Οσουί της Νορθουμβρίας

Ο Οσουί της Νορθουμβρίας (612 - 670) ήταν βασιλιάς της Βερνικίας (642 - 670), γιος του βασιλιά Έθελφριθ της Βερνικίας και της Άχα της Ντέιρα. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε μάχη κατά του Έντουιν της Ντέιρα στον ποταμό Άιντλ το 616, οπότε εξορίστηκε μαζί με όλα τα αδέλφια του ως το θάνατο του βασιλιά Έντουιν (633) στην μάχη του Χάτφιλντ. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του, αυτός και τα αδέλφια του μεταστράφηκαν στο χριστιανισμό. Κατά τον Βέδα, μιλούσαν και την παλιά Ιρλανδική διάλεκτο. Με την επιστροφή τους, ο μεγαλύτερος αδελφός του, Όσβαλντ, έγινε βασιλιάς της Βερνικίας, στα παλιά εδάφη του πατέρα του.

Ο Όσβαλντ σκοτώθηκε και στη συνέχεια ακρωτηριάστηκε από τον παγανιστή βασιλιά της Μερκίας Πέντα στις 5 Αυγούστου του 642 στη μάχη του Μέισερφιλντ. Διάδοχός του ήταν ο ανήλικος γιος, Εθελβάλντ, αλλά λόγω πολύ μικρής ηλικίας ο 30χρονος θείος του κηρύχθηκε βασιλιάς και στήριξε όλη την χριστιανική πίστη του στον επίσκοπο Άινταν. Με την άνοδό του στο θρόνο, προσπάθησε αμέσως να επεκτείνει την εξουσία του στην Ντέιρα με τον γάμο του με την Έανφλεντ, κόρη του Έντουιν της Ντέιρα (642 - 644), που ήταν τότε εξόριστος στο Κεντ. Παιδιά τους ήταν:

• Έλχφριθ της Ντέιρα
• Έκγκφριθ της Νορθουμβρίας
• Έλφγουιν της Ντέιρα (660 - 679)
• Όσθριθ (πέθανε το 697)
• Έλφλεντ του Γουίτμπι (654 - 714)

Στη συνέχεια παντρεύτηκε άλλες δύο φορές. Την πρώτη περίοδο της βασιλείας του (642 - 655), ήταν υποτελής του βασιλιά Πέντα της Μερκίας, που είχε την κυριαρχία του σε ολόκληρο το νησί της Βρετανίας, ενώ το βασίλειο της Ντέιρα ήταν ανεξάρτητο υπό την εξουσία ευγενών του Όσουι και στη συνέχεια των ίδιων των γιων του. Οι σχέσεις του με τον βασιλιά Πέντα δεν ήταν καθόλου ειρηνικές, αφού ειδικά μετά το θάνατο του επισκόπου Άινταν έκανε συνεχείς εφόδους στην Βερνικία, σε μια από τις οποίες έφτασε μέχρι και τις πύλες του Μπάμπεργκ (651). Ωστόσο αναφέρεται μια βελτίωση των σχέσεων του με τον Πέντα, αφού ο γιος του, Εκγκφρίθ, παντρεύτηκε την κόρη του Πέντα, Κίνεμπουρχ, ενώ η κόρη του, Ελφλέντ, παντρεύτηκε τον γιο του Πέντα, Πεάντα, που βαπτίσθηκε χριστιανός σύμφωνα με τον Βέδα. Το 655, ο Πέντα αποφάσισε οριστικά να λύσει όλα τα προβλήματα του με την Βερνικία και επιτέθηκε επικεφαλής μεγάλου στρατού, ενώ αρνήθηκε εγωιστικά όλες τις τιμητικές προτάσεις ειρήνης του Οσουί. Τότε ο Οσουί αποφάσισε να προσφέρει την κόρη του Ελφλίντ στην εκκλησία, ιδρύοντας δεκάδες μοναστήρια, και προσέγγισε όλους τους συμμάχους του Πέντα, αποδυναμώνοντας τον σημαντικά.

Διάδοχος του Πέντα στην κυριαρχία της Βρετανίας

Στην τελική μάχη του Βίνβεντ, συνέτριψε τον στρατό του Πέντα, ενώ ο ίδιος ο Πέντα σκοτώθηκε, οπότε και ο Οσουί έγινε κυρίαρχος σε ολόκληρη την Βρετανία, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Πέντα. Εγκατέστησε τον ανήλικο γιο του, Εκγκφρίθ, βασιλιά της Ντέιρα, ενώ ο γαμπρός του, γιος του Πέντα, Πεάντα, εγκαταστάθηκε υποτελής βασιλιάς του στη νότια Μερκία. Την επόμενη χρονιά, το 656, ο Πεάντα πέθανε, πιθανώς δηλητηριασθείς από τη σύζυγό του Ελφλίντ, οπότε και ο πατέρας της Οσουί έγινε απόλυτος κυρίαρχος σε ολόκληρη την Αγγλία. Ο Κένβαλ του Ουέσσεξ, που είχε εξοριστεί από τον Πέντα, επανήλθε στη θέση του, όπως και όλοι οι χριστιανοί ηγεμόνες.

Περί το 660 εκστράτευσε στην Ουαλία, προκειμένου να παγιώσει τη θέση του, ζητώντας φόρο υποτέλειας από τους Ουαλούς βασιλείς συμμάχους του Πέντα. Στην Σύνοδο του Ουίτμπι (664), αποδέχθηκε να συμμορφωθεί πλήρως με τους κανόνες της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, διώχνοντας τον επίσκοπο Κολμάν του Λίντισφαρν, και το 660 πάντρεψε τον γιο του, Εγκφρίθ, με την Έθελθριθ, κόρη του βασιλιά Άννα της Ανατολικής Αγγλίας. Πέθανε σε ηλικία 58 ετών στις 15 Φεβρουαρίου του 670, ενώ προετοιμαζόταν για προσκύνημα στη Ρώμη. Τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του από την πρώτη σύζυγό του, Εκγκφρίθ.