Μαντείο

Το μαντείο ήταν ο τόπος που, κατά την αρχαιότητα, πιστευόταν ότι επικοινωνούσε ο άνθρωπος με το Θεό. Ο άνθρωπος εξέφραζε τη θέλησή του με το χρησμό κι ο Θεός αποδοκίμαζε ή επιδοκίμαζε τις πράξεις του παρελθόντος ή έδινε συμβουλές για ένα μελλοντικό γεγονός.

Αρχαία Ελλάδα

Δείτε επίσης: Μαντείο των Δελφών

Τα κυριότερα μαντεία ήταν αφιερωμένα στο Δία ή τον Απόλλωνα. Το παλιότερο ελληνικό μαντείο ήταν του Δία στη Δωδώνη της Ηπείρου. Σπουδαίο επίσης μαντείο για τους Έλληνες ήταν του Άμμωνα Δία στη Λιβύη. Εδώ ταξίδευαν σπουδαία δημόσια πρόσωπα και ιδιώτες για να το συμβουλευτούν. Όλα τα μαντεία του Δία όμως τα ξεπερνούσε το μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ήταν γνωστό απ τους ομηρικούς χρόνους και στα τέλη του 6ου αιώνα κατακλύζονταν από προσφορές Ελλήνων και ξένων. Τους χρησμούς τους έδινε η ιέρεια Πυθία. Άλλα μαντεία του Απόλλωνα ήταν στα Δίδυμα της Μιλήτου, στην Κλάρο, στα Πάταρα της Λυκίας, στο Σπόδιο των Θηβών κ.ά. Σ' όλη την αρχαιότητα τα μαντεία επηρέαζαν το λαό στην καθημερινή του ζωή και τις πόλεις στις ιστορικές τους τύχες. Τον 7ο αιώνα υπήρχαν περίπου 100 μαντεία. Στα τέλη του 5ου αιώνα όμως, με τα διδάγματα των σοφιστών και την ορθολογιστική κριτική, το κύρος των μαντείων άρχισε να κλονίζεται. Ο Θουκυδίδης πίστευε ότι η μαντική οφείλεται στην αμάθεια. Και πραγματικά, μετά τον 4ο π.Χ. αιώνα, τα μαντεία θ' ακολουθήσουν την τύχη του αρχαίου ελληνικού κόσμου.

Εξωτερικές συνδέσεις

• Μύθοι και μαντεία (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)