Διαμόρφωση σήματος

Στις τηλεπικοινωνίες διαμόρφωση ονομάζεται η διαδικασία μεταβολής ενός περιοδικού σήματος, συνήθως υψίσυχνου, με στόχο την κωδικοποίηση σε αυτό ενός σήματος χαμηλής συχνότητας το οποίο μεταφέρει κωδικοποιημένη πληροφορία. Το υψίσυχνο σήμα τότε καλείται φέρον και συνήθως είναι σήμα απλής συχνότητα (π.χ. μία ημιτονοειδής κυματομορφή). Η διαμόρφωση απαιτείται για να μπορέσει να διέλθει ένα σήμα από κάποιο τηλεπικοινωνιακό κανάλι (ένα καλώδιο, στις ενσύρματες επικοινωνίες, ή ο ελεύθερος χώρος, στις ασύρματες επικοινωνίες) το εύρος ζώνης του οποίου δεν επικαλύπτεται με το εύρος ζώνης του σήματος. Στο άλλο άκρο της επικοινωνίας, στον παραλήπτη, λαμβάνει χώρα η ανάστροφη διαδικασία προκειμένου να ανακτηθεί το αρχικό σήμα, η αποδιαμόρφωση. Μία συσκευή η οποία μπορεί να επιτελεί και τις δύο διεργασίες, έτσι ώστε να λειτουργεί και ως αποστολέας και ως παραλήπτης, ονομάζεται μόντεμ (modem, εκ των αγγλικών λέξεων Modulator-Demodulator).

Αναλογικές Διαμορφώσεις

Στις αναλογικές διαμορφώσεις το σήμα πληροφορίας που διαμορφώνεται είναι σε αναλογική μορφή. Οι κυριότερες μέθοδοι των αναλογικών διαμορφώσεων είναι οι:

• Διαμόρφωση πλάτους (AM)
  • Διαμόρφωση απλής ζώνης (SSB)
  • Διαμόρφωση διπλής ζώνης (DSB)
• Διαμόρφωση συχνότητας (FM)
• Διαμόρφωση φάσης (PM)

Ψηφιακές Διαμορφώσεις

Στις ψηφιακές διαμορφώσεις το σήμα πληροφορίας που διαμορφώνεται είναι σε ψηφιακή μορφή. Οι κυριότερες μέθοδοι των ψηφιακών διαμορφώσεων είναι:

• Διαμόρφωση μετατόπισης συχνότητας (FSK)
• Διαμόρφωση μετατόπισης πλάτους (ASK)
  • On Off Keying (OOK)
• Διαμόρφωση μετατόπισης φάσης (PSK)
• Quadrature Amplitude Modulation (QAM)

Πηγές

• Ασύρματες Επικοινωνίες και Δίκτυα, Stallings William, Εκδ. Τζιόλα