Γερουσία (1844): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 100: | Γραμμή 100: | ||
*[[Αναστάσιος Πολυζωίδης]] εκ Σερρών (Μελένικο) ανώτερος δικαστικός, πρώην υπουργός |
*[[Αναστάσιος Πολυζωίδης]] εκ Σερρών (Μελένικο) ανώτερος δικαστικός, πρώην υπουργός |
||
*[[Φίλιππος Ιωάννου|Φίλ. Ιωάννου]] εκ Ζαγοράς Πηλίου, επανειλημμένως πρύτανης Πανεπιστημίου |
*[[Φίλιππος Ιωάννου|Φίλ. Ιωάννου]] εκ Ζαγοράς Πηλίου, επανειλημμένως πρύτανης Πανεπιστημίου |
||
*[[Γ. Κ. Τυπάλδος]] από την Κεφαλληνία, επιστήμων, εθνικός ευεργέτης |
*[[Γεώργιος Τυπάλδος Κοζάκης (πατέρας)|Γ. Κ. Τυπάλδος]] από την Κεφαλληνία, επιστήμων, εθνικός ευεργέτης |
||
*[[Νικ. Καλλέργης]] εκ Κρήτης, αγωνιστής, ταγματάρχης του Ρωσικού στρατού |
*[[Νικ. Καλλέργης]] εκ Κρήτης, αγωνιστής, ταγματάρχης του Ρωσικού στρατού |
||
*[[Νικόλαος Τζαβέλας|Ν. Τζαβέλλας]] εκ Σουλίου, αγωνιστής, υποστράτηγος |
*[[Νικόλαος Τζαβέλας|Ν. Τζαβέλλας]] εκ Σουλίου, αγωνιστής, υποστράτηγος |
||
Έκδοση από την 00:27, 11 Δεκεμβρίου 2010
Γερουσία ονομάστηκε το σώμα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το Σύνταγμα του Μαρτίου του 1844 που παραχωρήθηκε από τον Όθωνα μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843.
Οι γερουσιαστές διορίζονταν ισόβια από τον βασιλιά (τον Όθωνα). Ο αριθμός τους ορίστηκε στους 27, αριθμός ο οποίος όμως μπορούσε να αυξηθεί σύμφωνα με τις ανάγκες και κατά τη βούληση του μονάρχη μέχρι του ½ του όλου αριθμού των βουλευτών.
Το 1844 διορίσθηκαν 36 γερουσιαστές.
- Γεώργιος Αινιάν
- Γεώργιος Μ. Αντωνόπουλος
- Βασίλειος Βουδούρης
- Χρήστος Βλάσης
- Παναγιώτης Γιατράκος
- Αθανάσιος Γρηγοριάδης
- Αναγνώστης Δηλιγιάννης
- Σωτήριος Θεοχαρόπουλος
- Λάζαρος Κουντουριώτης
- Γεώργιος Κουντουριώτης, πρόεδρος
- Χριστόδουλος Κλονάρης
- Ιωάννης Κολοκοτρώνης
- Σπυρίδων Καλογερόπουλος
- Αναστάσης Λοιδωρίκης
- Αναστάσιος Λόντος
- Λυκούργος Λογοθέτης
- Πέτρος Μαυρομιχάλης
- Τάτσης Μαγγίνας[3]
- Ιωάννης Μέξης
- Κωνσταντίνος Μπότσαρης
- Αναγνώστης Μοναρχίδης
- Πανούτσος Νοταράς εκ Κορινθίας, στρατηγός της επανάστασης
- Λάμπρος Νάκος
- Διαμαντής Ολύμπιος
- Χαράλαμπος Παπαπολίτης
- Ιάκωβος Παξιμάδης
- Νικόλαος Πονηρόπουλος
- Σπυρίδων Παπαλεξόπουλος
- Νικόλαος Πρασακάκης ή Πρασαδάκης (εκ Χίου), πρώην βουλευτής, πληρεξούσιος
- Νικόλαος Ρενιέρης
- Σπυρίδων Τρικούπης
- Ριχάρδος Τζούρτζ
- Βασίλειος Χριστακόπουλος
- Ανδρέας Χατζηαναργύρου
- Νικόλαος Χρυσόγελως
- Γεώργιος Ψύλλας
- Δημήτριος Χατζίσκος[4]
- Νικηταράς, διορίστηκε το 1847
Πριν την κατάργηση της Γερουσίας το 1864, γερουσιαστές ήταν επίσης οι[5]:
- Ι. Θεοτόκης, εκ Κερκύρας, νομομαθής, πρώην υπουργός
- Ι. Χατζηπέτρος, εκ Θεσσαλίας, στρατηγός και πρώην πληρεξούσιος
- Γ. Παπαηλιόπουλος, εκ Δωρίδος, επανειλημμένως πληρεξούσιος και βουλευτής
- Δημήτριος Βούλγαρης, εξ Ύδρας, πρώην πρωθυπουργός
- Νικ. Μέξης, εκ Σπετσών, επανειλημμένως βουλευτής και πληρεξούσιος, πρώην υπουργός
- Δήμος Κανελλόπουλος, εκ Δημητσάνης, επανειλημμένως βουλευτής
- Κωνσταντίνος Κανάρης, εκ Ψαρρών, ένδοξος ναύαρχος του αγώνος, πρώην πρωθυπουργός
- Τζανετάκης Γρηγοράκης εκ Μάνης, στρατηγός, πολιορκητής στρατοπέδου, πολλάκις πληρεξούσιος και βουλευτής
- Μ. Α. Καΐρης, εξ Άνδρου, ανώτερος δικαστικός, πρώην βουλευτής και δήμαρχος
- Αντ. Γ. Κριεζής, εξ Ύδρας, ναύαρχος και πρώην πρωθυπουργός
- Αντώνιος Μαυρομιχάλης εξ Οιτύλου, υποστράτηγος και πρώην πληρεξούσιος
- Δημήτριος Πλαπούτας, εκ Γορτυνίας, στρατηγός του αγώνος και πρώην πληρεξούσιος
- Ιωάννης Στάικος εκ Τριχωνίας, επανειλημμένως πληρεξούσιος και βουλευτής και πρώην υπουργός
- Αναστάσιος Μαυρομιχάλης εξ Οιτύλου, υποστράτηγος και επανειλημμένως πληρεξούσιος
- Αλ. Βλαχόπουλος εκ Νικοπόλεως στρατηγός πληρεξούσιος υπουργός
- Δημ. Χριστίδης εκ Κωνσταντινουπόλεως επανειλημμένως υπουργός και βουλευτής
- Νικ. Μαυρομάτης εξ Ακαρνανίας επανειλημμένως πληρεξούσιος και βουλευτής
- Αν. Σ. Χαραλάμπης εκ Καλαβρύτων επανειλημμένως πληρεξούσιος και βουλευτής
- Γεώργιος Δυοβουνιώτης εξ Αμφίσσης, στρατηγός της επανάστασης
- Κωνσταντίνος Προβελλέγιος εκ Σίφνου επανειλημμένως βουλευτής και υπουργός
- Σπύρος Μήλιος εκ Χειμάρρας, στρατηγός, επανειλημμένως πληρεξούσιος βουλευτής και υπουργός, πολιτευόταν στη Βοιωτία
- Ρήγας Παλαμήδης εκ Τριπόλεως, αγωνιστής, επανειλημμένως πληρεξούσιος βουλευτής και υπουργός
- Δ. Κουντουριώτης εξ Ύδρας, επανειλημμένως πληρεξούσιος και βουλευτής (γιος του Λάζαρου Κουντουριώτη)
- Λυκούργος Κρεστενίτης εξ Ηλείας, επανειλημμένως πληρεξούσιος βουλευτής και υπουργός
- Αθανάσιος Μιαούλης εξ Ύδρας, πρώην πρωθυπουργός
- Α. Γ. Κουντουριώτης εξ Ύδρας, επανειλημμένως βουλευτής και πληρεξούσιος
- Χριστόφορος Περραιβός εκ Θεσσαλίας, φιλικός, αγωνιστής, πολιορκητής στρατοπέδων, υποστράτηγος, πληρεξούσιος και βουλευτής
- Αντώνης Γεωργαντάς εκ Λεβαδείας, αγωνιστής, στρατηγός, πρώην πληρεξούσιος και βουλευτής
- Νικόλαος Δεληγιάννης εκ Γορτυνίας επανειλημμένως πληρεξούσιος
- Νικόλαος Σηλίβεργος πρώην Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, πρώην υπουργός
- Αναστάσιος Πολυζωίδης εκ Σερρών (Μελένικο) ανώτερος δικαστικός, πρώην υπουργός
- Φίλ. Ιωάννου εκ Ζαγοράς Πηλίου, επανειλημμένως πρύτανης Πανεπιστημίου
- Γ. Κ. Τυπάλδος από την Κεφαλληνία, επιστήμων, εθνικός ευεργέτης
- Νικ. Καλλέργης εκ Κρήτης, αγωνιστής, ταγματάρχης του Ρωσικού στρατού
- Ν. Τζαβέλλας εκ Σουλίου, αγωνιστής, υποστράτηγος
- Β. Πετμεζάς εκ Καλαβρύτων, υποστράτηγος
- Ν. Πιεράκος εκ Μάνης, υποστράτηγος και βουλευτής
- Ιωάννης Αμβροσιάδης εκ Καλαβρύτων, αγωνιστής και πρώην υπουργός
- Κωνσταντίνος Μεταξάς από την Κεφαλληνία, αγωνιστής και πρώην υπουργός
Με το Σύνταγμα του 1864 (επί Γεωργίου Α', δυο χρόνια μετά την έξωση του Όθωνα) η Γερουσία καταργήθηκε αφού πολλοί την κατέκριναν ως όργανο της μοναρχίας.
Αναφορές
- ↑ Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης (1894). Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862). έκδοση 2η, Αθήνα: Αριστείδης Γ. Γαλανός. σελ. 294.
- ↑ Ο Θεσμός της Γερουσίας, Σαν Σήμερα
- ↑ ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΕΙΣ ΤΑΤΣΗΝ ΜΑΓΓΙΝΑΝ Εκφωνηθείς εν τω ιερώ ναώ της Μητροπόλεως την 18 Νοεμβρίου 1880 Νικόλαος Σαρίπολος
- ↑ Αρχείο Ακαδημίας Αθηνών [1]
- ↑ Κ. Μ. Γράψας (Δεκέμβριος 1948). Ελληνική Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια, τεύχος Β', Η εν Αθήναις Β΄των Ελλήνων Συνέλευσις (1862-1864), Μέρος 1ον, άνευ Βασιλέως. Αθήνα. σελ. 12.