Αφασία

Ορισμός:

Ο ειδικός επιστημονικός όρος αφασία (στερητικό α- και -φέτος από το ρήμα φημί = λέγω) αναφέρεται σε κάθε μερική ή ολική απώλεια γλωσσικών ικανοτήτων σε ενήλικες και παιδιά και γενικότερη ανικανότητα λόγου. Ο λόγος είναι το κύριο μέσο του ανθρώπου ώστε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Στην περίπτωση της αφασίας το άτομο δεν μπορεί να μιλήσει, να αποδίδει το σωστό νόημα στις λέξεις, να κατανοεί και πολλές φορές να διαβάζει. Στο πολύ νεαρό παιδί, του οποίου ο εγκέφαλος διατηρεί την πλαστικότητα του, επιτρέπεται μια ταχεία ανάληψη έστω κι αν αυτή δεν είναι ολοκληρωμένη, σε αντίθεση με τους ενήλικες.

Αιτίες: Μπορεί να οφείλεται σε διαταραχές των εγκεφαλικών αγγείων ή σε εγκεφαλικές βλάβες.

Μορφές αφασίας: • Γενική αφασία • Τύπου Broca • Τύπου Wernicke • Ανεμική αφασία

Γενικοί παράγοντες που επηρεάζουν την αφασία: • Συχνότητα των λέξεων • Οικειότητα • Ηλικία κατάκτησης λέξεων • Αφηρημένες και συγκεκριμένες λέξεις • Λειτουργικότητα • Το μήκος της λέξης

Θεραπευτικές παρεμβάσεις: 1. Σημασιολογική θεραπεία 2. Θεραπεία για φωνολογική επεξεργασία 3. Λέξη και εικόνα, ξεπερασμένα ζευγάρια 4. Διάκριση ανάμεσα στην γραμμένη λέξη και το ακουστικό νεύρο

[http://www.medlook.net/article.asp?item_id=1766

Βιβλιογραφία Sally Byng, Kate Swinburn, and Carole Pound. The aphasia therapy file. Lyndsey Nickels. Spoken word production and its breakdown in aphasia. Paule Aimard. Οι διαταραχές του λόγου στο παιδί. Μεταφρ. Ιουλιέττα και Ροδόλφος Ράλλης [1] [2]