Κλάδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
→Σημειώσεις: + |
|||
| Γραμμή 32: | Γραμμή 32: | ||
Η ιδέα του κλάδου δεν υπήρχε στην προ-[[Κάρολος Δαρβίνος|δαρβινική]] [[ταξινομία του Λινναίου]], η οποία βασίζονταν μόνο σε [[μορφολογία (βιολογία)|μορφολογικές]] ομοιότητες μεταξύ οργανισμών, αν και πολλές από τις περισσότερο γνωστές ομάδες στο ''[[Systema Naturae]]'' του Λινναίου (κυρίως ομάδες [[σπονδυλωτά|σπονδυλωτών]]) αναπαριστούν κλάδους. Με τη δημοσίευση της [[εξέλιξη|θεωρίας της εξέλιξης]] από τον Δαρβίνο το 1859, η ταξινομία απέκτησε θεωρητική βάση, και γεννήθηκε η ιδέα ότι οι μονάδες της συστηματικής αναπαριστούν κλαδιά στο εξελικτικό [[δέντρο της ζωής]]. Στον ενάμισι αιώνα που πέρασε από τότε, οι ταξινομιστές εργάστηκαν με σκοπό το ταξινομικό σύστημα να αντικατοπτρίζει την εξέλιξη. Ωστόσο, καθώς το δέντρο της ζωής διακλαδίζεται μάλλον άνισα, η ιεραρχία του συστήματος του Λινναίου δεν επιτρέπει πάντα την αναπαράσταση κλάδων. Ως προς την [[συστηματική ταξινόμιση|ονοματολογία]], η [[κλαδιστική]] και η [[ταξινομία του Λινναίου]] δεν είναι πάντα συμβατές. Ειδικότερα τα ανωτέρου επιπέδου τάξα της ταξινομίας του Λινναίου συχνά αναπαριστούν [[εξελικτική βαθμίδα|εξελικτικές βαθμίδες]] και όχι κλάδους, κλάδους δηλαδή από τους οποίους έχουν αποκλειστεί κάποιοι υποκλάδοι. Τυπικά παραδείγματα είναι οι [[οστεϊχθύες]], οι οποίοι περιλαμβάνουν τον πρόγονο των [[τετράποδα|τετραπόδων]], και τα [[ερπετά]] που είναι προγονικά και ως προς τα [[πουλιά]] και ως προς τα θηλαστικά.<ref group="Σημ.">Ο όρος «ερπετά» εδώ χρησιμοποιείται με τον παραδοσιακό του ορισμό, π.χ. Romer & Parson (1985): ''The Vertebrate Body.'' (6η εκδ.) Saunders, Philadelphia. Υπάρχουν άλλοι (κλαδιστικοί) ορισμοί του «ερπετού» που αποκλείουν τα πρώτα [[αμνιωτά]] και την γραμμή των [[συναψιδωτά|συναψιδωτών]].</ref> |
Η ιδέα του κλάδου δεν υπήρχε στην προ-[[Κάρολος Δαρβίνος|δαρβινική]] [[ταξινομία του Λινναίου]], η οποία βασίζονταν μόνο σε [[μορφολογία (βιολογία)|μορφολογικές]] ομοιότητες μεταξύ οργανισμών, αν και πολλές από τις περισσότερο γνωστές ομάδες στο ''[[Systema Naturae]]'' του Λινναίου (κυρίως ομάδες [[σπονδυλωτά|σπονδυλωτών]]) αναπαριστούν κλάδους. Με τη δημοσίευση της [[εξέλιξη|θεωρίας της εξέλιξης]] από τον Δαρβίνο το 1859, η ταξινομία απέκτησε θεωρητική βάση, και γεννήθηκε η ιδέα ότι οι μονάδες της συστηματικής αναπαριστούν κλαδιά στο εξελικτικό [[δέντρο της ζωής]]. Στον ενάμισι αιώνα που πέρασε από τότε, οι ταξινομιστές εργάστηκαν με σκοπό το ταξινομικό σύστημα να αντικατοπτρίζει την εξέλιξη. Ωστόσο, καθώς το δέντρο της ζωής διακλαδίζεται μάλλον άνισα, η ιεραρχία του συστήματος του Λινναίου δεν επιτρέπει πάντα την αναπαράσταση κλάδων. Ως προς την [[συστηματική ταξινόμιση|ονοματολογία]], η [[κλαδιστική]] και η [[ταξινομία του Λινναίου]] δεν είναι πάντα συμβατές. Ειδικότερα τα ανωτέρου επιπέδου τάξα της ταξινομίας του Λινναίου συχνά αναπαριστούν [[εξελικτική βαθμίδα|εξελικτικές βαθμίδες]] και όχι κλάδους, κλάδους δηλαδή από τους οποίους έχουν αποκλειστεί κάποιοι υποκλάδοι. Τυπικά παραδείγματα είναι οι [[οστεϊχθύες]], οι οποίοι περιλαμβάνουν τον πρόγονο των [[τετράποδα|τετραπόδων]], και τα [[ερπετά]] που είναι προγονικά και ως προς τα [[πουλιά]] και ως προς τα θηλαστικά.<ref group="Σημ.">Ο όρος «ερπετά» εδώ χρησιμοποιείται με τον παραδοσιακό του ορισμό, π.χ. Romer & Parson (1985): ''The Vertebrate Body.'' (6η εκδ.) Saunders, Philadelphia. Υπάρχουν άλλοι (κλαδιστικοί) ορισμοί του «ερπετού» που αποκλείουν τα πρώτα [[αμνιωτά]] και την γραμμή των [[συναψιδωτά|συναψιδωτών]].</ref> |
