Γεωγραφική Υφήγησις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 24: Γραμμή 24:
==Γεωδαιτική μέθοδος==
==Γεωδαιτική μέθοδος==
[[Image:PtolemyWorldMap.jpg|thumb|250px|Ο [[παγκόσμιος χάρτης του Πτολεμαίου]] (Ευρώπη, Αφρική και Ασία)]]
[[Image:PtolemyWorldMap.jpg|thumb|250px|Ο [[παγκόσμιος χάρτης του Πτολεμαίου]] (Ευρώπη, Αφρική και Ασία)]]
Ο Πτολεμαίος εφάρμοσε την μέθοδο της [[Αλμαγέστη]]ς θέτοντας όλα τα στοιχεία που είχε. Πρόσθεσε [[γεωγραφικές συντεταγμένες]] σε όλα τα γεωγραφικά σημεία που ανέφερε.


{{σε χρήση}}
{{σε χρήση}}

Έκδοση από την 21:09, 10 Φεβρουαρίου 2012

Γεωγραφική Υφήγησις
εξώφυλλο επανέκδοσης του έτους 1535
ΣυγγραφέαςΚλαύδιος Πτολεμαίος
ΤίτλοςΓεωγραφικὴ Ὑφήγησις
ΓλώσσαΕλληνικά
Ημερομηνία δημιουργίαςΔεκαετία του 150
ΜορφήΓεωγραφία
Θέμαγεωγραφία
χαρτογραφία
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Γεωγραφικὴ Ὑφήγησις είναι εξάτομο έργο του Έλληνα γεωγράφου Κλαύδιου Πτολεμαίου που γράφτηκε το έτος 150.

Ιστορική αναδρομή

Η Γεωγραφικὴ Ὑφήγησις βασίζεται στο έργο προγενέστερων γεωγράφων, του Μαρίνου καθώς και άλλων Ρωμαίων και Περσών γεωγραφικών λεξικογράφων.[1] Το βιβλίο εκδόθηκε σε έξι τόμους. Στον πρώτο τόμο ο Πτολεμαίος αναλύει την ύλη και περιγράφει την επιστημονική μέθοδο της προσέγγισης. Στους υπόλοιπους τόμους Β΄-Ε΄ παραθέτει τις γεωγραφικές πληροφορίες και παραθέτει λεπτομερούς χάρτες. Το κείμενο του βιβλίου διασώθηκε από βιβλιογράφους που το αντέγραψαν ανά τους αιώνες μέχρι την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Οι πολύτιμοι χάρτες όμως χάθηκαν, γιατί ήταν δύσκολοι και οι βιβλιογράφοι απέφευγαν να τους αντιγράψουν. Λόγιοι του μεσαίωνα που ασχολήθηκαν με το κείμενο βασίστηκαν στις γεωγραφικές συντεταγμένες που έδινε ο Πτολεμαίος στο έργο του και ξανά σχεδίασαν τον χάρτη, που έκτοτε ξανά προστέθηκε στο κείμενο. Άραβες μελετητές αναφέρουν ότι ο χάρτης περιείχε 4.530 πόλεις και πάνω από 200 όρη και οροσειρές. Ο βυζαντινός μοναχός Μάξιμος Πλανούδης ανακάλυψε ένα αντίγραφο το 1295 και από μόνος του σχεδίασε το χάρτη που έλειπε, βασισμένος στις γεωγραφικές συντεταγμένες που έδινε ο Πτολεμαίος στο κείμενο. Το 1379 ο Ιταλός Πάλλα Στρότσι στη Φλωρεντία έλαβε ένα αντίγραφο από τον Έλληνα λόγιο Εμμανουήλ Χρυσολωρά. Το αρχαιότερο αντίγραφο που σώζεται σήμερα χρονολογείται στον 13ο αιώνα και βρέθηκε στο ανάκτορο του σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη, επανεκδόθηκε το 2006[2] και μελετήθηκε από Γερμανούς επιστήμονες του Πολυτεχνείου του Βερολίνου, οι οποίοι δημοσίευσαν το πόρισμά τους ως προς την γεωγραφική θέση των Ρωμαϊκών επαρχιών της Μεγάλης Γερμανίας, Βελγικής Γαλατίας, Ραιτίας και Νορικίας το 2010.[3] Άλλες μελέτες βάθους γίνονται επίσης από το 1998 από την ομάδα χαρτογραφίας του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.[4]

Γεωδαιτική μέθοδος

Ο παγκόσμιος χάρτης του Πτολεμαίου (Ευρώπη, Αφρική και Ασία)

Ο Πτολεμαίος εφάρμοσε την μέθοδο της Αλμαγέστης θέτοντας όλα τα στοιχεία που είχε. Πρόσθεσε γεωγραφικές συντεταγμένες σε όλα τα γεωγραφικά σημεία που ανέφερε.

Πηγές

Δείτε επίσης

Ψηφιακές εκδόσεις

Παραπομπές

  1. J. L. Berggren, Alexander Jones; Ptolemy's Geography By Ptolemy, Princeton University Press, 2001 ISBN 0691092591
  2. Alfred Stückelberger, Gerd Graßhoff, et al. (eds.), Ptolemaios Handbuch der Geographie (Griechisch-Deutsch) (2006), ISBN 3-7965-2148-7
  3. Andreas Kleineberg, Christian Marx, Eberhard Knobloch, Dieter Lelgemann (eds.), Germania und die Insel Thule. Die Entschlüsselung von Ptolemaios´ „Atlas der Oikumene“ Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt, 2010, ISBN 978-3-534-23757-9.
  4. e-Perimetron