Η Παναγία των Παρισίων (βιβλίο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Ανακρίβεια - ποτέ σκοτώνεται ο Φοίβος και ο Κουασιμόδος; |
μ Ρομπότ: Προσθήκη: fa:گوژپشت نتردام |
||
| Γραμμή 28: | Γραμμή 28: | ||
[[es:Nuestra Señora de París]] |
[[es:Nuestra Señora de París]] |
||
[[et:Jumalaema kirik Pariisis]] |
[[et:Jumalaema kirik Pariisis]] |
||
[[fa:گوژپشت نتردام]] |
|||
[[fi:Pariisin Notre-Dame]] |
[[fi:Pariisin Notre-Dame]] |
||
[[fr:Notre-Dame de Paris (Hugo)]] |
[[fr:Notre-Dame de Paris (Hugo)]] |
||
Έκδοση από την 20:39, 13 Αυγούστου 2009
Η Παναγία των Παρισίων (γαλλικά: Notre-Dame de Paris) είναι ο τίτλος μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκώ, διαδραματιζόμενο την εποχή της Βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΑ' (1461 – 1483) και με κέντρο δράσης τον ομώνυμο ναό.
Υπόθεση
 |
Η ακρίβεια του λήμματος αμφισβητείται. |
Η υπόθεση του μάλλον επικού αυτού δράματος παρά μυθιστορήματος παρουσιάζει ως ηρωίδα την τσιγγάνα Εσμεράλδα να χορεύει στο προαύλιο του ναού της "Παναγίας των Παρισίων" όταν προκαλεί την προσοχή του αρχιδιακόνου Κλαύδιου Φρολό, που φλεγόμενος από την επιθυμία να την κατακτήσει, προσπαθεί να την απαγάγει δια του κωδωνοκρούστη Καζιμόντο (σε ελληνική μετάφραση Κουασιμόδου), ενός τερατώδη κακάσχημου αλλά ρωμαλέου ανθρώπου. Η Εσμεράλδα κατορθώνει να αποφύγει την απαγωγή χάρις στην επέμβαση κάποιας ομάδας στρατιωτών υπό τον αξιωματικό Φοίβο Σατοπέρ, τον οποίο και συναντά λίγες μέρες μετά. Ο Φοίβος όμως ερωτεύεται την Εσμεράλδα. Αργότερα εμφανίζεται ο Αρχιδιάκονος που με μικρό εγχειρίδιο σκοτώνει το Φοίβο και στη συνέχεια ως φονιάς κατηγορείται η Εσμεράλδα. Αυτή προ του κινδύνου να θανατωθεί τελικά προτιμά το θάνατο παρά να παραδοθεί στις ορέξεις του ιερωμένου. Η Εσμεράλδα οδηγείται πρό της πύλης του Ναού όπου τότε επεμβαίνει ο Κουασιμόδος, που και αυτός την αγαπά με πάθος, και καταφέρνει και την εισάγει στο εσωτερικό του Ναού. Ακολουθούν κάποιες περιπέτειες αλλά τελικά η Εσμεράλδα συλλαμβάνεται και εκτελείται, ενώ ο Κουασιμόδος κατακρημνίζει τον Αρχιδιάκονο από το κωδωνοστάσι απ΄ όπου παρακολουθούσαν μαζί την εκτέλεσή της. Στη συνέχεια και ο Κουασιμόδος ρίπτεται και ο ίδιος στο κενό και θανατώνεται.
Το έργο αυτό έμεινε κλασσικό από τις ζωντανές εικόνες, περιγραφές των προσώπων και τις καταστάσεις στην πλοκή του έργου, με ιδιαίτερα στοιχεία της κοινωνικής ζωής εκείνης της περιόδου, της μεσαιωνικής ζωής του 15ου αιώνα, διό και κατέστη αριστούργημα.