||
Στη [[φυλογενετική ονοματολογία]], οι κλάδοι μπορούν να ομαδοποιηθούν σε οποιοδήποτε επίπεδο και δεν είναι ανάγκη να τοποθετηθούν σε μία καθολική ιεραρχία. Σε αντίθεση, οι μονάδες του Λινναίου της [[ομοταξία]]ς, [[τάξη (βιολογία)|τάξης]], κτλ, πρέπει να χρησιμοποιούνται όταν ονομάζεται ένα νέο τάξο. Καθώς υπάρχουν μόνο επτά επίσημα επίπεδα στο σύστημα του Λινναίου (όπου το [[είδος (βιολογία)|είδος]] είναι το χαμηλότερο), υπάρχει πεπερασμένος αριθμός υπο- ή υπέρ-μονάδων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Καθώς τα ταξινομικά δέντρα ([[κλαδόγραμμα|κλαδογράμματα]]) έγιναν περισσότερο λεπτομερή, κάποιοι ερευνητές, εξοικειωμένοι με την τοπογραφία των δέντρων, απέρριψαν τη χρήση βαθμίδων στα ονόματα. Η προτίμηση του ενός ή του άλλου συστήματος είναι κυρίως ζήτημα εφαρμογής. Η κλαδιστική δίνει λεπτομέρειες, αλλά απαιτεί βαθειά γνώση, ενώ το σύστημα του Λινναίου μία τακτοποιημένη γενική εποπτεία, χωρίς όμως φυλογενετικά δέντρα. |
|||
In [[phylogenetic nomenclature]], clades can be nested at any level, and do not have to be slotted into a [[ranking|rank]] in an overall hierarchy. In contrast, the Linnaean units of "[[order (biology)|order]]", "[[class (biology)|class]]" etc. must be used when naming a new taxon. As there are only seven formal levels to the Linnaean system (whereof [[species]] is the lowest), there is a finite amount of sub- and super-units that can be applied. As taxonomic trees ([[cladogram]]s) become more detailed, some researchers intimately familiar with the topography of the trees they are working with have opted to dispense with the ranks all together, using clade names without Linnaean ranks. The preference of one system over the other is mainly one of application: Cladistics give details, but require intimate knowledge; the Linnaean system gives a well ordered overview, at the expense of details of the phylogenetic tree. |
|||
In a few instances, the Linnaean system has actually impeded our understanding of the phylogeny and broad evolutionary patterns. The best known example is the interpretation of the strange [[fossils of the Burgess Shale]] and the subsequent idea of a "[[Cambrian Explosion]]" |
In a few instances, the Linnaean system has actually impeded our understanding of the phylogeny and broad evolutionary patterns. The best known example is the interpretation of the strange [[fossils of the Burgess Shale]] and the subsequent idea of a "[[Cambrian Explosion]]" |
||
| Γραμμή 65: | Γραμμή 65: | ||
In most instances the two systems are not at odds, however. The cladistic statement, that the clade Lobopodia contains (among others) the Arthropoda, Tardigrada and Onychophora, is factually identical to the Linnaean evolutionary statement that the group Lobopodia is ancestral to the phyla Arthropoda, Tardigrada and Onychophora. The difference is one of semantics rather than phylogeny. |
In most instances the two systems are not at odds, however. The cladistic statement, that the clade Lobopodia contains (among others) the Arthropoda, Tardigrada and Onychophora, is factually identical to the Linnaean evolutionary statement that the group Lobopodia is ancestral to the phyla Arthropoda, Tardigrada and Onychophora. The difference is one of semantics rather than phylogeny. |
||
== Σημειώσεις == |
== Σημειώσεις == |
||
Έκδοση από την 15:36, 27 Οκτωβρίου 2010
|
Αυτή είναι μια σελίδα χρήστη της Βικιπαίδειας, της ελεύθερης εγκυκλοπαίδειας.
