Παγκρεατίτιδα

Η παγκρεατίτιδα είναι η φλεγμονή του παγκρέατος. Διακρίνεται σε οξεία και χρονία.

Οξεία παγκρεατίτιδα

Ως οξεία παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται η οξεία φλεγμονή του παγκρέατος, μη μικροβιακής αιτιολογίας, η οποία οφείλεται σε ενεργοποίηση των ενζύμων εντός του παγκρεατικού ιστού, με αποτέλεσμα την αυτοπεψία του.

Το κυριότερο σύμπτωμα της είναι ο πόνος, ο οποίος μπορεί να είναι ηπιότερος σε ήπιες μορφές και συχνά ακολουθεί ένα γενναίο γεύμα. Ο πόνος συνοδεύεται συνήθως από ναυτία και εμετούς.

Για τη διάγνωση χρησιμοποιείται από τις εξετάσεις αίματος, η αμυλάση (η οποία βρίσκεται αυξημένη) και από ακτινολογικές εξετάσεις το υπερηχογράφημα.

Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική (περιλαμβάνει ενυδάτωση, νηστεία, αναλγητικά κ.ά.) ή χειρουργική, ανάλογα με την περίπτωση.

Χρόνια παγκρεατίτιδα

Χρόνια παγκρεατίτιδα είναι η χρόνια φλεγμονή του παγκρέατος, η οποία χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα ή συχνό κοιλιακό πόνο, με ανεπάρκεια τόσο της εξωκρινούς, όσο και της ενδοκρινούς, μοίρας του παγκρέατος. Η ασθένεια σχετίζεται στενά με την υπερβολική, χρόνια, κατανάλωση αλκοόλ.

Εκτός από τον πόνο, οι ασθενείς παρουσιάζουν απώλεια βάρους, λιπαρές κενώσεις και υπεργλυκαιμία. Επιπλοκές μπορεί να είναι ο διαβήτης, ο ίκτερος, η στένωση του δωδεκαδακτύλου και οι ψευδοκύστεις.

Η θεραπεία είναι συντηρητική (αντιμετώπιση του πόνου και του διαβήτη) ή χειρουργική.

Βιβλιογραφία

• Παπαδημητρίου, "Σύγχρονη γενική χειρουργική", εκδόσεις Μ. Παρισιάνου.