Υπεριώδης ακτινοβολία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Προσθήκη: tl:Ultrabiyoleta
Rubinbot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.5.4) (Ρομπότ: Τροποποίηση: hu:Ibolyántúli sugárzás
Γραμμή 48: Γραμμή 48:
[[hif:Ultraviolet]]
[[hif:Ultraviolet]]
[[hr:Ultraljubičasto zračenje]]
[[hr:Ultraljubičasto zračenje]]
[[hu:Ultraibolya sugárzás]]
[[hu:Ibolyántúli sugárzás]]
[[ia:Ultraviolette]]
[[ia:Ultraviolette]]
[[id:Ultraungu]]
[[id:Ultraungu]]

Έκδοση από την 10:11, 16 Φεβρουαρίου 2012

Το φάσμα της ορατής ακτινοβολίας.

Υπεριώδης ακτινοβολία ονομάζεται η περιοχή της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας της οποίας το μήκος κύματος στο κενό κυμαίνεται περίπου μεταξύ 380 και 60 νανομέτρων[1] .

Υπάρχουν τρία είδη υπεριώδους ακτινοβολίας[2]:

  • UV-A:Αυτή η ακτινοβολία κυμαίνεται στο κενό μεταξύ 315 και 400 νανόμετρα. Είναι το πιο ακίνδυνο είδος.
  • UV-B:Αυτή η ακτινοβολία κυμαίνεται στο κενό μεταξύ 280 και 315 nm. Αυτή προκαλεί το μαύρισμα, αλλά μπορεί να γίνει επικίνδυνη.
  • UV-Γ:Αυτή η ακτινοβολία κυμαίνεται στο κενό μεταξύ 40 nm και 280 nm . Είναι το πιο επικίνδυνο είδος της υπεριώδους ακτινοβολίας, καθώς με αυτήν έχουν επιτευχθεί εργαστηριακά μεταλλάξεις.

Κύρια πηγή υπεριώδους ακτινοβολίας είναι ο ήλιος[1]. Φτάνει στη γη μέσω της επανεκπομπής της από τη στρατόσφαιρα. Είναι επικίνδυνη ακτινοβολία και το στρώμα του όζοντος προστατεύει την επιφάνεια της γης από αυτήν. Αυτός είναι ο λόγος που η τρύπα του όζοντος είναι σοβαρό οικολογικό πρόβλημα.

Πηγές

  1. 1,0 1,1 Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Υπουργείο Εθνικής παιδείας και Θρησκευμάτων (επιμ.). «Κύματα». Φυσική Θετικής & Τεχνολογικής Κατεύθυνσης Γ΄Τάξης Γενικού Λυκείου (Η' 2008 έκδοση). Oργανισμός Eκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. σελίδες 62–63. ISBN 960-06-1154-8.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια); Η παράμετρος |access-date= χρειάζεται |url= (βοήθεια)
  2. «Βασικές Γνώσεις Εργασίας με Υπεριώδη Ακτινοβολία» (aspx). The Center for research & Tecnology Hellas. 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2010.