Αν βρήκατε τη σελίδα οπουδήποτε αλλού εκτός από τη Βικιπαίδεια [1] τότε βλέπετε ένα mirror site με το οποίο ο Egmontaz δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Η κανονική διεύθυνση της σελίδας είναι http://el.wikipedia.org/wiki/Χρήστης:Κλάδος. |
| Αυτή η σελίδα είναι είτε πρόχειρο είτε υπό κατασκευή.
Παρακαλώ μην κάνετε επεξεργασίες, ευχαριστώ. --Egmontaℨ Πρόχειρο 1 · Πρόχειρο 2 · Πρόχειρο 3 · Πρόχειρο 4 · Πρόχειρο 5 · Πρόχειρο 6 · Πρόχειρο 7 · Πρόχειρο 8 · Πρόχειρο 9 · Πρόχειρο 10
|
|
Κλάδος είναι μία ομάδα που αποτελείται από ένα οργανισμό και όλους τους απογόνους του. Σε όρους της συστηματικής, ο κλάδος είναι ένα μονό κλαδί του δέντρου της ζωής.[1] Η ιδέα ότι μία τέτοια φυσική ομάδα οργανισμών θα έπρεπε να ομαδοποιείται και της δίνεται ένα ταξινομικό όνομα είναι κεντρική ιδέα της βιολογικής ταξινόμησης. Στην κλαδιστική (η οποία πήρε το όνομά της από τον όρο), οι κλάδοι είναι οι μόνες αποδεκτές μονάδες.
Ο όρος εισήχθη το 1958 από τον Άγγλο βιολόγο Τζούλιαν Χάξλεϊ.[1]
Ορισμοί
Κλάδος και πρόγονοι
Ένας κλάδος είναι εξ ορισμού μονοφυλετικός, καθώς περιέχει ένα πρόγονο ο οποίος μπορεί να είναι ένας οργανισμός, ένας πληθυσμός ή ένα είδος και όλοι τους οι απόγονοι..[Σημ. 1][2][3] Ο όρος κλάδος αναφέρεται στον πρόγονο και τους επιζώντες ή/και εκλιπώντες απόγονούς του. Ο δε πρόγονος μπορεί να είναι θεωρητικό είτε πραγματικό είδος.
Ορισμός του κλάδου
Υπάρχουν τρεις μέθοδοι για τον ορισμό των κλάδων στη φυλογενετική ονοματολογία: με βάση τον κόμβο, το στέλεχος και την απομορφία:
- Στον ορισμό βάσει του κόμβου, το όνομα του κλάδου Α αναφέρεται στον ελάχιστα περιεκτικό κλάδο που περιέχει τα τάξα (ή δείγματα) X, Y, κτλ, και τον κοινό τους πρόγονο. Ο πρόγονος είναι το σημείο διακλάδωσης ή «κόμβος».
- Στον ορισμό βάσει στελέχους, το Α αναφέρεται στον πλέον περιεκτικό κλάδο που περιέχει τα Χ, Υ, κτλ, και τον κοινό τους πρόγονο, προς τα κάτω μέχρι την διακλάδωση Ζ κάτω απότο Α. Τάξα περιλαμβάνονταιο μεταξύ του κόμβου Α και κάτω μέχρι (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται) την διακλάδωση Ζ, αυτό είναι το στέλεχος του Α.
- Στον ορισμό βάσει απομορφίας, το Α αναφέρεται στον κλάδο που αναγνωρίζεται από μία απομορφία (χαρακτηριστικό) που υπάρχει στα Χ, Υ, κτλ, και τον κοινό τους πρόγονο.
Στην ταξινομία του Λινναίου, οι κλάδοι ορίζονται από ένα σύνολο χαρακτηριστικών (απομορφίες) μοναδικών της ομάδας. Αυτό το σύστημα είναι παρόμοιο με τους βασισμένους στις απομορφίες κλάδους της φυλογενετικής ονοματολογίας. Η διαφορά έχει να κάνει με το ότι ενώ στην φυλογενετική ονοματολογία η ομάδα βασίζεται σε ένα πρόγονο με συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, στην ταξινομία του Λινναίου τα ίδια τα χαρακτηριστικά χρησιμοποιούνται για τον ορισμό της ομάδας.
Οι κλάδοι ως δομές
Στην κλαδιστική, ο κλάδος είναι μία υποθετική δομή, βασιμένη σε πειραματικά δεδομένα. Οι κλάδοι υπολογίζονται με την χρήση πολλαπλών (κάποιες φορές εκατοντάδων) χαρακτηριστικών ενός αριθμού ειδών (ή δειγμάτων) και την στατιστική τους ανάλυση ώστε να βρεθεί το πιο πιθανό φυλογενετικό δέντρο για την ομάδα. Αν και παρόμοια κατά κάποιο τρόπο με την συστηματική ταξινόμηση, η μέθοδος είναι πιο ανοικτή στον αυστηρό έλεγχο από ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι. Παρόλο που οι ταξινομιστές χρησιμοποιούν τους κλάδους ως εργαλεία στην ταξινόμηση όποτε είναι αφικτό, το ταξινομικό δέντρο της ζωής δεν είναι το ίδιο με το κλαδιστικό. Τα παραδοσιακά γένη, οικογένειες, κτλ δεν είναι κατ' ανάγκη κλάδοι, αν και συχνά είναι.
Ονόματα κλάδων
Στη συστηματική του Λινναίου, οι διάφορες ομάδες ταξινομούνται σε μία σειρά από ταξινομικές βαθμίδες (όπως τάξη (βιολογία), οικογένεια κτλ). Υπάρχει σύμβαση το όνομα κάποιων ομάδων να εξαρτάται από την βαθμίδα. Για τους κλάδους από την φύση τους αυτό δεν ισχύει, και δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός ως προς το όνομά τους στην κλαδιστική. Υπάρχει ωστόσο σύμβαση για την ονομασία λιγότερο ή περισσότερο περιεκτικών ομάδων, στις οποίες δίνονται προθέματα όπως crown- ή pan-.
Ταξινομία και συστηματική
Η ιδέα του κλάδου δεν υπήρχε στην προ-δαρβινική ταξινομία του Λινναίου, η οποία βασίζονταν μόνο σε μορφολογικές ομοιότητες μεταξύ οργανισμών, αν και πολλές από τις περισσότερο γνωστές ομάδες στο Systema Naturae του Λινναίου (κυρίως ομάδες σπονδυλωτών) αναπαριστούν κλάδους. Με τη δημοσίευση της θεωρίας της εξέλιξης από τον Δαρβίνο το 1859, η ταξινομία απέκτησε θεωρητική βάση, και γεννήθηκε η ιδέα ότι οι μονάδες της συστηματικής αναπαριστούν κλαδιά στο εξελικτικό δέντρο της ζωής. Στον ενάμισι αιώνα που πέρασε από τότε, οι ταξινομιστές εργάστηκαν με σκοπό το ταξινομικό σύστημα να αντικατοπτρίζει την εξέλιξη. Ωστόσο, καθώς το δέντρο της ζωής διακλαδίζεται μάλλον άνισα, η ιεραρχία του συστήματος του Λινναίου δεν επιτρέπει πάντα την αναπαράσταση κλάδων. Ως προς την ονοματολογία, η κλαδιστική και η ταξινομία του Λινναίου δεν είναι πάντα συμβατές. Ειδικότερα τα ανωτέρου επιπέδου τάξα της ταξινομίας του Λινναίου συχνά αναπαριστούν εξελικτικές βαθμίδες και όχι κλάδους, κλάδους δηλαδή από τους οποίους έχουν αποκλειστεί κάποιοι υποκλάδοι. Τυπικά παραδείγματα είναι οι οστεϊχθύες, οι οποίοι περιλαμβάνουν τον πρόγονο των τετραπόδων, και τα ερπετά που είναι προγονικά και ως προς τα πουλιά και ως προς τα θηλαστικά.[Σημ. 2]
Στη φυλογενετική ονοματολογία, οι κλάδοι μπορούν να ομαδοποιηθούν σε οποιοδήποτε επίπεδο και δεν είναι ανάγκη να τοποθετηθούν σε μία καθολική ιεραρχία. Σε αντίθεση, οι μονάδες του Λινναίου της ομοταξίας, τάξης, κτλ, πρέπει να χρησιμοποιούνται όταν ονομάζεται ένα νέο τάξο. Καθώς υπάρχουν μόνο επτά επίσημα επίπεδα στο σύστημα του Λινναίου (όπου το είδος είναι το χαμηλότερο), υπάρχει πεπερασμένος αριθμός υπο- ή υπέρ-μονάδων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Καθώς τα ταξινομικά δέντρα (κλαδογράμματα) έγιναν περισσότερο λεπτομερή, κάποιοι ερευνητές, εξοικειωμένοι με την τοπογραφία των δέντρων, απέρριψαν τη χρήση βαθμίδων στα ονόματα. Η προτίμηση του ενός ή του άλλου συστήματος είναι κυρίως ζήτημα εφαρμογής. Η κλαδιστική δίνει λεπτομέρειες, αλλά απαιτεί βαθειά γνώση, ενώ το σύστημα του Λινναίου μία τακτοποιημένη γενική εποπτεία, χωρίς όμως φυλογενετικά δέντρα.
In a few instances, the Linnaean system has actually impeded our understanding of the phylogeny and broad evolutionary patterns. The best known example is the interpretation of the strange fossils of the Burgess Shale and the subsequent idea of a "Cambrian Explosion" [4] With the application of cladistics, and the rejection of any significance of the concept of Phyla, the confusion of the late 20th century over the Burgess animals has been resolved. It appears there never was an "explosion" of major bauplans with subsequent extinctions.[5] The seemingly weird critters themselves have been found to be representatives of a group, the Lobopodia, that includes arthropods, water bears and velvet worms.[6]
In most instances the two systems are not at odds, however. The cladistic statement, that the clade Lobopodia contains (among others) the Arthropoda, Tardigrada and Onychophora, is factually identical to the Linnaean evolutionary statement that the group Lobopodia is ancestral to the phyla Arthropoda, Tardigrada and Onychophora. The difference is one of semantics rather than phylogeny.
Σημειώσεις
- ↑ Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι το όνο θα έπρεπε να είναι «ολοφυλετικός» αντί για «μονοφυλετικός», όμως αυτός ο όρος δεν έχει ακόμα ευρεία χρήση.
- ↑ Ο όρος «ερπετά» εδώ χρησιμοποιείται με τον παραδοσιακό του ορισμό, π.χ. Romer & Parson (1985): The Vertebrate Body. (6η εκδ.) Saunders, Philadelphia. Υπάρχουν άλλοι (κλαδιστικοί) ορισμοί του «ερπετού» που αποκλείουν τα πρώτα αμνιωτά και την γραμμή των συναψιδωτών.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Dupuis, Claude (1984). «Willi Hennig's impact on taxonomic thought». Annual Review of Ecology and Systematics 15: 1–24. ISSN 0066-4162.
- ↑ «The PhyloCode, Chapter 1». International Society for Phylogenetic Nomenclature. 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010.
- ↑ Envall, Mat S. (2008). «On the difference between mono-, holo-, and paraphyletic groups: a consistent distinction of process and pattern». Biological Journal of the Linnaean Society 94: 217. doi:.
- ↑ Budd, G.E.; Jensen, S. (2000). «A critical reappraisal of the fossil record of the bilaterian phyla». Biological Reviews 75 (02): 253–295. doi:. http://journals.cambridge.org/production/action/cjoGetFulltext?fulltextid=624.
- ↑ Erwin, D.H. (2007). «Disparity: Morphological Pattern And Developmental Context». Palaeontology 50: 57. doi:.
- ↑ Whittle, R. J.; Gabbott, S. E.; Aldridge, R. J.; Theron, J. (2009). «An Ordovician Lobopodian from the Soom Shale Lagerstätte, South Africa». Palaeontology 52: 561–567. doi:.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Clade της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |