Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: vi:José de San Martin
μ Ρομπότ: Τροποποίηση: vi:José de San Martín; διακοσμητικές αλλαγές
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
Γεννήθηκε το 1778 στο Γιαπεγιού της [[Αργεντινή]]ς από οικογένεια κρεολών Ισπανών ευγενών, όπου λίγα χρόνια μετά την γέννησή του εγκαταστάθηκαν στην [[Ισπανία]]. Το 1791 κατατάχθηκε στον ισπανικό στρατό και διακρίθηκε στους πολέμους εναντίον του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Μέγα Ναπολέοντα]]. Το 1811, ως αντισυνταγματάρχης, επέστρεψε στην Αργεντινή όπου έλαβε μέρος στον επαναστατικό αγώνα για την εκδίωξη των Ισπανών από την χώρα. Μετά την νικηφόρα μάχη του [[Σαν Λορέντσο]] (1813), ανέλαβε την ηγεσία του επαναστατικού στρατού της Αργεντινής και συνέβαλε αποφασιστικά στην πλήρη επικράτηση του αγώνα.
Γεννήθηκε το 1778 στο Γιαπεγιού της [[Αργεντινή]]ς από οικογένεια κρεολών Ισπανών ευγενών, όπου λίγα χρόνια μετά την γέννησή του εγκαταστάθηκαν στην [[Ισπανία]]. Το 1791 κατατάχθηκε στον ισπανικό στρατό και διακρίθηκε στους πολέμους εναντίον του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Μέγα Ναπολέοντα]]. Το 1811, ως αντισυνταγματάρχης, επέστρεψε στην Αργεντινή όπου έλαβε μέρος στον επαναστατικό αγώνα για την εκδίωξη των Ισπανών από την χώρα. Μετά την νικηφόρα μάχη του [[Σαν Λορέντσο]] (1813), ανέλαβε την ηγεσία του επαναστατικού στρατού της Αργεντινής και συνέβαλε αποφασιστικά στην πλήρη επικράτηση του αγώνα.


Ο Σαν Μαρτίν κατέβαλε ιδιαίτερες προσπάθειες για την οργάνωση γενικότερου στρατηγικού σχεδίου για την επέκταση του απελευθωτικού αγώνα και στις γειτονικές ισπανοκρατούμενες περιοχές, που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε πολιτική και εθνική ενοποίηση των λαών της [[Νότια Αμερική|Νότιας Αμερικής]]. Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, ο Σαν Μαρτίν οργάνωσε ισχυρές δυνάμεις, από Αργεντίνους και [[Χιλιανοί|Χιλιανούς]] που πέρασε τις [[Άνδεις]] (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1817) και κατόρθωσε να νικήσει τους Ισπανούς στην μάχη στο [[Τσακαμπούκο]], τον ίδιο χρόνο, δημιουργόντας τις προϋποθέσεις για την ανεξαρτησία της [[Χιλή]]ς. Αμέσως μετά στράφηκε προς το [[Περού]] και με την βοήθεια του χιλιανού στόλου, απελευθέρωσε την [[Λίμα]] (Ιανουάριος 1821). Για ένα διάστημα διατέλεσε προσωρινός κυβερνήτης του Περού, και εφάρμοσε πρωτοποριακές μεταρρυθμίσεις για την εποχή, όπως κατάργηση της δουλείας και βελτίωση της ζωής των εκεί Ινδιάνων.
Ο Σαν Μαρτίν κατέβαλε ιδιαίτερες προσπάθειες για την οργάνωση γενικότερου στρατηγικού σχεδίου για την επέκταση του απελευθωτικού αγώνα και στις γειτονικές ισπανοκρατούμενες περιοχές, που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε πολιτική και εθνική ενοποίηση των λαών της [[Νότια Αμερική|Νότιας Αμερικής]]. Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, ο Σαν Μαρτίν οργάνωσε ισχυρές δυνάμεις, από Αργεντίνους και [[Χιλιανοί|Χιλιανούς]] που πέρασε τις [[Άνδεις]] (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1817) και κατόρθωσε να νικήσει τους Ισπανούς στην μάχη στο [[Τσακαμπούκο]], τον ίδιο χρόνο, δημιουργόντας τις προϋποθέσεις για την ανεξαρτησία της [[Χιλή]]ς. Αμέσως μετά στράφηκε προς το [[Περού]] και με την βοήθεια του χιλιανού στόλου, απελευθέρωσε την [[Λίμα]] (Ιανουάριος 1821). Για ένα διάστημα διατέλεσε προσωρινός κυβερνήτης του Περού, και εφάρμοσε πρωτοποριακές μεταρρυθμίσεις για την εποχή, όπως κατάργηση της δουλείας και βελτίωση της ζωής των εκεί Ινδιάνων.


Το 1822 ο Σαν Μαρτίν συναντήθηκε με τον [[Βενεζουέλα|Βενεζουελανό]] απελευθερωτή [[Σιμόν Μπολιβάρ]], στον [[Ισημερινός_(χώρα)|Ισημερινό]] αλλά δεν κατάφεραν να συντονήσουν τον στρατηγικό και την πολιτική τους, στα πλαίσια ενός κοινού απελευθερωτικού αγώνα και οι συζητήσεις κατέληξαν σε αποτυχία. Ως συνέπεια αυτής της αποτυχίας, όπως και άλλων διαφορών που είχαν ανακύψει στο επαναστατικό στρατόπεδο της Αργεντινής, ο Σαν Μαρτίν παραιτήθηκ, την 20 Σεπτεμβρίου 1822 και αυτοεξορίστηκε στις [[Βρυξέλλες]] του [[Βέλγιο|Βελγίου]] (1824). Πέθανε στην Βουλώνη της Γαλλίας. Σήμερα τιμάται ως εθνικός ήρωας στην Αργεντινή.
Το 1822 ο Σαν Μαρτίν συναντήθηκε με τον [[Βενεζουέλα|Βενεζουελανό]] απελευθερωτή [[Σιμόν Μπολιβάρ]], στον [[Ισημερινός (χώρα)|Ισημερινό]] αλλά δεν κατάφεραν να συντονήσουν τον στρατηγικό και την πολιτική τους, στα πλαίσια ενός κοινού απελευθερωτικού αγώνα και οι συζητήσεις κατέληξαν σε αποτυχία. Ως συνέπεια αυτής της αποτυχίας, όπως και άλλων διαφορών που είχαν ανακύψει στο επαναστατικό στρατόπεδο της Αργεντινής, ο Σαν Μαρτίν παραιτήθηκ, την 20 Σεπτεμβρίου 1822 και αυτοεξορίστηκε στις [[Βρυξέλλες]] του [[Βέλγιο|Βελγίου]] (1824). Πέθανε στην Βουλώνη της Γαλλίας. Σήμερα τιμάται ως εθνικός ήρωας στην Αργεντινή.


==Πηγή==
== Πηγή ==
*Παγκόσμιο Βιογραγικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1987. Τόμος 9Α.
* Παγκόσμιο Βιογραγικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1987. Τόμος 9Α.


{{DEFAULTSORT:Σαν Μαρτιν Χοσε}}
{{DEFAULTSORT:Σαν Μαρτιν Χοσε}}

[[Κατηγορία:Αργεντινοί]]
[[Κατηγορία:Αργεντινοί]]
[[Κατηγορία:Επαναστάτες]]
[[Κατηγορία:Επαναστάτες]]
Γραμμή 62: Γραμμή 63:
[[tr:José de San Martín]]
[[tr:José de San Martín]]
[[uk:Хосе де Сан-Мартін]]
[[uk:Хосе де Сан-Мартін]]
[[vi:José de San Martin]]
[[vi:José de San Martín]]
[[war:José de San Martín]]
[[war:José de San Martín]]
[[zh:何塞·德·圣马丁]]
[[zh:何塞·德·圣马丁]]

Έκδοση από την 17:34, 8 Ιουλίου 2010

Προσωπογραφία του Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν.
Άγαλμα του Σαν Μαρτίν στο Ροσάριο της Αργεντινής.

Ο Χοσέ Φρανθίσκο ντε Σαν Μαρτίν Ματόρας (ισπανικά: José de San Martín, 25 Φεβρουαρίου 1778 – 17 Αυγούστου 1850) υπήρξε Αργεντίνος επαναστάτης, εθνικός ήρωας της χώρας, καθώς και ελευθερωτής της Χιλής και του Περού από την ισπανική κυριαρχία.

Γεννήθηκε το 1778 στο Γιαπεγιού της Αργεντινής από οικογένεια κρεολών Ισπανών ευγενών, όπου λίγα χρόνια μετά την γέννησή του εγκαταστάθηκαν στην Ισπανία. Το 1791 κατατάχθηκε στον ισπανικό στρατό και διακρίθηκε στους πολέμους εναντίον του Μέγα Ναπολέοντα. Το 1811, ως αντισυνταγματάρχης, επέστρεψε στην Αργεντινή όπου έλαβε μέρος στον επαναστατικό αγώνα για την εκδίωξη των Ισπανών από την χώρα. Μετά την νικηφόρα μάχη του Σαν Λορέντσο (1813), ανέλαβε την ηγεσία του επαναστατικού στρατού της Αργεντινής και συνέβαλε αποφασιστικά στην πλήρη επικράτηση του αγώνα.

Ο Σαν Μαρτίν κατέβαλε ιδιαίτερες προσπάθειες για την οργάνωση γενικότερου στρατηγικού σχεδίου για την επέκταση του απελευθωτικού αγώνα και στις γειτονικές ισπανοκρατούμενες περιοχές, που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε πολιτική και εθνική ενοποίηση των λαών της Νότιας Αμερικής. Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, ο Σαν Μαρτίν οργάνωσε ισχυρές δυνάμεις, από Αργεντίνους και Χιλιανούς που πέρασε τις Άνδεις (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1817) και κατόρθωσε να νικήσει τους Ισπανούς στην μάχη στο Τσακαμπούκο, τον ίδιο χρόνο, δημιουργόντας τις προϋποθέσεις για την ανεξαρτησία της Χιλής. Αμέσως μετά στράφηκε προς το Περού και με την βοήθεια του χιλιανού στόλου, απελευθέρωσε την Λίμα (Ιανουάριος 1821). Για ένα διάστημα διατέλεσε προσωρινός κυβερνήτης του Περού, και εφάρμοσε πρωτοποριακές μεταρρυθμίσεις για την εποχή, όπως κατάργηση της δουλείας και βελτίωση της ζωής των εκεί Ινδιάνων.

Το 1822 ο Σαν Μαρτίν συναντήθηκε με τον Βενεζουελανό απελευθερωτή Σιμόν Μπολιβάρ, στον Ισημερινό αλλά δεν κατάφεραν να συντονήσουν τον στρατηγικό και την πολιτική τους, στα πλαίσια ενός κοινού απελευθερωτικού αγώνα και οι συζητήσεις κατέληξαν σε αποτυχία. Ως συνέπεια αυτής της αποτυχίας, όπως και άλλων διαφορών που είχαν ανακύψει στο επαναστατικό στρατόπεδο της Αργεντινής, ο Σαν Μαρτίν παραιτήθηκ, την 20 Σεπτεμβρίου 1822 και αυτοεξορίστηκε στις Βρυξέλλες του Βελγίου (1824). Πέθανε στην Βουλώνη της Γαλλίας. Σήμερα τιμάται ως εθνικός ήρωας στην Αργεντινή.

Πηγή

  • Παγκόσμιο Βιογραγικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1987. Τόμος 9Α.