Πεντηκοστιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.5.4) (Ρομπότ: Προσθήκη: az:Əllincilər
GrouchoBot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.6.4) (Ρομπότ: Προσθήκη: kk:Елуліктер
Γραμμή 279: Γραμμή 279:
[[it:Pentecostalismo]]
[[it:Pentecostalismo]]
[[ja:ペンテコステ派]]
[[ja:ペンテコステ派]]
[[kk:Елуліктер]]
[[ko:오순절교회]]
[[ko:오순절교회]]
[[la:Ecclesia Pentecostalis]]
[[la:Ecclesia Pentecostalis]]

Έκδοση από την 11:43, 23 Ιουλίου 2011

Ο Πεντηκοστιανισμός είναι ένα Χριστιανικό κίνημα που στους κόλπους του περιλαμβάνει πολλές εκκλησίες και υπογραμμίζει το έργο του Αγίου Πνεύματος με την άμεση εμπειρία της παρουσίας Θεού στον πιστό. Ανήκει στο ευρύτερο δόγμα του Προτεσταντισμού και συνδέεται με το Χαρισματικό κίνημα.

Οι Πεντηκοστιανοί θεωρούν ότι στην πίστη πρέπει να περιλαμβάνει και την προσωπική εμπειρία του Χριστιανού, και να μην στηρίζεται μόνο στις τελετουργιές ή στις σκέψεις. Το κίνημα είναι ενεργητικό και δυναμικό, από την άποψη πως τα μέλη του θεωρούν ότι οδηγούνται από τη δύναμη του Θεού που ενεργεί μέσα τους. Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής τονίζουν τη σημασία του βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα, λέγοντας πως το να πληρώνεται ο πιστός με Άγιο Πνεύμα, του δίνει τη δύναμη να ζει μια αληθινή Χριστιανική ζωή.

Η άμεση εμπειρία του Αγίου Πνεύματος αποκαλύπτεται με χαρίσματα, όπως η ομιλία στις γλώσσες, η προφητεία και η θεραπεία. Οι Πεντηκοστιανοί για τις εμπειρίες τους, συχνα επικαλούνται ένα βασικό γεγονός της ζωή των πρώτης εκκλησίας, στο βάπτισμα των δώδεκα Αποστόλων από το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής. Έτσι οι περισσότεροι Πεντηκοστιανοί έχουν την πεποίθηση ότι το κίνημά τους επιστρέφει το Χριστιανισμό σε μια καθαρή και απλή μορφή του, που έχει πολλά κοινά με τη ζωή της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας.

Όνομασία

Αρχείο:Yoido Full Gospel Church.jpg
Μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες του κόσμου, η Εκκλησία του Πλήρους Ευαγγελίου Yoido, είναι εκκλησία της Πεντηκοστής

Ο Πεντηκοστιανισμός έχει πάρει το όνομά του από την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν, σύμφωνα με τη Αγία Γραφή, κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα στους αποστόλους του Ιησού, και τους οδήγησε να μιλήσουν σε πολλές ξένες γλώσσες ως σημείο και απόδειξη του ότι ήταν βαπτισμένοι στο Άγιο Πνεύμα. Οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι αυτό δεν ήταν ένα γεγονός που συνέβηκε μια φορά για τότε, αλλά είναι κάτι που μπορεί και συμβεί και σήμερα. Αυτό το στηρίζουν στο κήρυγμα του απόστολου Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής, που μεταξύ άλλων ανέφερε: «Η υπόσχεση (της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος) είναι προς εσάς και προς τα παιδιά σας, και προς όλους εκείνους που είναι μακριά, όσους θα προσκαλέσει ο Κύριος ο Θεός μας.» (Πράξεις 2:39).

Όψιμη βροχή

Η «όψιμη βροχή» είναι ένας όρος που αναφέρεται στην αναζωπύρωση του Αγίου Πνεύματος της εποχή μας. Τα γεγονότα της Πεντηκοστής είναι γνωστά ως η «πρώιμη βροχή». Η ιδέα της «όψιμης βροχής» προέρχεται από το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, το οποίο προηγείται της προφητείας του Ιωήλ, ότι ο Θεός θα εκχύσει το Πνεύμα του σε όλους τους ανθρώπους[1]

Οι Πεντηκοστιανοί συνδέουν έντονα τις εμπειρίες που πιστεύουν πως έχουν με το Άγιο Πνεύμα, με αυτές των αποστόλων, και έτσι ερμήνευσαν την αναφορά του Πέτρου στην προφητεία του Ιωήλ[2] ως περαιτέρω προφητεία ότι ο Θεός θα εξέχυε μαζικά το Πνεύμα του και πάλι κάποια στιγμή, στο μέλλον. Έτσι ερμήνευσαν την έκχυση του Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής ως την «πρώιμη φθινοπωρινή βροχή», και τη δεύτερη έκχυση του Πνεύματος, που έλαβαν, ως την «όψιμη ανοιξιάτικη βροχή», την «Όψιμη Βροχή».

Η ιδέα της όψιμης βροχής εμφανίζεται στο μεγαλύτερο μέρος του Πεντηκοστιανισμού. Το Κίνημα της Όψιμης Βροχής, που ιδρύθηκε το 1948, διακηρύττει ότι η δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού πρόκειται να συμβεί σύντομα και ότι η όψιμη βροχή είναι ένα από τα σημεία της.

Το Κίνημα & οι Εκκλησίες

Το εσωτερικό της Εκκλησίας Hillsong στην Αυστραλία

Ο Πεντηκοστιανισμός δεν είναι μια συγκεκριμένη Εκκλησία, αλλά είναι ένα Χριστιανικό κίνημα που περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές επίσημες Εκκλησίες. Επίσης, μαζί με άλλα δόγματα, αποτελεί μέρος του κινήματος της ανανέωσης/αναγέννησης.

Δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβει κανείς εάν μια Εκκλησία είναι της Πεντηκοστής από το όνομα και μόνο, δεδομένου ότι πολλές Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν περιλαμβάνουν τις λέξεις «Πεντηκοστιανή» ή «της Πεντηκοστής» στο όνομά τους.

Στη Δύση ο Πεντηκοστιανισμός είναι πολύ ισχυρός στις Εκκλησίες των Μαύρων και στις Αμερικανικές και Αυστραλιανές «μεγάλες Εκκλησίες» όπως η Εκκλησία Hillsong στην Αυστραλία και η Εκκλησία Lakewood στην Αμερική. Μια από τις μεγαλύτερες Εκκλησίες παγκοσμίως, η Εκκλησία του Πλήρους Ευαγγελίου Yoido στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, όπου μέχρι και 250.000 άνθρωποι παρευρίσκονται κάθε Κυριακή, είναι μια Εκκλησία της Πεντηκοστής.

Αριθμός πιστών

Αν και στατιστικά στοιχεία για τη διάδοση του Πεντηκοστιανισμού είναι δύσκολο να εξαχθούν, εκτιμάται ότι υπάρχουν περισσότεροι από 20 εκατομμύρια Πεντηκοστιανοί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (Μάρτιος 2006), συμπεριλαμβανομένων 2,5 εκατομμυρίων μελών των Συνάξεων του Θεού και 1 εκατομμύριο στην Βρετανία[3]. Στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική υπάρχουν ομολογίες με περισσότερα από 1 εκατομμύριο μέλη η κάθε μία. Οι Συνάξεις του Θεού αποτελούν πιθανότατα την μεγαλύτερη εκκλησία του Πεντηκοστιανισμού διεθνώς, με περισσότερα από 54,7 εκατομμύρια μέλη[4] και πιστούς σε περισσότερες από 150 χώρες[5]. Παγκοσμίως υπολογίζεται πως οι Πεντηκοστιανοί είναι μεταξύ 250 και 500 εκατομμυρίων[3].

Θεολογία

Οι Πεντηκοστιανοί δέχονται όλες τις επικρατούσες Χριστιανικές πεποιθήσεις και δόγματα (μοναδική εξαίρεση είναι το μεμονωμένο κίνημα Oneness (Ενότητας), που δεν δέχεται την Αγία Τριάδα). Αν και λέγεται συχνά πως ο Πεντηκοστιανισμός επικεντρώνεται περισσότερο στην εμπειρία παρά στη θεολογία, η βάση της θεολογίας των Πεντηκοστιανών στηρίζεται στην "ευαγγελική αναμόρφωση", όπως αυτή προέκυψε μετά τη μεταρρύθμιση του Λούθηρου: μοναδική βάση της πίστης είναι η Αγία Γραφή (sola scriptura), που τη θεωρούν «λόγο του Θεού» και συνολικά αλάθητη. Σε αντίθεση με την Ορθοδοξία και τον Καθολικισμό δε δέχονται την λεγόμενη Ιερά Παράδοση (τουλάχιστον τα σημεία που θεωρούν πως διαφοροποιούνται με την Αγία Γραφή) με όλα όσα αυτή συνεπάγεται (π.χ. δεν δέχεται την "μεσιτεία" των Αγίων, τις εικόνες κτλ). Δέχονται τον Εβραϊκό Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης με τα 66 βιβλία.

Πεντηκοστιανοί και Φονταμενταλισμός

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν είναι φονταμενταλιστικές, αν και περιγράφονται μερικές φορές ως τέτοιες. Οι Πεντηκοστιανοί και οι Χριστιανοί Φονταμενταλιστές δέχονται από κοινού τη θέση της Αγίας Γραφής ως του αλάθητου λόγου του Θεού, αλλά οι πρώτοι δέχονται επίσης, τη σημασία της άμεσης εμπειρίας του Θεού από τον πιστό μέσω του έργου του Αγίου Πνεύματος, κάτι που τους διαφοροποιεί από τους Φονταμενταλιστές.

Αγιασμός

Ένας άνθρωπος λαμβάνει τον αγιασμό όταν η ζωή του αφιερώνεται στο Θεό και αποχωρίζεται την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή του. Όταν ένας άνθρωπος είναι άγιος, σημαίνει πως είναι αναγεννημένος εν Χριστώ δια του Αγίου Πνεύματος και είναι μακριά από την άσχημη συμπεριφορά και τις σκέψεις της παλιάς του ζωής. Η λέξη Αγιότητα χρησιμοποιείται επίσης από μερικές Εκκλησίες στον επίσημο τίτλο τους υπό αυτήν την έννοια.

Για τους Πεντηκοστιανούς, ο αγιασμός είναι οπωσδήποτε κάτι το ουσιαστικό στο να βιώσει κάποιος τη χριστιανική ζωή[6]. Κάποιοι Πεντηκοστιανοί διδάσκουν ότι οι πιστοί πρέπει βιώσουν ένα πνευματικό γεγονός που θα τους οδηγήσει να «θεωρήσουν τον εαυτό τους νεκρό μεν ως προς την αμαρτία, ζωντανό δε ως προς τον Θεό» (Ρωμαίους 6:10-11, σε προσαρμογή). Το έργο του αγιασμού γίνεται δια του Αγίου Πνεύματος. Άλλες Εκκλησίες διδάσκουν ότι οι πιστοί συνεχίζουν να αυξάνονται κοντά στο Θεό σε μια συνεχή διαδικασία αγιασμού, η οποία τους βοηθά για να ζουν Χριστιανική ζωή.

Ενώ κάποιοι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι η αγιοποίηση είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για κάποιον ώστε να βαπτιστεί στο Άγιο Πνεύμα, άλλοι θεωρούν ότι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι διαθέσιμο σε καθένα που απλώς δίνει ειλικρινά τη ζωή του στον Χριστό. Αυτή όμως η διαφορά περνά απαρατήρητη στους μη ειδικούς, και γενικότερα θεωρείται από όλους τους Πεντηκοστιανούς πως οι άνθρωποι πρέπει να έχουν λάβει την σωτηρία προτού λάβουν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.

Τελετές και μυστήρια

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής τείνουν να αποφύγουν οτιδήποτε που εμφανίζεται ως Μυστηριακό. Φυσικά κάνουν τελετές όπως, η Θεία Κοινωνία και το Βάπτισμα στο νερό, που άλλες Εκκλησίες δέχονται ως μυστήρια, αλλά οι περισσότεροι Πεντηκοστιανοί αναφέρονται σε αυτά απλώς ως τελετές. Υπάρχουν βέβαια και Εκκλησίες της Πεντηκοστής (πχ. στην Ελλάδα η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) που δέχονται τις τελετές ως μυστήρια. Πάντως για όλους, οι τελετές όπως και τα μυστήρια υποδηλώνουν ορατές αντιπροσωπεύσεις των αόρατων πνευματικών πραγμάτων.

Βάπτισμα στο νερό

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής τελούν το βάπτισμα με πλήρη κατάδυση στο νερό. Για τους Πεντηκοστιανούς το βάπτισμα στο νερό είναι το εξωτερικό σημείο μιας αλλαγής που έχει αρχίσει ήδη να πραγματοποιείται εσωτερικά. Η αλλαγή της αναγέννησης είναι ουσιαστική, ενώ το βάπτισμα στο νερό αν και είναι απαραίτητο και σημαντικότατο, είναι ένα πρόσθετο στοιχείο. Το βάπτισμα στο νερό γίνεται σε άτομα που είναι σε θέση να ομολογήσουν την πίστη τους, οπότε ο νηπιοβαπτισμός δεν τελείται στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής.

Άλλες τελετές/πρακτικές

Πλύση Ποδιών

Ορισμένες Εκκλησίες της Πεντηκοστής ακολουθούν την πρακτική της πλύσης των ποδιών ως διάταξη ταπεινότητας στις λειτουργίες τους. Με αυτό τον τρόπο θεωρούν πως ακολουθούν το παράδειγμα και τις εντολές του Ιησού, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των αποστόλων στο κατά το Μυστικό Δείπνο[7].

Αφιέρωση νηπίων

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν βαπτίζουν στο νερό τα νήπια. Θεωρούν το βάπτισμα στο νερό ως εξωτερική έκφραση του εσωτερικού έργου της χάρης του Θεού, μετά από την ελεύθερη επιλογή ενός ατόμου να ακολουθήσει τον Ιησού Χριστό. Τα μικρά παιδιά δεν είναι σε θέση να κάνουν μια τέτοια επιλογή επειδή δεν έχουν αίσθηση της ανάγκης τους για τη σωτηρία. Αντ' αυτού, τα νήπια στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής αφιερώνονται στο Θεό και έτσι λαμβάνουν την ευλογία. Αυτό θυμίζει τη Βιβλική ιστορία των μικρών παιδιών που παρουσιάστηκαν στον Ιησού και εκείνος τα ευλόγησε. Μερικές Εκκλησίες της Πεντηκοστής θεωρούν ότι τα περισσότερα παιδιά μπορούν να περιμένουν για το βάπτισμα στο νερό μεταξύ της ηλικίας των επτά και των δέκα, οπότε οι γονείς ή οι Ποιμένες μπορούν να καταλάβουν εάν ένα συγκεκριμένο παιδί είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σημασία του βαπτίσματος στο νερό, ύστερα από συζήτηση μαζί του.

Βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι το κεντρικό γεγονός στον Πεντηκοστιανισμό. Το όνομα του κινήματος αναφέρεται στο πρώτο βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Σε αντίθεση με τους Ευαγγελικούς, πιστεύουν πως το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα δεν είναι η εμπειρία της αναγέννησης (της αλλαγής της ζωής του ανθρώπου). Ένας άνθρωπος πρέπει ήδη να έχει αναγεννηθεί προτού να λάβει το Άγιο Πνεύμα. Οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι ουσιαστικό μέρος της σωτηρίας. Παραδοσιακά αυτό είναι το δεύτερο βάπτισμα και ακολουθεί το βάπτισμα στο νερό, αν και μερικά σημεία της Γραφής αντιστρέφουν αυτή τη διαδικασία.

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι η εμπειρία κατά την οποία ο πιστός δίνει τον έλεγχο του εαυτού του στο Άγιο Πνεύμα (όχι όμως με τρόπο που να χάνει την ταυτότητα και τα στοιχεία της προσωπικότητάς του). Μέσω της εμπειρίας αυτής, γνωρίζει το Χριστό με έναν οικειότερο τρόπο και ενεργοποιεί τη δύναμη της μαρτυρίας και της πνευματικής αύξησης. Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα θεωρείται έργο της χάρης του Θεού, που είναι διαθέσιμο σε όλους τους ανθρώπους που ζητούν να το λάβουν[8]

Ανάλογα με το βάπτισμα στο νερό, ένας άνθρωπος βαπτίζεται εν Πνεύματι, όμως πλέον αισθάνεται τον εαυτό του σαν να έχει βυθιστεί ολοκληρωτικά στο Άγιο Πνεύμα. Άρα η αναλογία των βαπτισμάτων δεν είναι ίση σε αυτό το σημείο, επειδή ένα πρόσωπο που βαπτίζεται εν Πνεύματι γεμίζει πλήρως με Άγιο Πνεύμα, με τον ίδιο τρόπο που πληρώθηκαν οι Απόστολοι του Χριστού κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.[9]

Το σημείο/απόδειξη/βεβαίωση ότι κάποιος βαπτίστηκε στο Άγιο Πνεύμα είναι η ομιλία σε ξένες γλώσσες που πριν δε γνώριζε (γλωσσολαλιά). Θεωρούν πως η ομιλία σε ξένες γλώσσες είναι το μοναδικό συνεπές γεγονός που συνδέεται με το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα στις διάφορες εξιστορήσεις του φαινομένου της Αγίας Γραφής[10]

Πλήρωση Άγιου Πνεύματος

Η πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μια προσωρινή κατάσταση του παρόντος. Ένας άνθρωπος που έχει βαφτιστεί με Άγιο Πνεύμα έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του και αυτό τον εξουσιοδοτεί και τον καθοδηγεί για το υπόλοιπο της ζωής του.[11]. Το Άγιο Πνεύμα θα επιτρέψει στον πιστό να απομακρυνθεί από την παλαιά κοσμική ζωή του και να ζήσει μια νέα Χριστιανική ζωή[12]. Έτσι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι η αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του πιστού, δίνοντάς του πνευματικά χαρίσματα ώστε να χρησιμοποιηθούν για να ευαγγελιστούν και άλλοι, και γενικά για να εκτελεστεί το Χριστιανικό έργο.

Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος

Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι οι υπερφυσικές δυνατότητες που δίνονται στους πιστούς από το Θεό. Αυτά τα χαρίσματα καταδεικνύουν τη δύναμη του Θεού και χρησιμοποιούνται για ιδιαίτερους σκοπούς όπως η θεραπεία των αρρώστων, και γενικά η βοήθεια του πιστού στη Χριστιανική διακονία του. [13]

Τα 9 χαρίσματα του πνεύματος μπορούν να διαιρεθούν σε τρεις ομάδες των τριών:

  • Αποκάλυψης (Λόγος σοφίας, Λόγος γνώσης, Διάκριση πνευμάτων)
  • Δύναμης (Πίστη, Χαρίσματα Θεραπειών, Ενέργειες Θαυμάτων)
  • Φωνητικά (Προφητεία, Γλώσσες, Ερμηνεία των γλωσσών)


Ο Μάρκος πρότεινε έναν άλλο παρόμοιο κατάλογο προς απόδειξη ότι όλοι οι πιστοί μπορούν να έχουν όλα τα χαρίσματα[14]

Χάρισμα των γλωσσών

Το χάρισμα των γλωσσών γίνεται όταν ο πιστός μιλά υπερφυσικά σε γλώσσες που του είναι άγνωστες, «δεδομένου ότι το Πνεύμα δίνει την ικανότητα». Συνέβη αρχικά στους αποστόλους κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Η ομιλία σε γλώσσες μπορεί να είναι είτε σημείο του βαπτίσματος σε Άγιο Πνεύμα, είτε η επιβεβαίωση του χαρίσματος των γλωσσών. Τα θεολογικά κείμενα χρησιμοποιούν επίσης τη λέξη "γλωσσολαλιά" για να αναφερθούν στην ομιλία σε γλώσσες.

Θαύματα

Οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί και ενεργεί με θαύματα και σήμερα.

Υφάσματα Προσευχής

Τα υφάσματα Προσευχής είναι μικρά υφάσματα όπως τα μαντήλια που χρησιμοποιούνται (από μερίδα, και όχι από όλους τους Πεντηκοστιανούς) στη θεραπεία. Η πρακτική αυτή πιστεύεται πως είναι βασισμένη στην Αγία Γραφή[15].

