Νομικός θετικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vanakaris (συζήτηση | συνεισφορές)
+-
Vanakaris (συζήτηση | συνεισφορές)
+
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''νομικός θετικισμός''' είναι ρεύμα της θεωρίας του [[δίκαιο|δικαίου]] που βασίζεται στη θέση ότι δεν υπάρχει αναγκαία σύνδεση-συσχέτιση-του δικαίου με την [[ηθική]]. Κορυφαίοι εκπρόσωποι του νομικού θετικισμού στον 20ο αιώνα θεωρούνται οι [[Χανς Κέλσεν]] (Καθαρή θεωρία του δικαίου) και [[Χέρμπερτ Χαρτ]] (Η έννοια του δικαίου).
Ο '''νομικός θετικισμός''' είναι ρεύμα της θεωρίας του [[δίκαιο|δικαίου]] που βασίζεται στη θέση ότι δεν υπάρχει αναγκαία σύνδεση-συσχέτιση-του δικαίου με την [[ηθική]]. Κορυφαίοι εκπρόσωποι του νομικού θετικισμού στον 20ο αιώνα θεωρούνται οι [[Χανς Κέλσεν]] (Καθαρή θεωρία του δικαίου) και [[Χέρμπερτ Χαρτ]] (Η έννοια του δικαίου).


Ο όρος ''θετικό δίκαιο'' σημαίνει την ισχύουσα, ρητά διατυπωμένη και υποχρεωτικής εφαρμογής νομοθεσία σε ορισμένο τόπο και χρόνο. Σε αντιπαράθεση με την έννοια του [[φυσικό δίκαιο|φυσικού δικαίου]] που υποδηλώνει την ύπαρξη ενός πανανθρώπινου νομικού συστήματος το οποίο προσεγγίζει τα [[Ιδεώδες|ιδανικά]] της [[δικαιοσύνη|δικαιοσύνης]], [[δημοκρατία|δημοκρατίας]] κ.ο.κ.. Ο νομικός θετικισμός υποστηρίζει ότι ή εγκυρότητα ή "νομιμοποίηση" της ισχύουσας νομοθεσίας δεν πηγάζει από την ηθική της "ορθότητα" ή τη [[Ορθολογισμός|λογική]] της αναγκαιότητα, αλλά το δίκαιο είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα και πιθανά αντιστοιχεί στις τοπικές κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Μπορεί να σημειωθεί ότι ο νομικός θετικισμός σε καμία περίπτωση δεν τείνει να υπερασπίζεται την εγκυρότητα ηθικά αμφισβητούμενων ή και ανήθικων νομοθετημάτων. Απλά τονίζει την καταρχήν διακριτότητα δικαίου και ηθικής.
Ο όρος ''θετικό δίκαιο'' σημαίνει την ισχύουσα, ρητά διατυπωμένη και υποχρεωτικής εφαρμογής νομοθεσία σε ορισμένο τόπο και χρόνο. Σε αντιπαράθεση με την έννοια του [[φυσικό δίκαιο|φυσικού δικαίου]] που υποδηλώνει την ύπαρξη ενός πανανθρώπινου νομικού συστήματος το οποίο προσεγγίζει τα [[Ιδεώδες|ιδανικά]] της [[δικαιοσύνη|δικαιοσύνης]], [[δημοκρατία|δημοκρατίας]] κ.ο.κ.. Ο νομικός θετικισμός υποστηρίζει ότι ή εγκυρότητα ή "νομιμοποίηση" της ισχύουσας νομοθεσίας δεν πηγάζει από την ηθική της "ορθότητα" ή τη [[Ορθολογισμός|λογική]] της αναγκαιότητα, αλλά το δίκαιο είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα και πιθανά αντιστοιχεί στις τοπικές κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Μπορεί να σημειωθεί ότι ο νομικός θετικισμός σε καμία περίπτωση δεν τείνει να υπερασπίζεται την εγκυρότητα ηθικά αμφισβητούμενων ή και ανήθικων νομοθετημάτων. Απλά τονίζει την καταρχήν διακριτότητα δικαίου και ηθικής. Αποφεύγει εντελώς να διατυπώσει ηθικές κρίσεις, είτε θετικές είτε αρνητικές, είτε προς την υπεράσπιση είτε προς την αμφισβήτηση της εγκυρότητας του νομικού συστήματος.
{{δίκαιο-επέκταση}}
{{δίκαιο-επέκταση}}



Έκδοση από την 12:10, 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ο νομικός θετικισμός είναι ρεύμα της θεωρίας του δικαίου που βασίζεται στη θέση ότι δεν υπάρχει αναγκαία σύνδεση-συσχέτιση-του δικαίου με την ηθική. Κορυφαίοι εκπρόσωποι του νομικού θετικισμού στον 20ο αιώνα θεωρούνται οι Χανς Κέλσεν (Καθαρή θεωρία του δικαίου) και Χέρμπερτ Χαρτ (Η έννοια του δικαίου).

Ο όρος θετικό δίκαιο σημαίνει την ισχύουσα, ρητά διατυπωμένη και υποχρεωτικής εφαρμογής νομοθεσία σε ορισμένο τόπο και χρόνο. Σε αντιπαράθεση με την έννοια του φυσικού δικαίου που υποδηλώνει την ύπαρξη ενός πανανθρώπινου νομικού συστήματος το οποίο προσεγγίζει τα ιδανικά της δικαιοσύνης, δημοκρατίας κ.ο.κ.. Ο νομικός θετικισμός υποστηρίζει ότι ή εγκυρότητα ή "νομιμοποίηση" της ισχύουσας νομοθεσίας δεν πηγάζει από την ηθική της "ορθότητα" ή τη λογική της αναγκαιότητα, αλλά το δίκαιο είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα και πιθανά αντιστοιχεί στις τοπικές κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Μπορεί να σημειωθεί ότι ο νομικός θετικισμός σε καμία περίπτωση δεν τείνει να υπερασπίζεται την εγκυρότητα ηθικά αμφισβητούμενων ή και ανήθικων νομοθετημάτων. Απλά τονίζει την καταρχήν διακριτότητα δικαίου και ηθικής. Αποφεύγει εντελώς να διατυπώσει ηθικές κρίσεις, είτε θετικές είτε αρνητικές, είτε προς την υπεράσπιση είτε προς την αμφισβήτηση της εγκυρότητας του νομικού συστήματος.