Έντουαρτ Σάουμπερτ

Ο Έντουαρτ Ζάουμπερτ (γερμ. Eduard Saubert, γραφή Έδουαρδ Σάουμπερτ) (1804 - 1860) ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας που έδρασε στην νεοσύστατη Ελλάδα τον 19ο αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1804. Η καταγωγή του ήταν από παλαιά οικογένεια της Σιλεσίας. Το 1825 περίπου άρχισε να σπουδάζει αρχιτεκτονική στην Βασιλική Τενχική Ακαδημία του Βερολίνου. Αποφοίτησε το 1829 και ταξίδεψε στην Ιταλία και εκεί δέχτηκε την συμβουλή του καλού φίλου του Σταμάτη Κλεάνθη που τον ήξερε από φοιτητή, να κατέβει στην Ελλάδα. Ήρθε στην Ελλάδα το 1830 και παρέμεινε είκοσι χρόνια.

Ο Ζάουμπερτ και ο Κλεάνθης πήγαν μαζί στην Αίγινα όπου έμενε τότε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, και εκεί άρχισαν να κατασκευάζουν αποθήκες και νοσοκομεία. Το 1831 εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Εκεί έκτισαν ένα μικρό σπιτάκι, την «Μικρή Ακρόπολη», το οποίο έκανε τόσο καλή εντύπωση στους Αθηναίους, που το διάλεξαν ως κατάλληλο για την εορτή των εγκαινίων του Πανεπιστημίου το 1837.

Εν ακολούθως έκτισαν αρκετά ιδιωτικά σπίτια, του Άγγλου ναύαρχου Μάλκολμ, του Ρώσσου και του Αυστριακού πρόξενου, πολλών Αμερικάνων και Άγγλων. Με την πάροδο του χρόνου προβιβάστηκαν και οι δυο σημαντικά, και γίναν διευθυντές της Αρχιτεκτονικής Υπηρεσίας Αθηνών. Εκπόνησαν σχέδια για την ανοικοδόμηση των Αθηνών και του Πειραιά. Τελικά όμως απόκτησαν τόσους πολλούς ραδιουργούς εχθρούς, που παραιτήθηκαν και οι δύο τον Δεκέμβριο του 1834.

Η κυβέρνηση ανεκάλεσε την αποδοχή της παραίτησης τον Ιανουάριο του 1835 και προβίβασε μάλιστα τον Ζάουμπερτ σε διευθυντή της Τεχνικής Υπηρεσίας όλης της χώρας και σε σύμβουλο του Υπουργείου των Εσωτερικών. Στην θέση αυτή παρέμεινε ο Ζάουμπερτ εννέα χρόνια. Το 1843 με την εκδήλωση της καταφοράς εναντίον όλων των ξένων που διατελούσαν στην υπηρεσία της κυβέρνησης απολύθηκε και ο Ζάουμπερτ, όπως και οι άλλοι. Έμεινε όμως ως ιδιώτης και προσλήφτηκε ως υπάλληλος από το Βασιλικό Μουσείο του Βερολίνου στην Αθήνα για να υποστηρίζει τις ανασκαφές.

Μετά και από αυτήν την εργασία παρέμεινε στην Αθήνα και έκανε μερικές ακόμα σημαντικότατες εργασίες, όπως την αναστύλωση της Ακρόπολης και την ανέγερση των ανακρόρων. Τελικά εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1850 και επέστρεψε στο Μπρέσλαου, όπου και πέθανε το 1860.

Πηγές

• Γεώργιος Δροσίνης, επιμ. (1935). Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος, Τόμος 14. Αθήνα: Ι. Ν. Σιδέρης, Τυπογραφείον «Εστία». Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2010.