Ο πιστός που έχει το χάρισμα της θεραπείας, προσεύχεται πάνω στο ύφασμα που δίνεται στον άρρωστο άνθρωπο, το οποίο μπορεί να το φέρει κοντά στο ασθενές μέρος του σώματός του. Οι Πεντηκοστιανοί κύκλοι που εφαρμόζουν αυτήν την πρακτική υποστηρίζουν πως, στο ύφασμα αυτό αφού γίνει προσευχή υπάρχει και η Θεία θεραπευτική δύναμη προς τον άρρωστο άνθρωπο.

Ο διάσημος Αμερικανικός Ευαγγελιστής Oral Roberts, είχε μία «διακονία υφασμάτων προσευχής» στην οποία έστελνε υφάσματα σε καθένα που ζητούσε προσευχή[16]

Τα υφάσματα προσευχής ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, αλλά χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα από ορισμένους Πεντηκοστιανούς (κυρίως στη Δύση). Τύποι υφασμάτων προσευχής χρησιμοποιούνται, και από ομάδες με διδασκαλίες που δεν έχουν σχέση με τον Πεντηκοστιανισμό, όπως είναι οι Μορμόνοι και οι Αντβεντιστές.

Συνεισφορά δεκάτων

Μερικοί Πεντηκοστιανοί δίνουν το δέκατο (10%) του εισοδήματός τους άμεσα στην Εκκλησία τους για την ενίσχυση των φτωχών και γενικά για την ανάπτυξη του Χριστιανικού έργου. Στις περισσότερες πάντως Εκκλησίες οι συνεισφορές είναι μυστικές και το μέγεθός τους είναι ελεύθερο.

Εξουδετέρωση φιδιών

Μερικές Εκκλησίες της Πεντηκοστής συμμετέχουν στην επικίνδυνη πρακτική της εξουδετέρωσης δηλητηριωδών φιδιών κατά τη διάρκεια λειτουργιών, διδάσκοντας ότι το να το κάνει κάποιος αυτό με τόση επιτυχία είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος. Βασίζουν αυτήν την πρακτική στο Μάρκο 16:18[17]. Αν και σε αυτήν τη πρακτική έχει δοθεί μεγάλη δημοσιότητα από τα μέσα, ήταν πάντα εξαιρετικά σπάνια, και περιορισμένη σε μικρές ομάδες. Γενικά είναι μια πρακτική που αποδοκιμάζεται από τα μεγαλύτερα δόγματα της Πεντηκοστής.

Ιστορία

Ο Πεντηκοστιανισμός ξεκίνησε μεταξύ φτωχών και απλών ανθρώπων στις ΗΠΑ στην αρχή του 20ού αιώνα.

Οι ρίζες

Αν και το κίνημα είναι σύγχρονο (ως αρχή του συνήθως θεωρείται η Αναζωπύρωση της Οδού Αζούσα στο Λος Άντζελες στις 4 Απριλίου 1906), οι ρίζες του επιστρέφουν στη Γουεσλεϋανή (Μεθοδιστική) Αγιαστική παράδοση του 18ου αιώνα, στο Αγιαστικό κίνημα του 19ου αιώνα και την μετά-Βικτωριανή κίνηση της «Καλύτερης Ζωής» του Κέσγουικ.

Το Γουεσλεϋανό Αγιαστικό κίνημα αποτέλεσε μία αντίδραση στο τυπικισμό και στις εκτεταμένες τελετουργίες των παραδοσιακών Χριστιανικών Εκκλησιών εκείνης της εποχής. Δίδασκε ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να αναγεννηθούν και να έχουν προσωπική εμπειρία με τον Χριστό, την οποία αποκτούν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Τα μέλη αυτής της Μεθοδιστικής παράδοσης έλαβαν το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Το βάπτισμα στο Πνεύμα ήταν σημαντικό χαρακτηριστικό όλων των Αγιαστικών Εκκλησιών.

Η βασική διαφορά μεταξύ αυτών των πρώιμων παραδόσεων και του Πεντηκοστιανισμού είναι ότι, οι Πεντηκοστιανοί δέχονται την γλωσσολαλιά ως το σημείο του βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα. Η θεολογική διαφορά είναι ότι, τα μέλη της Αγιαστικής παράδοσης θεώρησαν ότι η ιστορία της Πεντηκοστής δεν θα έπρεπε σήμερα να ερμηνεύετε κατά λέξη, ενώ αντίθετα, οι πρώτοι Πεντηκοστιανοί ήταν σίγουροι πως θα έβλεπαν το βάπτισμα στο Πνεύμα όπως ακριβώς έγινε την ημέρα της Πεντηκοστής.

Το ξεκίνημα

Ο ιεροκήρυκας Γουίλλιαμ Σέυμουρ

Η σύγχρονη Πεντηκοστή εγκαινιάστηκε στις 1 Ιανουαρίου 1901 (την πρώτη ημέρα του 20ου αιώνα), με την Αγνή Όζμαν, μια σπουδάστρια στο Βιβλικό Κολλέγιο της Βαιθήλ του Κάρολου Πάρχαμ, στο Τοπέκα του Κάνσας. Η Όζμαν άρχισε να μιλά σε μια ξένη γλώσσα, άγνωστη σ’ αυτήν (λέγεται ότι μιλούσε Κινέζικα, χωρίς να μπορεί να μιλήσει Αγγλικά για αρκετές ημέρες). Στις 3 Ιανουαρίου, ο Πάρχαμ και άλλοι δώδεκα σπουδαστές μίλησαν και αυτοί σε ξένες γλώσσες. Αργότερα, έφυγαν για το Τέξας και ξεκίνησαν την πνευματική αναζωπύρωση του 1905.

Αυτό που ακολούθησε σήμερα είναι γνωστό ως η Αναζωπύρωση της Οδού Αζούσα, και είχε ως κέντρο την Ιεραποστολή Αποστολικής Πίστης στην οδό Αζούσα του Λος Άντζελες, η καθοδηγήθηκε από τον Αφροαμερικανό ιεροκήρυκα Γουίλλαμ Σέυμουρ, ο οποίος ήταν σπουδαστής του Πάρχαμ. Το 1906 ο Σέυμουρ κήρυξε ότι ο Θεός θα έστελνε μια νέα Πεντηκοστή εάν οι άνθρωποι προσεύχονταν για αυτό. Μετά από λίγο καιρό, αυτός και η κοινότητά του άρχισαν να μιλούν σε ξένες γλώσσες. Αυτό το γεγονός, έπειτα από τον σεισμό του Σαν Φραντσίσκο, προκάλεσε μια ισχυρή θρησκευτική αναζωπύρωση που βασίστηκε σε τρία δόγματα[18], και στην οποία τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος εμφανίστηκαν σε μεγάλη κλίμακα. Πάνω από 13.000 άνθρωποι λέγεται ότι μίλησαν σε ξένες γλώσσες, την πρώτη χρονιά.

