Γρηγοριανό μέλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: sh:Gregorijanski koral
Επέκταση λήμματος, επιπλέον κατηγορίες, εικόνα, ηχητικό αρχείο και παραπομπή στα commons.
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Το '''Γρηγοριανό μέλος''' είναι το μονόφωνο λειτουργικό μέλος της [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας]]. Πήρε το όνομά του από τον [[Πάπας Γρηγόριος Α'|Πάπα Γρηγόριο Α΄]] ([[590]]-[[604]] μ.Χ.)
[[Αρχείο:Graduale Aboense 2.jpg|thumb|250px|Το απολυτίκιο ''Gaudeamus omnes'', γραμμένο στην τετράγραμμη μουσική σημειογραφία κατά τον 14ο-15ο αιώνα.]]Το '''γρηγοριανό μέλος''' (ονομάζεται επίσης και '''μονωδικό άσμα''') είναι το [[Μονοφωνία|μονόφωνο]] λειτουργικό μέλος της [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας]]. Πήρε το όνομά του από τον [[Πάπας Γρηγόριος Α΄|Πάπα Γρηγόριο Α' το Μέγα]] (θητεία 590 - 604 μ.Χ.) Το γρηγοριανό μέλος εκτελείται από τον [[Ιερέας|ιερέα]], τον πρωτοψάλτη, τη [[χορωδία]], που αποτελείται από κληρικούς και παιδιά, και από το εκκλησίασμα.
Το γρηγοριανό μέλος εκτελείται από τον ιερέα, τον πρωτοψάλτη, τη χορωδία που αποτελείται από κληρικούς και παιδιά και από το εκκλησίασμα.
Ως φθογγόσημα χρησιμοποιούνται τα νεύματα. Είναι μέλος διατονικό και χρησιμοποιούνται 8 τρόποι (modi).


Όπως η μουσική των [[Έλληνες|Ελλήνων]] και των [[Εβραίοι|Εβραίων]] απ' όπου κατάγεται, το γρηγοριανό μέλος αποτελείται από μία μονογραμμική μελωδία. Με άλλα λόγια, είναι μονόφωνο ως προς την υφή του, στερείται δηλαδή τη διάσταση της [[Αρμονία (μουσική)|αρμονίας]] και της [[Αντίστιξη|αντίστιξης]]. Η φωνητική γραμμή που κυλάει αβίαστα, προσαρμόζεται επιδέξια στις καταλήξεις του [[Λατινική γλώσσα|λατινικού]] κειμένου. Γενικά, η γρηγοριανή μελωδία είναι απελευθερωμένη από τον κανονικό τονισμό. Στο μελωδικό του ύφος, το γρηγοριανό μέλος αποφεύγει τα μεγάλα άλματα και τις δυναμικές αντιθέσεις. Η απαλή του άνοδος και η πτώση συγκροτούν ένα είδος εξαϋλωμένου μουσικού λόγου, ''«μια προσευχή πάνω στους τόνους»''.
{{Ρωμαιοκαθολικισμός-επέκταση}}{{Μουσικό είδος-επέκταση}}

Τα γρηγοριανά άσματα μεταφέρονται προφορικά στην αρχή από τη μία γενιά στην επόμενη. Καθώς ο αριθμός των ασμάτων αυξάνεται διαρκώς, οι τραγουδιστές νιώθουν αναπόφευκτα την ανάγκη να υπενθυμίζεται το γενικό διάγραμμα των διαφορετικών μελωδιών. Έτσι δημιουργούνται τα [[Νευματική σημειογραφία|νεύματα]], μικρά ανοδικά και καθοδικά σημεία τα οποία γράφονται αρχικά πάνω από τις λέξεις για να υποδείξουν τη μελωδική καμπύλη και αργότερα μετεξελίσσονται σε τετράγωνες [[Νότα|νότες]] της τετράγραμμης μουσικής σημειογραφίας.

Οι μελωδίες ανάλογα με το πώς επενδύουν μουσικά το κείμενο, χωρίζονται σε τρία κύρια είδη:
* τις ''συλλαβικές'', όπου μία νότα αντιστοιχεί σε μία συλλαβή.
* τις ''νευματικές'', όπου μια ομάδα από δύο ή τέσσερις νότες αντιστοιχεί σε κάθε συλλαβή.
* τις ''μελισματικές'', όπου μία συλλαβή του κειμένου εκτείνεται σε μεγαλύτερες ομάδες φθόγγων.

Το μελισματικό ύφος, που έχει τις καταβολές του στους ραψωδιακούς αυτοσχεδιασμούς της Αντολής, άσκησε έντονη επίδραση στη μετέπειτα μουσική της Δύσης.

== Δείτε επίσης ==
{{commonscat|Gregorian chant}}
{{Ακούστε
| filename = Schola Gregoriana-Antiphona et Magnificat.ogg
| title = Magnificat
| description = Γρηγοριανό Magnificat του οποίου προηγείται ένα αντίφωνο.
}}
* [[Αναγεννησιακή μουσική]]
* [[Νευματική σημειογραφία]]

== Βιβλιογραφία ==
* Machlis, Joseph & Forney, Kristine (1996). ''«Η Απόλαυση της Μουσικής: Εισαγωγή στην ιστορία - μορφολογία της Δυτικής Μουσικής»'', μετάφραση Πυργιώτης, Δημήτρης, Εκδόσεις Fagotto, Αθήνα. Ενότητα IV: «Η Αναγέννηση», σελ. 71-72. ISBN 960-7075-39-0.


{{Link FA|en}}
{{Link FA|en}}


[[Κατηγορία:Μουσικά είδη]]
[[Κατηγορία:Μουσικά είδη]]
[[Κατηγορία:Αναγεννησιακή μουσική]]

[[Κατηγορία:Θρησκευτική μουσική]]
[[Κατηγορία:Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]
[[Κατηγορία:Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]



Έκδοση από την 13:07, 27 Νοεμβρίου 2011

Το απολυτίκιο Gaudeamus omnes, γραμμένο στην τετράγραμμη μουσική σημειογραφία κατά τον 14ο-15ο αιώνα.

Το γρηγοριανό μέλος (ονομάζεται επίσης και μονωδικό άσμα) είναι το μονόφωνο λειτουργικό μέλος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Πήρε το όνομά του από τον Πάπα Γρηγόριο Α' το Μέγα (θητεία 590 - 604 μ.Χ.) Το γρηγοριανό μέλος εκτελείται από τον ιερέα, τον πρωτοψάλτη, τη χορωδία, που αποτελείται από κληρικούς και παιδιά, και από το εκκλησίασμα.

Όπως η μουσική των Ελλήνων και των Εβραίων απ' όπου κατάγεται, το γρηγοριανό μέλος αποτελείται από μία μονογραμμική μελωδία. Με άλλα λόγια, είναι μονόφωνο ως προς την υφή του, στερείται δηλαδή τη διάσταση της αρμονίας και της αντίστιξης. Η φωνητική γραμμή που κυλάει αβίαστα, προσαρμόζεται επιδέξια στις καταλήξεις του λατινικού κειμένου. Γενικά, η γρηγοριανή μελωδία είναι απελευθερωμένη από τον κανονικό τονισμό. Στο μελωδικό του ύφος, το γρηγοριανό μέλος αποφεύγει τα μεγάλα άλματα και τις δυναμικές αντιθέσεις. Η απαλή του άνοδος και η πτώση συγκροτούν ένα είδος εξαϋλωμένου μουσικού λόγου, «μια προσευχή πάνω στους τόνους».

Τα γρηγοριανά άσματα μεταφέρονται προφορικά στην αρχή από τη μία γενιά στην επόμενη. Καθώς ο αριθμός των ασμάτων αυξάνεται διαρκώς, οι τραγουδιστές νιώθουν αναπόφευκτα την ανάγκη να υπενθυμίζεται το γενικό διάγραμμα των διαφορετικών μελωδιών. Έτσι δημιουργούνται τα νεύματα, μικρά ανοδικά και καθοδικά σημεία τα οποία γράφονται αρχικά πάνω από τις λέξεις για να υποδείξουν τη μελωδική καμπύλη και αργότερα μετεξελίσσονται σε τετράγωνες νότες της τετράγραμμης μουσικής σημειογραφίας.

Οι μελωδίες ανάλογα με το πώς επενδύουν μουσικά το κείμενο, χωρίζονται σε τρία κύρια είδη:

  • τις συλλαβικές, όπου μία νότα αντιστοιχεί σε μία συλλαβή.
  • τις νευματικές, όπου μια ομάδα από δύο ή τέσσερις νότες αντιστοιχεί σε κάθε συλλαβή.
  • τις μελισματικές, όπου μία συλλαβή του κειμένου εκτείνεται σε μεγαλύτερες ομάδες φθόγγων.

Το μελισματικό ύφος, που έχει τις καταβολές του στους ραψωδιακούς αυτοσχεδιασμούς της Αντολής, άσκησε έντονη επίδραση στη μετέπειτα μουσική της Δύσης.

Δείτε επίσης

Βιβλιογραφία

  • Machlis, Joseph & Forney, Kristine (1996). «Η Απόλαυση της Μουσικής: Εισαγωγή στην ιστορία - μορφολογία της Δυτικής Μουσικής», μετάφραση Πυργιώτης, Δημήτρης, Εκδόσεις Fagotto, Αθήνα. Ενότητα IV: «Η Αναγέννηση», σελ. 71-72. ISBN 960-7075-39-0.

Πρότυπο:Link FA