Ανδρέας Ζαΐμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
σύνδεσμοι
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
:''Για τον ομώνυμο βουλευτή, δείτε: [[Ανδρέας Ζαΐμης (βουλευτής)]]''
:''Για τον ομώνυμο βουλευτή, δείτε: [[Ανδρέας Ζαΐμης (βουλευτής)]]''
[[Image:Andreas Zaimis1.jpg|thumb|right|200px|Ανδρέας Ζαΐμης, λιθογραφία του Καρλ Κράιζεσεν.]]
[[Image:Andreas Zaimis1.jpg|thumb|right|200px|Ανδρέας Ζαΐμης, λιθογραφία του Καρλ Κράιζεσεν.]]
Γεννήθηκε στην [[Κερπινή Αχαΐας|Κερπινή]] [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] το [[1791]], γιος του προεστού των Καλαβρύτων [[Ασημάκης Ζαΐμης|Ασημάκη Ζαΐμη]] που πρώτος σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης στην [[Αγία Λαύρα]] στις 18 Μαρτίου [[1821]]. Νέος μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]], εγκατέλειψε τις σπουδές του στην [[Ιταλία]] και πήρε μέρος στην επανάσταση, μαχόμενος στην πολιορκία της [[Πάτρα|Πάτρας]] και στο [[Μεσολόγγι]]. Χρημάτισε πληρεξούσιος στην συνέλευση της [[Επίδαυρος|Επιδαύρου]] το [[1822]]. Το [[1826]], μετά τα δραματικά γεγονότα του Μεσολογγίου, ανέλαβε με απόφαση της Τρίτης Εθνοσυνέλευσης (που διέκοψε τις εργασίες της) πρόεδρος της «Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος», αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης και της συνέχισης του Αγώνα. Επί [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] διορίστηκε μέλος του «[[Πανελλήνιον|Πανελληνίου]]» και το [[1837]] σύμβουλος επικρατείας μέχρι το θάνατό του το [[1840]] στην [[Αθήνα]].
Γεννήθηκε στην [[Κερπινή Αχαΐας|Κερπινή]] [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] το [[1791]], γιος του προεστού των Καλαβρύτων [[Ασημάκης Ζαΐμης|Ασημάκη Ζαΐμη]] που πρώτος σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης στην [[Αγία Λαύρα]] στις 18 Μαρτίου [[1821]]. Νέος μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]], εγκατέλειψε τις σπουδές του στην [[Ιταλία]] και πήρε μέρος στην επανάσταση, μαχόμενος στην πολιορκία της [[Πάτρα|Πάτρας]] και στο [[Μεσολόγγι]]. Χρημάτισε πληρεξούσιος στην συνέλευση της [[Επίδαυρος|Επιδαύρου]] το [[1822]]. Το [[1826]], μετά τα δραματικά γεγονότα του Μεσολογγίου, ανέλαβε με απόφαση της [[Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας|Τρίτης Εθνοσυνέλευσης]] (που διέκοψε τις εργασίες της) πρόεδρος της «[[ Διοικητική επιτροπή 1826|Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος]]», αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης και της συνέχισης του Αγώνα. Επί [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] διορίστηκε μέλος του «[[Πανελλήνιον|Πανελληνίου]]» και το [[1837]] σύμβουλος επικρατείας μέχρι το θάνατό του το [[1840]] στην [[Αθήνα]].


Παντρεύτηκε την Ελένη Δεληγιάννη, κόρη του προεστού των [[Λαγκάδια Αρκαδίας|Λαγκαδίων]], [[Ιωάννης Δεληγιάννης|Ιωάννη Δεληγιάννη]]. Ο γιος του [[Θρασύβουλος Ζαΐμης|Θρασύβουλος]] και ο εγγονός του [[Αλέξανδρος Ζαΐμης|Αλέξανδρος]] διετέλεσαν επίσης πρωθυπουργοί. Ο ιστορικός [[Αμβρόσιος Φραντζής]] καταγράφει πως ως προύχοντας κωλυσιέργησε κατά της επανάστασης<ref>''Όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι άστατα…στασιαστικά, ιδιοτελή, και σχεδόν μπιρμπάντικα'', Αμβροσίου Φραντζή, [http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/5/9/metadata-39-0000531.tkl ''Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος''].</ref>.
Παντρεύτηκε την Ελένη Δεληγιάννη, κόρη του προεστού των [[Λαγκάδια Αρκαδίας|Λαγκαδίων]], [[Ιωάννης Δεληγιάννης|Ιωάννη Δεληγιάννη]]. Ο γιος του [[Θρασύβουλος Ζαΐμης|Θρασύβουλος]] και ο εγγονός του [[Αλέξανδρος Ζαΐμης|Αλέξανδρος]] διετέλεσαν επίσης πρωθυπουργοί. Ο ιστορικός [[Αμβρόσιος Φραντζής]] καταγράφει πως ως προύχοντας κωλυσιέργησε κατά της επανάστασης<ref>''Όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι άστατα…στασιαστικά, ιδιοτελή, και σχεδόν μπιρμπάντικα'', Αμβροσίου Φραντζή, [http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/5/9/metadata-39-0000531.tkl ''Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος''].</ref>.

Έκδοση από την 19:06, 24 Ιανουαρίου 2010

Για τον ομώνυμο βουλευτή, δείτε: Ανδρέας Ζαΐμης (βουλευτής)
Ανδρέας Ζαΐμης, λιθογραφία του Καρλ Κράιζεσεν.

Γεννήθηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων το 1791, γιος του προεστού των Καλαβρύτων Ασημάκη Ζαΐμη που πρώτος σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 18 Μαρτίου 1821. Νέος μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιταλία και πήρε μέρος στην επανάσταση, μαχόμενος στην πολιορκία της Πάτρας και στο Μεσολόγγι. Χρημάτισε πληρεξούσιος στην συνέλευση της Επιδαύρου το 1822. Το 1826, μετά τα δραματικά γεγονότα του Μεσολογγίου, ανέλαβε με απόφαση της Τρίτης Εθνοσυνέλευσης (που διέκοψε τις εργασίες της) πρόεδρος της «Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος», αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης και της συνέχισης του Αγώνα. Επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του «Πανελληνίου» και το 1837 σύμβουλος επικρατείας μέχρι το θάνατό του το 1840 στην Αθήνα.

Παντρεύτηκε την Ελένη Δεληγιάννη, κόρη του προεστού των Λαγκαδίων, Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο γιος του Θρασύβουλος και ο εγγονός του Αλέξανδρος διετέλεσαν επίσης πρωθυπουργοί. Ο ιστορικός Αμβρόσιος Φραντζής καταγράφει πως ως προύχοντας κωλυσιέργησε κατά της επανάστασης[1].

Παραπομπές-σημειώσεις

  1. Όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι άστατα…στασιαστικά, ιδιοτελή, και σχεδόν μπιρμπάντικα, Αμβροσίου Φραντζή, Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος.

Πηγές

  • Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996.
  • Φωτάκου απομνημονεύματα, εκδοσεις Βεργίνα, 1996
  • Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα, Γεωργίου Τσερτέτη, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996.
  • Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης, Σπυρίδωνος Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη,Αθήνα 1993, SET ISBN 9602363703