Νικολά Σαρκοζί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αφαίρεση: hi:निकोला साऱ्कोजी
μ Ρομπότ: Προσθήκη: hi:निकोला सार्कोज़ी
Γραμμή 125: Γραμμή 125:
[[gv:Nicolas Sarkozy]]
[[gv:Nicolas Sarkozy]]
[[he:ניקולא סרקוזי]]
[[he:ניקולא סרקוזי]]
[[hi:निकोला सार्कोज़ी]]
[[hr:Nicolas Sarkozy]]
[[hr:Nicolas Sarkozy]]
[[hsb:Nicolas Sarkozy]]
[[hsb:Nicolas Sarkozy]]

Έκδοση από την 06:41, 23 Σεπτεμβρίου 2010

Νικολά Σαρκοζί
Ο Νικολά Σαρκοζί
Πρόεδρος της Γαλλίας
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση28  Ιανουαρίου 1955, Παρίσι,Γαλλία
ΕθνότηταΓαλλική
ΥπηκοότηταΓαλλία
Πολιτικό κόμμαΈνωση για το Λαϊκό Κίνημα
ΣύζυγοςΚάρλα Μπρούνι
Παιδιά3
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Παρί-Ναντέρ
Πανεπιστήμιο του Παρισιού
Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού
Λύκειο Σαπτάλ
École Jeannine Manuel
Institution Saint-Nicolas de Buzenval
ΕπάγγελμαΔικηγόρος
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής
Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Λουτρού
Ταξιάρχης του Τάγματος του Στέμματος
Order of Glory
Μέγας Μάγιστρος της Λεγεώνας της Τιμής
επίτιμος διδάκτωρ του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων Μόσχας[1]
Prix de l'appel du 18 Juin (2014)
Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη[2]
collar of the Order of the Golden Fleece (2011)[3]
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Εθνικό Τάγμα της Αξίας της Γαλλίας
Τάγμα του Αγίου Καρόλου
Τάγμα του Λουτρού
Τάγμα του Λεοπόλδου
Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Τάγμα του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας
Τάγμα του Μουμπάρακ του Μέγα
Order of the 7th November 1987
Τάγμα του Σταυρού του Νότου
St. George's Order of Victory
Τάγμα της Ανεξαρτησίας (Κατάρ)
Τάγμα του Χρυσού Αετού
Τάγμα του Αίμου
ΘρήσκευμαΡωμαιοκαθολικός
Υπογραφή
Ιστοσελίδαhttp://www.sarkozy.fr
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νικολά Σαρκοζί (πλήρες όνομα Νικολά Πολ Στεφάν Σαρκοζί ντε Ναγκί-Μποκσά (γαλλικά: Nicolas Paul Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa) είναι ο σημερινός Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ο γεννημένος στο Παρίσι στις 28 Ιανουαρίου 1955, Γάλλος πολιτικός ήταν αρχηγός του κόμματος Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (Union pour un mouvement populaire - UMP) που τοποθετείται στη δεξιά. Διετέλεσε υπουργός εσωτερικών, και μετά τις προεδρικές εκλογές του 2007 ορκίστηκε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο δευτερότοκος γιος του Paul Sarközy de Nagy-Bocsa, Ούγγρου μετανάστη, και της Andrée Mallah, κόρη ενός Σεφαραδίτη Εβραίου γιατρού με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη[4].

Ο πατέρας του, που ανήκε στην ελάσσονα ουγγρική αριστοκρατία, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ουγγαρία το 1944 με την άφιξη του Κόκκινου Στρατού. Φτάνοντας στα γαλλογερμανικά σύνορα, κατατάχτηκε στην Λεγεώνα των Ξένων όπου και υπηρέτησε μέχρι το 1948. Το 1949 συναντά την Andrée Mallah, φοιτήτρια της Νομικής, την οποία και νυμφεύεται. Η καταγωγή της μητέρας του ήταν από σεφαρδίτες Εβραίους, κόρη του Mordechai Mallah, ενός εύπορου χρυσοχόου από την Θεσσαλονίκη. Το 1959, τέσσερα χρόνια μετά την γέννηση του Νικολά, το ζεύγος χωρίζει και η Andrée Mallah μετακομίζει με τα παιδιά της στην οικία του πατέρα της, Benoît Mallah.

Ο Νικολά δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής, καταφέρνει ωστόσο να πάρει το baccalauréat το 1973. Σπουδάζει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο πανεπιστήμιο Paris X και μετά την στρατιωτική του θητεία, το 1978, και ένα αποτυχημένο πέρασμα από το Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών αρχίζει να εργάζεται ως δικηγόρος, το 1981. Την ίδια χρονιά υποστηρίζει τη μεταπτυχιακή του εργασία με θέμα το δημοψήφισμα της 27ης Απριλίου 1969 σχετικό με την διοικητική αποκέντρωση και την μεταρρύθμιση της Γερουσίας.

Το 1982 νυμφεύεται την Marie-Dominique Culioli, με την οποία αποκτά δύο παιδιά, τον Πιέρ (Pierre) και τον Ζαν (Jean). Μετά από ένα επίπονο διαζύγιο με την τελευταία, νυμφεύεται, το 1996, την Cécilia Ciganer-Albeniz με την οποία αποκτά ένα γιο, τον Λουί. Και αυτός ο γάμος όμως είχε άδοξο τέλος καθώς το ζευγάρι χώρισε στις 15 Οκτωβρίου 2007.

Το Δεκέμβριο του 2007 δημοσιεύτηκαν στον τύπο φωτογραφίες του Σαρκοζί με την Ιταλίδα τραγουδίστρια και πρώην μοντέλο, Κάρλα Μπρούνι. Το ζευγάρι πέρασε μαζί τις διακοπές των Χριστουγέννων στην Αίγυπτο. Παντρεύτηκαν στο Παρίσι στις 2 Φεβρουαρίου 2008, με την Μπρούνι να αποκτά την Γαλλική υπηκοότητα. Τα τελευταία χρόνια ο Νικολά Σαρκοζί αντιμετωπίζει καρδιακά προβλήματα που τρομάζουν τους Γάλλους.[εκκρεμεί παραπομπή]

Πολιτική σταδιοδρομία

Η καριέρα του Νικολά Σαρκοζί στην πολιτική ξεκινά το 1976 όταν προσχωρεί στο δεξιό, γκωλικό κόμμα RPR και το 1977 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος του Νεϊγί Συρ Σέν (Neuilly-Sur-Seine) όντας ο 37ος υποψήφιος στους 37 εκλεγμένους. Το 1980 ηγείται της νεανικής επιτροπής υποστήριξης της υποψηφιότητας του Ζακ Σιράκ για τις προεδρικές εκλογές και το 1983 εκλέγεται δήμαρχος του Νεϊγί Συρ Σέν στη θέση του θανόντος Achille Peretti, επωφελούμενος από την εγχείρηση στην οποία αναγκάστηκε να υποβληθεί την ίδια περίοδο ο επικρατέστερος αντικαταστάτης και κουμπάρος στον πρώτο γάμο του, Σαρλ Πασκουά. Η εκλογή του τον ανέδειξε ως τον νεότερο δήμαρχο στην ιστορία της Γαλλίας, για δήμους άνω των 50.000 κατοίκων. Παρέμεινε δήμαρχος έως το 2002.

Στο μεταξύ, το 1988 εκλέγεται βουλευτής του Γαλλικού Κοινοβουλίου και το 1993, με την ευρεία νίκη της δεξιάς στις βουλευτικές εκλογές, αναλαμβάνει το υπουργείο οικονομικών της κυβέρνησης του Εντουάρ Μπαλαντύρ. Το 1995 επιλέγει να υποστηρίξει τον τελευταίο για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, τις εκλογές όμως κερδίζει ο Ζακ Σιράκ. Το γεγονός αυτό τον απομονώνει πολιτικά και οι επικριτές του βρίσκουν την ευκαιρία να τον κατηγορήσουν για την μη μείωση του δημοσίου χρέους και για την ατολμία του να προχωρήσει στην μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Το 1997 η δεξιά ηττάται στις βουλευτικές εκλογές, γεγονός που επαναφέρει τον Νικολά Σαρκοζί στο προσκήνιο. Η παραίτηση του Φιλίπ Σεγκέν (Philippe Séguin) το 1999 τον φέρνει στην προεδρία του κόμματος, ιδιότητα που θα κρατήσει μόνο για μερικούς μήνες, αφού στις ευρωεκλογές του 1999, το κόμμα του θα καταποντιστεί, καταλαμβάνοντας μόνο το 12,8% των ψήφων. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Νικολά Σαρκοζί αποσύρεται από την πολιτική σκηνή και συγγράφει ένα βιβλίο με τίτλο Libre (Ελεύθερος).

Αρχείο:Sarkozy raffarin police1.jpg
Ο Νικολά Σαρκοζί με τον Ζαν Πιερ Ραφαρέν συναντούν Γάλλους αστυνομικούς το 2002.

Ωστόσο, το 2002 αναλαμβάνει χρέη υπουργού εσωτερικών στην κυβέρνηση του Ζαν Πιερ Ραφαρέν. Η θητεία του επικεντρώνεται στην καταστολή της εγκληματικότητας που επικρατεί στα γαλλικά προάστια, με αποκορύφωμα τον νόμο περί εσωτερικής ασφάλειας, γνωστός και ως νόμος Σαρκοζί, που καθιστά πιο αυστηρό το γαλλικό δίκαιο σε θέματα εγκληματικότητας. Με τον ανασχηματισμό του 2004, μετακομίζει στο υπουργείο οικονομικών, εθνικής οικονομίας και βιομηχανίας και σαν πρώτο στόχο ορίζει την μείωση του κρατικού ελλείμματος, στόχο στον οποίο τελικά δεν θα επιμείνει ύστερα από διαμάχη που θα έχει με τον πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Παρόλα αυτά, το 2005 δεσμεύεται ότι η Γαλλία θα εκπληρώσει τα κριτήρια του ευρωπαϊκού συμφώνου σταθερότητας, δέσμευση που θα τηρηθεί.

Τον Μάιο του 2005, το όχι των Γάλλων στο δημοψήφισμα για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, εξαναγκάζει την κυβέρνηση Ραφαρέν σε παραίτηση. Στην νέα κυβέρνηση, με νέο πρωθυπουργό τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, επανέρχεται στο υπουργείο εσωτερικών. Στις ταραχές των γαλλικών προαστίων του 2005, υιοθετεί στάση μηδενικής ανοχής στους ταραξίες. Αυτή του η στάση, προκαλεί πολλές κριτικές, ωστόσο σε σφυγμομέτρηση φαίνεται ότι το 68% των πολιτών εγκρίνουν την πολιτική του. Το 2006 καταθέτει νομοσχέδιο αναφορικά με την πολιτική απέναντι στους μετανάστες. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από την σκλήρυνση των κριτηρίων για την νομιμοποίηση των χωρίς άδεια μεταναστών και από την διευκόλυνση εγκατάστασης στο γαλλικό έδαφος πτυχιούχων μεταναστών. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στις 30 Ιουνίου του ίδιου έτους.

Στις 14 Ιανουαρίου 2007 παίρνει από το κόμμα του το χρίσμα για την υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της 22ας Απριλίου. Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, στις 22 Απριλίου 2007 προηγήθηκε της Σεγκολέν Ρουαγιάλ με 31,1% των ψήφων. Στο δεύτερο γύρο, στις 6 Μαΐου 2007, εξελέγη Πρόεδρος με 53% των ψήφων. Ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα στις 16 Μαΐου του 2007.

Στις 11 Μαρτίου του 2009 ο Σαρκοζί ανακοίνωσε επίσημα την επιστροφή - έπειτα από 43 χρόνια - της χώρας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.[5] Εξαιτίας της απόφασης αυτής, η κυβέρνηση του Σαρκοζί ήρθε αντιμέτωπη με πρόταση μομφής. Με 329 ψήφους κατά της πρότασης μομφής έναντι 238 υπέρ η κυβέρνηση έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο στις 17 Μαρτίου του 2009[6].

Παραπομπές

  1. «Honorary Doctorates». (Αγγλικά) Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων Μόσχας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29  Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2019.
  2. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2022.
  3. BOE-A-2011-18623.
  4. Ελευθεροτυπία, 9ης Ιανουαρίου 2008, επισκόπηση του βιβλίου Εγώ, ο εγγονός ενός Ελληνα: Η Θεσσαλονίκη του Νικολά Σαρκοζί, των Γ. Αναστασιάδη, Λ. Α. Ναρ και Χ. Ράπτη.
  5. Το Βήμα, 12 Μαρτίου 2009.
  6. BBC News, Sarkozy survives vote over Nato, 17 Μαρτίου 2009.


Εξωτερικοί σύνδεσμοι


CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Nicolas Sarkozy της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).


CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Nicolas Sarkozy της Γαλλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).


Πρότυπο:Link FA