώς από το λατ. praecocia που σημαίνει «πρώιμα», επιδή παρουσιάζει ωρίμανση. Από την ελληνική ονομασία η αραβική berkuk.

Περιγραφή

Είναι σαρκώδης, σφαιρικός, με αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Ο πυρήνας (κουκούτσι) είναι ξυλώδης και στο εσωτερικό του περιέχει 1-2 σπόρια με πικρή γεύση που μοιάζουν με αμύγδαλα και χρησιμοποιούνται στην φαρμακοποιία.Το σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο είναι εύγευστο, γλυκό και έχει χρώμα πορτοκαλοκίτρινο. Το εξωτερικό του βερίκοκου (φλούδα) είναι λεπτό, συνήθως χνουδωτό και είναι χρώματος κίτρινου με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή του πλευρά.

Αξιόλογες ελληνικές και και ξένες ποικιλίες

  • Τα υπερπρώιμα της Τίρυνθας, που ωριμάζουν 2-30 Μαϊου,
  • Τα τσαουλιά της Αττικής με μικρό καρπό, που ωριμάζοτν τέλη Μαϊου,
  • Τα Μπεμπέκου που ωριμάζουν Ιούνιο-Ιούλιθο,
  • Τα Διαμαντοπούλου με μικρό και όχι πολύ γλυκός καρπός. Ποικιλία που δεν δίνει μεγάλη παραγωγή. [3]Είναι εξαιρετικά αρωματικά, αλλά δύσκολα στη μεταφορά τους, αφού είναι αρκετά ευαίσθητα.
  • LUIZET, όψιμη με καρπούς ωειδείς και μεγάλους σε πορτικαλί χρώμα και σάρκα χυμώδη, αρωματική και γλυκιά.
  • NANCY χρυσοκίτρινη με κόκκινα στίγματα με λεπτή και λειωμένη σάρκα που αργεί να ωριμάσει στις αρχε΄ς Αυγούστου
(Θρεπτική αξία ανά 100γρ.)
Θερμίδες 48
Νάτριο 1mg
Υδατάνθρακες 11γρ. 4%
Φυτικές ίνες 8%
Σάκχαρο 9 γρ.
Ασβέστιο 1% · σίδηρος 2%
Βιταμίνη Α 39% · C 17%
Nutrition Data.com

Είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α. Επίσης περιέχει βιταμίνες C, Β1, Β2 και φυσικό σάκχαρο.Επίσης τα βερίκοκα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες. Το βερίκοκο καταναλώνεται νωπό ως φρούτο. Επίσης μπορεί να καταναλωθεί και αποξηραμένο, γίνεται μαρμελάδα, κομπόστα, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και γίνεται λικέρ και χυμός.

Οι Η.Π.Α. έχουν τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο. Ακολουθούν το Ιράν, η Ισπανία, η Συρία και η Γαλλία. Η Ελλάδα έχει την 6η Θέση στην Ευρώπη με παραγωγή πάνω απο 40.000 τόνους ετησίως.

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. ↑ Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, «Φυτολογία» , σ. 64 Εκδ.Αθηνών 1983
  2. ↑ Διοσκουρίδης, Περί Ύλης ιατρικής
  3. ↑ IL MILLEPIANTE (Χίλια Φυτά), σ. 194 Edizione italiana-stamato nel mese di Giugno, 1994
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βερίκοκο&oldid=3219805"