Αρχικά, οι Πεντηκοστιανές ιδέες που άκμασαν σε ομάδες ανεξάρτητων εκκλησιών σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Το 1914 ιδρύθηκε η πρώτη Πεντηκοστιανή εκκλησία, η Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ. Η πρώτη Εκκλησία της Πεντηκοστής στη Βρετανία ήταν η Αποστολική Εκκλησία, η οποία αρχικά ιδρύθηκε ως, Εκκλησία Αποστολική Πίστης στο Μπόρνμουθ το 1911. Ένα άλλο πρώιμο Ευρωπαϊκό Πεντηκοστιανό δόγμα ήταν η Πεντηκοστιανή Εκκλησία Ελίμ, η οποία ιδρύθηκε το 1915 στην Ιρλανδία από ένα Ουαλό, τον Τζορτζ Τζέφρις.

Το ξεκίνημα στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα η Πεντηκοστή αρχικά κηρύχθηκε από τον Δημήτριο Κατριτσιώτη και τον Ιωάννη Τζέλο το 1924.

Το 1915 ο Ιωάννης Τσέλος, που ήταν από το χωριό Βάγια, πήγε στις ΗΠΑ για να εργαστεί. Ενώ ταξίδευε με το τραίνο κατέβηκε σε μια στάση στο χωριό Τέρα Χόττα, να πιει νερό, με αποτέλεσμα να χάσει το τραίνο. Πλησίασε τους κατοίκους του χωριού, και αυτοί τον φιλοξένησαν. Εκεί ήρθε σε επαφή με μια τοπική Ελληνική Εκκλησία της Πεντηκοστής, αναγεννήθηκε, βαπτίστηκε με Άγιο Πνεύμα κι άρχισε να ομολογεί την πνευματική εμπειρία του.

Το 1923 ο 25χρονος Δημήτριος Κατριτσιώσης, που πήγε στην Τέρα Χόττα για να επισκεφτεί την αδελφή του, και γυναίκα του Ιωάννη Τσέλου, πίστεψε και μπήκε στην Εκκλησία της Πεντηκοστής. Ο Κατρισιώσης έγινε ο πρώτος Έλληνας κήρυκας της Πεντηκοστής στην Ελλάδα, και μαζί με τον Γιώργο Τζέλο, δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή γύρω από τα Βάγια, και σε μέρη της Βόρειας, της Κεντρικής, και της Νότιας Ελλάδας.

Ο Μιχάλης Κούννας, ήδη βαπτισμένος με Άγιο Πνεύμα, ήρθε στην Αθήνα το 1927. Επισκέφθηκε το σπίτι της Μαρίας Κωνσταντινίδη, στην οδό Θεσσαλονίκης 136 στα Κάτω Πετράλωνα, όπου της έδωσε μια επιστολή του γιου της του Σπύρου Κωνσταντινίδη[19]. Στις 23 Δεκεμβρίου 1927 έγινε μια ομαδική έκχυση του Αγίου Πνεύματος, την οποία παρομοίασαν με την Πεντηκοστή. Έτσι ιδρύθηκε η πρώτη Εκκλησία της Πεντηκοστής στην Ελλάδα με ποιμένα τον Μιχάλη Κούννα.

Μετά το 1930 οι Χαράλαμπος Μάμαλης και Αριστοτέλης Δικτυόπουλος όργωσαν την Ελλάδα σπέρνοντας το Πεντηκοστιανό μήνυμα. Ο Μάμαλης έγινε ποιμένας στην κεντρική εκκλησία της οδού Αιόλου, στην Αθήνα. Ο Δικτυόπουλος έγινε ποιμένας, αρχικά στην πρώτη εκκλησία στα Πετραλώνων, και μετά στην Κατερίνη και στη Σεβαστή Πιερίας. Στη Σεβαστή έγινε μια ομαδική έκχυση Πνεύματος, και 40 άτομα βαπτίστηκαν.

Λατρεία

Η Πεντηκοστιανή λατρεία είναι λιγότερο επίσημη και περισσότερο συναισθηματική από αυτή των άλλων Χριστιανικών παραδόσεων. Το μεγαλύτερο μέρος της λατρείας έχει ως σκοπό την εκζήτηση της παρουσίας του Θεού. Γι' αυτόν τον σκοπό, η ατμόσφαιρα, η οδηγία της λατρείας και οι ύμνοι, ενθαρρύνουν την εκζήτηση της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Οι Πεντηκοστιανοί υποστηρίζουν πως, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ενεργούν συχνά κατά τη διάρκεια των λειτουργίας των εκκλησιών τους, μερικές φορές εντυπωσιακά.

Στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής υπάρχει αυθόρμητη και ενεργή συμμετοχή από όλους. Οι πιστοί, κατα την λατρεία, μπορεί να σηκώσουν τα χέρια ψηλά, ή και να χειροκροτήσουν ακόμα. Μπορεί να δοθούν προσωπικές μαρτυρίες από παρευρισκόμενους πιστούς. Στις λειτουργίες μπορεί να γίνονται θεραπείες, προφητείες και να υπάρχει ομιλία σε ξένες γλώσσες. Το ποίμνιο είναι πιθανό να ανταποκριθεί ενεργά στο κήρυγμα, αναφωνώντας «Αμήν» ή «Αλληλούια».

Οι συμμετέχοντες θεωρούν ότι η λατρεία οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Συνεπώς, οι Πεντηκοστιανοί είναι σε θέση να βλέπουν την Εκκλησία τους ως κοινότητα του λαού του Θεού που εργάζεται για να δημιουργήσει το πλαίσιο για μια άμεση εμπειρία με τον Θεό. Κάποιοι Πεντηκοστιανοί χρησιμοποιούν επίσης την λέξη «λατρεία» για να αναφερθούν στην καθημερινή ζωή τους, που την αντιλαμβάνονται ως δώρο του Θεού.

Προς του φτωχούς

Ο Πεντηκοστιανισμός ξεκίνησε μεταξύ φτωχών και καταπιεσμένων ανθρώπων στη Βόρεια Αμερική. Αυτές του οι καταβολές, τον κάνουν ευαισθητοποιήσει και σήμερα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην βοήθεια και στην συμπαράσταση προς στους φτωχούς της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής, όπου η αύξησή του έχει συνδεθεί, κατά ένα μέρος, με την πείνα και την ανισότητα των ανθρώπων, που υπάρχει εκεί.

Προσαρμοστικότητα

Κάποιες εκκλησίες της Πεντηκοστής προσαρμόζονται εύκολα με τα παραδοσιακά στοιχεία του κάθε τόπου και ενσωματώνουν την τοπική μουσική και άλλα πολιτιστικά στοιχεία στη λατρεία τους. Έτσι επιτρέπουν στους ανθρώπους να διατηρούν τα πολιτιστικά στοιχεία τους, εφόσον κινούνται μέσα στα πλαίσια της Πεντηκοστιανής πίστης. Αυτή η προσαρμοστικότητα έχει διευκολύνει ακόμα και μη Πεντηκοστιανές Εκκλησίες να συμπεριλάβουν Πεντηκοστιανά στοιχεία στην λατρεία και στον τρόπο λειτουργίας τους.

