Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)

Αυτό το λήμμα αφορά ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού. Για τα υπόλοιπα τμήματα, δείτε: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς.

Ολυμπιακός

Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, έμβλημα του Ολυμπιακού
Επίσημη ονομασία	Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία
Σύντομο όνομα	Ολυμπιακός
Προσωνύμιο	Θρύλος και Ερυθρόλευκοι
Ίδρυση	10 Μαρτίου 1925
Έδρα	Πειραιάς, Ελλάδα
Στάδιο	Στάδιο Γ. Καραϊσκάκης, Δήμος Πειραιώς
Χρώματα	κόκκινο και λευκό
Μητρικός σύλλογος	Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
Ιδιοκτήτης	Ευάγγελος Μαρινάκης
Πρόεδρος	Σωκράτης Κόκκαλης
Προπονητής	Ερνέστο Βαλβέρδε
Πρωτάθλημα	Σούπερ Λίγκα Ελλάδα
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata ()

Ο Ολυμπιακός, με πλήρες όνομα Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς ή συντετμημένα ΟΣΦΠ, είναι ένα ελληνικό ποδοσφαιρικό σωματείο. Ιδρύθηκε το 1925 στον Πειραιά, και αποτέλεσε το πρώτο τμήμα του ευρύτερου αθλητικού συλλόγου Ολυμπιακός ΣΦΠ.

Είναι η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχοντας κατακτήσει 37 πρωταθλήματα, 24 Κύπελλα Ελλάδος, 4 Σούπερ Καπ και 1 Βαλκανικό Κύπελλο, περισσότερα από κάθε άλλη ελληνική ομάδα. Χαρακτηριστικό είναι πως όλες οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες έχουν αθροιστικά 37 πρωταθλήματα, ενώ είναι και μια από τις τέσσερις ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την Α' Εθνική Κατηγορία. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει φτάσει δύο φορές στα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, το 1992-93 στο Κύπελλο Κυπελλούχων και το 1998-99 στο UEFA Champions League. Ο Ολυμπιακός είναι από τα ιδρυτικά μέλη της European Club Association.

Έδρα της ομάδας είναι το Στάδιο Καραϊσκάκη στο Φάληρο του Πειραιά. Είναι η πιο δημοφιλής ελληνική ομάδα με περίπου 2,5 εκατομμύρια φιλάθλους και ήταν η 9η ομάδα παγκοσμίως με τα περισσότερα μέλη το 2006, έχοντας 83.000 εγγεγραμμένους. Έχει διαχρονική και μεγάλη αντιπαλότητα με τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο συναγωνίζεται στο λεγόμενο «ντέρμπι των αιωνίων (αντιπάλων)».

Στο πρωτάθλημα έχει 7 συνεχόμενες κατακτήσεις (1997-2003), 6 (1954-1959), 5 (2005-2009), 4 (1980-1983) και δύο φορές από 3 (1936-1938) και (1973-1975). Στο Κύπελλο κατέκτησε 5 διαδοχικά τρόπαια την περίοδο 1957-61 και 4 διαδοχικά την περίοδο 1951-54. Επίσης έχει κατακτήσει 14 νταμπλ (1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009), εκ των οποίων 3 διαδοχικά (1957-59).

Ιστορία

Ίδρυση

Ανακοίνωση του τελικού του πρωταθλήματος Πειραιά 1925
πηγή:Εμπρός 17-5-1925

Ο Ολυμπιακός το 1930
πηγή:Εμπρός 22-12-1930

Ο Ολυμπιακός, ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 στον Πειραιά, για να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του πολύ ισχυρού, εκείνη την εποχή, Εθνικού, αλλά και αθηναϊκών ομάδων όπως ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ. Προήλθε από συγχώνευση του Πειραϊκού Συνδέσμου με την Πειραϊκή Ένωση, σωματεία που είχαν ιδρυθεί στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ήταν κατά βάση λαϊκή ομάδα και δεν άργησε, σε συνδυασμό με τα θετικά αποτελέσματα, να γίνει δημοφιλής στον Πειραιά και έπειτα σε όλη την Ελλάδα.

Ιδρυτικά μέλη του Ολυμπιακού ήταν οι αδερφοί Ανδριανόπουλοι, Γιάννης, Γιώργος, Ντίνος και Βασίλης, ο Μιχάλης Μανούσκος, ο Νότης Καμπέρος, ο Νίκος Ανδρόνικος, ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο Δημήτρης Σκλιας, ο Νικόλαος Ζαχαρίας κ.α. Πρώτος πρόεδρος διετέλεσε ο Μιχάλης Μανούσκος και αντιπρόεδρος ο Νότης Καμπέρος, που ήταν και ο εμπνευστής του ονόματος του συλλόγου. Αρχικά ο Ολυμπιακός αριθμούσε αυστηρά 100 μέλη, από τους οποίους συντάχθηκε και το πρώτο καταστατικό του συλλόγου.

Το ερυθρόλευκο χρώμα ήταν επιλογή του Γιάννη Ανδριανόπουλου, ο οποίος σχεδίασε και την πρώτη φανέλα. Σύμφωνα με το καταστατικό της ομάδας, το κόκκινο συμβολίζει το πάθος ενώ το λευκό την αγνότητα, το δε έμβλημα του Ολυμπιακού, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, παραπέμπει στα Ολυμπιακά ιδεώδη. Πρώτη έδρα του Ολυμπιακού αποτέλεσε το Ποδηλατοδρόμιο, το οποίο ήταν γήπεδο με καρβουνόσκονη ενώ δεν είχε επαρκής εγκαταστάσεις για να φιλοξενήσει τους πολυάριθμους φιλάθλους που το κατέκλυζαν εξ αρχής.

Πρώτα χρόνια (1925 – 1930)

Από το ξεκίνημά του πραγματοποίησε επιτυχίες που τον ισχυροποίησαν ως σύλλογο. Από το 1925 έως το 1929, η μοναδική ομάδα που κατάφερε να τον νικήσει ήταν ο Παναθηναϊκός δείχνοντας από νωρίς ότι θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος. Επί τρία συναπτά έτη μάλιστα, 4 Μαρτίου 1926 – 3 Μαρτίου 1929, παρέμεινε αήττητος σε πρωτάθλημα και φιλικά παιχνίδια κάνοντας ρεκόρ. Πρώτος επίσημος αγώνας που έδωσε στην ιστορία του ήταν με την ομάδα του γαλλικού πολεμικού πλοίου Ζαν ντ' Αρκ, στις 30 Απριλίου 1925 στο Ποδηλατοδρόμιο, την οποία νίκησε με 6-0. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Πειραιά, όπου έμελλε να είναι ο πρώτος τίτλος που κατέκτησε η ομάδα. Κατέκτησε το Πρωτάθλημα Πειραιά και τις επόμενες δύο χρόνιες, ενώ ελλείψει εθνικού πρωταθλήματος έδωσε αρκετούς φιλικούς αγώνες με άλλες ομάδες σημειώνοντας μεγάλες νίκες.

Σε φιλικά την περίοδο 1925-26, νίκησε τον Άρη 3-1, τον Ηρακλή 6-1 και 4-0, την ΑΕΚ 5-2 ενώ αναδείχτηκε ισόπαλος στον πρώτο αγώνα με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό 3-3. Η μοναδική ήττα της περιόδου ήταν από τον Παναθηναϊκό με 2-1, στον δεύτερο αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων. Την περίοδο 1926-27, συνέτριψε τον ΠΑΟΚ 7-1, τον Παναθηναϊκό 5-1, την ΑΕΚ 6-2 και 3-1, τον Ηρακλή 4-2, τον Εθνικό 2-1 και 3-2 ενώ επικράτησε και σε διεθνή αγώνα επί της Λέφσκι Σόφιας με σκορ 3-2. Σημαδιακή ήταν η χρονιά 1927-28, όπου Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, αποβλήθηκαν από την νεοσύστατη ΕΠΟ, δεν συμμετείχαν στο πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και ίδρυσαν το ΠΟΚ. Ο ΠΟΚ διοργάνωσε το Κύπελλο Πάσχα, το οποίο κατέκτησε ο Ολυμπιακός, επικρατώντας του Παναθηναϊκού 3-1, της ΑΕΚ 4-1, της Βίνους Σπάρτα 5-1 και της Μπεογκράντσκι 3-0. Την επόμενη χρονιά 1928-29, ο Ολυμπιακός συμμετείχε και κατέκτησε ξανά το Πρωτάθλημα Πειραιά, ενώ υπερασπίζεται επιτυχώς τα κεκτημένα στο 2ο Κύπελλο Πάσχα.

Την περίοδο 1929-30, μετείχε για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το οποίο απέτυχε να κατακτήσει γνωρίζοντας μάλιστα την πρώτη ήττα μετά από τρία χρόνια, ξανά από τον Παναθηναϊκό. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, με τον Ολυμπιακό να κατακτά για πρώτη φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 1930-31, νικώντας όλους τους βασικούς διεκδικητές του τίτλου. Η ομάδα ηττήθηκε μόλις σε έναν από τους 14 αγώνες, νίκησε 11 φορές ενώ σε 2 αγώνες αναδείχθηκε ισόπαλη{. Άξιες αναφοράς είναι οι νίκες επί του Παναθηναϊκού 3-1 εντός και 3-2 εκτός έδρας. Εμβληματικοί παίκτες της πρώτης ομάδας του Ολυμπιακού ήταν οι Γεώργιος Ανδριανόπουλος, Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, Κώστας Τερεζάκης, Φίλιππος Κουράντης, Νίκος Πανόπουλος και ο τερματοφύλακας Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.

Εδραίωση (1931 – 1944)

Με την έναρξη της νέας δεκαετίας, τα τοπικά πρωταθλήματα υποβαθμίζονταν και αυξανόταν η απήχηση, σε συλλόγους και φιλάθλους, το Πανελληνίου Πρωταθλήματος. Επίσης τις χρονιές 1931-32, 1932-33, 1934-35, 1935-36 δεν διεξήχθη πρωτάθλημα Πειραιά ενώ το πρωτάθλημα 1940-41 διεκόπη λόγω του πολέμου.

Τον Οκτώβριο του 1931, οι Γιώργος και Γιάννης Ανδριανόπουλος αποσύρθηκαν και άλλαξε βασικός κορμός της ομάδας. Εκείνη την περίοδο (1931-32), το πρωτάθλημα κατέκτησε ο Άρης Θεσσαλονίκης. Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να πάει μακριά ούτε στην πρώτη του συμμετοχή στο [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών|Κύπελλο Ελλάδος],] αφού αποκλείστηκε πρόωρα από τον Απόλλωνα. Την επόμενη χρονιά κατέκτησε το πρωτάθλημα, νικώντας τον Άρη (3-2, 5-0) και την ΑΕΚ (3-1, 3-2). Την ίδια χρονιά ο Ολυμπιακός πέτυχε θρίαμβο με σκορ 6-1 επί του Παναθηναϊκού στο Κύπελλο, χωρίς να καταφέρει να φτάσει στον τελικό. Τον τίτλο διατήρησε και την περίοδο 1933-34, με νίκες επί του Ηρακλή (3-2, 2-1).

Εκείνη την εποχή, η ομάδα ανανεωνόταν διαρκώς και πλέον από τους Ανδριανόπουλους είχε μείνει μόνο ο Λεωνίδας. Νέοι παίκτες, με σημαντικότερους τους Γιάννη Βάζο, Χριστόφορο Ράγκο και Θεολόγο Συμεωνίδη, οδηγούσαν την ομάδα από τρόπαιο σε τρόπαιο. Το 1934-35 το πρωτάθλημα δεν ολοκληρώθηκε, οι ερυθρόλευκοι είχαν ισοβαθμήσει με Εθνικό και Παναθηναϊκό στους 13 βαθμούς, ενώ οι μεταξύ τους αναμετρήσεις έληξαν 2-0, 5-2 με τον Εθνικό και 2-0, 0-1 με τον ΠΑΟ, η ΕΠΟ όμως δεν είχε προνοήσει για την περίπτωση ισοβαθμίας. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με διαφορά το πρωτάθλημα του 1935-36, σημειώνοντας νέα μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού με 6-1. Το ίδιο έγινε και την επόμενη χρονιά, με τον Ολυμπιακό να κερδίζει εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ 5-1 και τον Παναθηναϊκό 1-0, κατακτώντας το πέμπτο πρωτάθλημα της ιστορίας του.

Προσθέτοντας στο δυναμικό του τον Γιάννη Χέλμη από τον Εθνικό, ο Ολυμπιακός κατέκτησε το τελευταίο του πρωτάθλημα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το 1937-38, με νίκες επί του Άρη (3-2, 5-1). Δεν τα κατάφερε την επόμενη χρονιά, αφού ισοβάθμησε με την ΑΕΚ αλλά υστερούσε στη διαφορά τερμάτων, χάνοντας έτσι το πρωτάθλημα. Στο Κύπελλο απέκλεισε τον Παναθηναϊκό με 2-0 προτού ηττηθεί από την ΑΕΚ με 2-1. Την ίδια χρονιά έχασε και για μοναδική φορά το πρωτάθλημα Πειραιά από τον Εθνικό. Με την ΑΕΚ να διπλασιάζει τα πρωταθλήματά της το 1939-40, ο Ολυμπιακός αρκέστηκε στο πρωτάθλημα Πειραιά, ενώ η διοργάνωση του 1940-41 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ποδόσφαιρο παίχτηκε ξανά το 1945, αφού πολλοί παίκτες του Ολυμπιακού ήταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, ενώ αρκετοί ανέπτυξαν και αντιστασιακή δράση, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Νίκο Γόδα.

Αναγέννηση (1945 - 1959)

Μετά τον πόλεμο συνέβησαν σημαντικές αλλαγές στην ομάδα. Σημαντικοί παίκτες του παρελθόντος είχαν αποσυρθεί, συνέχισαν όμως οι πολύ καλοί Βαζός και Χέλμης, ενώ σε αυτούς προστέθηκαν οι επίσης σημαντικοί Ανδρέας Μουράτης, Στέλιος Κουρκουκλάτος και Διονύσης Μινάρδος. Στα αγωνιστικά, εξακολούθησε να κατακτά κάθε χρόνο το πρωτάθλημα Πειραιά, έως το 1959 που διοργανώθηκε το τελευταίο. Δεν είχε όμως εξαρχής την ίδια επιτυχία και στο πρώτο μεταπολεμικό Πανελλήνιο πρωτάθλημα 1945-46, που κατέληξε στον Άρη. Επέστεψε στις επιτυχίες την επόμενη περίοδο (1946-47), όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα και το συνδύασε με το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος που κατάφερε να κερδίσει, σημειώνοντας νταμπλ.

Παραμένει ακλόνητος πρωταθλητής και το 1947-48, με καλύτερο παίκτη ξανά τον Γιάννη Βάζο και νίκες επί του ΠΑΟΚ (2-1, 3-0) και του Απόλλωνα (2-1, 1-1). Στο Κύπελλο, παρά τον αρχικό θρίαμβο επί του Ηρακλή με 6-0, έχασε στο δεύτερο παιχνίδι από την ΑΕΚ 1-0 και αποκλείστηκε. Την περίοδο 1948-49, έχασε το πρωτάθλημα, σε ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, στη διαφορά τερμάτων. Αν και είχε καλύτερο συντελεστή στα μεταξύ τους παιχνίδια (2-0, 2-3), ο μηδενισμός του Άρη στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, λόγω παραπόνων για την διαιτησία, έδωσε το πρωτάθλημα στους «πράσινους». Λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, το 1949-50, δεν διοργανώθηκε πρωτάθλημα. Αξιοσημείωτο είναι πως δύο παίκτες του Ολυμπιακού, οι Ν. Πολίτης και Γιώργος Δαρίβας, βρέθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μακρόνησο.

Δεκαετία μεγάλων επιτυχιών ήταν αυτή του '50. Με γερές βάσεις από τα προηγούμενα χρόνια, κατάφερε να κατακτήσει 7 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα. Η αρχή έγινε με το νταμπλ της περιόδου 1950-51, αφού εκτός από πρωταθλητής αναδείχθηκε και κυπελλούχος νικώντας τον ΠΑΟΚ με 4-0. Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να επαναλάβει το νταμπλ την επόμενη χρονιά, λόγω ενός πρωτοφανούς σκανδάλου. Στον αγώνα Παναθηναϊκός – Φωστήρας, όπου αναδείχθηκαν ισόπαλοι 2-2, οι αρμόδιοι ακύρωσαν γκολ του Φωστήρα ως εκπρόθεσμο στέλνοντας ΑΕΚ και ΠΑΟ στα μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή Αθήνας. Η ΑΕΚ, ως αδικημένη αρνήθηκε, δεν διεξήχθη η τελική φάση του πρωταθλήματος και δεν προέκυψε πρωταθλητής. Οι ερυθρόλευκοι όμως διατήρησαν το Κύπελλο απέναντι στον Πανιώνιο (2-2 , 2-0). Ούτε την επόμενη χρονιά όμως κατάφερε να κάνει νταμπλ ο Ολυμπιακός, αν και κατέκτησε ξανά το Κύπελλο επί της ΑΕΚ με 3-2, αφού έχασε το πρωτάθλημα που κατέληξε στον Παναθηναϊκό.

Επανόρθωσε το 1953-54, όπου κατέκτησε το δέκατο πρωτάθλημα της ιστορίας του, ενώ το συνδύασε και με το κύπελλο νικώντας 2-0 την Δόξα Δράμας. Πρωταθλητής αναδείχθηκε και τις επόμενες δύο χρονιές, δεν τα κατάφερε όμως στο Κύπελλο, αφού ηττήθηκε από τον Απόλλωνα το '55 και από την ΑΕΚ το '56. Κυριαρχεί απόλυτα πάντως τις επόμενες χρονιές στον ελληνικό χώρο, κατακτώντας άλλα τρία πρωταθλήματα και ισάριθμα κύπελλα. Με έξι διαδοχικά πρωταθλήματα και 4 νταμπλ, η λέξη Θρύλος έγινε, για τους οπαδούς της ομάδας, συνώνυμη της λέξης Ολυμπιακός. Βασικά στελέχη εκείνης της ομάδας του Ολυμπιακού ήταν οι Ανδρέας Μουράτης, Γιώργος Δαρίβας, Ηλίας Ρωσίδης, Θανάσης Μπέμπης, Μπάμπης Κοτρίδης, Μπάμπης Δρόσος, Κώστας Καραπατής, Σάββας Θεοδωρίδης, Ηλίας Υφαντής, Θανάσης Κίνλεϊ, Στέλιος Ψύχος.

Σποραδικές επιτυχίες (1960 - 1979)

Η έναρξη της Ά Εθνικής κατηγορίας σηματοδότησε αλλαγή σελίδας για τον Ολυμπιακό. Μετά από έξι άκρος επιτυχημένες περιόδους, από το 1959-60 έως το 1964-65, δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο πρωτάθλημα, τερματίζοντας δεύτερος ή τρίτος. Είχε ποιοτικούς παίκτες στις γραμμές του όπως οι Ηλίας Υφαντής, Σάββας Θεοδωρίδης, Θανάσης Μπέμπης ενώ πρόσθεσε και νέους όπως οι Κώστας Πολυχρονίου, Γιώργος Σιδέρης και Κώστας Παπάζογλου. Δεν κατάφερε όμως να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα σε μια περίοδο που θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες του μεγάλου αντιπάλου, του Παναθηναϊκού. Αντίθετα, στο Κύπελλο Ελλάδος, έφτασε πέντε φορές στον τελικό κατακτώντας τέσσερις φορές το τρόπαιο. Χαρακτηριστικές είναι οι νίκες στους τελικούς, 3-0 τον Παναθηναϊκό το '60 στον επαναληπτικό, 3-0 τον Πανιώνιο στο '61, 3-0 τον Πιερικό το '63, 1-0 τον Παναθηναϊκό το '65. Στον τελικό βρέθηκε και το '62 με αντίπαλο ξανά τους πράσινους αλλά το παιχνίδι διεκόπη λόγω σκότους, ενώ το σκορ ήταν 0-0 στην παράταση.

Ξανά πρωταθλητής στέφθηκε την περίοδο 1965-66, μια επιτυχία που χρεώνεται πρωτίστως στον προπονητή της ομάδας, Μάρτον Μπούκοβι. Με τον Ούγγρο προπονητή να εφαρμόζει πρωτοποριακές μεθόδους και τακτικές για την εποχή, οι ερυθρόλευκοι δημιούργησαν ένα πολύ ισχυρό σύνολο. Αποδίδοντας κατά διαστήματα εκπληκτικό ποδόσφαιρο, έκαναν 23 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 30 αγώνες, βάζοντας τέλος στην εξαετή ανομβρία τίτλων. Με τον Μπούκοβι στην τεχνική ηγεσία και πρωταγωνιστές τους Σιδέρη, Πολυχρονίου και Νίκο Γιούτσο, κατέκτησαν και το πρωτάθλημα του 1966-67, με το τέλος του πρωταθλήματος να βρίσκει την Ελλάδα υπό το στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας. Το καθεστώς αυτό, κατά την άποψη των οπαδών και της διοίκησης του Ολυμπιακού, ευνόησε ξεκάθαρα τον αντίπαλο Παναθηναϊκό κατά τα επόμενα χρόνια. Την επόμενη διετία, αν και δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πολύ δυνατός στο Κύπελλο. Αναδείχθηκε νικητής το 1968 επί του Παναθηναϊκού, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ενώ στον ιστορικό τελικό του 1969 έχασε το κύπελλο στο στρίψιμο της δεκάρας.

Με τον Ολυμπιακό να διαμαρτύρεται για σωρεία διαιτητικών λαθών εις βάρος του τα επόμενα χρόνια, αλλά και με τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Ασλανίδη να επεμβαίνει διαρκώς στα του ποδοσφαίρου, μοναδικό τρόπαιο της επόμενης τριετίας ήταν το κύπελλο επί του ΠΑΟΚ το '71 με 3-1. Όλα άλλαξαν το 1972, όταν πρόεδρος του Ολυμπιακού ανέλαβε ο Νίκος Γουλανδρής. Ξοδεύοντας μεγάλα ποσά για μεταγραφές, συγκέντρωσε πολλά αστέρια στην ομάδα του Πειραιά. Πρωτοκλασάτοι παίκτες όπως οι Νίκος Γιούτσος, Γιώργος Δεληκάρης, Παναγιώτης Κελεσίδης, Γιάννης Κυράστας, Ρομαίν Αργυρούδης, Μίλτον Βιέρα, Μάικ Γαλάκος, Χούλιο Λοσάντα, Υβ Τριαντάφυλλος, Θανάσης Αγγελής, Γιάννης Γκαϊτατζής, Απόστολος Γκλέζος, Πέτρος Καραβίτης, Μιχάλης Κρητικόπουλος, Μιγκέλ Νικολάου, Βασίλης Σιώκος, Μπάμπης Σταυρόπουλος, και Δημήτρης Περσίδης πάσχιζαν για μια θέση στην ενδεκάδα. Η ομάδα του Γουλανδρή, υπό τις οδηγίες του προπονητή Λάκη Πετρόπουλου κατέκτησε την τριετία 1972-75 τρία πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Οι ερυθρόλευκοι, έχοντας υπεροπλία στην επίθεση, απέδωσαν 102 τέρματα την περίοδο 1973-74, σημειώνοντας ρεκόρ.

Με τον Γουλανδρή να αποχωρεί από την προεδρία απηυδισμένος από την αντιμετώπιση των διαιτητών το 1975, ο Ολυμπιακός περνά ξανά στην ανυποληψία. Χωρίς να έχει στιβαρή διοίκηση, έχασε αρκετά από τα μεγάλα αστέρια της ομάδας και την επόμενη τετραετία, 1975-79, δεν κατάφερε να κατακτήσει ούτε πρωτάθλημα ούτε κύπελλο. Χωρίς να έχει σταθερή απόδοση στο πρωτάθλημα τις χρονιές 1975-76 και 1977-78, κατετάγη τρίτος και τέταρτος αντίστοιχα. Έφτασε όμως και κοντά στον τίτλο δύο φορές, το 1976-77, όπου ήταν πρώτος μέχρι την τελευταία αγωνιστική πριν ηττηθεί από την Καστοριά, και την περίοδο 1978-79, όπου αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αγώνα μπαράζ με την ΑΕΚ, λόγω ισοβαθμίας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς την διοργανώτρια αρχή. Στο θεσμό του Κυπέλλου, έφτασε μόλις σε έναν τελικό το '76 όπου και έχασε το τρόπαιο από τον Ηρακλή στα πέναλτι. Τις επόμενες χρονιές δεν τα κατάφερε, αφού αποκλειόταν είτε στους προημιτελικούς είτε στους ημιτελικούς.

Διοργανώσεις

Πρωτάθλημα Πειραιά

Στο πρωτάθλημα Πειραιώς ο Ολυμπιακός συμμετείχε από την πρώτη του διοργάνωση το 1925, αμέσως μετά την ίδρυσή του, το οποίο και κατέκτησε αήττητος νικώντας στον τελικό τον Πειραϊκό Όμιλο με 4-2. Στα πρώτα χρόνια μεγάλος αντίπαλος του ήταν ο Εθνικός, ο οποίος κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1928, ενώ οι δύο σύλλογοι ισοβάθμησαν σε αυτό του 1929 και ανακηρύχθηκαν συμπρωταθλητές. Επίσης ο Εθνικός κατέκτησε και το πρωτάθλημα του 1939 το μοναδικό που συμμετείχε και έχασε ο Ολυμπιακός από άλλη πειραϊκή ομάδα.

Δεν συμμετείχε στα πρωταθλήματα του 1932, 1933 και 1936 λόγω της σύστασης της εθνικής κατηγορίας, ενώ αποβλήθηκε από αυτό του 1928 από την ΕΠΟ, μαζί με τους ΑΕΚ και Παναθηναϊκό επειδή αρνήθηκαν την συμμετοχή τους στο εθνικό πρωτάθλημα δημιουργώντας το Π.Ο.Κ..

Αναλυτικά

Χρονιά	25	26	27	28	29	30	31	32	33	34	35	36	37	38	39	40	41	42	43	44	45	46	47	48	49	50	51	52	53	54	55	56	57	58	59
Θέση	1ος	1ος	1ος	Α	1ος	1ος	1ος	Σ	Σ	1ος	Δ	Σ	1ος	1ος	2ος	1ος	Δ	Χ	Χ	Χ	Χ	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος
Α - Αποβλήθηκε · Σ - Δεν Συμμετείχε · Δ - Διεκόπη · X - Δεν διεξήχθη

Πανελλήνιο πρωτάθλημα

Στο πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδος το 1928 ο Ολυμπιακός μαζί με ΠΑΟ και ΑΕΚ δεν συμμετείχαν με επακόλουθο την τιμωρία τους από την ΕΠΟ. Ο Ολυμπιακός συμμετείχε στο δεύτερο πρωτάθλημα του 1929-30 μαζί με τους Παναθηναϊκό και Άρη κατακτώντας την τελευταία θέση. Στο επόμενο πρωτάθλημα του 1930-31 κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο, ενώ ακολούθησαν άλλα πέντε τη δεκαετία του 1930. Η πλήρης καταξίωση για τον Ολυμπιακό ήρθε την δεκαετία του 1950 όταν η ομάδα, με σπουδαίους παίκτες στη σύνθεσή της, κατέκτησε επτά πρωταθλήματα, τα έξι εκ των οποίων συνεχόμενα, και πέντε νταμπλ. Τότε παρατηρείται η χρήση της ονομασίας «Θρύλος» για την πειραϊκή ομάδα, η οποία υφίσταται μέχρι και σήμερα, ενώ η ομάδα γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής, με τον φανατικό της κόσμο να γεμίζει ασφυκτικά το τότε Ποδηλατοδρόμιο (το μετέπειτα Στάδιο Καραϊσκάκης) και να την ακολουθεί πιστά σε όλα τα γήπεδα που αγωνιζόταν.

Αναλυτικά

Χρονιά	28	29	30	31	32	33	34	35	36	37	38	39	40	41	42	43	44	45	46	47	48	49	50	51	52	53	54	55	56	57	58	59
Θέση	Σ	Χ	3ος	1ος	5ος	1ος	1ος	Δ	1ος	1ος	1ος	2ος	2ος	Χ	Χ	Χ	Χ	Χ	3ος	1ος	1ος	2ος	Χ	1ος	Χ	2ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος
Σ - Δεν Συμμετείχε · Δ - Διεκόπη · X - Δεν διεξήχθη

Α' Εθνική

Εμφάνιση 2008-09

Εμφανίσεις 2008-09

Την αγωνιστική περίοδο 1959-60 η ΕΠΟ αποφάσισε την ίδρυση μόνιμης εθνικής κατηγορίας με 16 ομάδες, Ο Ολυμπιακός συμπεριλήφθηκε ως πρωταθλητής Πειραιά. Μέχρι το 1966 δεν κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα τερματίζοντας 2ος και 3ος.

Τη διετία 1965-67, ο Ολυμπιακός δημιούργησε, με προπονητή τον Μάρτον Μπούκοβι, μια πολύ δυνατή ομάδα κερδίζοντας δύο πρωταθλήματα, ενώ την τριετία 1972-75, επί προεδρίας Νίκου Γουλανδρή, οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ελλάδος.

Μετά την αποχώρηση του Μπούκοβι, άρχισε μια σταδιακά φθίνουσα πορεία μέχρι το 1971 που ο Ολυμπιακός τερμάτισε 7ος. Από το 1972 η ομάδα ανασυντάχθηκε και επέστρεψε στην κορυφή με τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις πρωταθλημάτων το 1973, 1974, και 1975. Μέχρι το 1979 που το πρωτάθλημα έγινε επαγγελματικό, ο Ολυμπιακός πρωταγωνίστησε χωρίς να καταφέρει να το κατακτήσει. Στην διοργάνωση του 1979 ισοβάθμησε στην 1η θέση με την ΑΕΚ αλλά αρνήθηκε να πάρει μέρος σε αγώνα μπαράζ, μετά από απόφαση της διοίκησής του, εξαιτίας των διαιτητικών λαθών που είχαν γίνει εις βάρος του, στον αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο.

Ιστορικός έχει μείνει ο αγώνας στα Τρίκαλα το 1966, με τον τοπικό ΑΟ Τρικάλων όπου 15.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού είχαν φτάσει με κάθε μέσο στην πόλη από την προηγούμενη μέρα, κάτι πολύ δύσκολο την εποχή εκείνη, για να πανηγυρίσουν την νίκη-τίτλο (0-5) ύστερα απο 7 χρόνια. Οι περισσότεροι διανυκτέρευσαν σε χωράφια και στους δρόμους, την επόμενη μέρα το γήπεδο ήταν κατάμεστο από φίλους της ομάδας.

Αναλυτικά

Χρονιά	60	61	62	63	64	65	66	67	68	69	70	71	72	73	74	75	76	77	78	79
Θέση	3ος	2ος	2ος	3ος	2ος	2ος	1ος	1ος	2ος	2ος	3ος	7ος	2ος	1ος	1ος	1ος	3ος	2ος	4ος	2ος

Επαγγελματικό πρωτάθλημα

Με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην βουλή στις 19 Ιανουαρίου 1979 οι σύλλογοι μετατράπηκαν σε Π.Α.Ε. και έγιναν επαγγελματικοί. Ταυτόχρονα, επιχειρηματίες και εφοπλιστές ανέλαβαν τις νέες ΠΑΕ αποκτώντας τα πλειοψηφικά πακέτα των μετοχών. Τον Ολυμπιακό ανέλαβε όμιλος επιχειρηματιών με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά.

Ο Ολυμπιακός επανήλθε στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος κατακτώντας τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα και ένα ακόμα το 1987. Στη συνέχεια, την ιδιοκτησία ανέλαβε ο μετέπειτα καταδικασμένος για μεγάλο οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, επιχειρηματίας Γιώργος Κοσκωτάς και, αμέσως μετά, ο Αργύρης Σαλιαρέλης, ο οποίος επίσης καταδικάστηκε για οικονομικές ατασθαλίες. Αυτή ήταν η πιο άσχημη περίοδος στην ιστορία της ομάδας, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «πέτρινα χρόνια», καθώς δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα για εννέα χρόνια, αν και κατά περιόδους έπαιξε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο έχοντας στη σύνθεσή τους αναγνωρισμένης και υψηλής αξίας παίκτες, όπως ο Λάγιος Ντέταρι, ο Όλεγκ Προτάσοφ, ο Γκενάντι Λιτόφτσενκο, ο Γιούρι Σάβιτσεφ και ο Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες. Κατέκτησε, παρ' όλα αυτά τα κύπελλα του 1990 και του 1992, καθώς και το Σούπερ Καπ του 1992, φτάνοντας επίσης στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων την περίοδο 1992-93. Μάλιστα αυτή η στείρα περίοδος των Πειραιωτών ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο, αφού στο πρωτάθλημα 1987-88, ο Ολυμπιακός τερμάτισε μόλις στην 8η θέση, φτάνοντας στην πιο δυσάρεστη θέση της ιστορίας του, να παλεύει για μεγάλο διάστημα για την αποφυγή του υποβιβασμού.

Το 1993 τον σύλλογο ανέλαβε ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος αναδιοργάνωσε τον Ολυμπιακό και τον οδήγησε σε επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1997 μέχρι το 2003, και έντεκα συνολικά στα τελευταία δώδεκα χρόνια (1997-2008), ενώ η ομάδα πραγματοποίησε την καλύτερη παρουσία της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις το 1999, όταν έφτασε στους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Επί προεδρίας Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός ενισχύθηκε με παίκτες διεθνούς φήμης και αξίας, όπως οι Τζιοβάννι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ και Ριβάλντο, ενώ οι παρουσίες του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού, του επί σειρά ετών πρώτου σκόρερ Αλέκου Αλεξανδρή και του κορυφαίου ξένου σκόρερ στην ιστορία του Ολυμπιακού Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, συνέβαλαν σημαντικά στην αναγέννησή του.

Αναλυτικά

Το Στάδιο Καραϊσκάκη ή έδρα του Ολυμπιακού, χρησιμοποιήθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες των Αθηνών.

Aγων. περίοδος	Θέση	Aγων. περίοδος	Θέση
1979-80	1ος	1993-94	3ος
1980-81	1ος	1994-95	2ος
1981-82	1ος	1995-96	3ος
1982-83	1ος	1996-97	1ος
1983-84	2ος	1997-98	1ος
1984-85	4ος	1998-99	1ος
1985-86	5ος	1999-00	1ος
1986-87	1ος	2000-01	1ος
1987-88	8ος	2001-02	1ος
1988-89	2ος	2002-03	1ος
1989-90	4ος	2003-04	2ος
1990-91	2ος	2004-05	1ος
1991-92	2ος	2005-06	1ος
1992-93	2ος

Σούπερ Λίγκ

Aγων. περίοδος	Θέση
2006-07	1ος
2007-08	1ος
2008-09	1ος
2009-10	5ος

Μεγάλοι παίκτες στα επαγγελματικά πρωταθλήματα ήταν οι

Γιώργος Κοκολάκης Τάκης Λεμονής Βαγγέλης Κουσουλάκης Λάγιος Ντέταρι Όλεγκ Προτάσοφ Γκενάντι Λιτόφτσενκο Γιούρι Σάβιτσεφ Χουάν Ζιλμπέρτο Φούνες Πέτρος Ξανθόπουλος Τόμας Άλστρομ Νίκος Αναστόπουλος Μάρτιν Νοβοσέλατς Πέτρος Μίχος Σταύρος Παπαδόπουλος

Γιώργος Γκαβασιάδης Πέτρος Καραβίτης Νίκος Σαργκάνης Τάκης Νικολούδης Θεόδωρος Πάλλας Βιθέντε Εσταβίλιο Μάικ Γαλάκος Τάσος Μητρόπουλος Πέτρος Ξανθόπουλος Μίλος Σέστιτς Νίκος Βαμβακούλας Ρότζερ Άλμπερτσεν Κώστας Ορφανός Γιάννης Γούναρης

Χέρμπερτ Νόυμαν Χόρχε Μπάριος Ανδρέας Μπονόβας Γιώργος Κωστίκος Βασίλης Παπαχρήστου Γιώργος Σεμερτζίδης Γιώργος Βαΐτσης Βασίλης Καραπιάλης Κριστιάν Καρεμπέ Αλέξης Αλεξίου Μηνάς Χατζίδης Γιώτης Τσαλουχίδης Νίκος Τσιαντάκης Ηλίας Ταληκριάδης

Παναγιώτης Σοφιανόπουλος Στράτος Αποστολάκης Θόδωρος Παχατουρίδης Ηλίας Σαββίδης Γιώργος Μητσιμπόνας Κυριάκος Καραταΐδης Γιώργος Μύρτσος Φαμπιάν Εστάι Μπεντ Κρίστενσεν Ντανιέλ Μπατίστα Ίλια Ίβιτς Γιώργος Σκαρτάδος Αντρέι Γιουσκόβιακ Στέλιος Γιαννακόπουλος

Σίνισα Γκόγκιτς Γρηγόρης Γεωργάτος Γιώργος Αμανατίδης Δημήτρης Ελευθερόπουλος Αλέκος Αλεξανδρής Γιώργος Ανατολάκης Νίκος Νταμπίζας Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς Τζιοβάννι Ριβάλντο Ρασίντ Γιεκινί Ντάρκο Κοβάτσεβιτς

Κύπελλο Ελλάδος

Στο κύπελλο Ελλάδος ο Ολυμπιακός συμμετείχε πρώτη φορά το 1932 και αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο από τον Απόλλωνα με 1-0. Από το 1947 έως το 1976 πρωταγωνίστησε στην διοργάνωση κατακτώντας 17 κύπελλα, χάνοντας σε 5, με ένα τελικό όπου δεν διεξήχθη ποτέ επαναληπτικός και μία διοργάνωση που δεν τελείωσε, όλα αυτά σε 30 διοργανώνεις. Μάλιστα έχει 12 συνεχόμενες συμμετοχές σε τελικούς με πρώτη το 1951 και τελευταία το 1966. Ιστορικοί έχουν μείνει οι τελικοί του 1947 όπου νίκησε τον Ηρακλή με 5-0, ο τελικός του 1969 που έχασε το κύπελλο από τον Παναθηναϊκό έπειτα από κλήρωση, καθώς και το 5-1 επί της Δόξας Δράμας το 1958.

Άλλες διοργανώσεις

Κύπελλα Πάσχα και Χριστουγέννων

Όταν το 1928 η ΕΠΟ τιμώρησε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ αυτοί ένωσαν τις δυνάμεις του δημιουργώντας το περίφημο ΠΟΚ. Η ένωση αυτή διοργάνωσε δύο διεθνή τουρνουά το Κύπελλο Πάσχα και το Κύπελλο Χριστουγέννων με συμμετοχή και ομάδων από το εξωτερικό. Ο Ολυμπιακός πρωταγωνίστησε σε αυτά τα κύπελλα κατακτώντας 9 φορές το Κύπελλο Χριστουγέννων (1948, 1952, 1953, 1954, 1956, 1959, 1960, 1961, 1962) και 10 κύπελλα Πάσχα (1928, 1929, 1936, 1945, 1946, 1949, 1951, 1953, 1959, 1964). Με την δημιουργία της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας το ΠΟΚ ουσιαστικά διαλύθηκε και σταμάτησαν και οι αγώνες των κυπέλλων.

Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδας

Το κύπελλο αυτό διοργανωνόταν μεταξύ του πρωταθλητή Ελλάδας και αυτόν της Κύπρου. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε και τις δύο διοργανώσεις που συμμετείχε το 1967 εναντίον του ΑΠΟΕΛ και το 1973 εναντίον της Ανόρθωσης.

Κύπελλο φιλίας και αλληλεγγύης

Είναι η διοργάνωση του ελληνικού super cup ανάμεσα στο πρωταθλητή και κυπελλούχο της προηγούμενης περιόδου. Ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει 3 φορές το κύπελλο. Έχει πάρει μέρος και στις τρεις από τις τέσσερις ανεπίσημες διοργανώσεις που έγιναν, το 1949, 1971 και 1980 κατακτώντας την τελευταία.

Ευρωπαϊκή παρουσία

Ολυμπιακός - Τσέλσι Champions League 2008

Ο Ολυμπιακός ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετείχε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Την περίοδο 1958–59 επρόκειτο να συμμετάσχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όμως η κλήρωση του έφερε αντίπαλο την τουρκική Μπεσίκτας και λόγω των άσχημων σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες ο Ολυμπιακός αποχώρησε χωρίς να αγωνιστεί, καθώς η ΟΥΕΦΑ δεν δέχτηκε την πρότασή του οι αγώνες να διεξαχθούν στην Γιουγκοσλαβία. Τελικά έκανε την παρθενική του εμφάνιση την αμέσως επόμενη περίοδο στην ίδια διοργάνωση, όπου αντιμετώπισε την ισχυρή Μίλαν, από την οποία αποκλείστηκε αποσπώντας ισοπαλία 2–2 στον Πειραιά και με ήττα 1–3 στο Σαν Σίρο. Επίσης ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα η οποία κατάφερε να προκριθεί στον επόμενο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, όταν στο Κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1963–64 απέκλεισε την πολωνική Ζαγκλέμπιε.

Ο Ολυμπιακός έχει πολυετή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχοντας επιτύχει αρκετές προκρίσεις και νίκες. Τον Φεβρουάριο του 1962 συμμετείχε στο βαλκανικό κύπελλο δευτεραθλητών το οποίο ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1963 με νικητή τον Ολυμπιακό. Κατέκτησε το κύπελλο μετά από τρεις τελικούς με αντίπαλο τη Λέφσκι Σόφιας, 1-0, 0-1 και 1-0 . Σημαντική στιγμή στην ιστορία του Ολυμπιακού αποτελεί η πρόκρισή του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών την περίοδο 1974-75 επί της Σέλτικ, η οποία μεσουρανούσε την εποχή εκείνη στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα, με 1-1 στη Γλασκώβη και 2-0 στον Πειραιά. Στην φάση των «16», αντιμετώπισε την επίσης ισχυρή Άντερλεχτ, από την ηττήθηκε με το βαρύ σκορ 5-1 στον πρώτο αγώνα στις Βρυξέλλες. Στον επαναληπτικό αγώνα, στο ιστορικό παιχνίδι στην Πάτρα το 1975, ο Ολυμπιακός μετά από πολύ καλό παιχνίδι δεν κατάφερε να ανατρέψει το σκορ του πρώτου αγώνα όταν ο διαιτητής τού ακύρωσε τέσσερα γκολ (νίκησε με 3-0). Σημαντική επίσης επιτυχία ήταν ο αποκλεισμός του Άγιαξ το 1983 με 0-0 μέσα στο Άμστερνταμ και 2-0 (παράταση) στη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ. Στην φάση των «16», ο Ολυμπιακός πέτυχε ακόμα μία ιστορική νίκη επί της Μπενφίκα με 1-0 εντός έδρας, αλλά αποκλείστηκε με ήττα 3-0 στο γήπεδο Ντα Λουζ.

Σημαντικότερη επιτυχία του είναι η πρόκρισή του στους προημιτελικούς (φάση των «8») του Τσάμπιονς Λιγκ, μόλις στη δεύτερη παρουσία του στη διοργάνωση με τη νέα της μορφή, την περίοδο 1998-99. Στην φάση των ομίλων, οι ερυθρόλευκοι τερμάτισαν πρώτοι στον δικό τους όμιλο, αφήνοντας πίσω τους την Κροάσια Ζάγκρεμπ, την Πόρτο και τον Άγιαξ, με απολογισμό τρεις νίκες στα ισάριθμα εντός έδρας παιχνίδια, δύο ισοπαλίες και μία ήττα εκτός έδρας από τον Άγιαξ στην Άμστερνταμ Αρίνα. Στους προημιτελικούς κληρώθηκε να παίξει εναντίον της Γιουβέντους, όπου στο πρώτο παιχνίδι στο Ντέλε Άλπι του Τορίνο, η πειραϊκή ομάδα ηττήθηκε με 2-1. Στο δεύτερο παιχνίδι στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο 12ο λεπτό και κρατούσε το 1-0 (σκορ πρόκρισης) μέχρι το 85ο, όταν η Γιουβέντους ισοφάρισε σε μία άτυχη στιγμή για την ελληνική ομάδα και πήρε την πρόκριση για τα ημιτελικά.

Η ομάδα έφτασε άλλη μια φορά στα προημιτελικά αυτή τη φορά του Κυπέλλου Κυπελλούχων την περίοδο 1992-93. Στον πρώτο γύρο απέκλεισε την Τσερνομόρετς από την Ουκρανία, αν και ηττήθηκε με 0-1 στο Στάδιο Καραϊσκάκη στο πρώτο παιχνίδι, κερδίζοντας στην Οδησσό με 3-0. Στον δεύτερο γύρο, ο Ολυμπιακός πέτυχε μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ευρωπαϊκή του ιστορία, κερδίζοντας στο πρώτο παιχνίδι τη Μονακό μέσα στο γήπεδοι Λουί Ντε με 1-0, και με το 0-0 στο Φάληρο πήρε την πρόκριση στους «8» της διοργάνωσης όπου αποκλείστηκε από την Ατλέτικο Μαδρίτης, με 1-1 εντός και ήττα 3-1 εκτός έδρας.

Σπουδαία επιτυχία για τον Ολυμπιακό ήταν η πρόκρισή του στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 2007-08, αφού προκρίθηκε από έναν δύσκολο όμιλο ως δεύτερος αλλά ισόβαθμος με την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης στους 11 βαθμούς, αφήνοντας πίσω του τη Βέρντερ Βρέμης και τη Λάτσιο. Μάλιστα οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να κερδίσουν για πρώτη φορά εκτός έδρας στη διοργάνωση, πετυχαίνοντας ιστορική νίκη με 3-1 μέσα στη Βρέμη επί της Βέρντερ, αλλά και μία δεύτερη με 2-1 στο Ολίμπικο της Ρώμης, επί της Λάτσιο. Επίσης η ομάδα του Πειραιά πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση στο Στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης όπου ηττήθηκε τελικά με 4-2, αφού αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ μόλις στο 2ο λεπτό, κατάφερε να ισοφαρίσει σε 1-1 στο 8ο, και να προηγηθεί με 2-1 στο 47ο αν και έπαιζε με 10 παίκτες από το 13ο. Τελικά ισοφαρίστηκε στο 68ο, και δέχτηκε τα δύο γκολ της ήττας στα τελευταία λεπτά του αγώνα, χάνοντας αρκετές ευκαιρίες για κάτι καλύτερο μέχρι και το σφύριγμα της λήξης. Η ιστορική πρόκριση σφραγίστηκε με την επιβλητική νίκη με 3-0 επί της Βέρντερ στο Καραϊσκάκη.

Την επιτυχία του αυτή την επανέλαβε και την περίοδο 2009-10, όταν προκρίθηκε στους 16 και πάλι, ως δεύτερος στον όμιλο, πίσω απο την Άρσεναλ και αφήνοντας εκτός Τσάμπιονς Λίγκ τη βελγική Σταντάρ Λιέγης και την πρωταθλήτρια Ολλανδίας Άλκμααρ. Οι ερυθρόλευκοι συγκέντρωσαν 10 βαθμούς κερδίζοντας και τους 3 αντιπάλους τους στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (1-0 την Άλκμααρ, 2-1 την Σταντάρ και 1-0 την Άρσεναλ) και αποσπώντας «λευκή» ισοπαλία (0-0) στην Ολλανδία απο την Άλκμααρ.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 2000-01, οι Πειραιώτες έχασαν την πρόκριση στους «16» της διοργάνωσης στην ισοβαθμία με τη Λιόν στη δεύτερη θέση του ομίλου με 9 βαθμούς, εξαιτίας του ότι έχασαν στο τελευταίο παιχνίδι στη Γαλλία με 1-0, ενώ είχαν νικήσει στην Αθήνα την γαλλική ομάδα με 2-1, με τους φιλοξενούμενους να πετυχαίνουν το εκτός έδρας γκολ, που τους έδωσε τελικά την πρόκριση, στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Στον όμιλο οι ερυθρόλευκοι είχαν νικήσει και τους τρεις εντός έδρας αγώνες, συμπεριλαμβανομένης της νίκης με 1-0 επί της φιναλίστ της προηγούμενης περιόδου Βαλένθια. Παρόμοια τύχη είχε ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ και την περίοδο 2004-05, όταν σε έναν δύσκολο όμιλο με αντιπάλους την φιναλίστ της προηγούμενης περιόδου Μονακό, την πρωταθλήτρια Ευρώπης την περίοδο εκείνη Λίβερπουλ και την Λα Κορούνια, τερμάτισε ισόβαθμος με τη Λίβερπουλ στη δεύτερη θέση με 10 βαθμούς, έχοντας κερδίσει εντός έδρας και τις τρεις αντιπάλους. Αποκλείστηκε αφού, έχοντας νικήσει τους Άγγλους με 1-0 στο Καραϊσκάκη, προηγήθηκε στο ημίχρονο μέσα στο Άνφιλντ αλλά ηττήθηκε με 3-1, δεχόμενος το τρίτο γκολ που του στέρησε την πρόκριση και πάλι στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Έτσι ως τρίτος έπαιξε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όπου απέκλεισε τη γαλλική Σοσό με δύο νίκες 1-0, αλλά αποκλείστηκε από τη Νιουκάστλ με δύο ήττες και συνολικό σκορ 1-7 στη φάση των «16».

Στα επιτεύγματα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη περιλαμβάνονται επίσης η εντυπωσιακή νίκη με 6-2, στα πλαίσια του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 2002-03, επί της φιναλίστ του 2001-02 Μπάγερ Λεβερκούζεν, που όμως την ακολούθησε η ντροπιαστική ήττα μια εβδομάδα αργότερα με 3-0 από τη Μακάμπι Χάιφα στο ΓΣΠ της Κύπρου το οποίο χρησιμοποιούσε ως έδρα τότε η ισραηλινή ομάδα, και η ευρεία νίκη επί της Γαλατασαράι με 3-0 την επόμενη χρονιά για την ίδια διοργάνωση. Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1972-73, ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που νίκησε επί ιταλικού εδάφους, όταν κατάφερε να κερδίσει την Κάλιαρι με 1-0 εκτός έδρας και να την αποκλείσει με 2 νίκες. Εκείνη την περίοδο νίκησε και την κάτοχο του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, Τότεναμ, εντός έδρας με το ίδιο σκορ. Την προηγούμενη περίοδο στο Κύπελλο Κυπελλούχων είχε νικήσει εκτός έδρας τη Ντιναμό Μόσχας με 2-1, ενώ μια ακόμα ιστορική νίκη ήταν αυτή στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1999-2000, όταν κέρδισε τη Γιουβέντους στην Ιταλία με 2-1. Επίσης ένα σημαντικό στατιστικό στοιχείο των ερυθρολεύκων ήταν το αήττητο της έδρας τους στο Τσάμπιονς Λιγκ για τα 4 πρώτα χρόνια της συμμετοχής τους στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Το αήτηττο αυτό διακόπηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που κέρδισε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας με 2-0, διακόπτοντας το σερί των 13 αγώνων του Ολυμπιακού χωρίς ήττα και των 15 συνολικά, συμπεριλαμβανομένων και των προκριματικών.

Φίλαθλοι

Η τραγωδία της θύρας 7

Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού σε αγώνα με τον ΠΑΟ

Τραγική ημέρα στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού αθλητισμού, ήταν η 8η Φεβρουαρίου 1981, όταν 21 φίλαθλοι από τη θύρα 7 βρήκαν φρικτό θάνατο κατά τη διάρκεια του αγώνα με την ΑΕΚ στο Στάδιο Καραϊσκάκη, που έληξε με 6-0 υπέρ των ερυθρολεύκων. Οι 20 από αυτούς ήταν φίλοι του Ολυμπιακού και ένας της ΑΕΚ. Μέσα σε πανηγυρισμούς, πολλοί φίλαθλοι έτρεξαν λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν από τη θύρα 7, δημιουργώντας συνωστισμό ενώ η πόρτα της θύρας ήταν κλειστή. Κάποιοι από τους φιλάθλους έπεσαν στα σκαλιά της θύρας με αποτέλεσμα το πλήθος που συνέρεε προς την έξοδο να ποδοπατηθεί. Εκτός από τους 21 νεκρούς υπήρξαν και 53 τραυματίες .

Δεκάδες τραυματίες και νεκροί μεταφέρθηκαν με περιπολικά και ασθενοφόρα στο Τζάνειο Νοσοκομείο, στο οποίο είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται εξαιρετικά μεγάλος αριθμός ατόμων, δημιουργώντας σκηνές αλλοφροσύνης. Πολλοί τραυματίες μεταφέρθηκαν επίσης στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Παράλληλα, τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα έκαναν έκκληση σε γιατρούς και αιμοδότες να προσέλθουν στο Τζάνειο, ενώ σε ένδειξη πένθους διέκοψαν τα προγράμματά τους και μετέδιδαν πένθιμη μουσική.

Η μνήμη των θυμάτων τιμάται κάθε χρόνο από τη διοίκηση και τους οπαδούς της ομάδας. Στο νέο γήπεδο του Ολυμπιακού υπάρχουν 21 μαύρα καθίσματα, για να τιμηθούν τα θύματα της τραγωδίας, ενώ έχουν διατηρηθεί και φυλάσσονται στο μουσείο η πόρτα και μέρος από τα σκαλοπάτια όπου συνέβη το τραγικό περιστατικό.

Τίτλοι

Πανελλήνιοι και διεθνείς τίτλοι

• 37 Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009.
• 24 Κύπελλα Ελλάδος: 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009.
• 4 Σούπερ Καπ: 1980 ανεπίσημο, 1987, 1992, 2007.
• 1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1963.
• 2 Κύπελλα Μεγάλης Ελλάδας: 1967, 1973

Άλλοι τίτλοι

• 24 Πρωταθλήματα Πειραιά: 1925, 1926, 1927, 1929, 1930, 1933, 1934, 1937, 1939, 1940, 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959.
• 10 Κύπελλα Πάσχα: 1928, 1929, 1936, 1945, 1946, 1949, 1951, 1953, 1959, 1964
• 9 Κύπελλα Χριστουγέννων: 1948, 1952, 1953, 1954, 1956, 1959, 1960, 1961, 1962

Νέοι και έφηβοι

• 2 Πρωταθλήματα Ελλάδος Κ-21: 2004, 2010
• 1 Πρωτάθλημα Ελλάδος Κ-17: 2010

Τρέχουσα σύνθεση

Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
1		Τερματοφύλακας	Νίκος Παπαδόπουλος
3		Αμυντικός	Φρανσουά Μοντεστό
4		Αμυντικός	Όλοφ Μέλμπεργκ
5		Δεξί μπακ	Γιώργος Γκαλίτσιος
7		Μέσος	Αριέλ Ιμπαγάσα
8		Μέσος	Ντούντου Σεαρένσε
9		Επιθετικός	Μάρκο Πάντελιτς
11		Ακραίος	Ζαουάντ Ζαϊρί
14		Περιφερειακός	Κέβιν Μιραλάς
15		Αριστερό μπακ	Ραούλ Μπράβο
18		Μέσος	Γιάννης Φετφατζίδης
19		Περιφερειακός	Νταβίντ Φουστέρ
20		Αριστερό μπακ	Χοσέ Χολέμπας

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
21		Αμυντικός	Αβραάμ Παπαδόπουλος
22		Επιθετικός	Κώστας Μήτρογλου
24		Ακραίος	Ντένις Ρόμενταλ
29		Περιφερειακός	Κρίστιαν Νέμεθ
30		Αμυντικός μέσος	Μόισες Ουρτάδο Πέρεζ
33		Μέσος	Γιάννης Παπαδόπουλος
35		Δεξί μπακ	Βασίλης Τοροσίδης
42		Τερματοφύλακας	Μπαλάς Μέγκιερι
71		Τερματοφύλακας	Αντώνης Νικοπολίδης
78		Τερματοφύλακας	Ούρκο Ράφαελ Πάρντο
77		Ακραίος	Άλμπερτ Ριέρα
92		Αμυντικός	Ιωάννης-Κωνσταντίνος Ποτουρίδης

Προπονητής: Ερνέστο Βαλβέρδε

Σε δανεισμό: Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
9		Επιθετικός	Ματ Ντάρμπισιρ (στην Μπέρμιγχαμ)
10		Επιθετικός	Ντιόγκο Λουίς Σάντος (στην Φλαμένγκο)
—		Ακραίος	Ντένις Επσταϊν (στην Κέρκυρα)
—		Επιθετικός	Σουμπίνιο (στον Πανσερραϊκό)
—		Αμυντικός	Τάσος Παπάζογλου (στον Πανσερραϊκό)
—		Μέσος	Γιώργος Κατσικογιάννης (στον ΟΦΗ)

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
—		Ακραίος	Γιώργος Νικλητσιώτης (στον ΟΦΗ)
—		Ακραίος	Αριστείδης Σοϊλέδης (στον ΟΦΗ)
—		Αμυντικός	Γιώργος Βαλεριάνος (στον Θρασύβουλο)
—		Αμυντικός	Ανδρέας Βασιλόγιαννης (στον Εθνικό Πειραιώς)
—		Αμυντικός	Παναγιώτης Σταμόγιαννος (στην Δόξα Δράμας)

Αλλαγές στη σύνθεση για την ερχόμενη περίοδο 2010/11

Ήρθαν: Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
3		Αμυντικός	Φρανσουά Μοντεστό (από την Μονακό)
7		Μέσος	Αριέλ Ιμπαγάσα (από την Βιγιαρεάλ)
9		Επιθετικός	Μάρκο Πάντελιτς (από τον Άγιαξ)
14		Περιφερειακός	Κέβιν Μιραλάς (δανεικός από τη Σεντ Ετιέν)
19		Περιφερειακός	Νταβίντ Φουστέρ (από την Βιγιαρεάλ)
20		Αμυντικός	Χοσέ Χολέμπας (από την Μόναχο 1860)
24		Ακραίος	Ντένις Ρόμενταλ (από τον Άγιαξ)

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
29		Περιφερειακός	Κρίστιαν Νέμεθ (από την Λίβερπουλ)
30		Αμυντικός μέσος	Μόισες Ουρτάδο Πέρεζ (από την Εσπανιόλ)
42		Τερματοφύλακας	Μπαλάς Μέγκιερι (από τη Φερεντσβάρος)
77		Ακραίος	Άλμπερτ Ριέρα (από την Λίβερπουλ)
—		Ακραίος	Ντένις Επσταϊν (από τον Ηρακλή)
—		Επιθετικός	Σουμπίνιο (από τον Εθνικό Πειραιώς)
—		Αμυντικός	Τάσος Παπάζογλου (από τον Πανσερραϊκό)

Έφυγαν: Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
1		Τερματοφύλακας	Λεωνίδας Παναγόπουλος (Πανιώνιος)
2		Αμυντικός	Κυριάκος Παπαδόπουλος (Σάλκε)
3		Αμυντικός	Ντιντιέ Ντομί (Ελεύθερος)
6		Μέσος	Ιεροκλής Στολτίδης (Α.Ο. Κέρκυρα)
7		Ακραίος	Λουτσιάνο Γκαλέτι (αποσύρθηκε)
8		Μέσος	Όσκαρ Γκονζάλεθ Μάρκος (Ελεύθερος)
14		Αμυντικός	Μίχαλ Ζεβλάκοφ (Ανκαραγκουτσού)

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
19		Ακραίος	Χεσούς Ντάτολο (τέλος δανεισμού)
24		Αμυντικός	Λεονάρντο
25		Μέσος	Έντσο Μαρέσκα (Ελεύθερος)
28		Μέσος	Κριστιάν Ραούλ Λεντέσμα (Colon Santa Fe)
30		Αμυντικός	Τάσος Πάντος (Π.Α.Σ. Γιάννινα)
32		Επιθετικός	Λομάνα Τρεζόρ Λούα Λούα (Α.Σ. Ομόνοια Λευκωσίας)
50		Τερματοφύλακας	Πάβελ Κόβατς (ΑΟ Νέα Καβάλα)

Διακεκριμένοι ποδοσφαιριστές

Αλέκος Αλεξανδρής Νίκος Αναστόπουλος Παρασκευάς Άντζας Χρήστος Πατσατζόγλου Χρήστος Αρβανίτης Νίκος Βαμβακούλας Γρηγόρης Γεωργάτος Στέλιος Γιαννακόπουλος Βασίλης Καραπιάλης Κυριάκος Καραταΐδης Τάκης Λεμονής Τάσος Μητρόπουλος Πέτρος Μίχος Βασίλης Μποτίνος

Νίκος Σαργκάνης Γιώτης Τσαλουχίδης Νίκος Τσιαντάκης Ζιοβάννι Σίλβα ντε Ολιβέιρα Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα Ριβάλντο Ζε Ελίας Λουτσιάνο ντε Σόουζα Χουάν Φούνες Λουτσιάνο Γκαλέτι Βιθέντε Εσταβίλιο Χόρχε Μπάριος Φαμπιάν Εστάι Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο Κριστιάν Καρεμπέ

Μπεντ Κρίστενσεν Παρ Ζέτερμπεργκ Λάγιος Ντέταρι Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς Ντάρκο Κοβάτσεβιτς Ίλια Ίβιτς Σίνισα Γκόγκιτς Μάρτιν Νοβοσέλατς Αντρέι Γιουσκόβιακ Όλεγκ Προτάσοφ Γκενάντι Λιτόφτσενκο Γιούρι Σάβιτσεφ

Δείτε επίσης

• Ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού Πειραιώς (2000-2009)

Βιβλιογραφία

• Γ.Χ. Αλεξανδρή Η Ιστορία του Ολυμπιακού
• Βασίλη Καρδάση , Ολυμπιακός ένα αρχείο μιά ιστορία , Εκδόσεις Μίλητος, ISBN 960-8460-09-3
• Θρύλος πορεία μέσα στο χρόνο, εκδόσεις Ηλιοτρόπιο, 1997, ISBN 569-584-365-2
• Γιώργου Αρκουλή, Η αληθινή ιστορία του Θρύλου 1925-1978, εκδόσεις Ιωάννου, 1999, ISBN 960-8020-00-Χ
• Γιώργου Γαβαλά, Χρυσός θρύλος, έκδοση ART PRESS ΕΚΔΟΤΙΚΉ ΕΠΕ
• Ανδρέα Μπόμπη, Γκολ 2000 ένας αιώνας ποδόσφαιρο, Εκδόσεις Πελεκάνος, 2000
• Όλα για το ποδόσφαιρο, τρίτομο Αλμανάκ 91, έκδοση περιοδικό εικόνες, 1991
• Γιάννη Διακογιάννη, 100 χρόνια ποδόσφαιρο, τόμος 4ος, Εκδόσεις Μίλητος, ISBN 960-8460-08-5