Πατριάρχης Σεραφείμ Β΄

Ο Πατριάρχης Σεραφείμ Β΄ καταγόταν από την Ήπειρο.

Διετέλεσε Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως και το 1757 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Το Φεβρουάριο του 1759 εξέδωσε πατριαρχική και συνοδική πράξη, με την οποία καθιερώθηκε η 30ή Νοεμβρίου, εορτή του Αποστόλου Ανδρέα, ως θρονική εορτή του Πατριαρχείου και έκτοτε εορτάζεται ως τέτοια μέχρι σήμερα.

Ο Πατριάρχης Σεραφείμ Β´ γεννήθηκε στο Δέλβινο της Βορείου Ηπείρου, ήταν Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως και μετά εκλέχτηκε Οικουμενικός Πατριάρχης το 1757.

Ήταν ένας φλογερός Έλληνας που τίμησε με την παρουσία του το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Δελβινιώτης Οικουμενικός Πατριάρχης Σεραφείμ ὁ Β΄ προκειμένου να αποκαταστήσει τήν ενότητα καί να αναζωπυρώσει τό ελληνικό ορθόδοξο φρόνημα του λαού, διόρισε το 1760, ως ιεροκήρυκα τού Γένους, τον Πατροκοσμα (Άγιος Κοσμάς ) και πέντε άλλους μοναχούς από τό Άγιο Όρος, για τις τουρκοκρατούμενες περιοχές του Ελληνισμού ( βασικά ήταν σε όλα τα μέρη μας, Δέλβινο, στα χωριά του Βούρκου, στο Θεολόγο, Μουζίνα, Χιμάρα, Λούκοβο, Αργυρόκαστρο, Τεπελένι, Δερόπολη και μέχρι το Φίερη οπού και τον σκότωσαν οι τούρκοι και έγινε ο Άγιος των Ελλήνων) καθώς και τα Φραγκοκρατούμενα νησιά του Ιoνίου. Η κίνηση αυτή, να στείλει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Σεραφείμ ὁ Β’ το δάσκαλο του Γένους τον Πατροκοσμά στα χώματα της Ηπείρου βοήθησε αφάνταστα να σταματήσει η να περιοριστεί ο εξισλαμισμός των κατοίκων σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα και ειδικά στην περιοχή της Ηπείρου. Ὁ Άγιος Κοσμάς ὁ Αιτωλός, με την ευλογία, την έγγραφη άδεια και την υποστήριξη του Δελβινιώτη Οικουμενικού Πατριάρχη Σεραφείμ Β’, δεν κουραζόταν επί 20 χρόνια νά επαναλαμβάνει στις 30 επαρχίες πού επισκέπτονταν «καλύτερον, αδελφέ μου, νά έχεις Ελληνικό σχολειό εἰς τήν χώραν σου, παρά νά έχεις βρύσες καί ποτάμια»l. Ὁ ίδιος, ἄν καί κληρικός, δέ δίστασε στή Χιμάρα νά γκρεμίσει τόν τρούλλο εκκλησίας γιά νά φτιάξει σχολείο. Πίστευε και διακήρυττε ότι «πιο θεάρεστο ήταν τό σχολείο». έτσι, πέτυχε να ιδρύσει πάνω από 200 ελληνικά σχολεία. Το 1761 οι Τούρκοι και ο σουλτάνος έδιωξαν τον Δελβινιώτη Οἰκουμενικό Πατριάρχη Σεραφείμ το Β’ από το θρόνο του Πατριαρχείου για το εθνικό του έργο και τον έστειλαν εξορία στον Άγιο Όρος, οπού αυτός συνέχισε την εθνική πατριωτική του δράση για την εξέγερση των Ελλήνων εναντίων των τούρκο-οθωμανών. Μάλιστα μετά από 7 χρόνια στην εξορία το 1769 εξέδωσε Ἐγκυκλίους καὶ καλούσε τοὺς Έλληνες νὰ συμμετάσχουν στην Επανάσταση, ἡ οποία είχε την στήριξη ἀπὸ τὴν Ρωσία. Μετὰ τὴν ἀποτυχία τῆς Επανάστασης, κατέφυγε στὸ Κίεβο τῆς Ουκρανίας, οπού πέθανε το 1776. Ο Δελβινιώτης Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Σεραφείμ Β´ μπορεί να έμεινε μόνο 4 χρόνια στο θρόνο του Οικουμενικού Πατριαρχείου γιατί διώκτικε αμέσως από τον σουλτάνο και τους τούρκους, αλλά έχει μείνει στην ιστορία του Ελληνισμού ως ο φλογερός απροσκύνητος Πατριάρχης. Τίμησε το Δέλβινο και τον Ελληνισμό με τους αγώνες του για την ελευθερία των Ελλήνων.

Πηγές

• Οικουμενικό Πατριαρχείο