Όχι μόνο λόγιοι

Ο Βάλτερ Χόλενβεγκερ έχει επισημάνει ότι ο Πεντηκοστιανισμός προσφέρει στους «προφορικούς» πιστούς την ίδια δυνατότητα να συμμετάσχουν στη ζωή της πίστης με τους «λογοτεχνικούς»-λόγιος.[20]

Παγκόσμια αύξηση

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής είναι ιδιαίτερα ισχυρές στη Νότια Αμερική, την Αφρική και την Ασία. Σε πολλές περιπτώσεις αποκτούν διαφορετικό χαρακτήρα σε κάθε ήπειρο, ανάλογα με τον τοπικά πολιτιστικά στοιχεία. Αυτό είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους αυξάνονται με μεγάλο ρυθμό.

Παγκοσμίως, η ανάπτυξη του Πεντηκοστιανισμού είναι αρκετά μεγάλη ανάμεσα στους φτωχούς και στους λιγότερο εύπορους.[21] Πάντως, η επιτυχία του Πεντηκοστιανισμού στον αναπτυσσόμενο κόσμο, βασικά οφείλεται στην ενεργητική ιεραποστολική δράση των εκκλησιών.

Κοινωνική καταγωγή

Ο Πεντηκοστιανισμός αναπτύχθηκε κοινωνικά, σε εκκλησίες φτωχών και καταπιεσμένων ανθρώπων. Οι πρώτοι ηγέτες του, προέρχονταν από την εργατική τάξη και στην ζωή τους είχαν παρόμοιες εμπειρίες με αυτές του ποιμνίου τους. Αυτή η καταγωγή έχει καταστήσει τον Πεντηκοστιανισμό ευαισθητοποίημενο, για τα μέρη του κόσμου όπου οι άνθρωποι συνεχίζουν να πάσχουν από την πείνα και την αδικία. Ο Πεντηκοστιανισμός προσπαθεί να βοηθά στις δυσάρεστες καταστάσεις της ζωής των φτωχών ανθρώπων. Οι εκκλησίες λειτουργούν ως κοινότητες αμοιβαίας αλληλοβοήθειας για να αντιμετωπίσουν την φτώχεια και τις ασθένειες.

Προσαρμοστικότητα

Ο Πεντηκοστιανισμός, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλο Χριστιανικό δόγμα, είναι πρόθυμος να ταιριάξει με τις τοπικές κουλτούρες, να χρησιμοποιήσει τοπική μουσική και άλλα πολιτιστικά στοιχεία στη λατρεία[22].

Το ότι η Πεντηκοστιανή λατρεία είναι περισσότερο αυθόρμητη και δεν εξαρτάται από λειτουργικά κείμενα, επιτρέπει σε όλα τα μέλη της κοινότητας να λατρεύσουν χωρίς να ντρέπονται για το τι θα πουν ή θα κάνουν. Επίσης επιτρέπει στον κάθε πιστό να μοιραστεί με ολόκληρη την κοινότητα τις ιδιαίτερες εμπειρίες του με τον Θεό.

Η αποδοχή της σύνδεσης του σώματος με την σκέψη και το πνεύμα, κάνει τον Πεντηκοστιανισμό κατανοητό και σε ανθρώπους του αναπτυσσόμενου κόσμου, που δεν έχουν Χριστιανικό πνευματικό υπόβαθρο. Αυτό επιτρέπει στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής να ενσωματώνουν χωρίς δυσκολία, πολιτιστικά στοιχεία που είναι συμβατά με τον Χριστιανισμό. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Πεντηκοστιανισμός μπορεί να πάρει μια απολύτως τοπική μορφή[23].

Δομές

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής έχουν επίπεδες δομές, επιτρέποντας στο ποίμνιο να συμμετέχει ενεργά στη λατρεία αλλά και στην κατάρτιση των εκκλησιαστικών οργάνων (πρεσβυτέριο κ.τ.λ.). Αυτό προφανώς είναι ελκυστικό στους ανθρώπους που έχουν μικρή δύναμη ή επιρροή στην εργασία ή στην πολιτική ζωή τους. Αυτό τον κάνει να διαφέρει αρκετά με τις πρώτες ιεραποστολικές εκκλησίες που είχαν προσπαθήσει να επιβάλουν την Δυτική έκδοση του Χριστιανισμού, και με τις επικρατούσες ιεραρχικές εκκλησίες που σε μερικές χώρες συνδέονται στενά με τις κυβερνήσεις ή με το κεφάλαιο.

Πεντηκοστιανισμός και άλλες εκκλησίες

Στα πρώτα 60 χρόνια του 20ού αιώνα, ο Πεντηκοστιανισμός περιοριζόταν, κατά μεγάλο μέρος, μέσα σε συγκεκριμένες εκκλησίες. Όμως κατά τη δεκαετία του 1960 οι Πεντηκοστιανές ιδέες, έγιναν μια πηγή ανανέωσης και σε άλλες Προτεσταντικές εκκλησίες. Σύντομα αυτό επεκτάθηκε ακόμα και σε μερικές Ρωμαιοκαθολικές εκκλησίες κατόπιν. Αργότερα ακόμα και κάποιοι Ορθόδοξοι πήραν μια γεύση από αυτή την ανανέωση.

Η έμφαση που δίνεται στην εμπειρία του θείου, διακρίνει τους Πεντηκοστιανούς από άλλους Ευαγγελικούς Χριστιανούς. Κάποιοι θεωρούν ότι επειδή ο Πεντηκοστιανισμός είναι βασισμένος σε μια άμεση εμπειρία του Θεού, είναι κατά κάποιο τρόπο καθαρότερος και αγνότερος, μοιάζοντας περισσότερο με την πίστη των πρώτων Χριστιανών.

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν έχουν μεγάλη επίδραση ανάμεσα στις καθιερωμένες Χριστιανικές Εκκλησίες, παρότι είναι από τις πλέον πολυάριθμες, με πολύ μεγάλους αριθμούς από πολύ δραστήρια και ενεργά μέλη. Αυτό μπορεί να ισχύει επειδή σε πολλές εκκλησίες υπάρχει ένα προφίλ φυλετικής μειονότητας, και τα μέλη τους σε πολλές περιπτώσεις είναι φτωχά και όχι σε θέσεις με μεγάλη κοινωνική επιφάνεια και δύναμη. Εντούτοις η συνεχής αύξηση και ενεργητικότητα του κινήματος είναι πιθανό ότι θα αυξήσει την επιρροή του στο μέλλον. Επίσης έχει καθιερωθεί ένας Διεθνής Διάλογος Ρωμαιοκαθολικών και Πεντηκοστιανών.

Εκκλησίες και οργανισμοί της Πεντηκοστής

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής στη Δύση, περιλαμβάνουν τις εξής:

Εκκλησίες της Πεντηκοστής στην Ελλάδα

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής στην Ελλάδα απαριθμούν μερικές δεκάδες χιλιάδες μέλη και έχουν εκατοντάδες τοπικές εκκλησίες και συναθροίσεις σε χωριά και πόλεις.

Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής

Από τη 46η Πανελλήνια Σύναξη Νέων της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων Άρσης Βαρών στη Νίκαια όπου παραβρέθηκαν περίπου 3.000 νέοι και νέες.

Η μεγαλύτερη και πιο δραστήρια Εκκλησία της Πεντηκοστής στην Ελλάδα είναι η ανεξάρτητη (αυτοκέφαλη) Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, η οποία έχει αναπτύξει ιεραποστολικό έργο και προς το εξωτερικό.

Αυτή η εκκλησία ανεξαρτητοποιήθηκε από την Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής το 1966 υπό τον ιατρό Λεωνίδα Φέγγο και 120 άλλους πιστούς, όταν η Αμερικανικός οργανισμός των Συνάξεων του Θεού ζήτησε από τους πρεσβυτέρους να υπογράψουν επίσημη δήλωση ότι άνηκαν στην οργάνωση τους. Μέσα στα επόμενα χρόνια αναπτύχθηκε έντονα.[24].

Ραδιοφωνικός Σταθμός "Χριστιανισμός"

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, μέσω μιας αλυσίδας 25 ραδιοσταθμών διοργανώθηκε το ραδιοφωνικό δίκτυο Χριστιανισμός, που εκπέμπει στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας.

Word of God

Κύριο λήμμα: Word of God

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Κηφισιάς έχει δρατηριοποιηθεί έντονα στο Internet δημιουργόντας το τηλεοπτικό κανάλι Word of God που εκπέμει στα Ελληνικά, τα Αγγλικά, τα Αραβικά, τα Ιταλικά, τα Πολωνικά, τα Ρουμανικά και τα Ρώσικα.

Αδελφότητα Εκκλησιών Πεντηκοστής Ελλάδας

Οι βασικές συνεργαζόμενες μεταξύ τους Εκκλησίες είναι οι:

Οι παραπάνω 4 εκκλησίες μ’ άλλες ανεξάρτητες ελληνικές εκκλησίες συνεργάζονται και αποτελούν την Αδελφότητα των Εκκλησιών της Πεντηκοστής.

Μέσα στις υπόλοιπες Εκκλησίες (άλλες συνεργαζόμενες με τις παραπάνω και άλλες όχι) υπάρχουν οι: Εκκλησία του Χριστού της Πεντηκοστής, Αποστολική Χριστιανική Εκκλησία, Χριστιανική Εκκλησία Φιλαδέλφεια, Χριστιανική Αποστολική Εκκλησία, Εκκλησία Χριστιανών Ελλάδας, Ελληνική Χριστιανική Εκκλησία, Χριστιανικό Κέντρο Αθηνών, Θεριστές, Xριστιανικό Κέντρο Σαλώμ καθώς και εκκλησίες ξενόφωνες αποτελούμενες από μετανάστες κυρίως αφρικανικής προέλευσης όπως οι: Ηοly Mountain Church, The Redeemed Christian Church of God και One Accord International Christian Ministries.

Η δράση των εκκλησιών της Πεντηκοστής στην Ελλάδα

Διωγμός και άδειες για εκκλησίες

Τα πρώτα 30 χρόνια (1930-1960) της βασικής παρουσίας τους στην Ελλάδα, οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής αντιμετώπυσαν διωγμούς, εξορίες στη Μακρόνησο και φυλακίσεις. Σήμερα έχουν μεγαλύτερη θρησκευτική ελευθερία. Παλαιότερα, η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Πολιτεία, πολύ δύσκολα έδιναν άδειες λειτουργίας ευκτηρίου οίκου. Σήμερα είναι πιο εύκολη η διαδικασία για να εκδοθούν άδειες λειτουργίας εκκλησιών από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Τρόποι δράσης

Το ευαγγελισμός γίνεται μέσα σε ευκτηρίους οίκους, σε σπίτια, σε πλατείες, με την τηλεόραση (τοπικοί σταθμοί) και με το ραδιόφωνο, σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχουν 2 Βιβλικές Σχολές της Αδελφότητας των Εκκλησιών της Πεντηκοστής στην Αθήνα.

Ιεραποστολικό έργο

Οι Ελληνικές εκκλησίες της Πεντηκοστής διατηρούν ιεραποστολικό έργο προς: Αφρική, Αγγλία, Αλβανία, Γερμανία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Ελβετία, Ηνωμένες Πολιτείες, Κύπρο, ΣλοβακίαΕλευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) και Βαλκάνια, Ονδούρα, ΝεπάλΑδελφότητα των Εκκλησιών της Πεντηκοστής).

Παλιός ιεραπόστολος ο οποίος είχε φτάσει μέχρι την Κίνα ήταν ο Δ. Πεπόνης, ενώ ο Χρήστος Μούκας θεωρείται από τους Πεντηκοστιανούς σύγχρονος απόστολος για τη Βουλγαρία.

Κοινωνικό Έργο

Πολλές εκκλησίες βοηθούν τους φτωχούς και τους πρόσφυγες με φαγητό, ρούχο και στέγαση. Συχνά γίνονται επισκέψεις με φιλανθρωπική βοήθεια σε φυλακές, γηροκομεία, ορφανοτροφεία και σεισμόπληκτους. Επίσης υπάρχει τράπεζα αίματος. Η Πανελλήνια Ιεραποστολική Συμπαράσταση εργάζεται μεταξύ των περιθωριακών και ναρκομανών. Ακόμα αποστέλεται υλική βοήθεια στην Unicef και στους Γιατροί χωρίς σύνορα. Πλησίον της κεντρικής Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής που βρίσκεται κοντά στην πλατεία Ομονοίας στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει κέντρο απεξάρτησης ναρκομανών του ΟΚΑΝΑ και έχουν διοργανωθεί συσσίτια γι' αυτούς.


Η αρχική έκδοση αυτού του κειμένου προέρχεται από την ιστοσελίδα http://clubs.pathfinder.gr/youthclub/593190 και δημοσιεύεται στη Βικιπαίδεια με την GFDL μετά από άδεια.

Υποσημειώσεις

  1. «Και, τα παιδιά της Σιών, χαίρεστε, και ευφραίνεστε στον Κύριο τον Θεό σας· επειδή, σας έδωσε την πρώιμη βροχή έγκαιρα, και θα βρέξει σε σας βροχή πρώιμη και όψιμη, όπως πρωτύτερα.» (Ιωήλ 2:23)
  2. Πράξεις 2:16-21
  3. 3,0 3,1 BBC
  4. Index To 2005 AG Statistical Reports
  5. Pentecostalism. (2007). Encyclopædia Britannica.
  6. «Επιδιώκετε ειρήνη με όλους, και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει τον Κύριο.» (Εβραίους 12:14)
  7. «Αν, λοιπόν, εγώ, ο Κύριος και ο δάσκαλος, σας έπλυνα τα πόδια, κι εσείς χρωστάτε να πλένετε ο ένας τα πόδια τού άλλου. Επειδή, παράδειγμα έδωσα σε σας, για να κάνετε κι εσείς, όπως εγώ έκανα σε σας. Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, δεν υπάρχει δούλος ανώτερος από τον κύριό του ούτε απόστολος ανώτερος από εκείνον που τον απέστειλε. Αν τα ξέρετε αυτά, είστε μακάριοι, αν τα κάνετε» (Ιωάννης 13:14-17)
  8. «Η χάρη καθιστά το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα πιθανό αλλά οι άνθρωποι πρέπει να το ζητήσουν αλλιώς μάλλον δύσκολα θα το λάβουν» Clark H.Pinnock, Flame of Love: A Theology of the Holy Spirit, 1996
  9. «Και όλοι έγιναν πλήρεις από το Άγιο Πνεύμα, και μιλούσαν τον λόγο τού Θεού με παρρησία.» (Πράξεις 4:31)
  10. «Και έγιναν όλοι πλήρεις από το Άγιο Πνεύμα, και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες, όπως το Πνεύμα έδινε σ' αυτούς να μιλούν.» (Πράξεις 2:4). «Εξεπλάγησαν όσοι είχαν έρθει μαζί με τον Πέτρο, ότι η δωρεά τού Αγίου Πνεύματος ξεχύθηκε και επάνω στα έθνη. Επειδή, τους άκουγαν να μιλούν γλώσσες, και να μεγαλύνουν τον Θεό.» (Πράξεις 10:45-46)
  11. «Το Βάπτισμα είναι η εμπειρία εισόδου που εισάγει τον πιστό στην ομορφιά και τη δύναμη μιας ζωής πλήρους από το Άγιο Πνεύμα.» (Συναθροίσεις του Θεού)
  12. «Και μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα,» (Εφεσίους 5:18)
  13. Ο Απόστολος Παύλος πρότεινε τα 9 χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ως: "Σε κάθε έναν (πιστό), όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον. Επειδή, σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου τού Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο Πνεύμα· σε άλλον δε πίστη, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε χαρίσματα θεραπειών, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε ενέργειες θαυμάτων, σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον δε γένη γλωσσών, σε άλλον δε ερμηνεία γλωσσών· και όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το ίδιο Πνεύμα, που διανέμει, ξεχωριστά σε κάθε έναν, όπως αυτό θέλει." (προς Κορινθίους Α' 12:7-11)
  14. «Στο όνομά μου θα βγάζουν δαιμόνια· θα μιλούν καινούργιες γλώσσες· θα πιάνουν φίδια· και αν κάτι θανάσιμο πιουν, δεν θα τους βλάψει· θα βάζουν τα χέρια επάνω σε αρρώστους, και θα γιατρεύονται.» (Μάρκος 16:17-18)
  15. «Και ο Θεός, διαμέσου τού Παύλου, έκανε μεγάλα θαύματα· ώστε και επάνω στους ασθενείς φέρονταν από το σώμα του μαντήλια ή περιζώματα, και έφευγαν απ' αυτούς οι ασθένειες, και τα πονηρά πνεύματα έβγαιναν απ' αυτούς.» (Πράξεις 19:11-12)
  16. Κάθε ύφασμα έφερε αυτό το μήνυμα: «Προσευχήθηκα στο Θεό πάνω σε αυτό το ύφασμα για να σου παραδοθεί-χρησιμοποίησέ το έχοντας επαφή (Πράξεις 19:11-12)». Oral Roberts, Tulsa 2, Oklahoma. «Δεν είναι απαραίτητο να φορεθεί το ύφασμα εκτός αν το αισθάνεστε εσείς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί περισσότερες φορές από μία ή για περισσότερα πρόσωπα από ένα. Εάν επιθυμείτε να ζητήσετε περισσότερα, θα είμαι ευτυχής να σας τα αποστείλω. Το σημαντικό είναι να χρησιμοποιηθεί αυτό το ύφασμα ως σημείο επαφής για την απελευθέρωση της πίστης σας στο Θεό, έτσι ώστε όταν προσεύχεστε και βάζετε το ύφασμα στο σώμα σας, να θεωρείτε ότι ο Κύριος θα σας θεραπεύσει εκείνη την στιγμή. Έχω προσευχηθεί πάνω από αυτό το ύφασμα στο όνομα του Ιησού από την Ναζαρέτ και του έχω ζητήσει να σας θεραπεύσει όταν το ακουμπήσετε στο σώμα σας.» Από ένα ύφασμα στα αρχεία ORU, όπως τυπώθηκε από τον David E Harrell Jr, Oral Roberts: An American Life, 1985.
  17. «Θα πιάνουν φίδια· και αν κάτι θανάσιμο πιουν, δεν θα τους βλάψει.»
  18. α)σωτηρία, β)αγιασμός, γ)βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα
  19. Η επιστολή έγραφε: «Έρχεται ο αδελφός Κούννας στην Ελλάδα ο οποίος χρυσό δεν έχει αλλά Χριστό. Δέξου τον στη θέση μου.»
  20. «Ο Πεντηκοστιανισμός είναι επαναστατικός επειδή προσφέρει τις εναλλακτικές λύσεις στη «λογοτεχνική» θεολογία και ξεπαγώνει τη «παγωμένη σκέψη» των λογοτεχνικών μορφών λατρείας και συναναστροφής. Δίνει την ίδια δυνατότητα σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των «προφορικών» ανθρώπων». Walter J. Hollenweger, Pentecostalism and Black Power, Theology Today, Oct 197
  21. «Τα Πεντηκοστιανά δόγματα έχουν ιδιαίτερη επιτυχία στην Λατινική Αμερική κατά μεγάλο μέρος μεταξύ ανθρώπων που δεν Εκκλησιάζονται και θεωρούνται Ρωμαιοκαθολικοί, ιδιαίτερα με εκείνους που βρίσκονται στο κατώτατο σημείο της κοινωνικής και οικονομικής ιεραρχίας. Από αυτή την άποψη Πεντηκοστιανισμός είναι ένας χριστιανισμός για τις κατώτερες τάξεις του κόσμου.» Paul K. Conkin, American Originals: Homemade Varieties of Christianity
  22. «Η μεγάλη δύναμη της Πεντηκοστιανής ώθησης βρίσκεται στη δύναμή του Πεντηκοστιανισμού να συνδυάζει, την προσαρμοστικότητα του σε σχέση με τη γλώσσα, τη μουσική κ.τ.λ.» Harvey Cox, Fire from Heaven: The Rise of Pentecostal Spirituality and the Reshaping of Religion in the Twenty-First Century
  23. «Μπορεί να είναι αρμόζον ο Κορεατικός Πεντηκοστιανισμός να χαρακτηριστεί ως μια πολιτιστικά γηγενής μορφή του Κορεατικού Χριστιανισμού.» Dr Allan H Anderson, The Pentecostal Gospel and Third World Cultures
  24. Όπως έγραψε ο Ο. Λιντμάγιερ στην Εθνολογία 5 (1996-1997), «(η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) …αυξήθηκε ταχέως με πανελλήνιους ρυθμούς αύξησης μελών και προσηλύτων 10% ετησίως.» Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε διεθνώς το περιοδικό «Christianity Today», (Απρ 1998) με ανταπόκριση του Peter Moschovis

Βλέπε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι