Μεσιέ 78: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Ρομπότ: Τροποποίηση: ko:메시에 78 |
|||
| Γραμμή 26: | Γραμμή 26: | ||
* [http://www.nightskyinfo.com/archive/m78_ngc2071 NightSkyInfo.com - M78] |
* [http://www.nightskyinfo.com/archive/m78_ngc2071 NightSkyInfo.com - M78] |
||
{{Αντικείμενα Μεσιέ}} |
|||
{{Ενσωμάτωση κειμένου|it|M78 (astronomia)}} |
{{Ενσωμάτωση κειμένου|it|M78 (astronomia)}} |
||
Έκδοση από την 19:21, 18 Ιουλίου 2010
Το Μεσιέ 78 (γνωστό και ως Μ78 και NGC 2068) είναι ένα νεφέλωμα ανάκλασης σε απόσταση 1600 ετών φωτός στον αστρισμό του Ωρίωνα. Με φαινόμενο μέγεθος 8,3 είναι το λαμπρότερο νεφέλωμα ανάκλασης στον ουρανό. Το Μεσιέ 78 ανήκει στο σύπλεγμα του Ωρίωνα, όπως το νεφέλωμα του Ωρίωνα και το Μεσιέ 43, που βρίσκεται σε απόσταση 1500 ετών φωτός.
Ιστορικό
Το Μεσιέ 78 ανακαλύφθηκε από τον Πιέρ Μεσαίν το 1780. Ο Σαρλ Μεσιέ το συμπεριέλαβε στον κατάλογό του στις 17 Δεκεμβρίου 1780.[1]
V1647 Orionis
Τον Ιανουάριο του 2004 το άστρο V1647 Orionis, ένας νεαρός εκρηκτικός μεταβλητός αστέρας που βρίσκεται στη βορειοδυτική άκρη του νεφελώματος, υπέστη μια ξαφνική αύξησης της φωτεινότητας, φωτίζοντας μέρος του νεφελώματος, το οποίο ονομάστηκε νεφέλωμα McNeil, προς τιμήν του ατόμου που το ανακάλυψε. Αυτό το γεγονός ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για τη μελέτη της δυναμικής που σχετίζεται με τους πρωταστέρες και μελετήθηκε έντονα για δύο χρόνια, που αντιστοιχεί στην περίοδο κατά την οποία διατήρησε φωτεινότητα υψηλότερα από το κανονικό. Τον Οκτώβριο του 2005 η φωτεινότητά του μειώθηκε απότομα.[2]
Χαρακτηριστικά
Το Μεσιέ 78 είναι το λαμπρότερο νεφέλωμα ανάκλασης σε μία ομάδα νεφελωμάτων που περιλαμβάνει τα NGC 2064, NGC 2067 και NGC 2071. Αυτά τα νεφελώματα μαζί με το νεφέλωμα φωτιά αποτελούν το μοριακό νέφος LDN 1630, ένα μέρος του συμπλέγματος του Ωρίωνα.
Τα άστρα τα οποία φωτίζουν το Μεσιέ 78, ως νεφέλωμα ανάκλασης, είναι τα HD 38563A και HD 38563B, τα οποία έχουν οπτικό μέγεθος 10. Η πραγματική διάμετρος του Μεσιέ 78 φτάνει τα 4 έτη φωτός.[1] Το φάσμα του είναι συνεχές και όμοιο με αυτό των άστρων που το φωτίζουν. Μέσα στο Μεσιέ 78 έχουν εντοπιστεί 45 μεταβλητοί τύπου Τ Ταύρου και 17 αντικείμενα Herbin-Haro.
Στην υπέρυθρη ακτινοβολία γίνεται σαφέστερα ορατό το ανοικτό σμήνος από νέα αστέρια που σχηματίστηκαν μέσα στο νεφέλωμα. Αποτελείται από 192 άστρα και εκτείνεται σε μία ακτινική διάμετρο 7'. Αυτό το σμήνος ονομάστηκε M78 ''[LDEG91] 3''.[3]
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Federico Manzini (2000). Nuovo Orione - Il Catalogo di Messier.
- ↑ Acosta-Pulido, J. A.; Kun, M.; Ábrahám, P.; Kóspál, Á.; Csizmadia, Sz.; Kiss, L. L.; Moór, A.; Szabados, L.; Benkő, J. M.; Delgado, R. Barrena; Charcos-Llorens, M.; Eredics, M.; Kiss, Z. T.; Manchado, A.; Rácz, M.; Almeida, C. Ramos; Székely, P.; Vidal-Núñez, M. J. (2007). «The 2004-2006 Outburst and Environment of V1647 Ori». The Astronomical Journal 133 (5): 2020-2036. doi:. http://adsabs.harvard.edu/abs/2007AJ....133.2020A. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2009.
- ↑ Archinal, Brent A.; Hynes, Steven J. (00/2003). Star clusters. Bibcode: 2003stcl.book.....A. http://adsabs.harvard.edu/abs/2003stcl.book.....A. Ανακτήθηκε στις 08-05-10.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
| |||||||||||
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα M78 (astronomia) της Ιταλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |