Χλωραργυρίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ μ.επιμ. |
||
Γραμμή 24: | Γραμμή 24: | ||
}} |
}} |
||
Ο '''χλωραργυρίτης''' (αγγλ. chlorargyrite) είναι [[χλώριο|χλωριούχο]] [[ορυκτό]] του [[άργυρος|αργύρου]]. Το όνομά του προέρχεται από τη σύστασή του: ''' |
Ο '''χλωραργυρίτης''' (αγγλ. chlorargyrite) είναι [[χλώριο|χλωριούχο]] [[ορυκτό]] του [[άργυρος|αργύρου]]. Το όνομά του προέρχεται από τη σύστασή του: '''χλώρ'''ιο και '''άργ'''υρος.<ref>Όνομα εγκεκριμένο από την IMA</ref> Συνώνυμό του είναι ο '''κεραργυρίτης'''. |
||
==Εμφάνιση, παραγενέσεις== |
==Εμφάνιση, παραγενέσεις== |
||
Γραμμή 33: | Γραμμή 33: | ||
Απαντάται σε πολλές περιοχές της [[Γη|Γης]], σε λίγες όμως εμφανίζεται σε μεγάλους κρυστάλλους ή σε συμπαγείς εκμεταλλεύσιμες μάζες. |
Απαντάται σε πολλές περιοχές της [[Γη|Γης]], σε λίγες όμως εμφανίζεται σε μεγάλους κρυστάλλους ή σε συμπαγείς εκμεταλλεύσιμες μάζες. |
||
Κυριότερες από αυτές είναι στη [[Σαξωνία]] (αρκετές περιοχές και στα όρη Χαρτς) της [[Γερμανία|Γερμανίας]], στην [[Ατακάμα]] και την [[Αντοφαγάστα]] της [[Χιλή|Χιλής]], το Joachimstal της [[Τσεχία|Τσεχίας]], στην [[Κορνουάλλη]] της [[Αγγλία|Αγγλίας]], στη [[Ρωσία]] (Αλτάια όρη]], στην [[Ιταλία]], στην [[Τσιχουάουα]] και το Ποτόζι του [[Μεξικό|Μεξικού]], στη [[Νέα Νότια Ουαλία]] της [[Αυστραλία|Αυστραλίας]] (μεγάλοι κρύσταλλοι και σημαντικά αποθέματα) και στις Πολιτείες [[Αϊντάχο]], [[Νεβάδα]] και [[Αριζόνα]] των [[ΗΠΑ]]. |
Κυριότερες από αυτές είναι στη [[Σαξωνία]] (αρκετές περιοχές και στα όρη Χαρτς) της [[Γερμανία|Γερμανίας]], στην [[Ατακάμα]] και την [[Αντοφαγάστα]] της [[Χιλή|Χιλής]], το Joachimstal της [[Τσεχία|Τσεχίας]], στην [[Κορνουάλλη]] της [[Αγγλία|Αγγλίας]], στη [[Ρωσία]] ([[Αλτάια όρη]]), στην [[Ιταλία]], στην [[Τσιχουάουα]] και το Ποτόζι του [[Μεξικό|Μεξικού]], στη [[Νέα Νότια Ουαλία]] της [[Αυστραλία|Αυστραλίας]] (μεγάλοι κρύσταλλοι και σημαντικά αποθέματα) και στις Πολιτείες [[Αϊντάχο]], [[Νεβάδα]] και [[Αριζόνα]] των [[ΗΠΑ]]. |
||
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στη νήσο [[Μήλος|Μήλο]] (χρυσαργυρούχος απόθεση στην περιοχή |
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στη νήσο [[Μήλος|Μήλο]] (χρυσαργυρούχος απόθεση στην περιοχή «Προφήτης Ηλίας») και στα [[μεταλλεία Λαυρίου]] ([[Καμάριζα]], Ιλάριον Νο. 50 και [[Σούνιο]] (ορυχεία Νο. 6 και Νο. 19). |
||
Γραμμή 56: | Γραμμή 56: | ||
{{reflist}} |
{{reflist}} |
||
[[Κατηγορία:Ορυκτά| |
[[Κατηγορία:Ορυκτά|Χλωραργυριτης]] |
||
[[cs:Chlorargyrit]] |
[[cs:Chlorargyrit]] |
Έκδοση από την 06:50, 19 Μαΐου 2010
Γενικά | |
---|---|
Κατηγορία | Χλωριούχα |
Χημικός τύπος | AgCl |
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
Πυκνότητα | 5,5 gr/cm3 |
Χρώμα | Άχρουν, ανοικτοκίτρινο, γκρίζο, εξαλλοιούμενο προς πορφυρό - καστανό με την έκθεση στο φως |
Σύστημα κρυστάλλωσης | Κυβικό |
Κρύσταλλοι | Μικροί κυβικοί |
Υφή | Σε παράλληλες ομάδες συμπαγής, σπανιότερα σταλακτιτική, βοτρυοειδής, ινώδης, σε επιφλοιώσεις |
Διδυμία | Κατά {111} |
Σκληρότητα | 2,5 |
Σχισμός | Όχι |
Θραύση | Ανώμαλη έως ατελώς κογχοειδής |
Λάμψη | Ρητινώδης έως αδαμάντινη, ενίοτε κηρώδης |
Γραμμή κόνεως | Λευκή |
Πλεοχρωισμός | Όχι. Ισότροπος |
Διαφάνεια | Διαφανής έως ημιδιαφανής |
Ο χλωραργυρίτης (αγγλ. chlorargyrite) είναι χλωριούχο ορυκτό του αργύρου. Το όνομά του προέρχεται από τη σύστασή του: χλώριο και άργυρος.[1] Συνώνυμό του είναι ο κεραργυρίτης.
Εμφάνιση, παραγενέσεις
Είναι ορυκτό που σχηματίζεται σε ζώνες εξαλλοίωσης αργυρούχων αποθέσεων, απαντώμενο ιδιαίτερα σε ξηρά κλίματα. Η εξαλλοίωση αυτή αποτελεί φυσικό τρόπο εμπλουτισμού κοιτασμάτων αργύρου, τα οποία χωρίς αυτές τις εξαλλοιώσεις θα παρέμεναν ανεκμετάλλευτα.
Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο αυτοφυής άργυρος, ο ιωδαργυρίτης, ο ατακαμίτης, ο μαλαχίτης, ο ιαροσίτης, ο βαρύτης, ο ασβεστίτης, ο ακανθίτης, ο στεφανίτης και πολλά ορυκτά οξείδια του σιδήρου και του μαγγανίου. Είναι διμορφικός με τον βρωμαργυρίτη.
Απαντάται σε πολλές περιοχές της Γης, σε λίγες όμως εμφανίζεται σε μεγάλους κρυστάλλους ή σε συμπαγείς εκμεταλλεύσιμες μάζες.
Κυριότερες από αυτές είναι στη Σαξωνία (αρκετές περιοχές και στα όρη Χαρτς) της Γερμανίας, στην Ατακάμα και την Αντοφαγάστα της Χιλής, το Joachimstal της Τσεχίας, στην Κορνουάλλη της Αγγλίας, στη Ρωσία (Αλτάια όρη), στην Ιταλία, στην Τσιχουάουα και το Ποτόζι του Μεξικού, στη Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας (μεγάλοι κρύσταλλοι και σημαντικά αποθέματα) και στις Πολιτείες Αϊντάχο, Νεβάδα και Αριζόνα των ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στη νήσο Μήλο (χρυσαργυρούχος απόθεση στην περιοχή «Προφήτης Ηλίας») και στα μεταλλεία Λαυρίου (Καμάριζα, Ιλάριον Νο. 50 και Σούνιο (ορυχεία Νο. 6 και Νο. 19).
Πηγές
Δείτε επίσης
Βιβλιογραφία
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372
Σημειώσεις
- ↑ Όνομα εγκεκριμένο από την IMA